ได้อ่านจากกระทู้ http://www.bangkaew.com/elearning/mod/forum/discuss.php?d=272นี้แล้วดีใจนะที่น้องเขียนจนสำเร็จ ที่ว่าอยากให้พี่ๆป้าๆได้อ่านกัน จะรบกวนให้ส่งมาทางอีเมล์ได้มั๊ย โดยการ save file เป็น .pdf มาก้อได้ พี่จะได้อ่านอย่างเดียวแต่ถ้าจะให้แก้คุยกันทางเมล์ก้อได้ค่ะ

น้องอาทรใช้ word พิมพ์ใช่ป่ะ โปรแกรมเค้าสามารถ save file ออกมาเป็น .pdf ได้จ๊ะ ถ้าไม่ได้อย่างงัยเข้ามาโพสต์ถามได้จะบอกให้ค่ะ หรือถามที่วิเชียรก้อน่าจะทราบ(ถ้าน้องติดต่อกันอยู่)

กว่าจะถึงช่วงวันที่ 4-6 ธันวา นั้นนานเกินไป กว่าจะอ่านจบ กว่าเสนอแนะ กว่าจะแก้ กว่าจะทำจนแล้วเสร็จ ฯลฯ ใช่ป่ะ กลัวไม่ทันตามที่น้องตั้งใจไว้

เดี๋ยวนี้เราใช้การติดต่อสื่อสารผ่านคอมฯกันหมดแล้ว .. เพื่อความรวดเร็วก่อนที่จะพบกัน จะได้งานด้วย ไม่คว้าน้ำเหลว ไปเจอกันจะได้ไม่เสียเที่ยว

ส่งมาที่ ntneo_noinar@yahoo.com นะค่ะ / ขอบคุณมากค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J3115586/J3115586.html

ดูที่พันทิพมา น่าสงสารหมาตัวนั้นนะ น้องบอล(พ่อเมเม้)ทำงานที่นั้นพอจะรู้มั๊ยค่ะ มันจะกินจะอยู่อย่างงัย หมาของใครก็ไปรับกลับบ้าน หมาบางแก้วใครหายก็รีบๆไปดูเสียนะ ก่อนที่มันจะถูกกำจัดทิ้ง

แต่ถ้าทิ้งก็กลับใจนะ กรรมมีจริงนะ เด๋วก้อโดนคนอื่นทิ้งบ้างหรอก ... จะมานั่งชีช้ำยามแก่

ตอนที่ 12 คนเลี้ยงอยู่ตัวแล้ว ................

