ขอบคุณเจ้าไบร์ทอีกครั้งค่ะ  Up -date ค่ะ  ตอนนั้นอยู่ในช่วงท้อใจ แต่ก็ยังไม่หมดหวังค่ะ ดิฉันและสามีstart ใหม่อีกค่ะ  ปล่อยออกค่ำขึ้นอีกครึ่งชม. ต้องค่อยๆขยายเวลาออกไปค่ะ กลัวเขากระวนกระวายมากไป และก็ใช้คำสั่งกับเขาในเวลาที่เขากำลังดีใจ ให้ทำอะไรทำหมดค่ะ เรื่องการออกนอกบ้านก็ดีใจค่ะ ที่ปฎิบัติได้ แต่กว่าจะถึงวันนี้ ขอบอกว่าเป็นเดือน หลายเดือนทีเดียว.. เราเดินออกก่อน เขาก็นั่งรอ เราก็บอกว่าอย่าไปนานนะ มา.. ออกมาได้แล้ว  เขาก็จะรอเรา ถ้าเรายังไม่ไป เขาก็จะอยู่บริเวณตรงนั้น พอเราออกเดินเขาก็จะไปพร้อมเราทันที อยุ่เป็นเพื่อนเขาข้างนอกนานขึ้นหน่อย และ ก็ปล่อยเขารีรออยูหน้าบ้าน ซักพักเขาก็นั่งหน้ารั้วไม่ยอมเข้าบ้าน เราก็ทำทีเป็นว่าจะปิดไฟเข้าบ้านแล้วก็เดินเข้าไปแอบ ซักพักก็กลับเข้าบ้านเอง มานอน แม้ว่าจะยังไม่ปิดประตูเขาก็มานอน ไม่ยอมออกไป ก็ค่อย ๆ หาจับทางเรียนรู้เขาไปเรื่อย ๆ ได้เกล็ดเล้กเกล็ดน้อย คือปล่อยเขาอยู่ข้างนอกนานขึ้นสักหน่อยค่ะ ก็ต้องลองดูไปก่อน ก่อนหน้านี้อาจใจร้อนอยากให้เขาเข้าบ้านไวไปก็เป็นได้ ก็สนุกแบบเครียดๆ ดี แต่พยายามมองว่าเป็นโจทย์คณิตศาสตร์ ที่ต้องหาเคล็ดกันทุกวัน คิดแบบนี้ซะก็สนุกดี

บางวันก็น่ารัก ตามเข้าบ้านทันที เดี๋ยวนี้เรียกให้มา พูดคุย สั่งให้ทำอะไรได้บ้างแล้ว เล่นเป็นปีทีเดียว แต่อย่างเดียวที่ทำไม่ได้คือ สายจูง ต้องกีปีกันน้อ... แต่เท่านี้ก็พอใจในระดับนึงแล้วค่ะ ไม่อยากใจร้อน