กี๋ ปากอ่าว

หน้า: (หน้าก่อน)  1 ...  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45  46  47  48  49 ...61   (ต่อไป)
โดย กี๋ ปากอ่าว - Monday, 6 February 2006, 01:20PM
 

แม่กี๋ก็เมินคำเตือนโบราณข้อนี้..เหมือนกันนะคะ  เพราะปู่หัวโตชอบขนมหวานทุกชนิดเป็นชีวิตจิตใจ ส่วนเต๋าเต้ยชอบของคาวมากกว่าเยอะ เต๋าเต้ยกลับถูกมองว่าดุกว่าปู่หลายขุม แต่ทั้งสองตัวทำตัวน่ารักสำหรับแม่กี๋และพ่อจ๋า เด็กๆบ้านนี้จะดุเฉพาะในอาณาจักรของเค้าเช่นเดียวกัน เต๋าเต้ยเคยถูกผูกไว้ที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซด์ในตลาดนัด รอคนที่จูงเที่ยวไปซื้อไก่ย่าง แม่กี๋แอบดูห่างๆ..เต๋าเต้ยไม่สนใจคนที่เดินผ่านไปมาหรือ จูงรถเข้าออก  นั่งรอนิ่งๆเฉยๆ ทุกวันนี้แม่กี๋ยังป้อนของหวานเช่นเคย เหตุผลเพราะถ้าเค้าชอบ ไม่มีภัยต้องได้กินสิจ้ะ...ใจตรงกันเลย


โดย กี๋ ปากอ่าว - Sunday, 5 February 2006, 09:22PM
 

หูผมเพิ่งตั้ง แต่แม่กี๋ยังไม่ได้ตั้งชื่อฮับ



โดย กี๋ ปากอ่าว - Sunday, 5 February 2006, 09:01PM
 

เจ้าตัวน้อยดูสงบนิ่ง ไม่ระริกระรี้ประจบเลียไม้เลียมือ หรือกระดิกหางชวนเล่นหัว เหมือนลูกหมาทื่แม่กี๋เคยเลี้ยงมาในอดีต                                                                       

แม้นจะเริ่มอ่านหนังสือบางแก้วมาบ้าง ตั้งแต่อุปการะหัวโต แต่ใครจะไปรู้ว่ามาดหนึ่งของเจ้าหนูคือ นิ่งและทรนง  โดยเฉพาะ                                                                     

 ดวงตาเอาเรื่องคู่นั้น  กิจกรรมแรกของการต้อนรับสมาชิกตัวใหม่คือ ต้องลดความกังวัลใจของเจ้าหนู ที่เพิ่งถูกพรากจากอกแม่ ซึ่งแม่กี๋มาทราบเอาภายหลัง ว่าการแยกลูก

จากเต้านมแม่หมา ทั้งที่อายุยังไม่ถึง 45วันและยังไม่ได้รับการฉีดวัคซีน เป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง มากถึงมากที่สุด..เศร้าจัง..แม่กี๋เอ๋ย
ยังไม่ทันไรแม่กี๋ก็แหกกฏข้อแรกของการนำลูกสุนัขมาเลี้ยง แถมยังไม่เคยศึกษาธรรมชาตินิสัยของสุนัขพันธุ์บางแก้วอย่างจริงจัง...
 การผูกมิตรและสร้างความไว้วางใจ..อาหาร  ลูกหมาย่อมต้องการนม ขนมของกิน เพื่อทำให้รู้ว่าเราเป็นมิตรผู้ให้ รู้สึกอิ่มท้องเหมือนนมจากเต้าของแม่ นอกจากนั้นสัมผัส

ที่อ่อนโยนและอบอุ่น จะช่วยให้ลูกบางแก้วตัวน้อยรู้สึกปลอดภัย ด้วยการอุ้มไว้แนบอกพูดคุยให้เกิดความคุ้นเคยกับเสียงและเคยชินกับกลิ่นกาย ใช้เวลาเคล้าเคลียกัน จน

รู้สึกได้ถึงความเป็นมิตร แต่ที่หวั่นใจก็คือหัวโตจะต้อนรับน้องใหม่หรือไม่? ตอนนั้นหัวโตยังไม่เห็นน้อง คงกำลังนอนหลับสนิทอยู่มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน แม่กี๋จึงยังไม่กล้า

ปล่อยไว้ตามลำพัง อีกทั้งตัวเล็กมากจนสามารถมุดออกไปตามช่องของรั้วบ้านได้ทุกทิศทุกทาง  ยืนเก้ๆกังๆหันรีหันขวางมองหาที่ๆเดินหนีไปไหนไม่ได้และพ้นจากสายตา

ของหัวโต แม่กี๋ตัดสินใจวางลงบนโต๊ะหินหน้าบ้าน  แล้วเดินเข้าไปเตรียมถ้วยเล็กๆที่เลือกเอามาจากตู้กับข้าว เทนมกล่อง...เอ็งๆๆๆๆ เสียงแหลมหวีดร้องดังมาจากหน้า

บ้าน ณ.ที่เกิดเหตุแม่กี๋เห็นเจ้าตัวน้อยลงไปอยู่กับพื้น โดยมีหัวโตยืนจ้องมองอย่างงุนงง เจ้าตัวเล็กเดินกะโผลกกะเผลก ปากยังร้องครวญครางเบาๆ  " ต๊ายตาย!!ทำไมกล้า

หาญชาญชัยอย่างนี้ โต๊ะสูงเกือบเมตร  ตัวหนูสูงแค่คืบ กระโดดลงมาได้ยังไง ขาหักหรือเปล่า? นึกโมโหตัวเองที่ไม่เฉลียวใจระวังภัยให้มากกว่านี้ ใจหายวาบรีบอุ้มขึ้นมา

จับที่ขาเบาๆตรวจดูขาแข้ง โชคดีที่ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ตัวที่ผิดปกติคือหัวโต ที่วิ่งต้อนหน้าต้อนหลังพยายามดมเจ้าตัวน้อย แม่กี๋ยื่นเจ้าตัวน้อยให้ดมเพื่อให้ทำความรู้จักกัน

จากนั้นหยิบชามข้าวของหัวโตเทนม และให้ทั้งคู่กินไปพร้อมกัน เพื่อไม่ให้หัวโตเกิดความอิจฉาน้องตั้งแต่แรกพบซึ่งอาจทำให้การอยู่ร่วมกันลำบากยิ่งขึ้น ที่ผ่านมาแค่แม่กี๋

ยืนคุยกับแม่ค้าขายปลาเค็ม นักการภารโรง เพื่อนบ้านที่มาเกาะริมรั้วทักทายกัน รวมถึง "เจ้าไข่ตุ๋น" สุนัขลาบราดอร์ขี้เล่นของเพื่อนบ้านชาวแฟรต ที่ชอบลงมาของขนม

แม่กี๋ทุกวัน  หัวโตยังมีอาการกระฟัดกระเฟียด ส่งเสียงโหวกเวกโวยวายจนคุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่ทันต่อรองราคา ต้องพากันแยกย้ายสลายตัวกลับบ้านใครบ้านมัน...
หลังจากอิ่มหนำสำราญ แม่หมามือใหม่คว้าเจ้าตัวน้อยเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นอาบน้ำให้อย่างรวดเร็ว ใช้ไดร์เป่าจนแห้งสนิท มารู้ภายหลัง(อีกแล้ว) ว่าทำผิดเป็นครั้งที่สอง ใคร

เค้าอาบน้ำลูกหมาวัยนี้กัน อาจทำให้เป็นไข้และตามด้วยปอดบวมอันตรายถึงตาย ช่วงนี้หนูมีภูมิคุ้มกันแค่น้อยนิดนะตัวเอง!! ที่ควรทำคือใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นพอหมาดๆเช็ดตัว

เป่าให้แห้งโดยเร็ว แม้นจะตกใจที่จู่ๆก็ถูกจุ่มลงไปในน้ำ ปะทะลมจากไดร์เป่าขนและเสียงที่ดังแสบแก้วหู เจ้าตัวน้อยยังคงสดชื่น เริ่มออกเดินสำรวจดมไปรอบๆภายในบ้าน

ด้วยอาการหวาดหวั่นหางตก หันซ้ายแลขวา มองไปรอบๆและลังเลที่จะเดินออกไปไกลจากจุดเริ่มต้น เงยหน้าขึ้นพร้อมกับส่งเสียงร้อง..อิ๋งๆๆๆ( มองหาแม่ แงๆแม่อยู่หน่าย)
เหมือนเด็กน้อยที่กำลังขวัญผวา.. คิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงพวกพ้อง มาถึงวันนี้แม่กี๋อยากขอโทษเจ้าตัวน้อยที่ทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์แท้ๆ..แม่ขอโทษ                       

                                                                                                                                                                                                                                                   

หลังจากเดินคร่ำครวญได้ไม่นาน  เจ้าตัวน้อยย่อตัวลงตั้งท่าฉี่...นี่แม่กี๋จะทำอย่างไรดี? มีเรื่องให้ต้องขบคิดอีกแล้ว แม่กี๋เจ้าระเบียบ อยากให้เจ้าตัวน้อยฉี่อึให้เป็นที่เป็นทาง
และต้องเป็นที่ๆแม่กี๋จัดให้ด้วย... ใจร้ายจัง!!ตั้งความหวังไว้สูงเกินไปป่าว!! จะเอาเรื่องเอาราวอะไรกับหมาตัวหน้อยที่ยังไม่ได้ตั้งอย่างผม!!



โดย กี๋ ปากอ่าว - Sunday, 5 February 2006, 08:56PM
 
วันนี้ของปู่...สดใสไร้รอยต่อ..เตะปีบดัง ปังๆๆ..สมใจพ่อจ๋า

โดย กี๋ ปากอ่าว - Sunday, 5 February 2006, 08:47PM
 
ทุกวันนี้ปู่ยังสงสัยในโชคชะตา สิบห้าปีที่แล้ว มีสักกี่คนที่ชื่นชม.. สุนัขไทยบางแก้ว แต่ทำไมนายคนนั้นถึงเลือกที่จะเลี้ยง..และทอดทิ้งปู่!! ใช่ว่าจะไม่แยแส นายเค้าทำหมันปู่เรียบร้อย ไร้ร่องรอยของชายชาตรี..ปู่ไม่ใช่หมาจรจัดแต่กำเนิดใช่มั๊ยครับ ?..ปัจจุบันชาวบ้านชาวช่องยกย่องให้เป็น สุนัขประจำชาติ ( ตำแหน่งนี้ได้มาจาก หนังสือ จตุจักร ฉบับพิเศษ โดย: เล็กจ.จ. ขึ้นหน้าปก * เปิดตำนาน* * สุนัขประจำชาติ ไทยหลังอาน- ไทยบางแก้ว) แต่ทำไมบางแก้วหน้าสิงโตอย่างปู่ถึงตกอับนานนับสิบปีหนอ?

หน้า: (หน้าก่อน)  1 ...  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44  45  46  47  48  49 ...61   (ต่อไป)