น้อยหน่า ('.' )
|
 | |
|
โอ้ น้องต้นข้าวของพี่นีโอ(แอบปิ้ง)เจริญอาหารไวๆน้า ตอนที่พี่นีโออายุขนาดนี้ก็เบื่อๆเซ็งๆอาหารอยู่นะ แม่พี่เค้าก็กุ้มจายไม่ใช่น้อย เอาแต่เฝ้าสังเกตอาการของพี่ตลอดเลย แกกลัวว่าพี่จะไม่สบายไป แต่ตอนนั้นพี่็ก็ยังคึกร่าเริงเหมือนน้องต้นข้าวนี่แหละ แบบว่าพี่เล่นไม่เลิก แววตายังมีประกายแม่พี่ก็เบาใจ แต่...เอาใจหาโน้นหานี้มาให้กินนะเหรอไม่มีเสียหรอก พี่นี้สุดจะเซ็งเลย อย่างดีก็แค่เปลี่ยนรสชาติของกับข้าวที่ใส่ร่วมกับอาหารเม็ด บางวันก็มีเปลี่ยนเมนูบ้าง แต่ถ้าเลยเวลาข้าวแล้วไม่มีตามใจปากหมาเด็ดขาด เค้ากลัวพี่เสียนิสัย แล้วพี่ก็ทนไม่ได้กลับมากินข้าวตามปกติ แต่น้องต้นข้าวต้องบอกพ่อ-แม่นะว่าดูสิหนูผิดปกติอะไรหรือเปล่า จมูกหนูแห้งมั๊ย หนูกินน้ำเยอะผิดปกติมั๊ย ที่ว่าหนูไม่ค่อยกินแต่ยังกินอยู่ใช่มั๊ย แหกปากหนูดูสิเหงือกลิ้นหนูเป็นไงบ้าง แววตาหนูร่าเริงดีอยู่มั๊ย หนูมีขี้ตามากผิดปกติรึป่าว หนูซึมไปรึป่าว ฯลฯ ถ้าพ่อแม่กังวลก็พาหนูไปหมอก็ได้นะหนูอยากอยู่กับพ่อ-แม่ นาน ๆ จ้า... ที่สำคัญพี่นีโอคงสุดเศร้ามากเพราะกิ๊กทางใจ(บางแก้วสีขาว-เทา)ของพี่นีโอต้องล้มป่วย แต่ถ้าจะให้พี่นีโอคาดเดาน่าจะเบื่ออาหารตามช่วงอายุของน้องต้นข้าวนะ กลับมากินได้เหมือนเดิมน้า..น้องต้นข้าว  |
| |
|
คุณเจ้าของกระทู้ โปรดพิจารณาในสิ่งที่คุณนิวัตเสนอทางแก้ปัญหาอีกครั้ง อ่านอย่าเปิดใจกว้างแล้วเราจะรู้และแก้ปัญหาได้ ตอนนี่เรารู้ว่าคุณทุกข์ใจกับเจ้าหยดน้ำ เพราะเกิดเรื่องแต่ละครั้งใจคงไม่สงบ แต่อะไรละค่ะที่ทำให้เกิดแบบนั้นหาและคิดอย่างมีเหตุผล คุณทนเลี้ยงเค้ามาจนถึง 2 ขวบ 7 เดือน ความผูกพันธ์ที่ครอบครัวมีต่อเค้ามันทำให้คุณทำใจได้หรือว่าจะให้เค้าไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ เค้าคนนั้นอาจจะแก้ปัญหาโดยการทำร้ายมันไม่คิดอีกมุมบ้างหรือ การที่จะมีนางฟ้าเทวดามารับเลี้ยงหมาโต 2 ขวบกว่านี้มันยากมาก คงมีน้อยมากที่หมาอาภัพจะโชคดีเหมือนยูฟ่าหรือหมา(ปู่)โต และที่ยังไม่โชคดีอีกล่ะ เค้าจะกินเค้าจะอยู่อย่างไร ไม่สงสารมันบ้างหรือ บอกใจตัวเองสิค่ะว่า "กูต้องแก้ปัญหาได้ ทำไมคนอื่นเค้าทำได้ กูก็ต้องทำได้สิว่ะ มี 2 มือ 2 ขา 1 สมองเหมือนกัน" เราพูดกับตัวเองแบบนี้เสมอเราไม่ได้แดกดันใครนะ ...