ตอนที่ 11 เปลี่ยนแปลง - เปลี่ยนใจ ..............

ครึ่งปีแล้วสิเจ้าตัวยุ่งที่เจ้ามาเป็นสมัครชิกของบ้านนายคนนี้ ไม่รู้ว่าเจ้าจะคิดว่าเจ้าโชคดีมั๊ย เจ้าจะดีใจมั๊ยน้า..า ที่ได้มาอยู่กับเจ้านายคนนี้ เจ้านายทั้งสองที่พร้อมใจจะรับเจ้ามาเป็นสมาชิก ช่วยกันเลี้ยง ช่วยกันดูแลเจ้า เป็นเพื่อนเล่นกับเจ้า เพราะไม่อยากให้เจ้ารู้สึกขาด เพื่อนหมาในหมู่บ้านตัวอื่นเค้าก็ไฮโซกันทั้งน้าน เค้าไม่อยากให้เจ้าเล่นด้วยเพราะเค้ากลัวเองกัดเค้า (ข้าก็กลัวใจเองวะ เหอ..เหอ) นายเลยต้องระวังให้มากที่สุด เลยต้องลงแรงลงใจกับเจ้าอย่างมากเพื่อไม่ให้เจ้าเครียด โดยพาไปเดินเล่น พอเจ้าโตขึ้นมาหน่อย (6 เดือน) ช่วงนั้นเจ้านายไม่อยู่ นายหญิงเค้าเลยหากิจกรรมอย่างใหม่ให้กับผม โดยการพาออกวิ่งเพื่อออกกำลังกาย ผมจำได้ว่าผมดีใจมาก ตอนนั้นผมเก่งมากนายหญิงชมผมใหญ่เลย ผมวิ่งตามนายหญิงโดยรู้จังหวะการวิ่งเลยของแก ได้อย่างไม่ขัดเลย นายบอกใหวิ่งซ้าย ตามด้วยชิด ผมก็ชิดถ้าผมวิ่งออกไปจะโดนนายหญิงกระตุกสายจูงทุกที ผมเลยต้องจำใจอยู่ใกล้ ๆ แกไว้ก่อน อิ อิ... ไม่งั้นผมจะเจ็บตัว แต่ว่าผมวิ่ง ๆ หยุด ๆ นะ เวลาผมหยุดผมทำอะไรรู้หรือเปล่า แวะข้างทางคร๊าบ เอาแต่ ดมและดม ของผมไปเรื่อยแหละขนาด ดมอยู่ทุกวันผมก็จะดม(จะทำไมละนายหญิง?) พอดมสมใจอยากแล้ว นายหญิงแกก็กระตุกสายจูงให้ผมวิ่งต่อ พอผมเหนื่อย นายหญิงจะรู้เค้าก็หยุด แล้วก็เดินเรื่อย ๆ ให้ผมได้พัก พอหายเหนื่อยก็ให้ผมวิ่งต่อ ผมสนุกมากครับ... ถึงเวลาที่นายหญิงกลับบ้านผมจะดีใจนั่งรออยู่ตรงประตูรั้ว เพราะรู้ว่าเวลาอย่างนี้ผมจะได้ไปเดิน-วิ่งเล่นกับนายหญิง

กว่าจะอายุเท่านี้ คนเลี้ยงอย่างเราบอกได้คำเดียวว่า "เหนื่อย" (ลิ้นแทบห้อย 555) เหนื่อยเพราะเราต้องเป็นทุกอย่าง แต่ก็มีความสุขกับการเห็นการเปลี่ยนแปลงของเค้า ไม่ว่าจะเรื่อง ขน ขนเริ่มขึ้นเต็ม เริ่มปกคลุมใต้ท้องที่เห็นท้องลายๆของเค้า ขนแผงคอเริ่มมีมากขึ้น ขนเริ่มปกคุลมบริเวณกกหูมากขึ้น หางที่ดูเป็นหางดาบ ไม่สวยเลย(555)ก็เป็นเริ่มเป็นพวงมาตั้งแต่ 5 เดือนกว่า พอมา 6 เดือน เป็นพวงสวยมาก แต่ก็ยังไม่เต็มที่ (เพราะปัจจุบันขนหางเค้าจะยาวออกมาอีกชั้นหนึ่ง จากโคน) ขนร่วงทุกวัน มากบ้างน้อยบ้าง ขนใต้ฝ่าเท้ายาวมากขึ้น ไม่มีการตัดเลย (เพราะไม่รู้ว่ามีความจำเป็นที่ต้องตัดมั๊ย) หน้าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อกกว้างอย่างเห็นได้ชัด ขนยาวเป็นมันมากขึ้นหลังจากที่ให้อาหารเกรด A ไม่มีการบำรุงอะไรเป็นพิเศษ นอกจากแปรงขนบ่อยๆ ทำความสะอาดขนเค้าทุกวัน บริเวณขนที่เห็นเป็นสีขาวเหมือนปุ่ยนุ่น เราก็หลอกตัวเองมาตลอดว่าแปรงเข้าไป เผื่อขนใหม่ขึ้นจะได้เป็นสีเดียวตลอด 555 แต่จนเค้าอายุ 6 เดือนเราก็หลอกตัวเองไม่สำเร็จ เศร้าใจไปพักนึงที่หมาไม่สวยสมราคาที่เราซื้อมา แต่เรายังคงรักเค้าไม่ลดลงเลย จนมีพี่สมาชิกเว็บบอร์ดเข้ามาโพสต์ให้สติ "อย่ากังวลเรื่องความสวยเพราะบางแก้วสวยอยู่แล้วถ้าเขาไม่มีลักษณะที่ด้อยอยู่มาก เรื่องสีของสุนัข เรื่องกระ เรื่องขน ไม่ใช่ประเด็นที่เราจะรักเขา เรารักเขาเพราะเขาคือเจ้าตัวยุ่งของเราและในโลกนี้เขาไม่มีใครนอกจากเรา เขาไม่น่ารักสำหรับคนอื่นแต่เขาน่ารักที่สุดสำหรับเราก็พอ ช่ายป่าว" ไม่งั้นเราคงกังวลเรื่องขน-กระของเค้าไม่จบไม่สิ้น (ตอนนี้เราไม่สนใจแล้ว)

