 | พายุและน้ำมนต์ |
สวัสดีครับ ผมชื่อ "พายุ" ครับ อีกไม่กี่วันพายุก็จะอายุครบ 3 ขวบแล้วครับ พายุเป็นลูกรักของอาโกว อาโกวตั้งชื่อให้ว่า "พายุ" เพราะพายุมาอยู่กับอาโกวตอนหน้าฝนน่ะครับ ตอนได้พายุมาใหม่ๆ อาโกวคิดจะให้พายุไปเข้าโรงเรียน แต่พอรู้ว่าพายุจะต้องไปอยู่ที่โรงเรียน 3 อาทิตย์ แล้วถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้าน 1 อาทิตย์ เป็นเวลา 3-4 เดือน อาโกวเลยถอดใจครับ อาโกวบอกว่าพายุกำลังน่ารักกำลังโต อาโกวอยากเห็นการเจริญเติบโตของพายุอย่างไม่ให้คลาดสายตาเลยครับ อาโกวคิดว่าอาโกวมีความสามารถพอที่จะสั่งสอนอบรมพายุให้เป็นหมาที่ดีได้ เพื่อนของอาโกวคนหนึ่งโวยวายที่รู้ว่าอาโกวเอาหมาพันธุ์บางแก้วมาเลี้ยง เขาบอกว่าหมาพันธุ์นี้ดุและเป็นหมาที่สายพันธุ์ยังไม่นิ่ง แต่อาโกวบอกว่าอาโกวชอบหมาพันธุ์บางแก้วเพราะเป็นหมาไทย และเป็นหมาที่รักเจ้าของ (ฺอาโกวเป็นคนที่ชอบให้ใครๆรัก แม้แต่หมาอย่างพายุก็ยังไม่เว้นครับ) ส่วนเรื่องความดุนั้น อาโกวคิดว่าอาโกวจัดการได้ครับ อาโกวประเมินพายุต่ำไปมากเลยครับ  ถึงพายุจะเป็นหมา แต่พายุก้อเป็นใหญ่ที่สุดในบ้านมาตั้งแต่เล็กๆแล้วครับ พายุตั้งกฎขึ้นเป็นวัฒนธรรมประจำบ้านว่า ใครไปใครมาก็จะต้องมาทักทายพายุก่อน ถ้าไม่งั้นละก้อ เป็นเรื่อง! ครับ ถ้าเป็นผู้ใหญ่ พายุก้อจะทำเป็นไม่สนใจ แล้วพายุก้อจะดำเนินการอะไรบางอย่างเพื่อให้เขารู้สำนึกเสียบ้าง เช่น ไปกัดต้นจำปีที่ต้นโตเท่าแขนแล้ว กัดตรงโคนต้นเลยนะครับ เค้เก้ลงมาไม่เป็นท่าเลยครับ ถ้าเขามาทักทายพายุทีหลังหรือทักทายตอนที่เขาจะกลับ พายุก้อจะทำเป็นไม่ได้ยิน พายุจะเมินหน้าไปทางอื่นเลยครับ ก้าเป็นเด็กๆ พายุก้อพอจะละเว้นให้บ้าง พายุจะปล่อยให้เขามานั่งเล่นนัวเนียด้วยสักพัก พอเขากำลังเพลินๆ พายุก้องับเข้าให้ที่แขนแบบเบาะๆไปซะ 1 ที ต้องพาไปทำแผลที่โรงพยาบาล พอออกจากโรงพยาบาลพี่เค้าไปเดินเที่ยวที่ศูนย์การค้า แล้วเค้าก้อเป็นลมไปเลยครับ น่าเห็นใจจริงๆ บางทีพายุก้อกัดผู้ใหญ่ด้วยครับ มีญาติของอาโกวอยู่คนหนึ่ง เขาเข้าบ้านมา เขาก็รู้วัฒนธรรมประจำบ้านนะครับ เขาทักทายพายุก่อน พายุก้อเข้าไปยืน 2 ขาแล้วดมๆทักทายเขาบ้าง แล้วพายุก้อได้กลิ่นไม่ดีโชยออกมาจากแขนของเขาน่ะครับ พายุก้อเลยงับเข้าให้แบบจั๋งหนับเลยครับ วันนี้พายุพอแค่นี้ก่อนนะครับ แนะนำตัวกันพอหอมปากหอมคอ พายุยังไม่รู้จักวัฒนธรรมของที่นี่ พายุยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ถ้าไม่เป็นที่รำคาญ พายุก้อจะเข้ามาคุยอีกครับ |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
ยินดีต้อนรับครับ ฟังดูก็ดีใจที่แกมีคนรัก แต่ก็อดเป็นห่วงคนรอบข้างไม่ได้ คงต้องหาทางแก้ปัญหาหน่อย เช่น จับไปขังไว้หลังบ้าน ถ้ามีญาติมิตรหรือเด็กที่พายุไม่คุ้นเคยมาเที่ยวในบ้าน หรือพยายามพาไปออกสังคมมากๆหน่อย แต่อาจจะสายไปแล้ว เจ้าปิงปองที่บ้านอายุ ๒ ขวบ พาไปกระทรวงสาธารณสุขเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมสุงสิงกับใคร ขี้ระแวงไม่หาย ได้ลดขนาดของรูปจาก 400 kb ลงมาเหลือ 15 kb แล้ว โชคดีที่ตอนแรกไม่โผล่ในหน้าหลัก มิฉะนั้น เว็บจอดแน่ ตอนนี้กำลังหาทางปรับปรุงให้เว็บเร็วขึ้น ไม่รู้พายุอยู่ที่ไหน ใช้เน็ตอะไร โพสต์แล้วหลุดไหม คราวหน้า ช่วยเปลี่ยนจากรูป bmp มาเป็น jpg ก่อนโพสต์นะครับ จะได้ไม่โหลดเกินไป |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ขอบคุณครับคุณ pingpong ที่ต้อนรับพายุอย่างอบอุ่น พายุอยู่แถวๆชานเมืองกรุงเทพนี่เอง เกือบๆถึงสมุทรปราการเแล้วละครับ อาโกวของพายุใช้ hotmail ครับ อาโกวโพสต์รูปของพายุครั้งเดียวก็สำเร็จครับ ถ้าไม่สำเร็จอาโกวคงจะหมดความมั่นใจไปเยอะเลย เพราะอาโกวเป็นพวกมือใหม่หัดเล่นเน็ตแบบเข้าร่วมกิจกรรมในกระดานเสวนาน่ะครับ อาโกวเปิดดูเว็บนี้มานานแล้วแต่ไม่ได้ร่วมกิจกรรม หลังๆมานี่อาโกวเห็นสมาชิกโพสต์รูปลูกๆ น่ารักๆ มาให้คนอื่นๆได้ร่วมชื่นชมกัน อาโกวเลยอยากอวดลูกของอาโกวบ้าง พายุบอกให้อาโกวปรับรูปจาก bmp มาเป็น jpg ตามที่คุณ pingpong แนะนำแล้วครับ อาโกวบอกว่ามันลดขนาดของไฟล์ลงได้เยอะมากเลยครับ ขอบคุณคุณ pingpong