ขอบพระคุณ ๆ ป้าชัชมากครับ  ที่ได้อธิบายถึง "กรรมดำ" และผลแห่งกรรมนั้นได้ดีเหลือเกินครับ(ด้วยความจริงใจ)

"เจ้าของเดิมของ "น้องใหม่" เอาเขามาปล่อย จนกระทั่งเพื่อนที่พันทิปไปเก็บมาเลี้ยง แต่ก็หลุดไปโดนรถชน เราก็ช่วยกันรักษาจนหาย แล้วหาบ้านอุปการะให้เขาได้แล้ว กำลังจะรับเข้าบ้าน แต่ก็มาตายจากไปเสียก่อนน่ะครับ"

สาเหตุหลักการตายของสุนัขตัวที่คุณนิวัตรกล่าวถึง  คงไม่ได้เกิดจากเจ้าของเดิมเค้าไม่ใช่หรือครับ

ดีใจอย่างมากที่มีคนรับเลี้ยงสุนัขที่ถูกทิ้ง(ลูกสุนัขอายุ 4 เดือนที่คุณโสภิตารับเลี้ยง)ครับ  เป็นกุศลกรรม(กรรมขาว)ที่งดงาม

แต่ก็เสียใจที่คุณโสภิตามองมิติปัญหาของสุนัขตัวดังกล่าว(น้องใหม่)ไม่ครบครับ  เพราะเจ้าของเดิมก็ไม่น่าจะถูกกล่าวหาไปถึงขนาดนั้นครับ 

ขออภัยเจ้าของกระทู้อย่างจริงใจอีกครั้ง  ที่ถามนั้นก็มีเจตนาเพื่อแย้งกับแสดงความรู้สึกเสียใจออกมาครับ  และเข้าใจทั้งที่คุณนิวัตรและเจ้าของกระทู้ได้อธิบายทุกประการครับ

"เวรกรรมตามทันคนนั้นแน่นอนถ้าไม่ทันหนูก็ขอภาวนาให้ทัน"  คืออะไรหรือครับ??????????

ตอนแรกอ่านกระทู้นี้แล้วได้รับความรู้สึกที่ดีมากครับ  ถึงกับไปคุยให้สหายที่แสนดีให้เข้ามาอ่าน  มาช่วยกันตอบ

เสียใจมากครับ  ถ้าคนเลี้ยงสุนัขจรจัดแล้วคิดกันอย่างนี้  ขออภัยที่เค้ามาตอบกระทู้นี้ครับ

ถ้ามีพื้นที่มากพอก็อาจจะแยกกันเลี้ยงจะง่ายขึ้นครับ  เป็นการป้องกันสุนัขบางแก้วกัดกันได้เป็นอย่างดี  เพราะเวลาที่เค้าจะกัดกันนั้นมันไม่ค่อยจะแน่นอนเสียด้วยครับ  ทำเอาลูกพี่ปั่นป่วนกันไปทั้งบ้านเลย  ต่างตัวก็ไม่ค่อยจะยอมกัน  ถ้าได้กัดกันแล้วมักจะมียกสอง  ยกสามตามมาครับ  คือเค้ายังจำได้ว่า  ยังเอาคืนกันไม่หมด(ยอดนักสู้จริง ๆ)  เคยแยกจับเอาไปใส่หลังรถกระบะที่สูงมากก็แล้ว  เจ้าปีศาจน้อยยังกระโดดลงมาจากหลังรถกระบะ  เพื่อกัดต่อก็เคยครับ(ใจถึงเสียด้วย)  ตัวเล็กนิดเดียวลืมตายไปเลยครับ

การแยกตอนที่เค้ากัดกันก็ต้องระมัดระวังอย่างสูงที่สุดครับ  แล้วควรจะต้องใช้สองคนเข้ามาช่วยกันแยก  เน้นก็คือตัวคนจับต้องนิ่งก่อนนะครับ  ไม่เข้าพรวดพราดให้เสียงกับเค้าด้วย(เรียกชื่อ)  หาทางดึงหนังคอเค้าให้ได้  พยายามทำพร้อมกันทั้งสองคน   มันจะยากก็ตอนที่เค้ากัดกันติดนี่แหละครับ  อาจจะต้องถ่างปากช่วย(ต้องระวังให้มาก)  หลังจากนั้นต้องแยกจากกัน(ไม่ต้องเห็นหน้ากัน)สักพักใหญ่ ๆ  จนกว่าพวกเค้าจะอารมณ์เย็นแล้วถึงจะมาเจอกันใหม่ได้  เดี๋ยวก็มากัดกันใหม่ครับ(ฮา)