ในช่วงเวลาตลอด 6 เดือนกว่าที่ผ่านเล่นเราเหนื่อยกับเค้ามาก แต่ก็รู้สึกและสัมผัสได้จากแววตาของเค้า เรารู้สึกว่าเค้าคิดว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งของเราไปแล้ว เค้ารักเรา 2 คน เค้าสนใจในสิ่งที่เราพยายามสอน สังเกตจากเวลาที่เราทำท่าทางต่างๆเจ้าตัวยุ่งจะเอียงคอหน่อยๆ เหมือนท่าที่คนสงสัย (ประมาณว่านายพูดอะไร กำลังบอกเพื่อสื่ออะไร ช่วงนี้แหละโอกาสที่เราจะสอนเค้า) เค้าจะยอมให้จับทำทุกอย่าง น่ารักจริงๆ แต่เวลาที่เค้ายังไม่พร้อม ไม่มีอารมณ์ที่จะอยากรู้เค้าจะหมอบมองเฉยๆ ไม่ทำสงสัย เราจะฝึกอะไรเค้าไม่ได้เลย ตอนนี้เจ้าตัวยุ่งสวัสดีได้แล้วทำได้ดีมากด้วย แค่คำเดียวกับเจ้าของนะสวัสดีเลย เวลาไม่เจอกันหลายๆชั่วโมง กับคนอื่นไม่ได้เลยแค่สั่งให้นั่งก็เริ่ดแล้วสำหรับเจ้าตัวนี้ อย่าหวังว่าเค้าจะสวัสดีให้ใครเลย 555 (แย่มากเองไอ้ตัวยุ่ง เสียมารยาทรู้มั๊ย อิอิ) เค้าจะนั่งมองลิ้นห้อย มองทำไม่รู้ไม่ชี้สิ่งที่เราสั่งออกไป เราต้องเลิกสั่งทันที ไม่งั้นเดี๋ยวคำสั่งจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ในครั้งต่อไป  .. แววตาเจ้าตัวยุ่งเปลี่ยนไปในทางที่ดีกว่าตอนที่อายุ 4-5 เดือน อารมณ์ดีขึ้น ไม่หงุดหงิดง่าย ... ขนาดเจ้านายนั่งดูทีวีเค้าก็เดินไปคาบตุ๊กตาหรือผ้าในห้องที่เล่นกันประจำมาโยนใส่ตักให้เล่นกับด้วย ถ้ายังไม่เล่นกับเค้าๆก็เอาปากมางับเบาที่ขาหรือที่หน้าตัก ... ปกติเราจะให้เค้าแทะกระดูกหลังอาหารเช้าเย็นทุกครั้ง ถ้าเรายังไม่หยิบมา เค้าจะคาบมาหมอบแทะตรงหน้า .. ช่วง 6 เดือนกว่านี้เค้าพร้อมที่จะทำและจำให้สิ่งที่เราปฏิบัติกับเค้ามาตลอด ทุกครั้งที่กลับบ้านจะเป็นเวลาที่เค้าดีใจสุดๆ กระโดดตัวลอย ชอบล้มตัวให้เกาพุ่งตั้งแต่อายุได้5 เดือนจนถึงทุกวันนี้ ชอบให้กอด ลูบตัว ให้กอด พอหายตื่นเต้นดีใจคราวนี้ละ ปีศาจนีโอกลับเข้าสิงร่างอีกครั้ง จะชวนเล่นวิ่งไล่จับ คาบตุ๊กตาวิ่งให้เราวิ่งไล่เค้า ถ้าเราไม่วิ่งเค้าจะหยุดมอง พอเราก้าวขาเค้าจะออกวิ่งเหมือนกัน แต่ก็มีที่เราไม่ตามเค้าจะดูว่าเค้าทำอย่างงัย เค้าจะหยุดมอง เอียงคอมองอย่างสงสัยว่าทำไมเจ้านายไม่วิ่งตามเค้า แล้วก็จะเดินคอตกกลับมาที่เรา มาเอาจมูกดันๆ ขาบ้างมือบ้าง แต่พอเราเล่นด้วย โอ๊ยคึกซะลิ้นห้อยเลย นี่ละมั้งเวลาที่เค้ารอมาทั้งวันแล้ว นั่งรอ-หมอบรอทีหน้าประตูอย่างใจจดจ่อ ได้ยินเสียงรถก็วิ่งมาดู พร้อมกระดิกหาง พอเราส่งเสียงทักตั้งแต่ยังไม่ก้าวลงจากรถ เค้าส่งเสียงครางด้วยความคิดถึง ยื่นขาไข้วคว้ากลัวว่าเราจะไปไหนอีก
 

