มันตรัยที่ท่านกล่าวประโยคนี้ ว่า ... "อาจให้ความคิดเห็นส่วนตัวว่าทำไมเลือกสุนัขบางแก้วมาเลี้ยงไว้เป็นสุนัขตัวแรก" ... เป็นคำถามที่ดีมาก ......... ทำไมล่ะ

ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอก รู้แค่ว่าเจ้านายอยากเลี้ยงสุนัข แต่จะพันธุ์อะไรนั้นเราไม่เคยถาม แต่เรานะแอบชอบพันธุ์ชิสุห์มานานแล้ว เราก็เลยต่อลองเจ้านายว่าถ้าจะเลี้ยงก็ต้องเลี้ยงพันธุ์นี้ มันน่ารัก ขนยาวๆ ตากลมใสเหมือนตาเด็ก .. น่ารักไปหมดเลย ....

แต่เจ้านายก็ค้านว่าไม่เอา เอามาทำไมเลี้ยงไปก็ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลย แค่น่ารักอย่างเดียว นอกจากเห่า อีกอย่างสุนัขพันธุ์เล็กพอโตมักจะไม่ค่อยแข็งแรง ขี้โรค สาระพัดที่เจ้านายยกเหตุผลมาพูดให้เราฟัง ฉะนั้นช่วงที่ไม่ยอมกันว่าจะเลี้ยง เพราะไม่พร้อมหลายเรื่อง ก็เลยช้าไปเป็นปีๆ

แต่พอเรามาซื้อบ้านใหม่ และเราต้องอยู่ตัวคนเดียวบ่อยขึ้น เจ้านายเดินทางไปต่างประเทศบ่อยมากขึ้น เดือนละ 1-2 ครั้ง บางครั้งไปทีครั้งละนานๆ เค้าก็เป็นหวงเรา ที่นี้เค้าก็หาเหตุมาพูดให้เรารู้สึกว่าหมาพันธุ์นี้มันดีอย่างงัย แต่เราก็แย้งเค้าตลอดว่า

คุณ..แล้วเราจะเอามันอยู่เหรอ ตัวเราเองเลี้ยงไม่เป็นเลยน่ะ (ความหมายของเราไม่ใช่แค่ให้ข้าวกิน ให้น้ำ ให้ซุกหัวนอนเท่านั้นน่ะ)

ลองดูสิ ไม่เห็นยากเลย คุณลองเปลี่ยนทัศนคติ ปรับเปลี่ยนความคิดใหม่ ผมเชื่อว่าคุณทำได้ ลองคุณมีพื้นฐานของคำว่า "สงสาร" มันไม่น่ายากเลย

จุดประสงค์ของเจ้านายที่คิดจะเลี้ยงพันธุ์คือ เป็นทั้งยามเฝ้าบ้าน เพื่อแท้ยามที่เค้าไม่อยู่จะได้เพื่อนเราได้ ... แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราต้องเลี้ยงให้เค้ายอมรับเป็นจ่าฝูงเสียก่อน แต่กว่าจะเลี้ยงให้เค้ายอมรับว่าเราเป็นจ่าฝูงได้นั้นเราใช้เวลา และความอดทนทีเดียวกับคนที่ไม่เคยเลี้ยงหมาอย่างเรามันยากส์..มากน่ะมันตรัย

(ถ้าเราไม่อดทนสอนเค้า เค้าก็ไม่ทนกับเรา) แล้วเค้าจะเป็นเด็กดีสำหรับเจ้านายอย่างไร

และเจ้าตัวยุ่งมันก็พิสูจน์ตัวมันเองแล้ว เมื่อเวลานั้นมาถึง .......

แต่กว่าเราจะทำให้เจ้าตัวยุ่งพิสูจน์ว่า มันเป็นมิตรแท้กับเรา รักเรา ฟังเรา(บ้าง อิอิ) มีแววตาที่ยิ้มทุกครั้งเมื่อถ่ายรูปออกมา มันมีรายละเอียดอีกมากอย่างที่ท่านเคยกล่าว ถ้าท่านอ่านเรื่องที่เราโพลต์มาตลอดท่านคงพอจะทราบ ... มันเป็นความภูมิใจของเรา (แต่คนอื่นที่เลี้ยงหมามากๆ คงจะรู้สึกเฉยน่ะ) เป็นความสุข ซึ้งผ่านความทุกข์มาแล้ว(เพราะเราคิดเอาเองว่ามันทุกข์)