สวัสดีค่ะ  น้องหมาบางแก้วตัวนี้น่าสงสารมาก กำพร้าแม่ตั้งแต่เกิด  เจ้าหนูไม่เคยรู้จักแม้นกระทั่งสังคมสัตว์.. ที่เป็นฝูงแรกของชีวิตตัวเอง พอเอามาเลี้ยงอยู่กับสังคมคน ที่กลายมาเป็นฝูงแรกแทน... ตรงนี้สำคัญต่อการเป็นตัวตนในอนาคตของน้องหมามาก แม่กี๋ไม่แน่ใจว่าเลี้ยงดูมาอย่างไร?

การป้อนนม ที่หลับที่นอน การดูแลเอาใจใส่ การสัมผัสอย่างอบอุ่นรักใคร่ ที่ลูกหมาทารกควรได้รับ เพราะมันเป็นการปูพื้นฐานทางจิตใจให้เติบโตเป็นลูกหมาที่มีจิตใจดี  คุ้นเคยกับคน ไม่หวาดกลัวหรือก้าวร้าว ที่เราเรียกว่า "หมาเชื่อง" จะเรียกว่าทัศนคติของหมาก็จะน่าขำ เอาเป็นว่าการเลี้ยงดูช่วงแรกๆ มีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของน้องหมากับฝูง...เจ้าของ คนในครอบครัว หมาอื่น....

อีกเรื่องหนึ่งก็คือเวลา...เจ้าของทำงานเช้า กลับถึงบ้านค่ำ น้องหมาต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่เล็ก ความสัมพันธ์ระหว่างกัน ระหว่างวัน...น้อยมากค่ะ ....น้องหมาขาดความรักแบบแน่นแฟ้น...

การเล่นกัน...การให้หมากัดแขนขาตั้งแต่เล็ก ทำให้หมาเข้าใจว่า กัดได้ไม่ผิด แต่พอโตเขี้ยวชักคม กัดเจ็บมากขึ้น เจ้าของอาจโมโหดุและตี หมาเลยไม่เข้าใจว่าทำไม?...กลับเข้าใจว่าเจ้านายทำร้าย  คือน้องหมาเค้าไม่ได้เปลี่ยนข้อมูลในสมองได้ ตามเวลาที่ผ่านไปเหมือนมนุษย์ แต่จะเปลี่ยนก็ต่อเมื่อเรา..เจ้าของ  สั่งสอน ฝีก ให้เกิดการเรียนรู้ค่ะ

การทำหมัน น้องหมารู้แต่เพียงว่า...ถุกทำให้เจ็บตัว หมาเมื่อบาดเจ็บจะระแวงภัยเป็นเท่าตัว เค้าจะยอมไว้ใจเฉพาะคนที่เค้ารักมากๆๆ เท่านั้นที่จะเข้าใกล้ดูแล บางทีรักกันจัง ยังไม่ยอมให้จับเล้ยย ค้า.... แผลหายสนิทแล้วอาจอารมณ์ดีขึ้น จนเหมือนปกติ

ขอแนะนำของแม่กี๋คือ...ล้างสมองค่ะ  สร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันใหม่ ต้องไม่ใช่การโอ๋หรือทำเพราะกลัวความดุของเค้าเด็ดขาดจะไปกันใหญ่ เดี๋ยวหมาจะกลายเป็นเจ้านายเสียเอง ปลายทาง...จะเอาไม่อยู่สุดกู่ไปเลย

ข้อแรก... ควรให้เกิดความไว้วางใจกันก่อน....จากอาการวิตก หวาดระแวงแสดงว่าตอนนี้เค้ายังไม่รักและยังไม่ไว้ใจคนใกล้ตัวเลย!!!ขออภัยที่ต้องตั้งข้อสังเกตแบบนี้...

ลองเริ่มจาก..การให้.......ให้อาหาร ให้ใจ ให้ความรัก ให้เวลา อยู่กับเค้าให้มากๆ เล่นแบบใหม่ มีอุปกรณ์เสริม..อาจเป็นผ้า ลูกบอล หรือ จูงเดินเที่ยวที่ควรทำอย่างยิ่ง  พยายามให้มีกิจกรรมทำร่วมกัน พูดคุยกับเค้าสื่อสารจูนช่องให้ตรงกัน จำได้ว่าเคยมีท่านสมาชิก เอาชนะใจหมาจรจัดบางแก้วแสนดุตัวหนึ่ง  และประสบความสำเร็จอย่างดงาม โดยใช้เพียงความตั้งใจจริง ด้วยสองมือเปล่า  นั่งจ้องมองตากันสองชั่วโมงเต็ม ปล่อยให้เห่าให้ขู่จนสมใจ แล้วจึงค่อยๆผูกมิตร เข้าใกล้และสุดท้ายจูงเอาไปเลี้ยงที่บ้าน...ป่านนี้คงรักกัน ปานจะกลืนไปแล้ว