เวลาที่ไม่เหมาะสำหรับเจ้าตัวยุ่งของเราก็คือ เวลาที่เค้าหมอบพัก(แบบอยากอยู่เฉยๆ) เวลาที่เค้านั่งรออาหารจากนาย เค้าจะแสดงออกทางตาทุกครั้งที่เราจะพยายามฝึกเค้าในเวลานั้น เค้าจะไม่ยอมจะงับมือเราทันที(แต่ไม่ได้กัดนะรายคนในเว็บบอร์ด มักจะเข้าใจผิดว่าเค้ากัดเจ้าของ) ส่วนเรื่องความซน ที่ทำให้ของเสียหายไม่ค่อยแล้วน้อยลงมากๆๆ อันไหนที่เราห้ามๆ เค้าจะจำได้แล้วเค้าก็จะไม่ทำอีก บางครั้งการที่เราเอาแต่ห้ามเค้าซึ่งเค้าอยากรู้เป็นวัยที่อยากรู้ มันเหมือนยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุน่ะ พอเราปล่อยให้เค้ารู้จักสิ่งนั้นแล้ว โดยเราดูอยู่ด้วย สอนเค้าพูดบอกเค้า พอเค้ารู้จักเค้าก็จะไม่สนมันอีก ... อย่างเรื่องขุดดิน เค้าว่าบางแก้วชอบขุด เราปล่อยให้เค้าขุดซะให้สะใจ ให้หายอยากไปเลย เล่นตามสบาย อยากเล่นใช่ม่ะ (เห็นเค้าเล่นเราก็มีความสุข มันชั่งเป็นเวลาที่เค้ามาความสุขจริงที่เค้าเล่นขุดดินตอนนั้น ปัจจุบันอาการเจ้าตัวยุ่งกับการขุดดินมีน้อยมาก อาทิตย์หรือ2อาทิตย์จะเห็นสักที) เค้าเห็นเราไม่ดุ ไม่ว่า แต่ก็มีข้อตกลงว่า เจ้าต้องให้นายจับอาบน้ำ ... (เรารู้ว่าเค้าไม่รู้เรื่องหรอก แต่เราก็พูดไป) ถึงเวลาเค้าก็ยอมให้เราจับอาบน้ำแต่โดยดี ทุกวันนี้เค้าไม่ค่อยขุดดินแล้ว ทุกวันนี้ฝนตกดินแฉะ เป็นแต่ก่อนเจ้าตัวยุ่งเค้าจะเอาตัวไปเกลือกกลิ้งแล้ว ... เดี๋ยวนี้แค่เดินผ่าน หรือไม่ก็เอาขาไปแหย่ ๆ (คงเบื่อแล้วมั่ง) ....

ช่วงนี้อาการเค้าดูเหมือนจะติดหญิง เมื่อ 5 วันก่อน เราโทรไปปรึกษาหมอเรื่องเจ้าตัวยุ่งไม่กินข้าว หมอสันนิฐานว่าเค้าอาจจะเครียด เค้ากำลังเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงในร่างกาย เริ่มเป็นหนุ่ม มีโฮโมนในร่างกายที่เปลี่ยนไป เค้ากำลังเป็นฮีท (หมอว่านะ) เราตกใจถามหมอว่า อายุแค่ 6 เดือนกว่าจะเจ็ดเดือนเนี่ยน่ะเป็นสัดแล้ว หมอว่าเป็นได้ครับ ในสังเกตเวลาที่มีหมาตัวเมียเดินผ่านหน้าบ้านให้ดูว่าเค้ามีอาการอย่างงัย วันนี้เราก็นั่งมองเจ้าตัวยุ่ง ได้เวลาเจ้าพุดเดิ้ลตัวเมียออกมาเดินเล่น(ไม่มีเจ้านายจูงน่ะ มาเดียวๆ เธอเปรี้ยวมาก ส่ายก้นไปมา ยั่วเจ้าตัวยุ่ง ให้น้ำลายไหลเล่น) เจ้าตัวยุ่งเค้าก็ไม่เห่า ไม่ขู่ แต่เอาแต่เดินตามเค้า(ในรั้วบ้าน) เค้าเดินไปซ้ายไอ้ตัวยุ่งก็ซ้ายตาม ไปขวาก็ขวาตาม เอาแต่ยืนเกาะขอบรั้วมองพุดเดิ้ลตัวนั้น (เจ้าชู้จิงวุ๊ย) มันมองพุดเดิ้ลตัวนั้นชนิดที่ว่าไม่สนใจนายเลย ปกติเค้าจะมาขวางตรงประตูก่อนเราจะออกมาจากบ้านทุกวัน เช้านี้เค้าไม่สนเลย เอาแต่ยืนเกาะมองพุดเดิ้ล ........ เฮ้ย.. อายุแค่เนี่ยเองจะวาดลวดลายแล้วเหรอลูกชายฉัน

