ประเดิมเรื่องแรก...คนโบราณเค้าว่าถ้าให้น้องหมากินของหวานมากๆจะยิ่งดุ อ่านเรื่องเล่าของพี่พายุ อาโกวให้พี่พายุกินน้ำแดง หวานจ๋อยเย็นเจี๊ยบ พี่พายุว่ามีผลหรือป่าว? เป็นจอมยุทธ์ก็ต้อง

ดุนะสินะ ปู่หัวโตกับเต๋าเต้ยก็ชอบของหวานเหมือนกัน แม่กี๋ให้อาหารว่างเช่น ทองหยด โรตี ขนมโตเกียวไส้สังขยาและไส้กรอก ขนมเค็ก แล้วแต่พ่อจ๋าจะซื้อหิ้วกลับมาฝาก 

หลังสุดที่เพิ่งค้นพบ นมอัดเม็ดรสหวานของสวนดุสิต สุดยอดเคี้ยวเพลินกันดี แม่กี๋ชอบใจที่หลอกให้กินนมได้ ของหวานจะให้กินวันละหนึ่งมื้อหรือวันที่เบื่ออาหาร หมอแนะ

นำให้กินบ้างเพื่อบำรุงตับ ตอนนี้เลยพากันตัวโตเกินขนาด แปลงร่างเป็นยักษ์เล็กกะยักษ์ใหญ่ พ่อจ๋าต้องพาออกกำลังกายวันละสามเวลา เพื่อให้เต๋าเต้ยเพรียวลมสมชาย

และหวังให้ปู่มีพลังเตะปีบดัง..ปังๆ อายุยืนนาน  การออกกำลังกายคือการจูงออกเดินวิ่ง ไปรอบๆบริเวณนอกบ้าน หยุดทำธุระส่วนตัวตามอัธยาศัย ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง

ขอร้องเรียน..ปู่อ้วนแต่ชอบอู้ หนีกลับบ้านก่อนทุกที หอบแฮ่กๆนอนรอหน้าประตู พ่อจ๋าต้องโฉบมาตามเป็นรอบที่สอง แต่ที่แท้ปู่ชอบให้แม่กี๋ไปวิ่งด้วย ทุกครั้งที่จะออกจาก

บ้าน จะหันไปมองหน้าแม่กี๋ ยืนนิ่งจนแม่กี๋ต้องบอกให้ไปเถอะแม่ไม่ไป วันไหนที่แม่กี๋ไปด้วยปู่จะอารมณ์ดี คึกคักเป็นพิเศษ วิ่งส่ายสะโพกสุดฤทธิ์ คงอยากโชว์ว่าวิ่งได้เร็วจี๋

ฟิตเหมือนหนุ่มๆแบบเต๋าเต้ย แม่กี๋เคยพาปู่ไปเดินเที่ยวตลาดนัด พ่อค้าแม่ค้าทักกันเกรียวกราว เด็กๆลูบหลัง บางคนชมว่า อื้อฮื้อหมาใคร น่าฟัดจัง บางคนสงสัยทำไมบาง

แก้วถึงตัวใหญ่แน่ใจหรือว่าใช่บางแก้ว? แต่ที่บาดหูบาดใจคือมีคนหนึ่ง ตระโกนเสียงดังลั่นตลาด..หมาหรือหมูพี่? พอปู่กลับบ้าน ไม่ยอมกินข้าวไปสองวัน ที่จริงเป็นเรื่อง

ปกติของหมาแก่ ถ้าวันใดเจริญอาหารกินมาก วันต่อมาจะเมินอาหาร อาจเป็นที่ระบบย่อย ที่ทำงานช้าลงกว่าตอนหนุ่มๆ  อาหารที่กินเข้าไปเยอะ จึงต้องไปเข้าแถวรอ ทะยอ

ยกันย่อยค่อยๆนำไปเลี้ยงร่างกาย ดีจังกินมื้อเดียวอยู่ได้หลายวัน ถึงแบบนั้นก็เถอะ!! มันก็ทำให้แม่กี๋ทุกข์ใจ แม่กี๋ต้องแก้ข่าวปลอบขวัญ " ใครว่าโตอ้วน แม่เถียงขาดใจเลย

