ตอนที่ 9 ลูกผู้ชาย --- หวงกิน .....................

หลังจากที่ส่งเสียงเป็นแล้วผ่านมาได้ครึ่งเดือนเจ้าตัวยุ่งก็แสดงความเป็นผู้ชายออกมาโดยการยกขาฉี่ โอ้.. ตอนนั้นเค้าตลกมาก โชว์ใหญ่เลยเดินๆอยู่ยกขาฉี่อีกแล้ว เรียกว่ารอบบ้านมันแสดงอาณาเขตไว้หมด มีวันนึงเล่นกันในบ้านคึกท่าไหนไม่รู้ พี่แกยืนราดบนโซฟา โธ่...เหนื่อยฉันอีกแล้วไอ้ตัวยุ่ง(สมชื่อที่ชอบใช้เรียกจริงๆ) ยังมาทำหน้าไม่รู้เรื่องอีกน่ะ(เอง) เวลาที่เค้าทำผิดเรา 2 คนไม่เคยตีเค้า รู้สึกว่ายังไม่ถึงขั้นที่ต้องทำอย่างนั้น ได้แต่ดุ ไม่สน ไม่เล่นด้วย บ่นอะไรของเราไปเรื่อย แค่นี้เค้าก็คอตกแล้วกลัวเราจะไม่รักเค้าแล้ว 555

พาไปเดินเล่นเค้าก็ฉี่ตามเสาไฟฟ้า โคนต้นไม้ มากกว่าตอนที่ยังยกขาฉี่ไม่เป็นเสียอีก แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะสอนบอกเค้ามาตลอดคือ การฉี่หน้าบ้านคนอื่น ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย(ในความคิดเรา)เห็นทำท่ายกขาปุ๊ปเรากระตุกสายจูงทันที เค้าจะเซไม่ทันได้ตั้งหลักฉี่หรอก(อิอิ) เป็นการสร้างนิสัยที่ดีให้หมาเราด้วย แล้วเพื่อนบ้านก็ไม่มาด่าว่าหมาเราไปอึ ไปฉี่หน้าบ้านเค้า เพราะว่า-- หนึ่งเราไม่เคยปล่อยหมาออกไปโดยไม่มีเจ้าของ สอง--เมื่อเค้าออกไปข้างนอกถึงจะอยู่ในสายจูงเราก็ไม่เปิดโอกาสให้เค้าทำเช่นนั้น เค้าเลยเป็นที่ชื่นชอบของคนแถวนั้น แต่คงไม่ถึงกับมารักเพราะว่าเค้ามองว่าบางแก้วดุไม่อยากมายุ่ง แต่อย่างน้อยเค้ามองว่าหมาเรามารยาทดี แค่นี่เราก็ปลื้มแล้ว

ช่วงที่เค้าเริ่มแสดงอาณาเขต เวลาที่พาออกไปเดินเล่นเค้าเริ่มมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอีก การอึนอกบ้านระหว่าเดินเล่นเกิดขึ้น เรา งง มากเพราะก่อนหน้านี้เค้าไม่เป็นน่ะ จะเดินอยางเร็วเพื่อกลับบ้าน ตอนแรกเราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องเดินเร็วอย่างนั้น ยังนึกว่าเค้าเหนื่อยที่ไหนได้ เค้าวิ่งไปอึ แต่มาช่วงที่ยกขานี้เค้าเปลี่ยนไปเค้ามากจะอึข้างนอกท่าเดียว(เวลาเดินเล่น) ต้องหาทางแก้ไขกันอีกแล้ว ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะเราต้องไปเก็บอึ(ไม่งั้นเพื่อนบ้านด่าตายเลย) ในเว็บบอร์ดมีผู้อาวุโสให้คำแนะนำว่า "เรื่องหมาตัวผู้ที่ชอบทำเครื่องหมายแสดงอาณาเขต(ฉี่) เราฝึกเขาให้ลดความถี่ลงได้ โดยทำเสียงห้าม แล้วพาเขาเดินผ่านไปให้เร็วขึ้น ถ้าปล่อยให้เขาออกมาแล้ววิ่งฉี่ตามใจชอบ ก็จะควบคุมเขาไม่ได้  เราจะทำเสียงบอกให้เขารู้ความหมายของการ อึ หรือ ฉี่ ทุกครั้งที่พาหมาออกมาอึ-ฉี่ โดยตอนหมากำลังอึ หรือฉี่ เราทำเสียงไปด้วยพร้อมๆกับเขา เหมือนจะให้เด็กอึ-ฉี่นั่นแหละ ไม่นานนัก หมาจะเข้าใจความสัมพันธุ์ของเสียงเรา กับการอึ-ฉี่ ถ้าเขาทำท่ายกขาหรือวนๆแล้วทำท่าเบ่งตรงที่เราไม่อยากให้เขาอึ-ฉี่ เราก็จะทำเสียงห้าม พอเขาเดินต่อไปและทำท่าอีก ถ้าเราโอเคก็จะทำเสียงสัญญาณให้เขารู้ เขาก็จะเข้าใจว่าตรงนี้โอเค" ซึ่งเราทำแล้วยอมรับว่าได้ผลดีมาก แรกๆเค้าจะขืนตัวอยู่เหมือนกัน เราจะสังเกตพอเค้าจะตรงเข้าไปที่ๆเค้าเคยอึให้รีบกกระตุกสายจูงทันที และต้องเปลี่ยนพฤติกรรมบางอย่าง เช่นจากที่เคยเดินเล่นเฉยๆ เราก็เริ่มให้เจ้าตัวยุ่งวิ่งออกกำลังโดยเราวิ่งไปกับเค้าด้วย ซึ่งก็ลดให้เรื่องการอึข้างทางได้ด้วย เพราะกว่าจะวิ่งเสร็จพี่แกก็เหนื่อยลิ้นห้อยอยากจะเดินกลับบ้านอย่างเดียว 555 เราก็ไม่รู้หรอกว่าจริงหรือเปล่า แต่วันไหนเดินเล่นธรรมดาพี่แกจะแวะตลอด