ช่วงอายุระหว่างหย่านม-ปีกว่า ๆ นั้น  อารมณ์ของพวกเค้ายังเป็นลูกสุนัขอยู่มาก  ซน  ใจร้อน  กำลังยึดลูกพี่ของเค้าไว้เป็นของส่วนตัว(ไม่ให้ใคร)  วิวาทกันจึงเกิดได้ง่าย  ถ้าเลี้ยงสุนัขบางแก้วพร้อม ๆ กันหลาย ๆตัวครับ

ถ้าต้องการเลี้ยงหลายตัวโดยให้อยู่เป็นฝูง  คนเลี้ยงก็ต้องอดทนที่จะต้องให้เค้าจัดลำดับภายในฝูงให้เสร็จ  แต่การท้าทายกันก็จะมีตลอดเวลาครับ  มันก็จะทำให้วุ่นวายได้ง่าย  เดี๋ยวมีขู่กันบ่อย ๆ  ยิ่งตัวที่ข่มกันไม่ลงด้วยแล้วยุ่งจริง ๆ ครับ  แล้วที่สำคัญก็คือความจำอันเป็นเลิศของพวกเค้าครับ  ถ้าเค้าไม่ชอบสุนัขตัวใดขึ้นมาแล้วล่ะก็  เจ้าสุนัขตัวนั้นจะถูกเค้ายำประจำเลยครับ   ปกติก็จะเล่นกันดี ๆ แต่ถ้าลูกพี่ข้ามาล่ะก็  จะมีการกัดโชว์ให้ดู 1 ชุดครับ  สายเลือดบางแก้วที่คนเลี้ยงต้องศึกษาครับ

แต่เมื่อเค้าเป็นสุนัขโตเต็มวัย  พฤติกรรมการกัดกันจะน้อยลง  คือแทบจะไม่กัดกัน สามารถนำมาเลี้ยงรวมกันได้ครับ  แต่อย่างไรก็ตามก็ยังมีการขู่กัน(ตามธรรมชาติของสุนัข)  อันนี้ลูกพี่คงต้องคอยพยายามกันเค้าออกจากกัน(ไม่ง่ายเลย)  เพราะแยกไม่ดีมีหวังกัดกันอย่างเต็มที่(ทั้งคู่ต่างหวงเจ้าของ)

ภาพรวม ๆ พอสรุปได้ก็คือ  สุนัขยอดนักสู้ที่ไม่ยอมใคร  หวงลูกพี่  ขี้เล่น  ตัวตลกประจำบ้านที่ไม่มีใครเหมือน(ฮา)  อายุเพียง 4 เดือนคงไม่ยากที่จะทำให้เค้าจดจำลูกพี่(เจ้าของกระทู้)คนนี้ไปตลอดชีวิตของเค้าครับ  หวังว่าสุนัขบางแก้วตัวนี้คงได้อยู่กับคนที่รักเค้าจริงตลอดอายุขัยของเค้าครับ

วิธีการเลี้ยงน่าสนใจมากครับคุณมัตติกา  เพราะน่าจะเป็นการเลี้ยงแบบปล่อยในพื้นที่กว้าง

พฤติกรรมของเค้ากับคนอื่น  สุนัขตัวอื่น  รวมไปถึงสิ่งมีชีวิตรอบตัวเค้าเป็นอย่างไรบ้างครับ  ถ้าเป็นไปได้อย่าลืมแบ่งปันข้อมูลการเลี้ยงให้ได้อ่านด้วยนะครับ  อย่างน้อยจะช่วยให้คนที่เลี้ยงสุนัขบางแก้วมีความเข้าใจมากขึ้นกว่าเดิมในเรื่องความดุ  ไม่ดุ  การอยู่ร่วมกันในสังคมว่าสุนัขบางแก้วนั้นสามารถปรับตัวได้เป็นอย่างดี