อย่างมากเลยครับที่กรุณาแนะนำ วันนี้พายุมีรูปของพายุกับน้องน้ำหนาวมาฝากครับ น้องน้ำหนาวมาอยู่กับอาโกวตอนหน้าหนาว เลยได้ชื่อนี้มาไงครับ พายุได้เล่นกับน้องน้ำหนาว่ไม่กี่วันเท่านั้นครับ น้องก้อเป็นโรคหัด ตามมาด้วยโรคลำไส้อักเสบ โรคผิวหนัง และโรคหูน้ำหนวก ช่วงที่น้องน้ำหนาวเป็นโรคหัด อาโกวต้องพาน้องไปฉีดยาที่ รพส. เอกชนวันละ 2 ครั้ง เช้า-เย็น ฉีดจนน้องขาเดี้ยงไปเลยครับ ช่วงนั้นคุณหมอบอกให้อาโกวโดดเดี่ยวน้องน้ำหนาว ไม่ให้น้องเจอกับพายุเลยครับ แต่บางวันเราก็ได้เห็นหน้ากันโดยมีรั้วเหล็กกั้น ทั้งพายุและน้องน้ำหนาวต่างก็ช่วยกันขุดดินที่รั้วจะให้เป็นอุโมงค์ทะลุถึงกันให้ได้ อาโกวต้องเอาอิฐบล็อคมาวางกันไว้ทั้ง 2 ด้านเลยครับ น้องน้ำหนาวรักษาตัวอยู่ประมาณ 3 เดือน อาโกวหมดตังค์ไปเกือบ 4 หมื่น แต่อะไรก็ไม่ทำให้อาโกวใจเสียเท่ากับที่บางวันคุณหมอบอกว่าให้อาโกวทำใจไว้ได้แล้ว เพราะน้องน้ำหนาวคงจะไม่รอด อาโกวเสียน้ำตาไปกับน้องน้ำหนาวหลายหยด วันหนึ่งอาโกวรู้สึกท้อใจมาก อาโกวนั่งพิงฝาแล้วเหยียดขายาว มีน้องน้ำหนาวอยู่บนตัก อาโกวพึมพำว่า "ทุ่มสุดตัวแล้วนะนี่ เมื่อไหร่จะหายสักที" น้องน้ำหนาวคงจะเห็นใจอาโกว น้องก้อเลยอาการดีขึ้นเรื่อยๆ อ้อ! พายุว่าอีกอย่างหนึ่งน่าจะเป็นเพราะอาโกวเปลี่ยนชื่อน้อง จาก "น้ำหนาว" มาเป็น "น้ำมนต์" ด้วยละครับ (ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะคร๊าบ!) คุณหมอที่รักษาน้องน้ำมนต์อัศจรรย์ใจมาก ออกปากว่า "รอดมาได้ยังไงนี่!" เพราะลูกหมารุ่นเดียวกับน้องน้ำมนต์ที่ไปให้คุณหมอรักษาทยอยกันบ๊ายบายไปหมดแล้ว คุณหมอบอกอาโกวตั้งแต่วันแรกที่เห็นน้องน้ำมนต์ว่า "ถ้าหมาของคุณรอด คุณก็จะได้หมาที่ไม่สวย" คืออาจจะมีอาการกระตุกเป็นประจำ หรือมีอาการชักเป็นครั้งคราวให้ต้องนำส่งโรงพยาบาล อาโกวก้อยอมรับได้ครับ ไม่สวยก้อไม่สวย ขอให้รอดก็แล้วกัน ตอนนี้น้องน้ำมนต์เป็นสาวแล้วครับ ขี้โรคอยู่บ้างเรื่องหอบหืด แต่ก้ออ้วนท้วนสมบูรณ์ดีครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
น่าสนใจมากครับ ว่าน้ำมนต์รอดมาได้อย่างไร ปาฏิหารย์จริงๆ เผื่อจะได้เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆในนี้ที่มีลูกเป็นโรคหัด ไม่ทราบว่า ตอนนี้เป็นอย่างไรครับ มีอาการกระตุกบ้างไหม ตามข่าวลัคกี้ที่รอดตายอย่างปาฏิหารย์อยู่เหมือนกัน คุณพ่อเค้าเงียบหายไปเลย เลยไม่รู้ว่า อาการที่รอดจากโรคหัดเป็นอย่างไร |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
เมื่อวานนี้อาโกวบอกพายุว่ามีสมาชิกเข้ามาคุยในข้อความด่วนทันใจว่า "ใครบอกว่าบางแก้วมีแต่หูเล็ก ขอบอกว่าไม่จริง หูใหญ่ก็มี . . . พูดมาได้พันจิงต้องหูเล็ก" เรื่องหูของหมาพันธุ์บางแก้วนี่พายุมีประสบการณ์ส่วนตัวมาเล่าให้ฟังครับ คือพายุเป็นหมาพันธุ์บางแก้วที่มีลักษณะเด่นหลายอย่าง รวมทั้งเรื่องหูเล็กนี่ด้วยครับ แต่พายุก็มีลักษณะด้อยนะครับ คือพายุเป็นทองแดงน่ะครับ ถ้าเปรียบกับขนมไหว้พระจันทร์ พายุ็ก็เป็นประเภทโหงวยิ้งไข่เดี่ยวน่ะครับ ส่วนน้องน้ำมนต์น่ะหูใหญ่มาก (ดูจากรูปที่แนบครับ) เพื่อนของอาโกวดูโหงวเฮ้งของพายุกับน้องน้ำมนต์แ้ล้วก้อบอกว่าจะตั้งชื่อจีนให้ เขาตั้งชื่อให้พายุว่า "เฮ็กหลู" และตั้งชื่อให้น้องน้ำมนต์ว่า "ไหอยู่" (แปลเป็นไทยว่า "หูเล็ก" และ "หูใหญ่" ตามลำดับครับ) รูปของน้องน้ำมนต์ที่พายุแนบมาให้ดูวันนี้เป็นรูปที่น้องเค้ากำลังเป็นโรคหัดครับ โดนฉีดยาและฉีดน้ำเกลือวันละหลายเข็มจนขาเดี้ยงอย่างที่เห็นนั่นแหละครับ ลักษณะอย่างหนึ่งของหมาพันธุ์บางแก้วที่น้องน้ำมนต์ทำไม่ได้ก็คือการนอนคว่ำเหยียดขาตรงน่ะครับ เวลาน้องน้ำมนต์นอนคว่ำน้องเค้าจะงอขาไว้ข้างๆลำตัว ทั้งขาหน้าและขาหลังเลยครับ อาโกวแก้ต่างให้ว่าเป็นเพราะขาของน้องน้ำมนต์โดนเข็มฉีดยามาเยอะ (ร่วม 200 เข็มแน่ะครับ) เลยน่าจะมีผลต่อกล้ามเนื้อที่ขา ทำให้เหยียดขาตรงไม่ได้ แต่พายุว่าอาโกวไม่ยอมรับความจริงน่ะครับว่าน้องน้ำมนต์ไม่ใช่บางแก้วแท้ ไม่เหมือนเพื่อนของอาโกวคนหนึ่ง เขาซื้อลูกหมาพันธุ์ปอมเมอเรเนี่ยนมาเลี้ยง ปรากฏว่าพอโตขึ้นขนบนหลังของเจ้าปอมมันแสกกลางครับ ขนก้อยาว ตัวก้อโตกว่าหมาปอมฯ ปกติ เขายังยอมรับความจริงได้เลย เขาบอกอาโกวว่าหมาของเขาเป็นหมาพันธุ์"ปลอม"เมอเรเนี่ยน และใบเพ็ดดีกรีที่เขาได้มานั้นที่จริงแล้วมันเป็นใบ"เท็จ"ดีกรีครับ สำมะหาอะไรกับใบเกิดของหมา ใบเกิดของคนเค้ายังปลอมกันออกเยอะไปครับ วันหลังพายุจะเล่าเรื่องที่น้องน้ำมนต์รอดจากโรคหัดมาให้ฟังนะครับ  |