มีเพื่อนเราคนหนึ่งได้เข้ามาเขียนให้กำลังใจว่า "ดีใจด้วยครับที่จะผ่านช่วงเวลาที่หนักมาก สำหรับการเลี้ยงสุนัขบางแก้วไปแล้ว ที่ผ่านมาคง       การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ กับครอบครัวที่อบอุ่นย่อมส่งผลไปถึงสุขภาพใจของสุนัขบางแก้วยามเป็นผู้ใหญ่ ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว(ฝูง) จะเป็นสิ่งที่ฝึก (Training) เค้าโดยไม่รู้ตัว เป็นไปโดยธรรมชาติ และเค้าก็รู้ได้ว่าทั้งฝูงรักเค้ามาก และต้องการเค้าให้ดำรงอยู่กับฝูง

การตอบแทนของเจ้าตัวยุ่ง ดูได้ง่ายในแววตา(แต่อธิบายให้ใครฟังได้ยาก) มีรอยยิ้ม แววตาหัวเราะ แววตาของความภักดี แววตาการเอาจริงเอาจังในการทำหน้าที่ ตาที่คอยจ้องมองดูลูกพี่ยามนอนท่าสิงห์(บางแก้ว) ฯลฯ มีให้เห็นอย่างชัดเจนในสุนัขพันธุ์นี้และพันธุ์ไทยทั้งหมดของเรา

เวลาเบื่อ เหนื่อย หรือเหงา ถ้าได้คิดย้อนกลับไปถึงการเลี้ยงเจ้าตัวยุ่งในข่วงเวลานี้ คิดขึ้นมาที่ไรจะอดหัวเราะไม่ได้ ยิ่งมีบางสิ่งที่เค้าฝากรอยประทับใจไว้ที่สิ่งของของเรา (รอยกัดแทะหรือรอยเขี้ยว) หรือแม้แต่บนตัวเรา ตอนนั้นอาจจะโกรธ โมโห เสียใจ ไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าทำแต่เมื่อเวลาผ่านไป........เลาย่อมทำให้สิ่งของชิ้นนั้นมีค่าที่สุด เป็นตำนานที่มีชีวิต คิดขึ้นมาก็เจอเค้า ภาพแห่งความทรงจำที่จะทำให้เราคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเค้า(ทั้งสุขและทุกข์) ตลอดไป"

เรากับเจ้านายอ่านข้อความนี้แล้วดีใจมาก ดีใจที่ยังมีคนมาให้กำลังใจกับคนเลี้ยงคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องการเลี้ยงหมาเลย ... ตลอดเวลาที่เราเลี้ยงเค้าผ่านมาจะครบ 7 เดือน บางช่วงเวลาเรามีอารมณ์ที่หลากหลายจริงๆ (       ) ไม่เข้าใจ ถามกับตัวเองก็บ่อย แต่พอเราเข้าใจเค้า รู้จักหมาตัวเองแล้ว ทุกอย่างก็เข้าที่เป็นระบบตามที่เรากำหนด หมาไม่เครียด คนก็ไม่เครียด จะรู้เวลาว่าเวลาไหนต้องทำอะไรกับเค้าบ้าง เหมือนการจัดตาราง แต่ไม่ตายตัวหรือระเบียบจัด หมาพันธุ์นี้บังคับมากไม่ได้ มีหย่อนบ้าง แต่ต้องไม่ละเลย -- แต่กว่าคนเลี้ยงมือใหม่อย่างเราจะอยู่ตัว เจ้าตัวยุ่งเล่นเราเหนื่อยเหมือนกันนะ -- มาถึงวันนี้(ปัจจุบัน) เราเข้าใจแล้วกับคำว่า ถ้าได้เลี้ยงหมาตัวที่ 1 ต้องอยากหาตัวที่ 2-3-4 มาเลี้ยง แต่ตอนนี้เราคงพักและอยากเรียนรู้เจ้าตัวยุ่งไปอีกพักใหญ่ๆก่อน

ตอนที่ 11 เปลี่ยนแปลง - เปลี่ยนใจ ..............