โตอย่าไปเชื่อนะ " จนปู่ทนเสียงรบเร้าไม่ไหว ลุกขึ้นมากินข้าว กินขนมตามแรงเชียร์ของแม่กี๋ ไปฉีดยาครั้งที่แล้วหมอทักว่าขนสวยและตัวโตกว่าตอนมานอนป่วยทีคลีนิค

เมื่อต้นปีก่อน ดังนั้นน้ำหนักที่ขึ้นชั่งได้ในวันนั้น...ยี่สิบกว่าๆๆเอ็งงง!!! แต่ขนที่ฟูฟ่องก็ช่วยทำให้ดูตัวใหญ่และหนาขึ้น ขนงามนี้ได้แต่ไรมา?

การเลี้ยงลูกบางแก้วของแม่กี๋ เข้าข่ายครูพักลักจำ ฟังผู้รู้ สู้ปัญหา ควบคู่ไปกับธรรมชาตินิสัยและความต้องการของลูก หากขัดกับการหลักวิชาการใดๆ โปรดท้วงติง เพิ่มเติม มาเสริมความรู้ให้แก่กัน... เกล็ดความรู้จากทุกบ้าน มีคุณค่าควรแก่การนำมาศึกษา  ปัญหาเดียวกันมีทางออกหลายวิธี แต่ละทางน่ารักน่าลุ้น น่าลองเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ เรื่องขำๆที่รอการเปิดเผย..อ่านแล้วอย่าเลยไป ขุดกรุความทรงจำดีๆ เข้ามาร่วมให้ความสุขกันในบ้านหลังนี้

แม่โอ๊ตของพี่ตังขา..แม่กี๋ขอฮัมเพลง..ทำไมถึงต้องเป็นเรา ก็ภาพที่พ่อขับแม่จับบางแก้วจอมพยศอยู่ด้านหลัง มันคุ้นๆตาอยู่นาคา แม่ได้รับเกียรติให้เป็นทัพหน้า ระยะเผาขน นั่งชิดติดขอบสนาม ส่วนพ่อเป็นทัพหลัง กำลังเสริม ช่วนอำนวยความสะดวก แม่โอ๊ตเก่งจังที่เล่นชักเขย่อกับพี่ตัง ให้นั่งนิ่งวินาทีที่จึกๆเข็ม เป็นความสามารถเฉพาะตัวเสียแล้ววว ถ้าแม่กี๋จะเลียนแบบ คงต้องไปฝึกงัดข้อยกน้ำหนักเตรียมความพร้อมก่อน เพราะเวลาเต๋าเต้ย just say no จะดิ้นเหมือนม้าดีดกระโหลก ปากกัดตีนถีบ อะไรของเค้านักหนาระอาใจ..แต่ได้อ่านกระทู้เก่าๆ เจอเกล็ดประวัติของพี่ตัง ที่ไม่ยอมอาบน้ำเลย แถมแยกเขี้ยว ฮู้!!!ต้องยกให้เป็นจอมยุทธ์ชั้นแนวหน้าแร้น..เดือนมีนานี้แม่โอ๊ตจะฉายหนังซ้ำเรื่องเดิมหรือเปลี่ยนบทใหม่ กลายเป็นภาคสอง ต้องรอลุ้นรอชมกันนะคะ

พี่พายุและพี่ข้าวตังครับ ผมโดนขู่บ่อยๆว่า ถ้าดื้อแม่กี๋จะไม่รักไม่สนใจอีกต่อไป แม่เค้าทำหน้าจริงจังขึงขัง อย่างกะจะเอาผมไปปล่อยบนมอเตอร์เวย์  เจอไม้ตายแบบนี้ ผมต้องยอม..ยอมยกธงขาว แม้นจะเป็นธงสีขาวขุ่นๆ แต่ผมก็พยายามยกขึ้นยกลง แล้ววิธีเดิมของแม่พี่ตังทำงัยหนอ ? พี่พายุชอบหมอหรือชอบอาโกวลงเข็มมากกว่ากันล่ะครับ? เผื่อจะเสนอเป็นทางเลือกใหม่... ก๊อกสองให้ผมมั่งนะครับ