 | พายุและน้ำมนต์ |
| น้องน้ำมนต์ น่ารักมากเลยครับ กำลังติดตามอยู่ว่ารักษาน้องเขาอย่างไร ให้กำลังใจกันอย่างไร จึงรอดมาได้เหมือนมีปฏิหารครับ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัสดีคุณเพ็ญพร และยินดีต้อนรับเจ้าพายุค่ะ น้องน้ำมนต์หูใหญ่จริงๆ เลย อายุเท่าไหร่แล้วคะ มีอาการอะไรบ้างไหม กำลังรอฟังข่าวและเป็นกำลังใจให้ค่ะ เจ้าพายุล่ะคะ ไม่ติดโรคจากน้องเลยหรือ อย่าลืมเขียนเล่าให้อ่านนะคะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
รออ่านประสบการณ์ของน้องน้ำมนต์อยู่ มีใครรอบ้าง ยกมือขึ้น เอ กี่มือหว่า |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
ยกมือด้วยคนจั๊บ ถึงหูจะใหญ่ แต่ใจหนูน้ำมนต์ใหญ่กว่าน่ะรู้ป่ะ ก็เค้าใจแข็ง(แรง)สู้เจ้าโรคร้ายจนรอดมางัย.. เค้าดูน่ารักดีนะรูปที่ใส่เสื้ออ่ะน่ะ(จากใจจริง) ขนาดเป็นแบบนี้แต่แววตาหนูยิ้มตลอดเวลา ไม่มีแววของหมาขี้แพ้ ท้อ น้อยใจ ที่ตัวเองไม่แข็งแรงเลย ใจดีจังที่มีอาโกวรักแกขนาดนี้ นับถือน้ำใจจริง ๆ // เอาใจช่วยค่ะหนูน้ำมนต์ อ้อ..อย่าลืมมาเล่านะ เรื่องของน้ำมานต์ประสบการณ์ชีวิตของหนูน้ำมนต์จะได้เป็นกำลังใจให้คนเลี้ยงอีกหลาย ๆ คนที่เคยเกิดกับตัวเอง กำลังเกิดกับตัวเอง หรือในอนาคตอาจจะประสบด้วยตัวเอง เขียนมาเล่านะรออ่านเช่นกันค่ะ |
รอ ร้อ รอ มาหลายเพลาแย้ว อยากรู้อย่างที่คุณ jai อยากรู้นั้นแหละจ๊ะ | พายุและน้ำมนต์ |
|
ร่วมด้วยช่วยกัน ยกอีกหนึ่งมือก๊าบ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุขอขอบคุณทุกทุกท่านแทนน้องน้ำมนต์ด้วยครับ ที่สนใจและเอาใจช่วยน้องน้ำมนต์ พายุไม่ติดโรคหัดจากน้องหรอกครับ เพราะคุณหมอแนะนำให้อาโกวโดดเดี่ยวน้องน้ำมนต์ครับ พายุไม่ได้เจอน้องตั้งเกือบ 2 เดือนแน่ะครับ กว่าพายุจะได้เจอน้องอีกที น้องเค้าก็โตขึ้นมากแล้วครับ รูปน้องน้ำมนต์ที่ขาเดี้ยงนั่นถ่ายตอนที่น้องเค้าอายุประมาณ 4 เดือนครับ พอน้องน้ำมนต์หายจากโรคหัด น้องเค้าก้อเป็นโรคผิวหนังครับ มีผื่นแดงตามตัวและที่หางด้วย ตอนแรกคุณหมอคิดว่าน่าจะเป็นเพราะแพ้น้ำลายหมัด แต่พายุกับน้องน้ำมนต์ไม่มีหมัดเลยนะครับ พายุว่าถ้าเทียบกับคน น้องน้ำมนต์ต้องเป็นเด็กที่น้ำเหลืองไม่ดีน่ะครับ คุณหมอให้ทั้งยาฉีด ยากิน และยาทา เรื่องยาฉีดน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ เอ๋งเดียวก้อเรียบร้อย แต่เรื่องยากินนี่อาโกวต้องอดทนมาก เพราะน้องน้ำมนต์จะปริ๊ดยาออกมาทันที ถ้าปนไปกับอาหารเม็ด น้องน้ำมนต์ก็จะเหลือยาไว้ในจานให้อาโกวได้ชื่นชมครับ ขนาดอาโกวเอาหมูปิ้ง (หรืออาหารอย่างอื่น) ห่อยาไว้ น้องน้ำมนต์ย้งปริ๊ดยาออกมาได้โดยที่หมูปิ้งไม่หลุดออกมาด้วยเลยละครับ บางทีน้องน้ำมนต์ก็หลอกให้อาโกวตายใจว่ากินยาแล้ว แต่ที่จริงน้องเค้าอมยาไว้ครับ พออาโกวคล้อยหลัง น้องเค้าก็ปริ๊ดยาออกมา บางทีพายุก็ช่วยกินยาแทนน้องเสียให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวไปครับ ส่วนเรื่องยาทานั้น ทาได้แป๊บเดียวก็หมดครับ น้องเค้าเลียหมด ตอนหลังอาโกวต้องไปซื้อหมวกโทรโข่งมาให้น้องน้ำมนต์ใส่ครับ ตอนที่น้องเป็นผื่นที่หาง คุณหมอต้องกร้อนขนออกหมดเลยครับ เหลือขนตรงหางไว้นิดหน่อยเพื่อให้ดูจุ๋มจิ๋ม ที่คุณหมอต้องกร้อนหางก็เพื่อจะได้ทำแผลและทายาได้ง่ายครับ ช่วงนั้นน้องน้ำมนต์ตลกมากเลยครับ อยากเห็นไม๊ล่ะครับ แอ่น! แอน! แอ๊น! ขอเชิญท่านผู้มีเกียรติพบกับ "เจ้าลูกหมาหางหมู" ได้ ณ บัดนี้ครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
55555 เหลือได้จุ๋มจิ๋มจริง ๆ แล้วไงต่อ ๆ รออ่านนะค่ะ |
ความสัมพันธ์ทางใจที่คนเลี้ยง(อาโกว)ให้เจ้าหมาน้อย 
อืม.. เข้าใจเจ้าหนูน้ำมนต์รอดมาได้อย่างไง  | พายุและน้ำมนต์ |
|