ครึ่งปีแล้วสิเจ้าตัวยุ่งที่เจ้ามาเป็นสมัครชิกของบ้านนายคนนี้ ไม่รู้ว่าเจ้าจะคิดว่าเจ้าโชคดีมั๊ย เจ้าจะดีใจมั๊ยน้า..า ที่ได้มาอยู่กับเจ้านายคนนี้ เจ้านายทั้งสองที่พร้อมใจจะรับเจ้ามาเป็นสมาชิก ช่วยกันเลี้ยง ช่วยกันดูแลเจ้า เป็นเพื่อนเล่นกับเจ้า เพราะไม่อยากให้เจ้ารู้สึกขาด เพื่อนหมาในหมู่บ้านตัวอื่นเค้าก็ไฮโซกันทั้งน้าน เค้าไม่อยากให้เจ้าเล่นด้วยเพราะเค้ากลัวเองกัดเค้า (ข้าก็กลัวใจเองวะ เหอ..เหอ) นายเลยต้องระวังให้มากที่สุด เลยต้องลงแรงลงใจกับเจ้าอย่างมากเพื่อไม่ให้เจ้าเครียด โดยพาไปเดินเล่น พอเจ้าโตขึ้นมาหน่อย (6 เดือน) ช่วงนั้นเจ้านายไม่อยู่ นายหญิงเค้าเลยหากิจกรรมอย่างใหม่ให้กับผม โดยการพาออกวิ่งเพื่อออกกำลังกาย ผมจำได้ว่าผมดีใจมาก ตอนนั้นผมเก่งมากนายหญิงชมผมใหญ่เลย ผมวิ่งตามนายหญิงโดยรู้จังหวะการวิ่งเลยของแก ได้อย่างไม่ขัดเลย นายบอกใหวิ่งซ้าย ตามด้วยชิด ผมก็ชิดถ้าผมวิ่งออกไปจะโดนนายหญิงกระตุกสายจูงทุกที ผมเลยต้องจำใจอยู่ใกล้ ๆ แกไว้ก่อน อิ อิ... ไม่งั้นผมจะเจ็บตัว แต่ว่าผมวิ่ง ๆ หยุด ๆ นะ เวลาผมหยุดผมทำอะไรรู้หรือเปล่า แวะข้างทางคร๊าบ เอาแต่ ดมและดม ของผมไปเรื่อยแหละขนาด ดมอยู่ทุกวันผมก็จะดม(จะทำไมละนายหญิง?) พอดมสมใจอยากแล้ว นายหญิงแกก็กระตุกสายจูงให้ผมวิ่งต่อ พอผมเหนื่อย นายหญิงจะรู้เค้าก็หยุด แล้วก็เดินเรื่อย ๆ ให้ผมได้พัก พอหายเหนื่อยก็ให้ผมวิ่งต่อ ผมสนุกมากครับ... ถึงเวลาที่นายหญิงกลับบ้านผมจะดีใจนั่งรออยู่ตรงประตูรั้ว เพราะรู้ว่าเวลาอย่างนี้ผมจะได้ไปเดิน-วิ่งเล่นกับนายหญิง

