แม่กี๋พยายามหาเหตุผล ว่าทำไมเจ้าของเก่า ถึงทอดทิ้งหมาอย่างหัวโตได้ลงคอ เพราะเมื่อหัวโตมาอยู่กับแม่กี๋ หัวโตทั้งรักทั้งหวงเจ้าของมาก รู้จักประจบประแจง เวลาพูดด้วยหรือตั้งคำถาม จะตอบโต้ด้วยการ ยกไม้ยกมือขึ้น เหมือนเป็นการรับรู้ ชอบเอาตัวเข้ามาเบียดชิด พยายามให้แม่กี๋ได้กอดและลูบไล้ ชอบนอนหมอบอยู่ข้างๆ เวลาเดินออกนอกบ้าน คอยระวังภัย เป็นห่วงไปทุกฝีก้าว พอกลับบ้าน หัวโตจะออกมาแสดงความยินดีปรีดา ต้อนรับประจิ้มประเจ๋อ แล้วหมาที่รักเจ้าของขนาดนี้ จะไม่มีความผูกพันทางใจกับเจ้าของเลยเชียวหรือ? ถ้าหัวโตเป็นหมาพลัดหลง แม่กี๋คงไม่สะท้อนใจถึงเพียงนี้ !!

ในวัยหนุ่มหัวโตอาจเป็นหมาที่ร้ายกาจเอาการ เจ้าของจึงพยายามลดความดุดัน โดยการทำหมัน เพราะเชื่อกันมานมนานว่า หมาที่ตอนแล้วจะเลิกนิสัยดุและ ไม่กัดคนอีก ตอนเด็กๆได้ยินชาวบ้านเล่าว่า เขาต้องตอนหมาตัวผู้ดุๆ โดยใช้หนังยางรัดที่ลูกอัณฑะ จนมันหลุดออกไปทั้งพวง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือหลอกเด็ก แต่ก็ทำให้แม่กี๋จดจำเรื่องเล่าการทารุณกรรมนี้ได้ไม่เคยลืม !!

ฉะนั้นการที่หัวโตผ่านการทำหมันมาแล้ว ย่อมแสดงว่า หัวโตเป็นหมาที่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่มาอย่างดี  หรือว่าการทำหมันจะไม่ได้ผล เจ้าของจึงตัดความยุ่งยาก ด้วยการทิ้งเจ้าตัวปัญหาไว้เบื้องหลัง..

หัวโตเป็นหมาที่ฉลาด พอๆกับหัวแข็งและดื้อรั้น  คงจำเรื่องที่หัวโตกัดมือพี่ชายของคนที่หัวโตไปอยู่กับเขาที่ห้องแถว  เคยทำเสียงขู่จะกัดแม่กี๋  และเมื่อแม่กี๋หยั่งเชิงแกล้งเอาไม้แหย่เข้าใต้ท้องรถ หัวโตงับไม้และส่งเสียงดังมากขึ้น การทำหมันไม่ได้ทำให้หมาตัวนี้เลิกนิสัยดุหรืออย่างไร?

อันที่จริงหัวโตอยู่ที่ใต้ถุนแฟลตมานาน ก็น่าจะมีคนที่รู้ความเป็นมาบ้าง แต่เรื่องเล่ากลับไม่ค่อยจะประติดประต่อเท่าใดนัก อาจเป็นเพราะคนมักมองข้ามชีวิตหมาจรจัด จึงทำให้หัวโตไม่มีตัวตนอยู่ในสายตาของใคร แม่กี๋เริ่มสืบสาวราวเรื่องจากคนใกล้ตัวก่อน เขาเป็นเพื่อนร่วมงานของพ่อจ๋า ที่พักอยู่บ้านห้องแถวคนนั้น คำถามของแม่กี๋คือ เขาพบเห็นหัวโตเป็นหมาจรจัด ที่อาศัยแถวแฟลต มานานเท่าไร?

เขาเล่าว่า “ผมรับข้าราชการ พอเรียนจบ ก็ถูกส่งมาบรรจุอยู่ที่จังหวัดสมุทรสาครเป็นแห่งแรก และมาพักอยู่ที่ห้องแถวแห่งนี้ ตอนย้ายมาอยู่ใหม่ๆ ผมก็เห็นจอมโหดวิ่งอยู่แถวนี่แล้วครับ จอมโหดเป็นหมาที่ดุ เค้าสู้ทุกคน หมาทุกตัวที่มาข่มเหง หมาแถวนี้เคยปะทะกับจอมโหดมาแล้วทุกรุ่น ปกติไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งด้วย ชาวแฟลตเคยแจ้งให้ เทศบาลมาวางยา จ้องจะจับหลายครั้งแล้ว แต่ก็เหมือนกับรู้ตัว หนีรอดไปได้ทุกปี ช่วงหลังๆคงอายุเยอะและร่างกายทรุดโทรมลงมาก จะกลัวคน ไม่ค่อยออกมาให้เห็น อีกอย่างบางคนเค้าก็รังเกียจ เห็นนอนตรงไหนก็ไล่ตี ผมทำงานอยู่ที่นี่จะสิบปีแล้วครับ”

แม่กี๋ได้ข้อมูลเบื้องต้นที่พอจะคาดเดาอายุของหัวโตได้ ไม่น่าเชื่อว่าหัวโตจะทนมีชีวิตอยู่กับสังขารเช่นนี้มาได้นานถึงสิบปี  น่าแปลกจริงๆ ทีหมาที่เลี้ยงไว้ในบ้าน กินดีอยู่ดี เจ้าของรักมาก มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย  พบหมอเป็นประจำ กลับป่วยออดๆแอดๆ สารพัดโรค  บางตัวตายจากไปเมื่ออายุยังน้อย ด้วยโรคที่รักษาไม่หาย เช่น โรคมะเร็ง โรคเบาหวาน โรคหัวใจ โรคไตฯลฯ สรรหาจะสมัครเข้ามาบั่นทอนชีวิตแสนสบายของเจ้าหมา

