นิวัต เจริญชล
|
 | |
|
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา คุณวิน (บ้านพักสัตว์เลี้ยงนิรมล) ได้ติดต่อเข้ามา เล่าให้ฟังถึงบรรยากาศช่วงหน้าหนาว ที่บ้านพักสัตว์เลี้ยงนิรมล ที่กำแพงแสน ว่าช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ เวลากลางคืน คือประมาณเที่ยงคืนไปเนี่ย อากาศที่กำแพงแสน ที่คอกสุนัขนั้น เย็นจัดมากๆ อุณหภูมิอยู่แถวๆ 17 องศา เพราะเวลากลางคืน พวกไร่อ้อย และป่าไม้แถวนั้นจะคายไอเย็นออกมา ทำให้อากาศเย็น และหนาวมาก จึงได้ขอรับบริจาค ผ้ากระสอบป่าน แบบกระสอบที่ใช้ใส่ข้าวสาร เพื่อเอาไว้ปูให้สุนัขนอน จะได้ไม่หนาว (รวมไปถึงพวกสุนัขที่จับตัวไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถใส่เสื้อได้) และขอรับบริจาคเสื้อยืด เพื่อเอาไปใส่ติดตัวให้กับสุนัข รุ่นที่สามารถจับตัวได้ จำนวนมาก เพราะสุนัขนั้นเยอะจริงๆ จึงขอรบกวนเพื่อนๆ ที่มีเสื้อยืดเก่าๆ ไม่ใส่แล้ว ขอความกรุณารวบรวมเอามาร่วมกันทำบุญ ช่วยให้สุนัขได้รับความอบอุ่นอย่างเพียงพอในช่วงหน้าหนาวนี้ด้วยครับ  |
| |
|
เดี๋ยวสักห้าโมงเย็นจะไปเข้าไปดู เมื่อครู่ตรวจสอบข้อมูลกับพี่วิน แล้วแกบอกว่ามีอยู่ตัวนึง ที่สี่แยกประชานุกูล ที่เขาเลี้ยงแบบปล่อยอยู่ เป็นขาว-น้ำตาล ตามีขอบดำ แจ้งคุณเกาเหลาไปแล้วว่าให้ลองสอบถามดูก่อนว่า มีเจ้าของไหม เพราะบ้านเจ้าของเขาน่าจะอยู่แถวๆนั้น... ได้เรื่องอย่างไร เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีนึง |
| |
|
ไม่รู้ว่าเจ้าของ จะจำเขาได้หรือเปล่า แต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าหนองแขมก็จะดีกว่าเดิม อย่างน้อยก็มีข้าวกินทุกมื้อ เหมือนอย่างที่เคยมี มีขอบเขตเป็นของตัวเอง ถึงจะไม่เป็นส่วนตัวเหมือนเดิม มีเพื่อนๆ มากมายที่อยู่มานาน ขาดเพียงเจ้านาย เท่านั้น...วันนี้ทางนครปฐมโทรมาบอกแล้วว่าเขาเป็นสุนัขที่ไม่ดุเลย ให้ข้าว ให้น้ำแค่วันเดียว เขาก็ยอมให้จับตัว และเอาไปอาบน้ำให้เรียบร้อยแล้ว อยู่ในกรงได้สบายมาก ใครที่อยากได้สุนัขบางแก้วนิสัยดี ไปทำหน้าที่เฝ้าบ้าน เฝ้าสวน มีพื้นที่ให้เขาวิ่งเล่น มีความรัก ความเอาใจใส่ที่ให้เขา ติดต่อมาได้เลยนะครับ หรือถ้าหากใครพอจะรู้จักเจ้าของสุนัขตัวนี้ ช่วยแจ้งให้เขาทราบด้วยว่าสุนัขตัวนี้ อยู่กับชมรมคนรักบางแก้ว ให้มาติดต่อขอรับคืนได้ (ถ้าเขาหลงมา ภาวนาให้เป็นอย่างนั้น) ที่ 01-640-7733 นิวัต นะครับ โชคดีนะเจ้าหนองแขม...ขอต้อนรับสู่ บ้านพักพิงชั่วคราว สำหรับสุนัขบางแก้ว จรจัด...รอเพียงความหวัง ที่จะมีผู้ใจบุญ ใจกุศล มารับอุปการะเจ้าไปเลี้ยงต่อไป อดทนอีกไม่นานหรอก  |
| |
|
พอเอาขึ้นรถ ผมกับพี่วิน คุณวิฑูรก็มายืนคุยกันสักพักคุณวิฑูรก็ขอตัวกลับ ระหว่างที่รอดูว่า เจ้าหนองแขมมีอาการแพ้ยาหรือไม่นั้น ผมก็ได้แต่เวทนามัน เพราะว่าหมู่บ้านนี้มีทางเข้าออกหลายทาง และไม่มีตลาดในหมู่บ้านเลย ไม่มีร้านอาหารใกล้ๆ ตามบ้านเขาก็มีถังขยะ และมีแต่เศษอาหารนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น ซึ่งจากการที่มันไม่เคยหากินเองมาก่อน มันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าจะต้องคุ้ยถึงขยะอย่างไร ถึงจะหาของที่กินได้เจอ เพราะมัวแต่ระแวงอยู่ คาบอะไรได้ก็เอาอันนั้น แล้วขออะไร ใครเขากินก็ไม่เป็น ได้แต่ขู่เขา สภาพที่เจอเลยเป็นสภาพที่หมดแรงอย่างที่เห็น คงไม่มีอะไรกินเป็นชิ้นเป็นอัน มาหลายวันแล้ว เฮ้อ...อย่างนี้แหละ หมาบางแก้ว ที่ถูกนำมาทิ้ง ทำไมสภาพมันถึงน่าสงสาร กว่าพันธุ์อื่นๆ ก็เพราะความเป็นบางแก้ว ของมันนี่แหละ ความไม่ไว้ใจคนอื่น ของมันนี่แหละ ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของเขาจะรู้หรือเปล่าว่าหมาของเขาไม่มีอะไรจะกิน เลยจากวันที่พลัดจากเขา หรือเขาเอามาปล่อยก็ไม่รู้ เวรกรรมของหมามันจริงๆ  |
| |
|
พอเจ้าหนองแขมหลงเชื่อ เพราะเห็นแก่กิน แต่ขอคนอื่นกินไม่เป็น ต้องให้คนเดินเอามาให้ดมๆ ก่อนแล้วถึงจะกินได้นั้น...พี่วินก็แอบเข้ามา ด้านหลัง และปักยาสลบที่บั้นท้ายไปเข็มนึง ได้ผลมันเดินหนีไปเลย แต่เดินได้สักพักก็ยืนซึมเพราะยาออกฤทธิ์ แล้วก็อาเจียนออกมา ซึ่งในท้องเขานั้นไม่มีอาหารอะไรเลย นอกจากปลากระป๋องที่เพิ่งให้กินไปเท่านั้น คงอดอาหารมาหลายวัน มากเลย เมื่อเห็นว่าเดินไม่ไหวแล้วก็เอาห่วงคล้อง แล้วดันเข้ากรงที่เตรียมรอไว้ ได้อย่างสงบ แล้วก็เอามาขึ้นรถเตรียมส่งไปกำแพงแสนนี่แหละ  |