ลงทุนไม่กี่พันบาทในการซื้อกรงหรือสร้างรั้วอาณาเขตส่วนตัวให้เค้าเหมือนพายุและนีโอก็ได้ (บริเวณบ้านพอมีพื้นที่มั๊ย ลักษณะบริเวณบ้านเป็นอย่างไง บอกกันบ้างก็ดี) เมื่อไม่มีคนปล่อยเค้าอิสระ พอมีคนก็เอาเค้าเข้าอาณาจักรของเค้า ไม่ต้องขังไม่ต้องล่ามให้หมาเสียอารมณ์ จัดสรรที่ให้เค้าสักหน่อยไม่ดีกว่าหรือ เสียเวลาฝึกเค้าสัก 3-4 อาทิตย์เพื่อให้เค้าอยู่ในกฏกติกาที่เราเป็นผู้กำหนดจะแก้ปัญหาได้ดีกว่านะค่ะ สิ่งแรกที่จะต้องทำคือ ใจ ถามตัวเองว่า "จะถอยไปแก้ปัญหาหรือว่าจะทิ้งมัน" ยังรักยังต้องการมันมั๊ย หรือว่ามันสร้างปัญหาจนหมดรักมันแล้ว อย่าเหนื่อยอย่าท้อให้กำลังใจตัวเอง เราต้องรับผิดชอบชีวิตเค้า เราต้องทำได้ เราต้องเลี้ยงเค้าได้ เราต้องแก้ปัญหาให้ราบรื่นได้ ฯลฯ คุณลองนึกว่าวันหนึ่งที่มันเจ็บป่วยใจคุณมันจะเจ็บแค่ไหน หมาพันธุ์นี้น่าสงสารมาก อย่าคิดไปข้างหน้าแค่ 1 ต้องคิดไปถึง 5-10 ว่าเราต้องวางแผนอย่างไรบ้างกับหมาที่เราเลี้ยงอยู่ ยิ่งเราได้หมาแบบนี้มาเลี้ยงถ้าเราคนเลี้ยงไม่หนักแน่นพออะไรจะเกิดขึ้น ทุกข์เกิดกับหยดน้ำทั้งนั้นนะ(ทุกข์กาย-ทุกข์ใจ) เค้ามีหน้าที่เค้าทำหน้า เค้ามีฝูงของเค้า เค้าปกป้องและสาวมิภักดิ์ฝูงเค้าเท่านั้น ถ้าเรายังไม่อยากให้เค้าทำหน้าที่ก็จัดระเบียบให้เค้า ให้เค้าทำหน้าที่เมื่อถึงเวลา ขอร้องล่ะลองพิจารณาสิ่งที่คุณนิวัตเขียนอีกครั้ง หรือการสร้างอาณาเขตให้เค้าแบบพายุหรือนีโออีกครั้ง ถ้าคุณมีพื้นที่แบ่งให้เค้าสักนิด ไม่ยุ่งยากเลยนะ ปลุกใจตัวเองและคนในครอบครัวอีกครั้ง อย่ากลัวเค้า คนต้องแก้ปัญหาไม่ใช่ให้หมาแก้ปัญหา "หนทางที่จะแก้ไข คงทำลำบาก เพราะถ้าให้เลือก ระหว่าง น้องหมา กับ คน ผมคงต้องเลือกคนไว้ก่อนครับ" -- ใช่ คนมันต้องสำคัญกว่าหมา แต่..ทำไมต้องเลือก หนทางมันมีแก้นะ ลองอ่านที่เขียนนี้อีกครั้ง เป็นกำลังใจให้จากใจจริง "หมาพันธุ์นี้น่าสงสารมาก" ลองคิดกลับไปกลับมามองในความเป็นจริงแล้วจะเข้าใจว่าเราหมายถึงอะไรบ้าง มองเข้าไปในใจมันเวลาที่มันอ้อนมันขอความรักจากเรา แล้วลองตอบตัวเองใหม่อีกครั้ง ไตร่ตรองอีกครั้งนะ |
| |
|
การให้ของหวานมันทำให้คึกคักกระชุ่มกระชวย 55+ คงไม่เกี่ยวกับดุไม่ดุหรอก(ม้าง) เพราะ ..เราเองก็ให้นีโอกินบ้าง(บางวัน)ก็เห็นเค้าดุอยู่ในเกณฑ์คงที่คงวา 55+ เลี้ยงแบบเข้าใจอย่างคุณกี๋เข้าใจเต๋าเต้ยก็พอแล้ว เค้าจะได้เป็นลูกรักตลอดไป ส่วนน้องน้ำมนต์ไม่ดุเลยจ้า น่ารักมาก เจ๋อได้ใจมากเลย 55+ เดินมาอ้อนให้ลูบหัวเสียงั้น ทำไมน้องนีโอไม่ได้สักครึ่งของพี่น้ำมนต์น้า .. พี่น้ำมนต์จัดเป็นบางแก้วอีกตัวที่รับแขกได้ดี เดินมารับ-มาส่งแขกแปลกหน้า เห่าพอ(งาม)เป็นพิธี หมอบเฝ้าอ้อนดีจริง ๆ ถ้าอาโกวใจถึงใส่สายจูงพาพายุเข้ามาให้รู้จักกันนอกรั้วก็จะเจ๋งมากเล้ย แต่ว่า...ถ้าพายุหลุดจากสายจูงก็ตัวใครตัว ... แล้วกัน อิอิอิ ปู่หัวโตหล่อเหมือนกันนี้ไม่น่าเชื่ออายุ 10 กว่าปีแล้วยังดูดีอยู่เลย คุณกี๋กับคุณจ๋าลบคาบหมาโตโดนทิ้งไปเสียชิบ เต๋าเต้ยก็หล่อไม่เบาเหมือนนีโอ(ขอแอบหล่อด้วยตัว)เลย อิอิอิ เค้าทะเลาะกัดกันบ้างมั๊ยค่ะคุณกี๋ ด้วยที่อายุห่างกันมากขนาดนี้คงไม่น่ามีเรื่องให้หนักใจเน๊าะ หรือว่ามีเล่ามาเลย โชคดีจังหมาโตหมาเต๋าเต้ย / จากหลาน,พี่รำเต้ย(นีโอ) ฮิๆ ฮิๆ เรื่องยังไม่จบรออ่านต่อนะจ๊ะ |