ขอให้มั่นใจ และให้เวลากับตัวเองและน้องหมา ในการปรับตัวใหม่ อาจต้องใช้เวลานานสักหน่อย น้องหมาอายุยังน้อย กำลังซนและรั้นมาก ใจเย็นๆ ... ทำใจดีสู้หมา......"รักแท้ คู่กับ การให้อภัย"

ขอทิ้งท้ายไว้ที่.....เรื่องเก่าๆเก็บเอาไว้ในใจ  ให้เป็นเรื่องเล่าในอดีต  เรื่องในวันนี้คือ...น้องหมาและเจ้าของลองมา ทำความรู้จักกันใหม่ ..ส่งความรู้สึก..ให้ใจถึงใจ

ความสำเร็จ..เห็นหลังไวๅๅ แค่เอื้อม!!! แม่กี๋ขอส่งกำลังใจ ให้โชคดีนะคะ...

สวัสดีค่ะน้องน้ำอบ..น้องน่ารักมากเลย ขนสวย ตาแจ๋วแหวว สงสัยกำลังหมายตาแอ่งน้ำ แอ่งใหม่ใช่มั๊ยจ้ะ.น้องบางแก้วตัวน้อย!! แม่กี๋ขอเอาเรื่องเก่ามาเล่าใหม่นะคะ ก็เรื่องของเหม็นกับการคลุกดิน..และเล่นน้ำ

สำหรับรสนิยมเรื่องของเหม็น เลิกไม่ได้ดอกจ้ะ เดี๋ยวบรรพบุรุษตีตาย..ก็หนูๆ..ผมๆเป็นบางแก้วแท้นี่นา การล่าเหยื่อเป็นนิสัยสืบทอดมาจากสายเลือดเจ้าคุณทวดๆๆๆปู้น ยิ่งพวกสัตว์เลื้อยคลาน กบ เขียด คางคก ไก่หรือนก หนู กระรอก กระแต เร้าใจมากๆ 

ก่อนล่าเหยื่อ บางแก้วจะชอบพลางตัวเป็นทหารพราน เจอของเหม็นที่ไหนจะไปกลิ้งเกลือกข้างตัวให้ของเหม็นติดตัวไป แล้วจึงไปหมอบคลานล่าเหยื่อ

พอตัวเหม็น พวกแมลงต่างๆชอบมาตอม หม้ด เหา ไร เพิ่มเข้าไปอีก บางแก้วเกิดความรำคาญและคันตามตัว คราวนี้หันไปอาบน้ำ แมลง เหา ไร หมัดจะได้หลุดลอยน้ำตายไปไง นี่จึงเป็นสาเหตุที่บางแก้วชอบอาบน้ำ(เอง) และอีกสาเหตุหนึ่งคือขนที่ยาวและหนาแน่น ทำให้อุณหภูมิร่างกายสูง มันร้อนครับ..ค่ะ..

แต่การฝึก อบรม สั่งสอน ช่วยได้ค่ะ  เมื่อเจ้าของเห็นพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ ต้องฝึกโดยการห้ามทุกครั้งที่เห็น "ไม่"เป็นคำตอบสุดท้าย  อาจช่วยบรรเทาลงได้ระดับหนึ่ง ขึ้นอยู่กับความเด็ดขาดของคำสั่ง (แต่ถ้าเผลอเจอของเหม็น หนูจะทำอีกนะ...หนูช้อบ..ชอบ ยิ่งคางคกโดนเหยียบ แบนๆแห้งๆ ยิ่งคลุกมันอย่าบอกใคร)

พี่เต๋าเต้ยเคยออกไปนอกบ้าน และกลับมาพร้อมกลิ่นเหม็น แม่กี๋จับฟอกสบู่ตั้งนาน ยังติดตัวไปอีกตั้งหลายวัน อาบไปบ่นไป ทีหลังเลยต้องกำชับให้คนพาเที่ยว ช่วยกันสอดส่องอีกแรง ตอนนี้ไม่ค่อยเก็บกลิ่นเหม็น กลับมาบ้าน..แต่ห้ามเผลอนะแม่!!!