 คนที่อายุยืนยาว มีชีวิตที่สุขสบาย ถูกชื่นชมสรรเสริญว่าเป็น “คนมีบุญ” แต่ถ้าคนใดมีชีวิตที่ทุกข์เข็ญ แถมตายยากตายเย็น เป็นกี่โรคก็ไม่ยอมตาย กลับถูกประณามว่าเป็น “คนมีกรรม” ต้องมีชีวิตอยู่อย่างยั่งยืนยงเพื่อชดใช้กรรม แต่สำหรับหมาในความเห็นส่วนตัวของแม่กี๋ จะอยู่อย่างสุขสบายหรือทุกข์ทรมาน ความตายก็ช่วยทำให้พ้นจากสภาพของชีวิตสัตว์ ....หมดเวร สิ้นกรรม

คำถามที่ยิงข้อต่อไปก็คือ เรื่อง เจ้าของเก่าของหัวโต หมาบางแก้วเลือดดี แม่กี๋หมายถึง หมาที่ดูดี มีชาติตระกูล ลักษณะของหัวโตนั้นสวยงามตามแบบฉบับหมาบางแก้ว ใบหน้ามีลักษณะคล้ายสิงโต บุคลิกและนิสัยประจำพันธุ์ที่แสดงออกให้เห็นค่อนข้างชัดเจน และที่น่าสังเกตคือหัวโตทำหมันแล้ว หมาแบบนี้น่าจะเคยมีเจ้าของ หมาไปหาหมอทำหมันเองไม่ได้หรอก..ว่าแต่ว่าเขาคือใคร?

คำตอบก็คือ “เจ้าของจอมโหด เป็นตำรวจครับ มาประจำอยู่มหาชัยไม่กี่ปี พักอยู่ที่แฟลตชั้นบน แต่พอย้ายไปอยู่ที่อื่น ไม่ได้เอาจอมโหดย้ายตามไปด้วย ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใด หลังจากเจ้าของย้ายออกไป ผมก็เห็นมันวิ่งหากินตามถังขยะ จนเป็นขี้เรื้อนร่างกายทรุดโทรมอย่าที่เห็น คนแถวนี้ทั้งเกลียด ทั้งกลัว ส่วนใหญ่จอมโหดจะหลบคน ปกติไม่เคยกัดใคร นอนซมอยู่ที่ทิ้งขยะของแฟลต ถ้าอยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้ ลองถามสาวโรงงานที่มาให้อาหารหมาจรจัดพวกนี้สิครับ ตอนค่ำๆ เขาจะปั่นจักรยานหิ้วถุงอาหาร มายืนเรียกหมาจรจัดแถวแฟลต วางเศษอาหารไว้ให้เป็นกองๆ ยืนเฝ้าคอยระวังไม่ให้แย่งอาหารกัน หมากินเสร็จ เขาเก็บกวาดเศษอาหารทิ้งและเล่นกับพวกมันสักครู่ ถึงจะกลับ มาทุกคืน หลายปีมาแล้วครับ”

สวัสดีค่ะ...หัวโตหมาแก่ขนร่วงเดือนที่แล้ว ตอนนี้เบาไปเยอะ แต่ตอนนี้เต๋าเต้ยกำลังร่วงตามมาติดๆ เวลาอาบน้ำแปรงขน...แปรงทิ้งๆๆๆ จะได้หลุดๆๆๆให้หมด เพื่อรอขนใหม่ขึ้น เวลาขนร่วงมักจะมีอาการคัน ยิ่งอากาศร้อนมากๆ พวกเขาจะดูไม่สบายตัว การอาบน้ำอาทิตย์ละครั้ง และการแปรงขน..ช่วยเกา ทำให้ให้ผ่อนคลายดีนะคะ

เจ้าสองตัวนี้ มักมีอาการสามอย่างร่วมกัน คือ ขี้ร้อน ขนร่วง และเบื่ออาหาร อาทิตย์ที่แล้ว เบื่ออาหารทุกอย่าง กินข้าววันเว้นวัน หัวโตเริ่มเลียตามขา จิกผิวจนเลือดไหลซิบ ทายาม่วงรักษาแผล หยุดเลียได้ดี ให้กินยาแก้แพ้เม็ดสีชมพู แก้คัน และพอดีได้กำหนดกินยาเม็ดไอเวอเมคติน ที่ให้กินเดือนละหนึ่งเม็ด เพื่อกำจัดตัวอ่อนพยาธิหนอนหัวใจ รวมทั้งพยาธิภายนอกและภายใน ควบคุมเห็บหมัดได้ด้วยค่ะ สองวันมานี้กลับมากินข้าวปกติ พอจับอาบน้ำ...ยิ่งดูสดชื่น

พี่ตังฮับ..แม่กี๋พลอยลุ้น หัวใจเต้นตึกตักๆๆ นึกภาพพระเอกข้าวตัง ดารานำ....กะ นักแสดงประกอบยอดเยี่ยม ทั้งสามท่าน รวมถึงคุณหมอ ดาราสมทบ... ภาคต่อไปเห็นที จะเตรียมรอจ่อคิวรับรางวัลยอดเยี่ยมกันทุกปี..และต่อๆไปอีกยาวนานหลายปีเชียวค้า

สวัสดีจ๋าจ้ะ...มาเร็วจริงนะพ่อตัง...หน้าพ่อตังเข้มแบบ..อ้ายเจมส์..บอลลล...เมืองผู้ดี..แต้ว่าเน้อ..อ้าย