สวัสดีค่ะ ป๊าป๋าน้องฟ้ามุ่ย ไม่ได้คุยกันนาน น้องฟ้ามุ่ยคงโตขึ้นอีกโข ขนาดน้องใบเตยที่ชอบมรกตเขียวเหมือนกัน ตอนนี้ยืดตัวไม่ปุ๊กลุ๊กแล้วล่ะค่ะ โพสต์รูปน้องฟ้ามุ่ย มาให้ชมหน่อยน้า จะได้เห็นการพัฒนาการของน้องหนู

เรื่องเล่าของแม่กี๋ก็ว่าไปเรื่อยๆ ทิ้งห่างไปบ้างกลัวสมาชิกเบื่อน่ะ แต่ก็อยากเข้าโพสต์ให้คนชอบอ่านเรื่อยาวๆ ได้อ่านไปเรื่อยๆ เหมือนเรื่องนิยายรัก ในหนังสือสกุลไทยรายสัปดาห์ไง..คิกๆๆเจ้าๆๆ

แม่กี๋พร้อมลูกสมุนหัวโตหมาแก่ เต๋าเต้ย..น้องพี่พายุกะพี่ตัง ขอยกกำลังมาจองโดยพร้อมเพรียงกันคร้าบ

หลังจากแม่กี๋แอบซุ่มมองสาวโรงงานอยู่หลายวัน แม่กี๋ก็สบโอกาสได้เข้าไปชวนคุยเรื่องหมาจรจัดฝูงนั้น เธอเล่าเรียงรายตัวเป็นฉากๆ ดูเธอจะมีความสุขและโปรดปรานการเลี้ยงหมาเป็นที่สุด เธอเลี้ยงหมาของเธอเอง ไว้ที่บ้านอีกหลายตัว จนแม่กี๋วกเข้าเรื่องของหัวโต เธอยิ้มๆและเริ่มเล่าให้ฟัง

“จอมโหดน่าสงสารกว่าหมาตัวอื่นๆ เพราะมันเป็นขี้เรื้อนและมีเห็บหมัดมากผิดปกติหมา ที่เห็นตอนนี้ดีกว่าก่อนเยอะแล้วนะ สี่ห้าปีก่อนไม่มีขนเลย ทั้งตัวมีแต่เห็บตัวอ้วนๆ เกาะเต็มหัวเต็มหู เป็นร้อยๆตัว ฉันพยายามรักษาตามมีตามเกิด ใช้ผงกำมะถัน ทาให้ทั่วตัว พอแผลแห้งขนเริ่มขึ้นก็กลับมาเป็นอีก จนฉันท้อใจ คิดแล้วว่ารักษายังไงก็ไม่หายขาด ได้แต่พยุงให้บรรเทาลงบ้างเท่านั้น “

แม่กี๋ไม่รอช้ารีบซักต่อ “จอมโหดมีชีวิต ความเป็นอยู่อย่างไรบ้างคะ“เธอมองไปที่หมาอีกครั้ง แล้วเล่าต่อ “ฉันให้อาหารหมาพวกนี้ทุกวัน แต่ถ้าฉันไม่อยู่ก็อด หากินเศษอาหารตามถังขยะ วัคซีนไม่มีใครฉีดให้หรอก เวลาไม่สบายมันก็ไปแอบนอน อยู่ใต้ถุนแฟลต บางทีมันหายไปหลายวัน เคยมีคนโทรศัพท์แจ้งให้เทศบาลมาจับ ฉันบอกจอมโหดให้หนีไป จะมีคนมาจับนะ มันก็หายไปสองสามวัน ไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็น ไม่รู้ไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน รอดพ้นไปได้ทุกปี หมาหลายตัวถูกจับไป เมื่อก่อนมีมากกว่านี้ ฉันว่าจอมโหดมันแสนรู้นะคุณ”