สวัสดีค่ะ......วันนี้ขอเล่นละครเวที...เล่าด่วน !เรื่องวันนี้ไปก่อนนะคะ เรื่องเล่ายาวๆ ขอเวลาอีกจั๊กหน้อยเน้อค่ะ..แต่ตอนนี้..แบบว่า..แบบว่าอยากโม้อ่ะ!!

เมื่อตอนบ่าย ข้างบ้านของแม่กี๋มีขบวนแห่ของ การเปิดงาน "งานมหกรรมเกษตรของดีท่ายาง"   มีทั้งดนตรี ผู้คนและ ขบวนกลองยาว  ทึ่งๆๆ ม่องๆๆ...ยาวเหยียด..(แฮ่ๆ แม่กี๋ขอเม้าท์เพื่อชุมชนคนท่ายางหน่อยนะ ไม่ได้ชวนเล่น poker สักหน่อย)

แม่กี๋ก็สนุกล่ะสิ นานๆจะได้มีงานเถิดเทิงในอำเภอเสียที..แต่ลูกๆนะสิ..ได้ยินเสียงขบวน พากันถอยทัพไปนั่งทำหู กระดิกซ้าย กระดิกขวา เปิดๆปิดๆ บิดไปบิดมา ทำหน้าตื่นเต้น..เห็นเป็นเรื่องใหญ่...ฮิๆ..เชยจริง จริ้ง!! น้องหมาชนบทของแม่...สงสัยตื่นคนมากันล้นหลาม

ถึงเวลาทำอาหาร ขณะที่แม่กี๋กำลังสาระวนอยู่ในครัว นาฬิกาบอกเวลาหกนาฬิกา บรรเลงเพลงชาติ อัญเชิญธง.. เต๋าเต้ยเข้ามายืนโก่งคอ ร้องเพลงหน้าวิทยุ...อู..อู้ๆๆๆๆ เพราะนี่คืองานประจำทุกเช้าเย็น แต่วันนี้เสียงตามลำโพงงด เพราะเจ้าหน้าที่เทศบาลไม่ว่าง..เลยต้องร้องในร่ม ที่จริงต้องนั่งกลางแจ้ง หันหน้าไปทางลำโพงที่ติดอยู่ที่เสาไฟฟ้าหน้าบ้านจ้า

ร้องเพลงเสร็จ...ก็นอนเจ่าจุกกันอยู่ในครัวทั้งปู่หัวโตและเต๋าเต้ย หลบเสียงดังของขบวน เวลาแม่กี๋ทำครัวต้องเขย่งก้าวกระโดด หลบเครื่องกีดขวาง

แม่กี๋กำลังทอดปีกไก่อย่างเพลินเพลิด ก็เหลือบไปเห็นเต๋าเต้ย นั่งสวัสดีครับ ขอกินปีกไก่ ...ที่หน้าประตู...หิวล่ะสิท่า ก็สองสามวันมานี้ ไม่ยอมแตะต้องอาหารเม็ดเลย กินแต่เนื้อ หมู ไก่ล้วน แม่กี๋เลยคลุกปีกไก่ทอดร้อนๆกับอาหารเม็ด เจริญอาหารไปตามระเบียบ หมดเกลี้ยงชาม

เดี๋ยวแม่กี๋ว่าจะจูงไปเดินเที่ยวงานเสียหน่อย..หวังว่าจะไม่ป่วนงาน จนพาแม่กะพ่อเข้าไปนั่งตบยุงในที่พักนักเลงด้วยกันเน้อลูก!!

สวัสดีค่ะคุณ Pingpong ดีใจด้วยนะคะ ที่ได้เห็นหน้าตาที่คุ้นเคยของเว็บแล้ว...

คุณ Pingpong จะได้สบายใจ หายเหนื่อยเสียที..ยินดีด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ eve หลังฟื้นจากอาการป่วย ปู่หัวโตยังไม่ค่อยเจริญอาหารนัก

ช่วงนี้อากาศร้อนมาก แดดจัด ดูลูกๆจะเบื่ออาหาร บางวันกินแต่น้ำ

และหงุดหงิดง่าย

เวลาอากาศร้อนๆ แม่กี๋สงสารบางแก้วจริงๆ เมื่อเห็น ขนที่ยาว

และหนาตั้งสองชั้นของเขา ไม่ทราบว่าบ้านอื่นๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง?

แม่กี๋ได้อ่านเรื่องห่วง.. เด็กๆในอุปการะของคุณ eve... แล้วอินตามไปด้วย

หากวันหนึ่งต้องจากพวกเด็กๆ คุณ eve.....คงไม่มีวันลืมพวกเขา

ในขณะที่เด็กๆ....คงจะมีแต่ความคิดถึงและรอคอย....