หลังจากนั้นเจ้าตัวยุ่งมันก็เอาแต่ฉี่ แถมไปฉี่ทับของตัวอื่นอีกน่ะ พอมีหมาพุดเดิ้ลมาวิ่งหน้าบ้าน(ไม่มีเจ้าของ ปล่อยอิสระเหลือเกินนนน) มาฉี่รดประตูรั้ว เจ้าตัวยุ่งฉี่ทับของเค้าทันที แถมด้วยการขู่ไปหลายหน พักหลังๆเจ้าพุดเดิ้ลทั้งสองตัวนั้นไม่กล้ามาฉี่รดประตูอีกแล้ว เพราะทุกเช้าเจ้าตัวยุ่งเค้าไปฉี่ก่อนทุกที เดือดร้อนให้เราต้องหาวิธีกำจัดกลิ่นไม่พึ่งประสงค์อีกแล้วได้สูตรวิธีการกำจัดกลิ่นจากพี่สมาชิกในชุมชนท่านนึงได้แนะว่าให้ใช้ น้ำยาไฮเตอร์ผสมน้ำ 1 : 5 ฉีดพ่นไปในบริเวณที่ต้องการ ซึ่งก็ได้ผลดีมากและมีอีกสูตรหนึ่งที่ได้คำแนะนำมาแต่ไม่ได้เอาไปใช้เพราะไม่สะดวกที่จะทำหาซื้อยากด้วย ถ้าใครอยากลองใช้ก็ลองดูนะ น้ำสกัดชีวภาพ ปลอดภัยไม่มีสารเคมีเป็นพิษ นอกจากใช้ผสมน้ำราดดับกลิ่นได้แล้ว ยังใช้อาบน้ำแก้โรคผิวหนังได้ด้วย(ทั้งคนและหมา)

ในช่วงอายุตอนนั้น นอกจากเรื่องแสดงอาณาเขตแล้วเราก็พบว่าเจ้าตัวยุ่งหวงของกินอย่างมากกับเจ้าของ ซึ่งตอนนั้นเราหนักใจมาก เราบอกกับเจ้านายว่าไม่ได้น่ะอย่างนี้ต้องพาไปเข้าโรงเรียนเดี๋ยวเอามันไม่อยู่มาขู่อย่างนี้ได้ไง .. พอมาทบทวน อาการของเค้าที่เกิดขึ้นเป็นความผิดพลาดของเราเอง(จริงๆแล้วอาจจะเป็นมาตามสายพันธุ์ของเค้าก็ได้นะ) ตอนแรกที่เลี้ยงตลอดเวลาที่เอาเค้ามาวันแรกจนเค้าอายุได้ 3เดือนครึ่งเราใกล้ชิดกับเค้ามาตลอด(ในเวลากินข้าว) พออายุใกล้ 4 เดือนเรารับงานมาทำที่บ้านชิ้นหนึ่งเลยทำให้ช่วงนั้นที่เค้ากินข้าวเราจะได้ทำงานบ้าง เพราะเวลาอื่นเค้าจะชวนเล่นตลอด ถ้าไม่นอนกับกินอย่าหวังว่าพี่แกจะนิ่งเลย เราก็มานั่งทำงานตอนที่เค้ากินข้าวเป็นอย่างนี้สักระยะหนึ่ง จนวันหนึ่งเราต้องเดินไปเอาของในบริเวรณนั้น เราตกใจมากเพราะเค้าไม่เคยขู่เราเลยด้วยเรื่องอย่างนี้ เราต้องมาหาสาเหตุว่าเพราะอะไร ทบทวนเหตุการณ์ว่าเราละเลยอะไรไปหรือเปล่า