ขำ ขำ น้ำมนต์นู๋อย่างฮาเลยขอบอก หน้าตามุ่งมั่น น่ารักมั่กๆ ชอบรูปน้ำมนต์หางหมูอ้วน ส่วนพี่พายุเนี่ย หน้าตามาดแมนสุดๆ น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ ขอให้นู๋น้ำมนต์หางฟูเร็วๆนะคะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ก่อนที่พายุจะเล่าเรื่องน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัดและโรคอื่นๆ พายุขอปูพื้นเรื่องความเป็นมาของพายุกับน้องน้ำมนต์ก่อนนะครับ อย่าเพิ่งเบื่อหรือหงุดหงิดและคิดว่าพายุอู้เลยครับ (แต่ความจริงมันก้อเป็นยังงั้นแหละครับ) ที่พายุได้มาอยู่กับอาโกวน่ะ อาโกวไม่ได้เป็นคนไปควานหาพายุมาหรอกนะครับ ป้าติ๋ม (พี่สะใภ้ของอาโกว) เป็นคนหาพายุมาให้เป็นของขวัญแก่อาโกวครับ โดยอาโกวกำหนดสเป็คให้ว่า "หมาบางแก้ว ตัวผู้ หน้าหวานๆ" ป้าติ๋มได้ยินสเป็คของอาโกวเข้าก็ถึงกับส่ายหน้า บ่นงึมงำว่า "หมาตัวผู้หน้าหวานๆ มันจะมีเร้อ" แล้ววันหนึ่งป้าติ๋มก็อุ้มพายุมาให้อาโกว พออาโกวเห็นหน้าพายุปุ๊บ อาโกวก็ปิ๊งพายุปั๊บเลยครับ จะเรียกว่ารักแรกพบก็ได้ครับ อาโกวชมว่าพายุหน้าตาคมสัน สมเป็นหมาตัวผู้ บางทีอาโกวก็เรียกพายุว่า "สุดหล่อ" (ตามมาตรฐานของอาโกวน่ะครับ) ตั้งแต่ได้พายุมา อาโกวเลิกเพ้อฝันถึงหมาตัวผู้หน้าหวานๆ ไปเลยครับ พายุมาอยู่กับอาโกวได้สัก 5 เดือน อาโกวก็คิดว่าพายุน่าจะมีเพื่อน พี่ชายของอาโกวก็เลยถือโอกาสจะหาลูกหมามาให้เป็นของขวัญแก่อาโกว ตอนใกล้ๆปีใหม่ ป้าติ๋มเลยชวนอาโกวและญาติๆไปเลือกลูกหมาบางแก้วตัวเมีย (วันนั้นเป็นวันเสาร์) อาโกวก็เลือกได้ "น้องปีใหม่" มาครับ ตอนที่อาโกวกำลังพิจารณาน้องปีใหม่อยู่นั้น อาโกวสังเกตเห็นว่าผิวที่หน้าท้องของน้องปีใหม่สากมือ และอุ้งเท้าก็หนาและสาก (ไม่แดงและนุ่มเหมือนอุ้งเท้าของพายุตอนที่ยังเป็นลูกแหง่อยู่น่ะครับ) พออาโกวถามคนขาย เขา็ก็บอกว่าลูกหมาของเขาไม่ได้เลี้ยงมาแบบลูกหมาคุณหนูอยู่แต่ในกรง เขาเลี้ยงแบบชาวบ้าน ให้วิ่งเล่นบนดินบนทราย อุ้งเท้าเลยสาก คนขายรับประกันว่าลูกหมาของเขาแข็งแรง (เพราะเลี้ยงแบบชาวบ้าน จนอุ้งเท้าสากนี่แหละครับ) เขาบอกว่าถ้าลูกหมาเป็นอะไรไปภายใน 1 เดือน เขายินดีจะให้ลูกหมาตัวใหม่ทดแทนฟรีๆเลยครับ อาโกวผู้อ่อนประสบการณ์ของพายุก็เชื่อคำพูดของเขา อุ้มน้องปีใหม่กลับบ้าน น้องปีใหม่มาถึงบ้านก็ร่าเริงแจ่มใสดี เล่นกับพายุและทุกๆคน แต่พอตกเย็นน้องเค้าก็มีอาการซึม อาโกวพาไปโรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้น จากนั้นก็พาน้องปีใหม่ไปฉีดยาและให้น้ำเกลือทุกวัน จนถึงวันพฤหัส น้องปีใหม่อาการไม่ดีตอนดึก อาโกวรีบพาไปโรงพยาบาลทันทีเลยครับ พอเช้าวันศุกร์ อาโกวตื่นขึ้นมาก็พบว่าน้องปีใหม่จากไปเสียแล้วด้วยโรคหัด น้องปีใหม่มาอยู่กับอาโกวได้ไม่ถึงอาทิตย์นึงเลยครับ อาโกวเสียใจมาก เพราะไม่เคยมีหมาตัวไหนของอาโกวตายตั้งแต่ยังเล็กๆ มาก่อนเลยครับ ป้าติ๋มชวนอาโกวไปเลือกลูกหมาตัวใหม่ แต่อาโกวยังไม่หายเสียใจเรื่องน้องปีใหม่ที่อาโกวเป็นคนไปเลือกเองกับมือ แล้วน้องปีใหม่ก็ไม่ยอมอยู่กับอาโกว อาโกวเลยไม่ยอมไปกับป้าติ๋มครับ ป้าติ๋มเอาใบรับรองการเป็นโรคและการตายของน้องปีใหม่ไปแสดง ทางร้านเขาก็ยอมให้ลูกหมาตัวใหม่ แต่เขาขอเงิน 500 บาท เขาบอกว่าเขาซื้อลูกหมารุ่นนี้มาในราคาที่สูงกว่าลูกหมารุ่นก่อน ป้าติ๋มก็ไม่ว่าอะไรครับ 500 ก้อ 500 วันนั้นที่ร้านมีลูกหมาบางแก้วตัวเมียอยู่ 3 ตัว ป้าติ๋มไม่ปิ๊งตัวไหนเลยสักตัว แต่ป้าติ๋มก็อุ้มลูกหมาทุกตัวมาพิจารณาว่ามีร่อยรอยที่แสดงว่าเป็นโรค อย่างที่น้องปีใหม่เป็นหรือไม่ ตอนที่ป้าติ๋มอุ้มลูกหมามาพิจารณาทีละตัวนั้น ลูกหมาตัวหนึ่งฉี่รดป้าติ๋ม แล้วพอป้าติ๋มจับวางลงในคอก ลูกหมาตัวนั้นก็ร้องไม่หยุดเลยครับ ป้าติ๋มก็เลยพูดว่า "อยากไปอยู่ด้วยกันเหรอ เ้อ้า! ไปก้อไป" แล้วป้าติ๋มก็อุ้มลูกหมาตัวนั้นมาให้อาโกว ลูกหมาตัวนั้นก็คือน้องน้ำมนต์ตอนนี้ยังไงล่ะครับ สรุปว่าน้องน้ำมนต์ตัดสินใจที่จะมาอยู่ักับอาโกวด้วยตัวของน้องเค้าเองเลยละครับ โปรดอดใจรออีกสักวันนะครับ พรุ่งนี้พายุจะเล่าเรื่องของน้องน้ำมนต์ที่หลายๆท่านจดจ่อรอคอย เพราะพรุ่งนี้พายุจะอายุ 3 ขวบครับ พายุก็เลยอยากทำความดีเล็กๆน้อยๆ ที่พอจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมชาวบางแก้วบ้าง วันนี้พายุเลยขออนุญาตโชว์ความหล่อหน่อยนะครับ เห็นแล้วคิดถึงเพลงของคุณพุ่มพวง ดวงจันทร์ ไม๊ล่ะครับ ก้อเพลงที่มีเนื้อร้องว่า "อื้อฮือ หล่อจัง! อื้อฮือ หล่อจริง!" อะไรทำนองนี้น่ะครับ พบกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ  |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัดสีเจ้าพายุ หน้าตาหล่อดีนะ สีขาวสะอาดดี ไม่รู้เจ้าลักกี้โตขึ้นสีจะสะอาดอย่างนี้หรือเปล่า  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