กว่าจะอายุเท่านี้ คนเลี้ยงอย่างเราบอกได้คำเดียวว่า "เหนื่อย" (ลิ้นแทบห้อย 555) เหนื่อยเพราะเราต้องเป็นทุกอย่าง แต่ก็มีความสุขกับการเห็นการเปลี่ยนแปลงของเค้า ไม่ว่าจะเรื่อง ขน ขนเริ่มขึ้นเต็ม เริ่มปกคลุมใต้ท้องที่เห็นท้องลายๆของเค้า ขนแผงคอเริ่มมีมากขึ้น ขนเริ่มปกคุลมบริเวณกกหูมากขึ้น หางที่ดูเป็นหางดาบ ไม่สวยเลย(555)ก็เป็นเริ่มเป็นพวงมาตั้งแต่ 5 เดือนกว่า พอมา 6 เดือน เป็นพวงสวยมาก แต่ก็ยังไม่เต็มที่ (เพราะปัจจุบันขนหางเค้าจะยาวออกมาอีกชั้นหนึ่ง จากโคน) ขนร่วงทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง ขนใต้ฝ่าเท้ายาวมากขึ้น ไม่มีการตัดเลย (เพราะไม่รู้ว่ามีความจำเป็นที่ต้องตัดมั๊ย) หน้าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อกกว้างอย่างเห็นได้ชัด ขนยาวเป็นมันมากขึ้นหลังจากที่ให้อาหารเกรด A ไม่มีการบำรุงอะไรเป็นพิเศษ นอกจากแปรงขนบ่อยๆ ทำความสะอาดขนเค้าทุกวัน บริเวณขนที่เห็นเป็นสีขาวเหมือนปุ่ยนุ่น เราก็หลอกตัวเองมาตลอดว่าแปรงเข้าไป เผื่อขนใหม่ขึ้นจะได้เป็นสีเดียวตลอด 555 แต่จนเค้าอายุ 6 เดือนเราก็หลอกตัวเองไม่สำเร็จ เศร้าใจไปพักนึงที่หมาไม่สวยสมราคาที่เราซื้อมา แต่เรายังคงรักเค้าไม่ลดลงเลย จนมีพี่สมาชิกเว็บบอร์ดเข้ามาโพสต์ให้สติ "อย่ากังวลเรื่องความสวยเพราะบางแก้วสวยอยู่แล้วถ้าเขาไม่มีลักษณะที่ด้อยอยู่มาก เรื่องสีของสุนัข เรื่องกระ เรื่องขน ไม่ใช่ประเด็นที่เราจะรักเขา เรารักเขาเพราะเขาคือเจ้าตัวยุ่งของเราและในโลกนี้เขาไม่มีใครนอกจากเรา เขาไม่น่ารักสำหรับคนอื่นแต่เขาน่ารักที่สุดสำหรับเราก็พอ ช่ายป่าว" ไม่งั้นเราคงกังวลเรื่องขน-กระของเค้าไม่จบไม่สิ้น (ตอนนี้เราไม่สนใจแล้ว)