เรารู้ว่าหมากับเรื่องหวงของกินเป็นของคู่กัน แต่แค่เดินผ่านไม่ไปแย่งของเค้า เค้าต้องรับได้สิไม่งั้นจะอยู่ร่วมในบ้านได้อย่างงัย เราเลยเข้ามาหาอ่านจากในเน็ตอีกครั้ง ดูว่าเค้ามีเทคนิคว่าการแก้ปัญหาเรื่องอย่างงี้กันอย่างงัย  วิธีส่วนตัวที่ทำอยู่ตอนนั้นคือ การให้ข้าวเราจะถือชามไว้เอง ใกล้กับชามน้ำของเค้า 3-4 วันแรก เป็นครึ่งๆชั่วโมงที่เค้าไม่ยอมเดินมากิน แต่หมอบรออยู่อย่างนั้น มองๆๆ ว่าเมื่อไหร่เราจะลุกไป(เค้ายังระแวง) นานมากจนเราเมื่อย เหงื่อท่วมตัวเลยเลย แต่ต้องทนจนเค้ายอมเดินมากิน แล้วเราก็สั่งเค้านั่ง แต่อาการเค้าก็ยังระแวงอยู่ ทำอย่างงี้ทุกวันเช้า-เย็น จนเค้าคุ้นเคยกับเราไม่ระแวงแล้ว เดี๋ยวนี้เรียกก็มากินปกติแล้ว ไม่หวงเหมือนช่วงที่ผ่านมา มาวันนี้เราก็ลองดูใหม่(หลังจากที่สังเกตว่าเค้าลดการระแวงเรื่องกินไปเยอะแล้ว) เราก็ลองเลื่อนชามข้าวเค้า เริ่มจากให้เค้ากินได้ 2-3 คำเราก็ค่อยๆเลื่อนชามออกเค้าก็ตาม โดยไม่ขู่ (อยู่ในอาการปกติ) ส่วนกระดูกเราก็ให้เค้าแทะจากมือเราอยู่พักใหญ่จนเราปล่อยมือ เค้าเริ่มชินจนเดี๋ยวนี้เค้าเอามาแทะบนตักบ้าง บนขาบ้าง จับกระดูชิ้นนั้นของเค้าได้เวลาหลุดจากขาเค้า ... ต้องใช้เวลาอย่างมากเลย แต่ก็ได้ผลดี .. อ้อ..ท่านอื่นที่เข้ามาอ่านนี้ และมีลูกสุนัขช่วงอายุ 3 เดือนขึ้นอย่าละเลยเรื่องเล็กน้อยกับลูกสุนัขที่กำลังมีการปรับตัวเปลี่ยนแปลงเดี๋ยวจะเหนื่อยเหมือนเรา ทุกวันนี้เราเดินผ่านได้แล้วไม่มีขู่แต่อย่าแตะชามข้าวขณะกินนะ(ผมหวงครับ)

ตอนเจ้าตัวยุ่งอายุ 4 เดือนกว่า ฟันเริ่มขึ้นเป็นระเบียบสวยมาก แต่ยังมีปัญหาเรื่องเขี้ยว 4 เขี้ยวอยู่ ตอนนี้เขี้ยวล่างซ้ายรู้สึกว่าจะเสีย ฐานฟันนั้นมีสีคล้ำ ฟันเป็นสีขุ่นๆคล้ำๆ ไม่รู้ไปกัดแทะอะไรมา ซึ่งตอนนั้นเราสงสัยอย่างมากว่าฟันมันเป็นอะไรกลัวเค้าไม่หล่อ(อิอิ) เจ้านายก็มักจะบอกว่าเดี่ยวมันก็หลุดเองแหละ แต่จนแล้วจนรอดมันก็ไม่มีวี่แววว่าจะหลุด ซึ่งเป็นฟันที่มีปัญหาทำให้เจ้าตัวยุ่งหงุดหงิด ไม่อารมณ์ดีอย่างที่ควรจะเป็น มีขู่บ่อยมากจนบางทีไร้เหตุผล -- ต้องหาวิธีแก้ปัญหากันต่อไป -->