ที่ต้องถามประโยคนี้ ก็ต้องการขยายแนวคิดของการเลี้ยงสุนัขพันธุ์นี้ครับนายน้อย...ว่าคิดกันอย่างไร ให้ผู้สนใจที่จะเลี้ยงได้รับทราบเหตุผล credit นี้ต้องให้นายพรานใหญ่ครับ เป็นเรื่องของมิตรภาพที่ต้องฝากชีวิตกันและกันไว้กับเพื่อนแท้ (รายละเอียดตรงนี้จะละเอียดอ่อนมาก คงถามต่ออะไรไม่ได้ครับ) แต่คงถามนายน้อยได้ว่า มิตรภาพของสุนัขพันธุ์นี้เป็นอย่างไรบ้างครับ สุนัขไทยน่ารักเพียงใด รอยยิ้มในแววตาเค้าใสเหมือนกับที่นายน้อยต้องการหรือไม่ การเอาใจใส่ ยามที่เค้าโตแล้วก็ไม่ยากใช่มั้ย เค้าคอยจะดูแลเรามากกว่าเราดูแลเค้ามั้ย เฝ้าเราอยู่ได้ทั้งวันโดยไม่บ่นและเบื่อในการทำหน้าที่ ไม่กวนใจ ขอนอนดูเฉย ๆ ก็ได้ ตอนนี้ต้องการพันธุ์ที่เอ่ยถึงอีกหรือไม่ ถ้าเป็นพันธุ์อื่น(ที่เอ่ยถึง)แล้วให้หญิงเหล็ก...เลี้ยงด้วยแล้ว คงจะสนุกน่าดู เรียกร้อง เห่ามาก ฮา ๆๆๆ ที่ข้า ฯ เจออยู่นี่ น่าจะจับส่งไปให้นายน้อย...เลี้ยงแทน ไม่เหมือนเจ้าตัวยุ่ง รายนี้เค้าไม่มีนิสัยเหมือนเจ้าตัวที่กล่าวมาเลย บางครั้งเค้าก็รำคาญแทนข้า ฯ เสียอีก แต่อย่างไรก็ตามคงเปรียบเทียบกันไม่ได้ครับ เจ้าตัวที่กล่าวมา เค้ามีปัญหาคือเจ้าของทิ้ง ตาก็เกือบจะบอด(ขาดการดูแลในเรื่องขนที่ปรกหน้าเค้า) ได้แต่เลี้ยงให้เค้ามีที่พักพิงในช่วงสุดท้ายในชีวิตครับ คงจำกระทู้เก่า ๆ ได้นะครับนายน้อย... ที่เคยบอกว่าจะเลี้ยงเค้าก็ต้องไม่ธรรมดา ราคาที่ต้องจ่ายไปจะมีมาก เป็นเรื่องการวัดใจ ร่วมทุกข์และสุขพร้อมกันกับเค้า จะจำกันได้นาน แววตาเค้าถึงมีรอยยิ้มอยู่เสมอยามเอียงคอจ้องดูนายน้อย... (มันคงล้อเลียน) หลายคนใน web ยังไม่เข้าใจอย่างที่นายน้อย...เข้าใจ มัก post รูปมาโดยไม่คิดว่า สุนัขที่เค้า post มานั้นมีอารมณ์อะไร ถ้าเห็นบ่อย ๆ แล้วแววตายังคงเดิมละก็ พอสรุปลงไปถึงการเลี้ยงดูได้ครับ คนเลี้ยงสุนัขบางแก้วจึงต้องให้ความสำคัญในเรื่องอารมณ์ของสุนัขที่เค้าเลี้ยง แววตาจึงเป็นสิ่งประเมินผลของการเลี้ยง ไม่สามารถหลอกใครได้ สำหรับความภูมิใจ ต้องขอเสริมครับเพราะในนั้นจะมีความทรงจำที่ฝังแน่นอยู่ด้วย ต่อให้วันข้างหน้าเลี้ยงสุนัขอีกเป็นร้อย ๆ ตัว ถ้านึกถึงวันเก่า ๆ กับเพื่อนแท้ จะมีรอยยิ้ม มีความภูมิใจ มีความทรงจำ มีความระลึกถึง มีน้ำตา ฯลฯ บางอ้อ จะกลับมาครับ มันตรัย |