อีกเรื่องของเจ้าตัวยุ่งที่เราเคยพูดกับเจ้านายมาตลอดตั้งเค้าอายุ 2 เดือน วันนี้เอง 6 เดือนแล้วไอ้ตัวยุ่งนายหญิงจะทวงสัญญาที่เคยพูดกับเจ้านายเองไว้ (เค้าเคยสัญญากับเราเหรอ กับเรื่องนี้เค้าไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับเราเลยนะ) ว่าจะส่งเจ้าเข้าโรงเรียน เจ้าจะได้เป็นหมาที่ดีรู้มั๊ยจ๊ะ ไม่ดุหรือก้าวร้าวอย่างไม่มีเหตุผลนะจ๊ะ แต่ก่อนที่เราจะพูดเรื่องนี้กับเจ้านายก็มีการให้สติกับเราจากพี่สมาชิกคนเดิมอีกแล้วว่า "เขาไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเรานอกจากเขาอยู่ในภาวะที่หวาดระแวงหรือกำลังขม่ขู่คู่ต่อสู้อยู่ ถ้าเขาอยู่ในลักษณะที่แผงหลังตั้งอยู่การที่เราจะเข้าไปหาจากทางด้านข้างหรือด้านหลังต้องเรียกชื่อให้เขารู้ตัวก่อน, เขาดุกับคนอื่นแต่เขาไม่ดุกับเรา ช่ายป่าว" ก้อช่าย..ย เราไม่เถียงนี่หน่า ก็คนไม่เคยเลี้ยงหมามาก่อน แล้วมาเลี้ยงพันธุ์ดุอีกก็กลัวดิ แต่คำพูดนั้นก็ทำให้เราลังเลอย่างมาก ประจวบกับช่วงนั้นมีข่าวเกี่ยวกับหมา หมาถูกทิ้ง ขายหมา ยกหมาให้ฟรี ฯลฯ ตอนนั้นเรากลับมามองเจ้าตัวยุ่งของเรา ถ้าเราให้เค้าไปอยู่กับคนอื่น(ถึงจะระยะสั้นๆ)จิตใจเค้าจะเป็นอย่างไร เราสงสารเค้าอีกแล้ว

พอมานั่งทบทวนว่าเราเลี้ยงเค้า เค้าเคยก่อปัญหาให้เรามั๊ย เราคุมเค้าได้มั๊ย เราพอจะฝึกคำสั่งพื้นฐานเค้าได้มั๊ย (ยกเว้นเรื่อง ซนตามพันธุ์ของหมาพันธุ์นี้ อันนี้เราเข้าใจ ทำใจนานแล้ว) พอมานั่งคิด เออ.. เค้าก็ทำตัวดีนี้ ถึงจะมีดื้อบ้าง ขู่บ้างก็พอสอนกันได้ บวกกับมีความเห็นของท่านอาวุโสท่านหนึ่งเข้ามาโพสต์(แบบให้กำลังใจไม่รู้ตัว) ว่า "ชอบเข้ามาอ่านเรื่องของคุณน้อยหน่าบ่อยๆตั้งแต่เพิ่งเอาเจ้าตัวยุ่งมาเลี้ยงโน่นแหละ สนุกดี และพลอยได้อ่านความคิดเห็นของท่านอื่นที่เล่าเรื่องหมาบางแก้วของแต่ละท่าน อ่านแล้วก็เห็นว่า พฤติกรรมหลักๆโดยทั่วไป มันไม่ต่างจากหมาของเรา(ซึ่งไม่ใช่บางแก้ว)สักเท่าไหร่ , เรื่องการฝึกหมา หมาของเราเอง เราก็ควรจะฝึกเอง ถ้าเป็นคนที่รักหมา เอาใจใส่ ละเอียดละออกับหมาขนาดคุณน้อยหน่านี่ ไม่ยากเลยที่จะฝึกเอง ยิ่งเลี้ยงมาเองแต่เล็กแต่น้อยยิ่งหมูมาก ก็เห็นเล่าว่าฝึกเขาไปได้ตั้งหลายอย่างแล้ว ไม่สนับสนุนเลย เรื่องเอาหมาไปโรงเรียน นอกจากเอามาเลี้ยงตอนโต และหมามีปัญหารุนแรง ... พอวันรุ่งขึ้นเราบอกเจ้านายว่าเราจะไม่ส่งเจ้าตัวยุ่งไปไหนแล้ว เราจะฝึกเค้าเอง ซึ่งเราก็จริงจังในการสอนมากกว่าเดือนที่แล้ว

นี่ละมั้ง ... ความผูกพันธ์ มันเกิดและก่อตัวขึ้นที่เราคลุกคลีกับเค้า ใกล้ชิดเค้า ดูแลเค้า ใส่ใจเค้า --มองแววตาเค้ามีแต่สงสารนะ ทำร้ายเค้าไม่ลงจริงๆ

นายก็รักเจ้า เจ้าตัวยุ่ง