อาโกวๆและแม่โอ๊ตครับ รวบยอดถึงหลานพายุ..และหลานตัง มาดูรูปปู่เมื่อวันวาน..สิบ+สี่ปีที่แล้ว ปู่ดีใจกับหลานทั้งสอง ที่เกิดมาโชคดีมีทั้งอาโกวและแม่โอ๊ตที่รักและดูแลตั้งแต่หลานจำความได้

แล้ววันหนึ่งแม่กี๋ก็ต้องพบกับประสบการณ์หน้าใหม่ของการเลี้ยงบางแก้ว “แม่ๆ มีคนเค้าได้ลูกบางแก้วจากฟาร์มแถวเนี่ย อยากได้มั๊ย เขาจะให้เรา เห็นเราชอบเลี้ยงบางแก้ว “เหมือนไปกระตุ้นกิเลสที่ฝังลึกอยู่ลับๆมาช้านาน ลูกหมาเป็นสุดยอดปรารถนาของคนรักหมา มีหรือจะปฏิเสธ ปัญหามีไว้แก้ รู้ทั้งรู้ว่าเลี้ยงลูกหมาตัวเล็กต้องดูแลอย่างใกล้ชิด แต่คำตอบที่ผุดขึ้นมาในสมองก็คือ มันอยากอ่ะ!!  “เอาสิพ่อ” เป็นคำตอบสุดท้ายในวันนั้น หลังจากนั้นแม่กี๋เฝ้ารอ  แต่พ่อจ๋ายุ่งอยู่กับงาน ถามแล้วก็ลืมไม่พูดถึงอีกเลย แบบนี้เขาเรียกว่ายั่วให้อยากแล้วจากไป!!  แม่กี๋ยังแอบรอเงียบๆ

จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง พ่อจ๋าโทรมาแจ้งข่าวว่า อีกอึดใจจะมีคนเอาหมาบางแก้วมาให้ที่หน้าบ้าน  ตอนนั้นในบ้านไม่มีอุปกรณ์เลี้ยงลูกหมาเลย ยอมรับว่าไม่มีความรู้ใหม่ๆ ในการเลี้ยงหมาอย่างถูกต้องและถูกสุขลักษณะ  เพราะเลิกเลี้ยงหมามานาน..นาน ตั้งแต่ทิ้งเครื่องแบบนักเรียนชั้นมัธยม  เสียงกริ่งดังขึ้น ที่หน้าบ้านเห็นผู้ชายร่างใหญ่ในมือข้างหนึ่งอุ้มลูกหมา พอเดินออกไป เขายื่นเจ้าตัวน้อยมาให้ ไม่มีคำอธิบายใดๆ นอกจากบอกว่าพรรคพวกให้มา เลี้ยงเองไม่ได้ไม่มีบริเวณ อายุไม่ถึง 45วัน ยังไม่ได้ฉีดวัคซีน แล้วก็เดินจากไป ทิ้งเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนของแม่กี๋ เจ้าตัวน้อยตัวเบาหวิว ขนฟูหูตูบทั้งสองข้างหางชี้เด่...เพศผู้พันธุ์บางแก้ว

ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ..ในบทของบางแก้ววัยชรานาม " หัวโตหมาแก่ " บางแก้วตัวแรกของแม่กี๋ และเป็นผู้จุดชนวนให้ก้าวเดิน เข้าสู่เส้นทางของคนๆหนึ่งที่รักบางแก้วสุดหัวใจ

...วัยที่ร่วงโรยสายตาที่บอดและฟ่าฟาง.....เหลือเวลาไม่นาน...มันก็ดับลง...มันเป็นความจริงที่ยอมรับได้ยากเหลือเกินนะคะ...คุณน้อยหน่า  ความผูกพันธ์ที่เพิ่มพูนขึ้นทุกวัน เมื่อเทียบกับวันเวลาที่ถดถอย เหลือน้อยลงทุกนาที มันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง บางครั้งอดคิดไม่ได้ว่า ช่วงวันวานที่แสนทุกข์ทน หัวโตอดทนเพื่อรอวันที่จะได้มาพบกัน..เพื่อให้แม่กี๋ได้ดูแลหัวโตในช่วงสุดท้ายของชีวิต บุญที่นำให้เรามาพบกัน..แม่กี๋เชื่ออย่างนั้นค่ะ

เรื่องที่สาม..ประสบการณ์ของแม่กี๋กับทารกน้อยเต๋าเต้ย

ประสบการณ์ของแม่กี๋ออกจะพิลึกสักนิด ที่เลี้ยงบางแก้วตัวแรก เริ่มต้นที่บางแก้ววัยชรา เหมือนใช้โปรแกรมสำเร็จรูป  ไม่ต้องสอน ไม่ต้องดุ

หัวโตรู้เรื่องกฏกติกามารยาท แทบไม่มีที่ติ เวลาเข้าบ้านจะหมอบนิ่ง อยู่ในมุมหนึ่งของห้องรับแขก  การใช้ชีวิตอยู่นอกบ้าน ก็เป็นเรื่องหมูๆไม่มีหมาหรือคนไหนๆกล้าข้องแวะ เพราะตอนนี้ตัวโข่งใหญ่คับซอย มีปลอกคอเป็นเกราะคุ้มครอง..จะเตะหมาต้องดูเจ้าของเสียแล้ว ไปทำธุระส่วนตัวไกลลิบ

บ้านจึงสะอาดไร้กลิ่น เวลาพาไปคลีนิคสงบเสงี่ยม เดินขึ้นชั่งน้ำหนัก ฉีดยากี่เข็มไม่เคยปฏิเสธ เป็นที่รักของหมอและคุณแม่หมอ  บางแก้วไม่ดุ เชื่อง..ช้า  ขนปุกปุยน่ารัก แต่เสือย่อมไม่ทิ้งลาย ห้วโตเฝ้าบ้านตามหน้าที่ได้ดีเยี่ยม หากมีใครมาหน้าบ้าน หัวโตจะพุ่งตัวเข้าไปขวางแยกเขี้ยว บางทีก็งับเข้าให้ แค่ขู่ให้ตกใจเพราะกัดไม่เข้า มีแต่น้ำลายเปียกขากางเกงชาวบ้าน ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าเข้าบ้าน ขณะที่แม่กี๋ไม่อยู่บ้าน ตอนนั้นแม่กี๋แอบปลื้ม คิดว่าตัวเองสามารถเลี้ยงหมาพันธุ์ดุที่สุดตัวหนึ่ง เป็นเสมือนมือปราบบางแก้ว เชอะ..เลี้ยงง่ายจัง..แสนรู้ รักเจ้าของ ดุพองาม ไม่ดื้อ เอาบางแก้วเสียอยู่หมัด เก่งเหมือนกันนะเรา...