อีกเรื่องของเจ้าตัวยุ่งที่เราเคยพูดกับเจ้านายมาตลอดตั้งเค้าอายุ 2 เดือน วันนี้เอง 6 เดือนแล้วไอ้ตัวยุ่งนายหญิงจะทวงสัญญาที่เคยพูดกับเจ้านายเองไว้ (เค้าเคยสัญญากับเราเหรอ กับเรื่องนี้เค้าไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับเราเลยนะ) ว่าจะส่งเจ้าเข้าโรงเรียน เจ้าจะได้เป็นหมาที่ดีรู้มั๊ยจ๊ะ ไม่ดุหรือก้าวร้าวอย่างไม่มีเหตุผลนะจ๊ะ แต่ก่อนที่เราจะพูดเรื่องนี้กับเจ้านายก็มีการให้สติกับเราจากพี่สมาชิกคนเดิมอีกแล้วว่า "เขาไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเรานอกจากเขาอยู่ในภาวะที่หวาดระแวงหรือกำลังขม่ขู่คู่ต่อสู้อยู่ ถ้าเขาอยู่ในลักษณะที่แผงหลังตั้งอยู่การที่เราจะเข้าไปหาจากทางด้านข้างหรือด้านหลังต้องเรียกชื่อให้เขารู้ตัวก่อน, เขาดุกับคนอื่นแต่เขาไม่ดุกับเรา ช่ายป่าว" ก้อช่าย..ย เราไม่เถียงนี่หน่า ก็คนไม่เคยเลี้ยงหมามาก่อน แล้วมาเลี้ยงพันธุ์ดุอีกก็กลัวดิ แต่คำพูดนั้นก็ทำให้เราลังเลอย่างมาก ประจวบกับช่วงนั้นมีข่าวเกี่ยวกับหมา หมาถูกทิ้ง ขายหมา ยกหมาให้ฟรี ฯลฯ ตอนนั้นเรากลับมามองเจ้าตัวยุ่งของเรา ถ้าเราให้เค้าไปอยู่กับคนอื่น(ถึงจะระยะสั้นๆ)จิตใจเค้าจะเป็นอย่างไร เราสงสารเค้าอีกแล้ว

พอมานั่งทบทวนว่าเราเลี้ยงเค้า เค้าเคยก่อปัญหาให้เรามั๊ย เราคุมเค้าได้มั๊ย เราพอจะฝึกคำสั่งพื้นฐานเค้าได้มั๊ย (ยกเว้นเรื่อง ซนตามพันธุ์ของหมาพันธุ์นี้ อันนี้เราเข้าใจ ทำใจนานแล้ว) พอมานั่งคิด เออ.. เค้าก็ทำตัวดีนี้ ถึงจะมีดื้อบ้าง ขู่บ้างก็พอสอนกันได้ บวกกับมีความเห็นของท่านอาวุโสท่านหนึ่งเข้ามาโพสต์(แบบให้กำลังใจไม่รู้ตัว) ว่า "ชอบเข้ามาอ่านเรื่องของคุณน้อยหน่าบ่อยๆตั้งแต่เพิ่งเอาเจ้าตัวยุ่งมาเลี้ยงโน่นแหละ สนุกดี และพลอยได้อ่านความคิดเห็นของท่านอื่นที่เล่าเรื่องหมาบางแก้วของแต่ละท่าน อ่านแล้วก็เห็นว่า พฤติกรรมหลักๆโดยทั่วไป มันไม่ต่างจากหมาของเรา(ซึ่งไม่ใช่บางแก้ว)สักเท่าไหร่ , เรื่องการฝึกหมา หมาของเราเอง เราก็ควรจะฝึกเอง ถ้าเป็นคนที่รักหมา เอาใจใส่ ละเอียดละออกับหมาขนาดคุณน้อยหน่านี่ ไม่ยากเลยที่จะฝึกเอง ยิ่งเลี้ยงมาเองแต่เล็กแต่น้อยยิ่งหมูมาก ก็เห็นเล่าว่าฝึกเขาไปได้ตั้งหลายอย่างแล้ว ไม่สนับสนุนเลย เรื่องเอาหมาไปโรงเรียน นอกจากเอามาเลี้ยงตอนโต และหมามีปัญหารุนแรง ... พอวันรุ่งขึ้นเราบอกเจ้านายว่าเราจะไม่ส่งเจ้าตัวยุ่งไปไหนแล้ว เราจะฝึกเค้าเอง ซึ่งเราก็จริงจังในการสอนมากกว่าเดือนที่แล้ว

นี่ละมั้ง ... ความผูกพันธ์ มันเกิดและก่อตัวขึ้นที่เราคลุกคลีกับเค้า ใกล้ชิดเค้า ดูแลเค้า ใส่ใจเค้า --มองแววตาเค้ามีแต่สงสารนะ ทำร้ายเค้าไม่ลงจริงๆ

นายก็รักเจ้า เจ้าตัวยุ่ง