ที่ต้องถามประโยคนี้  ก็ต้องการขยายแนวคิดของการเลี้ยงสุนัขพันธุ์นี้ครับนายน้อย...ว่าคิดกันอย่างไร  ให้ผู้สนใจที่จะเลี้ยงได้รับทราบเหตุผล   credit นี้ต้องให้นายพรานใหญ่ครับ  เป็นเรื่องของมิตรภาพที่ต้องฝากชีวิตกันและกันไว้กับเพื่อนแท้  (รายละเอียดตรงนี้จะละเอียดอ่อนมาก  คงถามต่ออะไรไม่ได้ครับ)

แต่คงถามนายน้อยได้ว่า  มิตรภาพของสุนัขพันธุ์นี้เป็นอย่างไรบ้างครับ  สุนัขไทยน่ารักเพียงใด  รอยยิ้มในแววตาเค้าใสเหมือนกับที่นายน้อยต้องการหรือไม่  การเอาใจใส่  ยามที่เค้าโตแล้วก็ไม่ยากใช่มั้ย  เค้าคอยจะดูแลเรามากกว่าเราดูแลเค้ามั้ย  เฝ้าเราอยู่ได้ทั้งวันโดยไม่บ่นและเบื่อในการทำหน้าที่  ไม่กวนใจ  ขอนอนดูเฉย ๆ ก็ได้  ตอนนี้ต้องการพันธุ์ที่เอ่ยถึงอีกหรือไม่

ถ้าเป็นพันธุ์อื่น(ที่เอ่ยถึง)แล้วให้หญิงเหล็ก...เลี้ยงด้วยแล้ว  คงจะสนุกน่าดู  เรียกร้อง   เห่ามาก  ฮา ๆๆๆ  ที่ข้า ฯ เจออยู่นี่  น่าจะจับส่งไปให้นายน้อย...เลี้ยงแทน  ไม่เหมือนเจ้าตัวยุ่ง  รายนี้เค้าไม่มีนิสัยเหมือนเจ้าตัวที่กล่าวมาเลย  บางครั้งเค้าก็รำคาญแทนข้า ฯ เสียอีก  แต่อย่างไรก็ตามคงเปรียบเทียบกันไม่ได้ครับ  เจ้าตัวที่กล่าวมา  เค้ามีปัญหาคือเจ้าของทิ้ง  ตาก็เกือบจะบอด(ขาดการดูแลในเรื่องขนที่ปรกหน้าเค้า)  ได้แต่เลี้ยงให้เค้ามีที่พักพิงในช่วงสุดท้ายในชีวิตครับ

คงจำกระทู้เก่า ๆ ได้นะครับนายน้อย...  ที่เคยบอกว่าจะเลี้ยงเค้าก็ต้องไม่ธรรมดา  ราคาที่ต้องจ่ายไปจะมีมาก  เป็นเรื่องการวัดใจ  ร่วมทุกข์และสุขพร้อมกันกับเค้า  จะจำกันได้นาน  แววตาเค้าถึงมีรอยยิ้มอยู่เสมอยามเอียงคอจ้องดูนายน้อย...  (มันคงล้อเลียน)  หลายคนใน web ยังไม่เข้าใจอย่างที่นายน้อย...เข้าใจ  มัก post รูปมาโดยไม่คิดว่า  สุนัขที่เค้า post มานั้นมีอารมณ์อะไร  ถ้าเห็นบ่อย ๆ แล้วแววตายังคงเดิมละก็  พอสรุปลงไปถึงการเลี้ยงดูได้ครับ

คนเลี้ยงสุนัขบางแก้วจึงต้องให้ความสำคัญในเรื่องอารมณ์ของสุนัขที่เค้าเลี้ยง  แววตาจึงเป็นสิ่งประเมินผลของการเลี้ยง  ไม่สามารถหลอกใครได้   สำหรับความภูมิใจ  ต้องขอเสริมครับเพราะในนั้นจะมีความทรงจำที่ฝังแน่นอยู่ด้วย  ต่อให้วันข้างหน้าเลี้ยงสุนัขอีกเป็นร้อย ๆ ตัว  ถ้านึกถึงวันเก่า ๆ กับเพื่อนแท้  จะมีรอยยิ้ม  มีความภูมิใจ  มีความทรงจำ  มีความระลึกถึง  มีน้ำตา ฯลฯ บางอ้อ  จะกลับมาครับ

มันตรัย