เธอย่อตัวลงนั่ง ลูบไล้หัวโตที่นอนอยู่ใกล้ๆที่เรายืนคุยกัน “มันเคยถูกรถชนนะ รถคันนั้นชนแล้วลากตัวมันตั้งแต่ปากซอย ยาวมาถึงที่เรายืนอยู่ตรงนี้ ไกลร่วมสิบเมตร มันร้องเสียงดังจนคนแถวนี้ได้ยินกันทั่ว หลังจากโดนชนก็ไม่มีใครเห็นมันหลายวัน จนฉันคิดว่ามันคงตายไปแล้ว แต่มันก็กลับมาอีก มันทรหดสมชื่อ จอมโหด จริงๆ ฉันว่ามันคงได้รับบาดเจ็บมาหลายครั้งหลายหน ฉันจับที่หัวกระโหลกมันนูนๆยุบๆไม่เรียบ ขาหน้าด้านซ้ายมีกระดูกปูด คงเคยหักมาก่อนและไม่ได้รักษา มันเลยคดและปูดอยู่อย่างนั้น ที่โคนหางก็แปลกๆ เหมือนกระดูกไม่เชื่อมต่อกัน มันห้อยๆชอบกล”

เธอหยุดเล่า และล้วงหยิบอาหารเม็ดในถุงหูหิ้ว ที่เธอใช้แบ่งมาจากบ้าน แล้วยื่นให้หัวโต ลุกขึ้นยืนมองหัวโตที่กำลังกินอาหารเม็ด พร้อมกับเล่าต่อ “มันเคยมีเรื่องกับหมาบ้านห้องแถว บ้านผู้หญิงที่ขายปาท่องโก๋นั่นแหละ หมาเค้าก็ เจ้าบูธอันธพาลปากซอยไง เจ้าบูธกัดจอมโหดก่อน พอมันสู้ เจ้าของดันเข้าข้างหมาตัวเอง เข้าร่วมกัดกับหมา ฉันเห็นเขาจับตัวมันเหวี่ยงกระแทกกำแพงบ้านเต็มแรง พอมันตั้งตัวได้ มันกัดขาผู้หญิงคนนั้นจนเย็บตั้งหลายเข็ม บ้านนั้นเกลียดมันเข้าไส้เลยล่ะ”

แม่กี๋และสาวโรงงานได้โคจรมารู้จักกัน เพราะหมาจรจัดฝูงนี้โดยแท้ เวลาคุยกันเราต่างรู้ว่าเราเป็นเพื่อนร่วมเส้นทางเดินเดียวกัน เส้นทางของ “คนรักหมา”

 แม่กี๋ชื่นชมและซึ้งใจ ในความเมตตาที่เธอมีต่อหมาจรจัดเหล่านั้นมานานแรมปี ด้วยน้ำใสใจจริงที่หาได้ยากในสังคมปัจจุบัน ขอให้ผลบุญนี้ส่งให้เธอมีชีวิตที่ดี ประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป....แด่สาวโรงงาน แม่พระของหมาจรจัด ณ.แฟลตแห่งหนึ่งในอำเภอมหาชัย

เรื่องเล่าจากปากสาวโรงงาน ได้ตอบคำถามที่ค้างในใจแม่กี๋มานาน เหตุใด?หัวโตถึงตกใจกลัวเสียงรถและเสียงเครื่องยนต์!! และเหตุใด? หัวโตถึงเกลียดและกลัว ระแวงระวังหมาอื่น และมนุษย์!!

เรื่องเก่าแต่หนหลัง ของอดีตหมาจรจัด ที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรค ผ่านศัตรูชีวิตมาแล้วหลายรูปแบบ หากหัวโตพูดได้เราคงได้บทเรียนจากการต่อสู้ของหมาตัวนี้อีกมากมาย แต่เท่าที่ทำได้ก็แค่จับต้นชนปลายเรื่องราว นำมาถ่ายทอดเป็นอนุทินเรื่องเล่า..เรื่องลูก เพื่อเป็นอนุสรณ์ มอบแด่หมาจรจัดผู้ร้าวรานทุกตัวในโลกใบนี้

แม่กี๋เคยคุยกับสัตวแพทย์ เรื่อง ข้อเท็จจริงที่ว่าหมาตัวผู้ เมื่อทำหมันแล้วจะเลิกดุ จริงหรือ? คุณหมออมยิ้มและแถลงไขว่า นิสัยดั่งเดิม ไม่ได้มลายหายไปไหน นั่นหมายถึง ต่อม..ดุ ยังทำงาน หากได้รับการกระตุ้นจากสิ่งเร้าภายนอก