เรื่องถึงตอนที่ได้น้ำมนต์มาแทนปีใหม่ที่เสียไปจากโรคหัด แล้วอย่าไงต่อค่ะ ถามนิดนึง ระยะเวลาที่ปีใหม่เสียกับที่ได้น้ำมนต์มา ระยะห่างกันประมาณเท่าไหร่ และมีการจัดการเชื้อโรคที่กระจายอยู่ทั่วบ้านอย่างไรก่อนนำน้ำมนต์เข้าบ้านค่ะ รออ่านคับ .. พายุหล่อมาก หน้าสวยมากด้วย |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุหล่อจริงๆ เลย มีลูกบ้างมั๊ย ขอซักตัวได้ปล่าว ฮิฮิ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
กำลังรออ่านอยู่ เสียใจด้วยเรื่องน้องปีใหม่ ต้องมาจากไปตั้งแต่ยังเล็ก พายุคุยสนุกดี แต่หน้าตาเอาเรื่องจังเลย ตาดุมากนะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
รออ่านเรื่องของน้องน้ำมนต์อยู่ มีใครรอบ้างมั๊ยคะ เอ! หรือว่าพี่พายุรอให้พวกเราอวยพรวันเกิดซะก่อน Happy Birthday ค่ะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
วันนี้เป็นวันครบรอบวันเิกิด 3 ขวบของพายุครับ เลยได้ฤกษ์ที่พายุจะเล่าเรื่องน้องน้ำมนต์เสียที พายุขอเกริ่นก่อนว่าอาโกวพาพายุไปฉีดวัคซีนและรับยาที่โรงพยาบาลสัตว์เล็ก คณะสัตวแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มาตั้งแต่แรกเลยครับ เพราะอยู่ใกล้ที่ทำงานของอาโกว และอาโกวก็พาน้องปีใหม่กับน้องน้ำมนต์ไปที่นี่ด้วยครับ ถึงตอนนี้พายุมีเรื่องหน้าแตกเล็กๆของอาโกวมาเล่าให้ฟังครับ คือ วันแรกที่อาโกวพาพายุไปฉีดวัคซีนน่ะครับ โกวป้า (เพื่อนของอาโกว) เป็นคนขับรถพาเราไป พอรถจะเลี้ยวเข้าโรงพยาบาล อาโกวก็เห็นป้าย "โรงพยาบาลสัตว์เล็ก คณะสัตวแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย" อาโกวก็มีสีหน้าวิตกกังวลเล็กน้อย ถามโกวป้าว่า "พอลูกหมาของหนูโตขึ้น หนูจะพามันไปโรงพยาบาลไหนล่ะพี่" โกวป้าตอบว่า "กว่าลูกหมาของหนูจะโตเท่ากับช้างม้าวัวควาย จนต้องพาไปโรงพยาบาลสัตว์ใหญ่ได้ ก็คงอีกหลายชาติอยู่หรอก" เอิ๊ก! ฮ่า! ฮ่า! (ต่อไปนี้พายุขออ้างถึงสถานที่แห่งนี้ว่า รพ. สัตว์เล็กฯ นะครับ) อาโกวของพายุฝากให้เรียนคุณน้อยหน่าว่า เสียน้องปีใหม่ไปได้ 2 วัน อาโกวก็ได้น้องน้ำมนต์มาครับ เสื้อของน้องปีใหม่นั้นอาโกวใส่ให้น้องเค้าตัวหนึ่ง ส่วนเสื้อที่เหลือก็ฝังไปพร้อมกับน้องปีใหม่ครับ อาโกวซื้อยาฆ่าเชื้อมาล้างกรง ล้างของเล่นและของใช้ และเช็ดถูทำความสะอาดบ้านในส่วนที่น้องปีใหม่สัมผัส ของเล่นและของใช้ที่ล้างน้ำยาแล้ว อาโกวทิ้งไว้นานเป็นเดือน ถึงได้เอาออกมาให้น้องน้ำมนต์เล่นหรือใช้ต่อครับ ต่อไปนี้พายุจะเล่าเรื่องการรักษาโรคหัดและโรคอื่นๆของน้องน้ำมนต์ เรื่องอะไรๆที่พายุเคยเล่ามาก่อนหน้านี้ มันมาจากความทรงจำและการคาดคะเนของพายุเองครับ จึงมีบางอย่างที่คลาดเคลื่อนไปบ้าง ซึ่งพายุต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ แต่เรื่องที่พายุจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เอามาจากบันทึกของอาโกว รับรองว่าไม่มีการยกเมฆครับ แต่ก็จะมีบางส่วนที่พายุจะให้ข้อมูลเพิ่มเติม ซึ่งพายุจะใส่ไว้ในเครื่องหมาย [ . . . ] นะครับ เรื่องการรักษาตัวของน้องน้ำมนต์ค่อนข้างจะยาว อาจจะต้องใช้เวลาหลายวันหน่อยครับ ในการเล่าเรื่อง พายุจะเริ่มจากวันเดือนปีที่เกิดเหตุการณ์ ต่อด้วยอายุของน้องน้ำมนต์เป็นเดือนและวันในเครื่องหมายวงเล็บ แล้วจึงพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นๆ หรือในช่วงเวลานั้นๆ นะครับ อาโกวบันทึกเกี่ยวกับน้องน้ำมนต์ไว้ดังนี้ครับ เกิดวันที่ 1 พฤศจิกายน 2545 04/มค/46 (2ด/4ว) น้องน้ำมนต์มาอยู่กับอาโกว 06/มค/46 (2ด/6ว) นน. 