วันนี้ได้เข้าไปดูและสอบถามข้อมูลมาแล้วครับ ได้ความว่าเมื่อก่อนเป็นสุนัขที่นายทหารเรือ ยศนายพลเลี้ยงไว้ ทั้งหมดมี บางแก้วอยู่ 3 ตัว แม่ 1 และลูก 2 (6 เดือน) กับ บางแก้วผสมตัวผู้ 1 ตัว

นายทหารเขาคงไม่ได้ตั้งใจทิ้งหรอกครับ แต่เขาเสียชีวิต จึงไม่มีใครดูแลต่อและอีกอย่างตัวแม่มันดุมาก ป้าสุขที่อยู่แถวนั้นแกสงสารหมา และอีกอย่างลูกชายแกก็รักสุนัขมาก และไม่กลัวสุนัขที่ดุ แกว่าแกเลี้ยงได้ จึงพากันไปขนมันมากิน-อยู่ที่บ้านเสียเลย เนื่องจากกลัวว่ามันจะกลายเป็นสุนัขจรจัด

จากนั้นมีคนมาขอรับลูกสุนัขไปเลี้ยงแล้วตัวหนึ่ง จึงเหลืออยู่ที่บ้านป้าสุข แค่ 3 ตัว ซึ่งแกก็รักมาก

คุณ thitima ครับ ผมไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าไรกับการแก้สถานการณ์ต่างของบางแก้วนะครับ เพราะเพิ่งเลี้ยงเจ้าหนูจ๋าได้แค่ 1 เดือน

แต่ผมอยากจะแนะนำว่าอันดับแรกคือ ต้องกั้นพื้นที่ให้เขาอยู่ต่างหากก่อนน่ะครับ โดยอาจจะเอาตาข่ายที่แข็งแรงหน่อยมากั้น ที่ต้องใช้ตาข่ายเพราะผมว่าสุนัขจะไม่อึดอัด และไม่เครียดจนเกินไป การกั้นพื้นที่จะทำให้เราสามารถป้องกันปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในกรณีที่เราไม่สามารถอยู่ควบคุมมันตลอดเวลาได้

ผมว่าเราคงไม่สามารถปรับความคิด หรือนิสัยของสุนัขได้อย่างทันทีทันใด หรอกครับ และผมก็คิดว่าเราก็ควรจะให้คนเลี้ยงเด็กทำการปรับตัวเข้าหาสุนัขด้วยอีกทางหนึ่งด้วย และถ้าเป็นคนที่ไม่ชอบสุนัขเลยนี่ ถ้าไม่จำเป็นก็อย่ารับมาเลยครับ

เมื่อเราแยกส่วนกันแล้ว ทีนี้คุณก็อาจจะมาคุยหรือสั่งงานคนเลี้ยงลูก ในที่ๆสุนัขสามารถเห็นได้ เมื่อทำบ่อยๆสุนัขจะยอมรับได้ว่าคนเลี้ยงเด็ก และเด็กเป็นหนึ่งในสมาชิกในบ้าน ก็จะช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นหน่อยนะครับ แต่ต้องกำชับคนเลี้ยงว่าอย่าไปสนใจเขา อย่าพยายามไปยุ่งกับเขาในช่วงแรกๆที่เขายังไม่ยอมรับนะครับ อย่าพยายามให้เขาพาเด็กไปเล่นหรือร้องไห้เสียงดังๆใกล้ๆกรงเขานะครับ ส่วนเทคนิคที่ลึกซึ้งไปกว่านี้คงต้องรบกวนผู้รู้ท่านอื่นช่วยเพิ่มเติมครับ

อ้อ ผมไม่ทราบว่าคุณ thitima ต้องการที่จะให้คนเลี้ยงเด็กมาทำหน้าที่เลี้ยงเด็กอย่างเดียว หรือจะให้ทำหน้าที่เลี้ยงดูสุนัขด้วยครับ เพราะถ้าเป็นอย่างหลังเนี่ยผมคิดว่าแก้ปัญหายากครับ

ผมอยู่เท่านี้แหละครับ ต้องพาเจ้าลูกสาวตัวดีกลับ แต่เท่าที่ผมแอบเดินสำรวจนั้น สุนัขที่นำมาประกวดนั้นมีสุขภาพจิตที่ดีมากๆ ไม่ตื่นเลย ขอชมผู้เลี้ยงทุกท่านเลยที่ฝึกสุนัขได้ดีจริงๆ

แต่ก็มีอยู่บ้างที่สุนัขอาจจะยังไม่ถึงขั้นที่จะลงสนามจริง เท่าที่ผมเห็นมี 2 ตัว ตัวแรกยังเด็กอยู่ พอให้เดินก็เดินไปได้หน่อยแล้วก็ไม่ยอมเดินต่อ ลงนอนเลย และอีกตัวหนึ่งผมว่าขายหน้ามาก มันจะกัดกรรมการ ขู่และขนลุกทั้งตัวไม่ยอมให้กรรมการเข้ามาตรวจร่างกาย จนต้องให้ออกจากสนาม ผมเห็นว่าคนที่จูงเจ้าสองตัวเนี่ยอาจจะไม่ใช่เจ้าของ หรืออาจจะไม่มีความผูกพันกับสุนัขเลยก็ได้เพราะว่าเวลามันเอาไม่อยู่นั้น ผมไม่เห็นว่าสุนัขจะเชื่อฟังคนจูงเลย สถานการณ์เลยไปกันใหญ่

ในความคิดผม ผมว่าไม่ว่าประกวดอะไร ถ้าขึ้นชื่อว่าสากล มีกรรมการกลางมาควบคุม ผู้ที่จะลงเล่นน่าจะเป็นผู้ผ่านสนามมาแล้วโชกโชน รู้กติกาและเล่นตามกติกาได้ดี ผู้ที่จัดน่าจะอนุญาตเฉพาะผู้ที่มีประวัติว่าผ่านสนามมามากพอ ไม่เช่นนั้นแล้วจะเกิดผลเสียมากกว่าผลดี