 กิจกรรมที่เลิกประพฤติคือ ติดสัด ติดสาว ไม่ออกไปเที่ยว ติง..นังๆ ตังนิง  ตามตื้อขอรักจากสาวในบ้าน นอกบ้าน รวมไปถึงพฤติกรรมกวนๆเช่น อาการตะกายรั้ว เจาะรั้ว ปีนรั้ว ไม่ยอมกินข้าว เห่าหอน นอนไม่หลับ หงุดหงิด อารมณ์เสีย พฤติกรรมที่เจ้าของต้องผจญกับมันทุกฤดูกาลรัก จะหายไป

ถึงแม้นว่าหมาสาวๆจะมารวมกลุ่ม ส่งซิกส่งกลิ่น เกาะรั้วส่งเสียงสื่อความหมาย ส่งเอ็สเอ็มเอ็ส หรือ ลงทุนปีนรั้ว หนีออกจากบ้าน มาหาถึงหน้าประตูบ้าน ก็จะไม่ส่งผลใดๆกับหมาหนุ่ม หมาแก่..ชาวขันทีทั้งหลายอย่างแน่นอน

 เมื่อกลายเป็นหมาเรียบร้อย อยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือน กินอิ่มหลับสบาย กิจกรรมน้อยลง บางตัวน้ำหนักอาจขึ้นเป็นเงาตามตัว ตัวกลมอุ้ยอ้าย ไม่ค่อยเคลื่อนไหว และเวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการนอน

ดังนั้นหมาหนุ่มที่เคยอยู่ไม่ค่อยติดบ้าน ชอบออกเที่ยวตระเวนฉี่ไปทั่ว วันดีคืนดีไปจ๊ะเอ๋กับเจ้าถิ่น เจ้าของกลิ่นเดิม อาจเจอข้อหาท้าทายเจ้าถิ่น  ได้เลือดได้แผลกลับมาฝากเจ้าของ หลบเลียแผลอยู่กับบ้านเป็นพักๆ พอหายก็ออกไปซ่าได้อีก

ยิ่งช่วงติดสัดติดหมาสาว เจ้าหมาหนุ่มจะแกล้งทำเป็น หาทางกลับบ้านมาถูก ลืมประตูทางเข้าบ้านไปเลย เจ้าของต้องชอกช้ำตามหาด้วยความห่วงใย พอได้ตัวมา ก็เนื้อตัวมอมแมม ผอมเหลือแต่ซี่โครง แถมยังส่งสายตาตัดพ้อ..ขังตัว อย่าขังหัวใจดีกว่า...เศร้าจริงๆ ดังนั้นส่วนใหญ่ เจ้าของจึงนิยมใช้วิธีทำหมันเพื่อลดพฤติกรรมติดสัด...จะได้หายซ่า ว่านอนสอนง่ายอยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือน

 แม้นว่าตอนพบกัน หัวโตจะผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกก็จริง แต่พอมีอาหารการกินอุดมสมบรูณ์ หัวโตกลับกลายเป็นหมาที่กินจุเหมือนหมู ไม่รู้ว่าชดเชยที่เคยอดยากมานานหรือเปล่า น้ำหนักตัวเลยพุ่งพรวดๆ อ้วนขึ้นมากๆในไม่กี่เดือน

การนอนคืองานประจำ ส่วนการออกไปเที่ยวนอกบ้านถือเป็นงานอดิเรก การฉี่ทำเครื่องหมายยังคงดำเนินต่อไป ตามนิสัยหมาตัวผู้  ชอบไล่งับเจ้าสุดหล่อเพราะเห็นเป็นของเล่นยามว่าง แต่ที่แน่ๆ ไม่แยแสหมาสาวตัวไหนๆ ไม่ดมก้นหมาตัวอื่นพิสูจน์กลิ่นของใคร.... เรื่องรักๆใคร่ๆ หัวโตเปรียบเสมือนภูเขาไฟที่ดับสนิท