4.5 กก. อาโกวพาไปฉีดวัคซีน คุณหมอให้ยาถ่ายพยาธิเท่านั้น และแนะนำว่าให้รอ 1 สัปดาห์จึงค่อยฉีดวัคซีน 12/มค/46 (2ด/12ว) นน. 5.1 กก. คุณหมอฉีดวัคซีนให้ 14/มค/46 (2ด/14ว) น้องน้ำมนต์มีอาการซึม มีน้ำมูก อาเจียน ไม่กินอาหาร [เกิดขึ้นหลังจากที่น้องน้ำมนต์มาอยู่กับอาโกวได้ 10 วันครับ] 15-25/มค/46 (2ด/15ว ->) วันแรกคุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นหวัด เพราะช่วงนั้นอากาศเย็น และน้องน้ำมนต์มีน้ำมูกข้นๆ แต่วันรุ่งขึ้นอาการไม่ดีขึ้น คุณหมอสันนิษฐานว่าอาจจะเป็นโรคหัด หลังจากนั้น 2 วัน น้องน้ำมนต์มีไข้สูง ถ่ายเป็นมูกเลือดและมีเส้นๆเหมือน ไส้เดือนเปื่อยๆ และอึราดบนโต๊ะขณะที่คุณหมอกำลังตรวจ อึเป็นสีแดงคล้ำ มีเศษเนื้อยุ่ยๆปน มีกลิ่นเหม็นคาวมากๆ คุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคลำไส้อักเสบ ต่อมาเมื่อการถ่ายดีขึ้น (ถ่ายเหลว สีปกติ ไม่มีกลิ่นคาว) น้องน้ำมนต์กลับอาเจียนมากขึ้น เหนื่อยหอบ และอุ้งเท้าสาก คุณหมอจึงวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัด น้องน้ำมนต์ต้องไปฉีดยาและให้น้ำเกลือวันละ 2 รอบ (เช้า - เย็น) ตลอดช่วงเวลาที่ป่วยน้องน้ำมนต์ไม่กินอาหารและน้ำเองเลย อาโกวต้องใช้ไซริงฉีดอาหารเหลวและน้ำเข้ามุมปาก แต่น้องน้ำมนต์มักจะคายออกหรืออาเจียนออกมา น้องน้ำมนต์อาการทรงๆ ทรุดๆ (ทรุดมากกว่าทรง) [ในช่วงที่น้องน้ำมนต์ต้องไปฉีดยาและให้น้ำเกลือวันละ 2 รอบนี้ อาโกวพาน้องน้ำมนต์จากบ้านที่บางนาไป รพ. สัตว์เล็กฯ ในตอนเช้า เมื่อฉีดยาและให้น้ำเกลือแล้วอาโกวก็พาน้องน้ำมนต์กลับบ้าน จากนั้นอาโกวก็ไปทำงาน ตอนบ่ายอาโกวก็ออกจากที่ทำงานซึ่งอยู่ใกล้ๆ รพ. สัตว์เล็กฯ ไปรับน้องน้ำมนต์จากที่บ้านไปฉีดยาและให้น้ำเกลืออีกรอบ อาโกวบอกว่าการให้น้ำเกลือแต่ละรอบใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมงครึ่ง และในช่วงที่ให้น้ำเกลือนี้ อาโกวและ/หรือญาติสนิทมิตรสหาย ต้องเฝ้าน้องน้ำมนต์ตลอดเวลา ซึ่งเป็นเรื่องปกติของโรงพยาบาลในสังกัดของรัฐ ที่ผู้ป่วยจะต้องมีญาติของตนเองมาเฝ้า อาโกวไม่เป็นอันได้ทำงาน เพราะต้องคอยรับส่งและเฝ้าน้องน้ำมนต์ หวิดหวิดจะโดนยื่นซองขาวแน่ะครับ] [พอป้าติ๋มรู้ว่าน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัด และมีอาการเหมือนน้องปีใหม่ ป้าติ๋มก็โทรศัพท์ไปต่อว่าคนขาย คนขายบอกให้ป้าติ๋มเอาน้องน้ำมนต์ไปแลกกับลูกหมาตัวใหม่ ทั้งป้าติ๋มและอาโกวไม่ยอม เพราะถ้าคืนน้องน้ำมนต์ให้คนขายไป เขาก็คงไม่เอาน้องน้ำมนต์ไปรักษาหรอก และน้องน้ำมนต์ก็คงจะตายภายในไม่กี่วันเหมือนน้องปีใหม่] วันนี้พายุแนบรูปน้องน้ำมนต์ตอนที่น้องเค้าถูกโดดเดี่ยวมาให้ดูครับ น้องน้ำมนต์มายืน 2 ขาเกาะรั้วดูพายุ น้องเค้าอยากจะเข้ามาเล่นกับพายุในอาณาจักรของพายุน่ะครับ แต่อาโกวไม่อนุญาต น้องน้ำมนต์เลยหน้าจ๋อยไปเลยครับ พบกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
happy birthday to พี่พายุรูปหล่อ 3 ขวบแล้วหล่อมาดแมนจริงๆ น้องน้ำมนต์ก็น่ารักน่ารัก |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ถึงหลายวันก็จะรออ่าน น้ำมนต์น่ารักมาก คงอยากเล่น เข้าใจความรู้สึกของการต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว สายตาละห้อย น้ำถือน้ำใจอาโกวจริง ๆ สุขสันต์วันเกิด พายุ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ขอต่ออีกหน่อยนะ อย่าน้อยใจน่ะ เรื่องของหนูน้ำมนต์น่าสนใจมาก มีประโยชน์กับทุกคน แต่หลาย ๆ คนที่เข้ามาอ่านอาจจะยังไม่รู้ว่าจะถามอะไร หรือเริ่มที่จะถามต้องไหน เพราะการเขียนจะเป็นการเขียนเรื่องเล่า ไม่ใช่ถามตอบ อ่านแล้วสนุกอีกต่างหากแทรกสาระเรื่องดูแลน้ำมนต์ คิดเสียว่าการมาเขียนถึงน้ำมนต์ เป็นการส่งเรื่องไปสำนักพิมพ์(บนเว็บแห่งนี้) เมื่อตีพิมพ์โดยน้อง(มาเขียนบอร์ด) ก็เพื่อให้คนที่สนใจอ่าน บางคนสนใจอ่านแล้วก็เงียบ บางคนถาม บางคนให้กำลังใจ กลุ่มคนอ่านมีหลากหลาย แต่พี่เชื่อจ๊ะว่าทุกอ่าน อย่างน้อยเราคนนึงนะที่อ่านทุกกระทู้ แต่บางกระทู้เราก็ไม่เข้าไปเขียนตอบเหมือนกัน เรารออ่านตอนต่อไปนะ ถึงแล้วแล้วน้า .. อืม ถึงวันที่อาโกวพาน้ำมนต์ไปฉีดยาให้น้ำเกลือที่ รพ.สัตว์เล็กที่จุฬา อืม..เราถามหน่อยดิ ตอนพาเค้าไปฉีดยาถี่ ๆ อย่างนั้นเค้าไม่ระแวงหมอเลยเหรอ แล้วให้น้ำเกลือนานแค่ไหน ช่วงที่รู้ว่าเค้าเป็นไข้หัด พออยู่ที่บ้านอาโกวต้องปฏิบัติต่อน้ำมนต์อย่างงัยบ้าง เราอยากให้เพิ่มต้ตรงนี้ด้วย จะมีประโยชน์มาก (สำหรับเรา) บางครั้งแต่ก็บ้องตื้นกับเรื่องที่พวกท่านคิดไม่ถึงเหมือนกัน จะว่าไปประสบการณ์การเรื่องหมาของเราน้อยมากจ๊ะ(ถามอายุของเจ้าตัวยุ่งที่บ้านแหละ) แฮ่ะ ๆ ๆ |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
