เรื่องที่สอง....ความสัมพันธ์เริ่มแรกระหว่างแม่กี๋กับปู่หัวโต...ภาพเมื่อวันวานยังคงชัดเจนเหมือนเพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน หัวใจพองโตเมื่อนึกถึงวันแห่งความสุข...แต่หัวโตไม่ใช่หมาโชคดีที่จะมีมโนภาพดีๆอย่างนั้น ชีวิตโทรมๆที่ไร้ค่า ชีวิตหนึ่งที่ถูกทอดทิ้งเร่ร่อนไร้หัวนอนปลายเท้ามานานนับสิบปี อดีตร้าวรานที่หมายังต้องเบือนหน้าหนี เมื่อคิดถึงความทุกข์ยาก อดยาก โรคร้ายรุมเร้า ถูกทารุณกรรมด้วย มือเท้ามนุษย์และล้อรถยนต์ การดิ้นรนต่อสู้กับศัตรูรอบข้างเพื่อความอยู่รอด สำหรับหัวโตแล้วชีวิตช่วงเวลานั้นมันนานชั่วกัลป์ มีลมหายใจอยู่เพื่อรอวันสิ้นสุดเท่านั้น .........การเปลี่ยนแปลงชีวิตใหม่ได้เริ่มขึ้น คนแปลกหน้าที่คิดแผนการแปลงร่างอสูรกายเฒ่า อย่างแรก..จัดเตรียมอุปกรณ์สำคัญคือโซ่และที่รัดปาก ตามด้วยถุงมือยาง แชมพูอาบน้ำสุนัข เข็ม ฉีดยาสองเข็ม ที่บรรจุยารักษาขี้เรื้อนและวัคซีนจากคลีนิครักษาสัตว์ ที่ต้องทั้งล่ามโซ่และรัดปากเพื่อสกัดกั้นการขัดขืน การต่อสู้และการจู่โจมที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกขณะ เนื่อง จากเวลาที่ทำความรู้จักกัน สร้างความคุ้นเคยกันมันสั้นนัก ไม่อาจสร้างความมั่นใจได้ว่า หัวโตจะเชื่อใจและยอมปฏิบัติตามแต่โดยดี โดยเฉพาะเรื่องเก่าๆที่ไม่ได้เล่ามานาน หลายปี....เช่น การถูกล่ามโซ่ การถูกรัดปาก การอาบน้ำและการถูกฉีดยา เรื่องแย่ๆที่หมาไม่ชอบทั้งนั้น เริ่มต้นที่ใส่ถุงมือยางป้องกันขี้เรื้อน ล่ามโซ่กับรั้ว ซึ่งติดกับก๊อกน้ำใส่สาย ยางพร้อมหัวฉีดน้ำระยะไกล และร่ายคาถา " หัวโตแม่จะอาบน้ำให้ลูก แม่จะรัดปากลูก ไม่เจ็บหรอก ไม่เจ็บจริงๆ อย่ากัดแม่นะ นะ นะ..โม " ทำใจสู้หมา ชูที่รัดปาก ค่อยๆ ใส่มันที่ปากและอ้อมไปใส่ล๊อคที่คอ หัวโตมองตามไม่แสดงอาการขัดขืน แต่พอหันหลังเดินมาหยิบสายยาง หัวโตใช้ขาหน้าตระกุยที่รัดปากและเอาออกจนได้ พอเอาออกได้ ก็นั่งนิ่งมองหน้า มีคำถามมากมายในสายตาคู่นั้น ไม่รัดก็ไม่รัดแต่ต้องอาบน้ำ ถ้าจะอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน จับหัวฉีดน้ำยิงระยะไกล น้ำเป็นฝอยกระจายไปที่ทั่วทั้งตัว...โอ้ง.. โอ้ง..โอ้ง..โอ๊ง!!!! เสียงหัวโตร้องเสียงหลง ดังโหยหวนไปทั่วบริเวณ หันมองไปรอบๆตัว เห็นชาวแฟรตบ้านใกล้แต่ละชั้น ออกมายืนออกันที่ระเบียง เพื่อมองหาเจ้าของต้นเสียง ตายแล้วแม่เจ้า..เรื่องฉาวเสียแล้ว อุตสาห์ซุ่มทำเงียบๆแล้วเชียว ปิดน้ำเดินเข้าไปหาหัวโต ไม่สนใจสายตานับสิบคู่ที่จ้องมองลงมาอย่างฉงนใจแกมสมเพช " แม่อาบน้ำให้ นะ ไม่ต้องร้อง " ร่ายคาถาสำทับอีกครั้ง หัวโตหยุดร้องนั่งนิ่ง ยอมให้ใส่แชมพู อาบน้ำและเช็ดตัวจนแห้ง ขนที่มีประปรายหยาบกระด้างฟูขึ้นเล็กน้อย หัวโตสะบัดขนหลาย ครั้งอย่างแช่มชื่น ดวงตามีประกายแห่งความสุขกว่าทุกวัน ลำดับต่อไปเป็นเรื่องของการรักษา หยิบเข็มฉีดยาตรวจเช็คดูว่ายาพุ่งออกจากปลายเข็ม พร้อมทำท่าทางทะมัด ทะแมงเลียนแบบคุณหมอ แต่แท้ที่จริงลังเลที่จะจิ้มเข็มเข้าไปในเนื้อสิ่งมีชีวิต เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย สัตว์แพทย์สอนให้ดึงหนังที่คอด้านหลังขึ้น และแทงเข็ม ค่อยๆปล่อยยา ส่วนวัคซีนต้องฉีดเข้าที่กล้ามเนื้อบริเวณขาหลัง หัวโตร้องเบาๆแต่ให้ความร่วมมือไม่ดิ้นแม้นแต่น้อย หัวโตมีหนังที่หนามากคล้ายหนังหมูป่า ต้องกดแรงๆ กว่าจะผ่านเข้าหนังชั้นนอก ต่อจากนั้นเรานั่งเล่นและคุยกันพักใหญ่ หัวโตได้รับคำชมไปหลายกระบุง หัวโตเข้ามาคลอเคลียใกล้ๆอย่างที่ไม่เคยทำมากก่อน ......... สื่สัปดาห์หลังจากอาบน้ำและฉีดยารักษาขี้เรื้อน หัวโตเลื่อนชั้น เปลี่ยนจากเศษอาหารมากินอาหารเม็ดคลุก ปีกไก่ย่างของโปรด ร้านรถเข็นเจ้าประจำที่เคยไปนั่งขอกินฟรีเลี้ยงชีพมาหลายปี สลับกับไส้กรอกรมควัน อุ่นร้อนๆหอมกรุ่นจากเตาไมรโครเวฟ ช่วงบ่ายมีอาหารว่างเป็น ไส้กรอกชุบแป้งทอด หัวโตอร่อยกับการกินทุกอย่าง ชอบนอนให้แปรงขน ใส่อาหารขนจนนุ่มฟู แม่ค้าที่ตลาดจำหัวโตไม่ได้ ต้องย้อนอดีตแต่หนหลัง ว่าหัวโตเคยเป็นลูกค้าเจ้า ประจำ ที่มานั่งน้ำลายยืดขอกินฟรีบ่อยๆ เวลาเดินซื้อของในตลาด จะนั่งรออยู่ห่างๆ หากช้าจะส่งเสียงเรียกร้องความสนใจ เพราะในตลาดมีแม่หมี หมาตัวเมียสีดำตัวล่ำบึก คุมพื้นที่ เป็นเกาเหลาไม่กินเส้นกันชอบออกมาขู่ไล่ เมื่อเป็นถิ่นเค้าเราต้องยอมความ หัวโตยอมล่าถอยกลับบ้าน อาการหวงเจ้าของเห็นชัดขึ้นทุกวัน แขกมาบ้านหรือยืนคุย กับใคร หัวโตแสดงความไม่พอใจ ทั้งเห่าทั้งขู่จนแขกต่างยอมลากลับ ผลของการรักษายอดเยี่ยม อาการที่ผิวหนังดีขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว นึกขอบคุณคุณหมอมาจนทุกวันนี้ เพราะขนที่ขึ้นใหม่สีขาวแซมลายน้ำตาลทองหนาสองชั้น หางเป็นพวงสีขาวล้วน โน้มมาจรดหลัง ขาหน้ามีขนขึ้นเป็นแนว ขาหลังที่ก้นสองข้างมีขนสีขาวยาวฟู ที่คอมีขน เป็นแผงเหมือนสิงโต หูเล็กมีขนทั้งที่รูหูและหลังใบหู ขาหน้าใหญ่แข็งแรง....... !! ..........." ป๊า..สงสัยหัวโตเป็นหมาบางแก้ว " ดูเหมือนจะเป็นการปลื้มแต่เพียงผู้เดียว เป็นสมมุติฐานที่เลื่อนลอย ต้องหาแหล่งข้อมูลเพื่อใช้อ้างอิง เดินร้านหนังสือหลายแห่ง เลือกหนังสือชื่อ " บางแก้ว " เริ่มศึกษาประวัติความเป็นมา ลักษณะเฉพาะตัวที่ สังเกตได้ บุคคลิคเด่นอย่างหนึ่งคือ บางแก้วชอบเล่นน้ำ และเอาเท้าลงไปแหย่ในน้ำก่อนกิน หรือลงไปลุยตระกุยน้ำเล่น แอบเข้าเหลี่ยมมุมสังเกตพฤติกรรมหัวโต ใช่แล้วหัว โตคือบางแก้ว...นอกจากจะชอบเล่นน้ำแล้ว ยังหวงของ หวงเจ้าของ หวงบ้าน ไม่ชอบคนแปลกหน้า ซุกซ่อนของกิน ท้ายที่สุด...คือการประเมินจากสายตาของคนอื่นที่เข้า มาทักทาย " พี่ๆ พี่เลี้ยงบางแก้วนี่ครับ บางแก้วแก่แล้วนะพี่ " ดูยังไงถึงรู้ว่าหมาแก่ ไม่ยากเลย...เปิดปากดูฟัน แถวบนและแถวล่างนั้น เหงือกจ๋าฟันลาก่อน ส่วนเขี้ยวบิ่น และหักชำรุด ตาด้านขวาขุ่นมัว ซึ่งพอพาไปตรวจที่คลีนิค หมอยืนยันว่าตาข้างซ้ายบอดสนิท ข้างขวาเห็นเลือนลาง สภาพทั่วไปอายุไม่ต่ำกว่าสิบปี ต้ดสินใจว่าจะร่วมหัวจม ท้ายกัน ต้องมีการเช็คประวัติกันเสียหน่อย สวมบทแม่มดร่ายมนต์คาถา แปลงร่างเจ้าอสูรกายเฒ่า จนกลายเป็นบางแก้วขนาดจัมโบ้ บทต่อไปขอก้าวหน้าเป็นสายลับนักสืบ สาวไส้ที่ไปที่มาของหมาบางแก้วแก่ผู้อาภัพ......ที่ถูกเจ้านายคนแรกของมันทอดทิ้ง... |