| |
ขอคาราวะคุณกี๋เรื่องหมาแก่หัวโต ไม่รู้จะพูดไงนะชื่นชมจากใจจริง อ่านแล้วบอกได้ว่า   ดีใจแทนหมาโตนะ "หัวโตเคยเป็นลูกค้าเจ้าประจำ ที่มานั่งน้ำลายยืดขอกินฟรีบ่อยๆ เวลาเดินซื้อของในตลาด จะนั่งรออยู่ห่างๆ หากช้าจะส่งเสียงเรียกร้องความสนใจ เพราะในตลาดมีแม่หมีหมาตัวเมียสีดำตัวล่ำบึกคุมพื้นที่ เป็นเกาเหลาไม่กินเส้นกันชอบออกมาขู่ไล่ เมื่อเป็นถิ่นเค้าเราต้องยอมความ หัวโตยอมล่าถอยกลับบ้าน" เค้าคงไม่ต้องหลบหมาเจ้าถิ่นเวลาขออาหาร อิ่มมื้อกินมื้อ(บางมื้อที่ได้กินก็ไม่รู้ว่าอิ่มหรือเปล่า) วัยที่ร่วงโรยสายตาที่บอดและเลือนลาง ถ้าไม่ได้รับความเมตตาของเจ้านายผู้ใจดีทั้งสอง หมาแก่หัวโตก็คงแก่ตายที่ใดที่หนึ่งของตลาดแห่งนั้น  เหลือเวลาไม่นานแล้วนะคุณกี๋ที่จะเห็นแวตาทเลือนลางของหมาโตที่เห็นเพียงข้างเดียว มันก็ดับลง เก็บเวลาที่มีค่าให้แกมากที่สุด เวลาที่หายไปที่เจ้าของเก่าไมไ่ด้ให้เค้าเลย เราจะร่วมเดินส่งเค้าให้ถึงปลายทางอย่างมีความสุข คนเลี้ยงบางแก้วบางคน และคนที่ไม่ได้เลี้ยงบางแก้ว มักจะไม่เข้าใจหมาพันธุ์นี้ เค้าน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก บางคนก็เลี้ยงหมาเหมือนหมาจริงๆ ไม่เข้าใจความรู้สึก ไม่เข้าใจอารมณ์ของเค้า ปัญหาก็จบด้วยการทิ้ง(ตามเคย) ถ้าเรารวยกว่านี้เราอยากจะออกจากงานมาเลี้ยงหมาจัง แววตาที่ฝากชีวิตไว้กับเรามัน(เจ้าหมาน๊โอ)เศร้าจัง โชคดีมากเจ้าหมาโต บั้นปลายชีวิตของเค้าก็ไม่ได้อาภัพจนหาที่พึ่งไม่ได้ |
| |
|
เสียใจเรื่องคุณพ่อด้วยค่ะ เจ้ามะลิน่ารักขนขาวเทาเข้มดีจัง หมีพูก็หล่อ อย่าทะเลาะกันน้า..เจ้านายเค้าจะได้ไม่มีเรื่องกลุ้มใจ กลับจากที่ทำงานกลับจากงานที่วัดมาถึงบ้านคงหายเหนื่อย เห็นเจ้า 2 ตัวคงชื่นใจ กับลูกประจบลูกอ้อนไม่ยิ้มให้กันได้งัยล่ะจริงมั๊ย อย่างเรา..กลับบ้านไปเราก็รู้ว่ามีอะไรรออยู่ ต้องเก็บกวาดทำความสะอาดดูแลเค้า แต่.. ก็มีความสุขที่ได้ทำให้เค้า เหนื่อยแสนเหนื่อยกับงาน เศร้าทุกข์กับเหตุการณ์ในแต่ละวัน แต่พอเห็นหน้าเค้า เฮ้อ... มันหายเหนื่อย อยากเลี้ยงอีกตัวจัง(จริงๆนะ) เค้าจะดุ-ไม่ดุ ขอมีความสุขในโลกเล็ก ๆ ภายในอาณาจักรของบ้าน ชีวิตนี้จะเอาอะไรอีก..กับเพื่อนแท้สี่ขาที่ไม่ทิ้งเราสักนาทียามมีภัย ดีใจกับมะลิและหมีพูนะ ที่มีทั้งนายผู้ชายและพี่สาวตัวน้อย(พี่ลูกแก้ว) ที่รักและดูแลดีขนาดนี้ |