น้องเบิร์นที่บ้านก็ไม่ยอมให้คนแปลกหรือไม่แปลกหน้าเข้ามาในเขตพื้นที่บ้านคะ จะเห่าแล้ววิ่งไปรอบๆตัวคนคนนั้น ถึงเจ้าของเป็นคนพาเข้ามาก็เห่า เราดุเค้าและดึงคอเค้าขึ้นก็ไม่ยอมหยุดเห่า บางทีทำท่าจะเข้าไปงับข้อเท้าคนที่มาที่บ้านด้วย แม้แต่คนที่เห็นกันทุกวัน เช่น คุณแม่และคุณอาที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆยังไม่ยอมให้คุณแม่กับคุณอาเข้ามาเลย แต่ถ้าตัวเองไปเล่นในรั้วบ้านคุณแม่นั้นไม่เป็นไร จะไม่เห่า เวลาคุณแม่ให้ขนมก็จะไปเอามากิน แต่จะไม่ยอมให้คุณแม่จับตัว สังเกตุดูว่าถ้าใครที่น้องเบิร์นยอมให้จับตัวได้ เค้าจะไม่เห่าคนคนนั้น ถึงคนคนนั้นจะเข้ามาในบ้านเรา คุณแม่ก็พยายามเข้ามาที่บ้านเราและเอาขนมมาให้เค้ากินบ่อยๆ เค้าก็ไม่ยอมเลิกเห่า ... มีอยู่ช่วงหนึ่งที่แม่บ้านที่ให้ข้าวน้องเบิร์นกินทุกวันลากลับบ้าน คุณแม่เลยเอาข้าวให้กินแทน ตอนแรกๆพอเอามาที่บ้านน้องเบิร์นก็เห่า แต่พอซักสามสี่วัน เค้าก็เริ่มชิน ก็จะไม่ค่อยเห่า หรือถ้าคุณแม่มาที่บ้านเราแล้วเอาพี่วิลลี่ Labardor ที่อาศัยอยู่ที่บ้านคุณแม่ ที่เป็นเพี่อนซี้ของน้องเบิร์นมาที่บ้านด้วย น้องเบิร์นก็จะไม่เห่าคุณแม่ (มัวแต่เล่นกับเพื่อน) คิดว่าการมาทำความคุ้นเคยกับสุนัขบ่อยๆน่าจะช่วยได้คะ อาจจะใช้เวลามากน้อยแตกต่างกันไปแล้วแต่สุนัขแต่ละตัว ต้องทำให้เค้ายอมรับคนคนนั้นก่อน ตอนแรกๆอาจจะต้องให้เค้าเจอกันนอกเขตรั้วบ้านก่อน (เพราะเค้าหวงอณาเขตมาก) |