ได้ติดตามอ่านเรื่องราวของพี่พายุ และน้องน้ำมนต์แล้ว มีทั้งทุกข์และสุข แต่ต่อนี้ไปส้มเช้งของให้พี่พายุ และน้องน้ำมนต์มีความสุข....ข ตลอดไปเลยนะคะ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
น้องน้ำมนต์ได้รับน้ำเกลือตั้งแต่วันแรกที่ไปที่ รพ. สัตว์เล็กฯ แล้วครับ เพราะน้องเค้าไม่ยอมกินอาหารและน้ำเองเลย คุณหมอก็เลยต้องให้น้ำเกลือและแถมด้วยยาเฉพาะโรคครับ (คือ แล้วแต่ว่าตอนนั้นๆ น้องน้ำมนต์จะเป็นโรคอะไร) การที่จะพาน้องน้ำมนต์ไปให้น้ำเกลือนั้น ต้องไปรอบเช้าแน่นอนอยู่แล้วครับ คือ อาโกวจะพาน้องน้ำมนต์ไป รพ. สัตว์เล็กฯ แต่เช้า กว่าจะให้น้ำเกลือเสร็จก็ประมาณ 11 โมงครับ คุณหมอบอกว่าถ้าน้องน้ำมนต์อาการไม่ดี ก็ให้อาโกวพาน้องไปให้น้ำเกลือตอนเย็นอีกรอบหนึ่ง อาโกวบันทึกไว้ว่าในช่วง 10 วันที่น้องน้ำมนต์รักษาตัวอยู่ที่ รพ. สัตว์เล็กฯ นั้นมีอยู่ 4 วัน คือวันที่ 15-16 และวันที่ 20-21 ที่น้องน้ำมนต์ไปรับน้ำเกลือรอบเช้ารอบเดียวครับ ส่วนวันอื่นๆ พออาโกวทานข้าวเย็นเสร็จ อาโกวก็จะพาน้องน้ำมนต์ไปให้น้ำเกลือ บางวัน กว่าจะกลับถึงบ้านก็ร่วม 4 ทุ่มโน่นแน่ะครับ น้องน้ำมนต์ได้รับน้ำเกลือที่ รพ. สัตว์เล็กฯ เป็นครั้งสุดท้ายในเช้าวันที่ 25 มกราคม 2546 หลังจากนั้นอาโกวก็พาน้องน้ำมนต์ไปรักษาที่ รพส. เอกชน ซึ่งพายุจะเล่าให้ฟังในวันนี้ครับ ถ้าจะถามว่าน้องน้ำมนต์ได้รับน้ำเกลือนานแค่ไหน หลังจากที่คุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัด ก็น่าจะเป็น 4 วันครับ เวลาที่น้องน้ำมนต์อยู่ที่บ้าน อาโกวจะเฝ้าอยู่ใกล้ๆ คอยพูดคุยด้วย และคอยดูไม่ให้น้องเถลือกไถลออกจากผ้าที่ปูให้น้องนอนครับ เพราะคุณหมอบอกอาโกวว่าไม่ควรให้น้องน้ำมนต์นอนบนพื้นกระเบื้องเย็นๆ เพราะจะทำให้เป็นโรคปอดบวม แต่น้องเค้าก็ชอบนอนบนพื้นกระเบื้องครับ อาโกวเลยต้องให้น้องน้ำมนต์ใส่เสื้อตลอดเวลาครับ อาโกวจะปล่อยให้น้องน้ำมนต์นอนบนพื้นกระเบื้องสักพัก แล้วอาโกวก็จะอุ้มน้องไปนอนบนผ้าครับ ถ้าวันไหนน้องน้ำมนต์อาการดีหน่อย น้องก็จะเดินไปเดินมาบ้าง อาโกวก็จะเล่นของเล่นกับน้อง แต่ถ้าน้องน้ำมนต์อาการไม่ดี น้องก็จะนอนนิ่งๆครับ อาโกวก็จะนั่งเฝ้าด้วยใจตุ๋มๆ ต่อมๆ นอกจากนี้อาโกวหรือหลานของอาโกวก็ต้องคอยอุ้มน้องน้ำมนต์ออกไป ถ่ายหนักถ่ายเบาที่สนามหญ้าบ้านของพี่ชายของอาโกวครับ เพราะสนามหญ้าบ้านของอาโกวเองนั้นอาโกวกั้นรั้วไว้ และยกให้เป็นอาณาจักรของพายุ ซึ่งกลายเป็นเขตหวงห้ามสำหรับน้องน้ำมนต์ครับ น้องน้ำมนต์ไม่เคยทำบ้านเลอะเทอะ เว้นแต่ตอนที่น้องป่วยมากจริงๆ น้องจะถ่ายบนสนามหญ้าเท่านั้นครับ อาโกวต้องคอยกะเวลาว่าสมควรพาน้องน้ำมนต์ออกไปที่สนามหญ้าหรือยัง ตอนก่อนที่น้องน้ำมนต์จะไม่สบายนั้น น้องเค้าไม่ยอมนอนในกรงเลยครับ พอจับเข้ากรง น้องน้ำมนต์ก็จะร้องโหยหวนไม่ยอมหยุด จนอาโกวทนไม่ไหว เพราะเกรงใจชาวบ้านข้างเคียงด้วยน่ะครับ อาโกวต้องเอาน้องน้ำมนต์ออกจากกรง แล้วอาโกวก็ปูผ้าให้น้องนอนบนพื้นในห้องนั่งเล่น ส่วนตัวอาโกวก็ต้องนอนเป็นเพื่อนน้องน้ำมนต์บนโซฟาในห้องนั่งเล่นนั่นแหละครับ น้องน้ำมนต์เพิ่งจะยอมนอนในกรงก็ตอนที่น้องเค้าป่วยครับ คงจะเป็นเพราะหมดแรงประท้วง แล้วต่อมาน้องเค้าก็เริ่มชินกับการนอนในกรงครับ น้องน้ำมนต์คงไม่ชอบไปโรงพยาบาลหรอกครับ เพราะไปทีไรก็เจ็บตัวทุกที แต่ก็ขัดขืนไม่ได้เพราะยังเล็ก และตอนที่น้องป่วย น้องเค้าก็อ่อนระโหยโรยแรงเต็มที ก็เลยต้องจำใจจำยอมครับ จะเห็นฤทธิ์กันก็ตอนที่เข้าไปในห้องตรวจนั่นละครับ พออาโกววางน้องน้ำมนต์ลงบนโต๊ะตรวจ น้องเค้าก็จะเริ่มบรรเลงทันทีเลยครับ น้องน้ำมนต์จะร้องโหยหวนยังกับเจ็บปวดเสียเหลือทน จนทำให้เจ้าของสัตว์เล็กทั้งหลายที่นั่งรอคิวอยู่หน้าห้องตรวจหน้าตื่นไปตามๆกันครับ เจ้าหน้าที่เคยดุน้องน้ำมนต์ว่า "ยังไม่ทันทำอะไรเลย ร้องซะแล้ว" ถ้าเป็นคุณหมอผู้หญิงที่ใจดี คุณหมอก็จะพูดกับน้องน้ำมนต์เพราะๆว่า "ยังไม่ได้จับเลยนะคะ" บางทีเขาก็รักษาความสงบในสถานที่ราชการ ด้วยการเอาแถบผ้ามามัดปากน้องน้ำมนต์ครับ แต่ตอนที่ไปรับการรักษาที่ รพส. เอกชน เขาปล่อยให้น้องน้ำมนต์บรรเลงได้ตามสบายเลยครับ น้องน้ำมนต์โดนฉีดยาและกินยามาตั้งแต่เล็ก น้องเค้าก็เลยไม่ชอบยาเอามากๆเลยครับ น้องน้ำมนต์ชำนาญเรื่องการปริ๊ดยาเม็ดมาก (อย่างที่พายุเคยเล่าใหฟังมาแล้วน่ะครับ) แม้แต่อาหารเสริม (ซึ่งคงจะมีกลิ่นคล้ายยา) น้องเค้าก็รังเกียจครับ เมื่อตอนที่น้องน้ำมนต์ยังเล็ก คุณหมอเคยให้ยาน้ำมา เวลาอาโกวใช้ไซริงฉีดยาเข้ามุมปากน้องน้ำมนต์ อาโกวจะต้องบีบปากน้องไว้ พร้อมกับจับหน้าให้แหงนขึ้น ยาจะได้ลงคอไป ไม่งั้นน้องน้ำมนต์จะคายยาออกมาครับ อาโกวสู้อุตส่าห์เบี่ยงเบนความสนใจของน้องน้ำมนต์ด้วยการร้องเพลง "แฟนจ๋า ฉันมาแล้วจ้ะ" ให้ฟัง หลายๆวันเข้าน้องน้ำมนต์ก็เริ่มจับได้ว่าเจ้าแฟนจ๋านี่มันมาพร้อมกับไซริงยาทุกที ทีนี้พอน้องน้ำมนต์ได้ยินแค่ "แฟนจ๋า" เท่านั้น น้องเค้าก็เผ่นแล้วครับ หาที่หลบซ่อนตัว หัวซุกหัวซุนเลยครับ มาติดตามเรื่องการรักษาโรคหัดของน้องน้ำมนต์กันต่อนะครับ 25/มค/46 (2ด/25ว) ก่อนที่อาโกวจะพาน้องน้ำมนต์ไป รพ. สัตว์เล็กฯ เพื่อฉีดยา และให้น้ำเกลือรอบบ่าย น้องน้ำมนต์อาการทรุดมาก ญาติของอาโกวแนะนำ ให้พาน้องน้ำมนต์ไปรักษาที่ รพส. เอกชนใกล้บ้าน [ต่อจากนี้พายุขอเรียกย่อๆ ว่า รพส.อ. นะครับ ญาติของอาโกวบอกว่าน้องน้ำมนต์ จะได้มีหมอประจำดูแล และตัดปัญหาเรื่องที่อาโกวต้องขับรถไกลๆ ไปมา ระหว่างบ้านกับ รพ. สัตว์เล็กฯ และที่ทำงานวันละหลายๆรอบ ตอนที่รักษาตัวที่ รพ. สัตว์เล็กฯ นั้น น้องน้ำมนต์ไม่มีหมอประจำหรอกครับ อาโกวบอกว่าเหมือน เวลาไปใช้บริการที่ธนาคาร (พายุไม่เคยไปธนาคารหรอกนะครับ) พอถึงคิวของ เรา ช่องไหนว่าง เราก็เข้าไปรับบริการที่ช่องนั้น] คุณหมอที่ รพส.อ. บอกอาโกวว่า "โอกาสรอดน้อยมาก ให้ทำใจไว้ด้วย" และ "ยาที่จะให้เป็นยานอก ราคาแพง ครั้งแรกจะให้เต็มคอร์ส คือ 5 วัน" คุณหมอ เจาะเลือดน้องน้ำมนต์ ผลเลือดแย่ทุกอย่าง คุณหมอฉีดยาและให้น้ำเกลือ [เป็นครั้งแรกที่น้องน้ำมนต์โดนเจาะเลือดครับ] 26-29/มค/46 (2ด/26ว ->) คุณหมอแนะนำให้อาโกวฝากน้องน้ำมนต์ไว้ที่ รพส.อ. ในช่วงกลางวัน เพื่อจะได้ให้ยาและสารอาหารได้เต็มที่ พอตอนเย็นก็ให้อาโกว รับน้องน้ำมนต์กลับบ้าน น้องน้ำมนต์จะได้ไม่รู้สึกว้าเหว่ [ทุกเช้า ก่อนที่จะพาน้องน้ำมนต์ไปส่งที่ รพส.อ. อาโกวจะเช็ดตัวให้น้องและ ใส่เสื้อยืดให้ เพื่อน้องจะได้ไม่หนาว พออาโกวส่งตัวน้องน้ำมนต์ให้เจ้าหน้าที่ น้องน้ำมนต์ก็จะร้องโหยหวนทันที อาโกวจะได้ยินเสียงน้องน้ำมนต์ร้องตลอดทาง ที่อาโกวเดินออกจาก รพส.อ. ตอนกลางวัน อาโกวจะโทรศัพท์ไปสอบถามอาการ ของน้องน้ำมนต์กับคุณหมอเจ้าของไข้ทุกวัน ระหว่างที่คุยกับคุณหมอ อาโกวมัก จะได้ยินเสียงน้องน้ำมนต์ร้องผ่านเข้ามาทางโทรศัพท์ ตอนเย็นหลังเลิกงาน อาโกวไปรับน้องน้ำมนต์ พอเปิดประตู รพส.อ. เข้าไป ส่วนใหญ่อาโกวก็จะได้ยิน เสียงน้องน้ำมนต์ร้องรออยู่แล้ว บางวันเจ้าหน้าที่ก็บอกอาโกวว่าน้องน้ำมนต์ ร้องมาตั้งแต่เช้า ไม่ยอมหยุดเลย] 30-31/มค/46 (2ด/30ว ->) น้องน้ำมนต์ไม่ต้องไปอยู่ที่ รพส.อ. ในช่วงกลางวันแล้ว น้องน้ำมนต์อาการดีขึ้น กินอาหารกระป๋อง (เรียกว่า A/D) และไก่ย่างได้บ้าง [เรื่องกินไก่ย่างนี่มาจากการที่เจ้าหน้าที่ที่ รพส.อ. พยายามให้อาหารน้องน้ำมนต์ แต่น้องเค้าไม่ค่อยจะยอมกินครับ วันหนึ่ง เจ้าหน้าที่เขาซื้อไก่ย่าง-ส้มตำ ซึ่งมี ขายอยู่ที่หน้า รพ. มากิน เขาก็เลยลองป้อนไก่ย่างให้น้องน้ำมนต์ ปรากฏว่า น้องเค้ายอมกิน ตั้งแต่นั้นมา พายุก็เลยพลอยได้รับอานิสงส์ได้กินข้าวคลุกไก่ย่าง บ่อยๆ แต่พอไก่เป็นโรคไข้หวัดนกตั้งแต่เมื่อปลายปีก่อนโน้น พายุกับน้องน้ำมนต์ ก็ไม่เคยได้กินไก่ย่างอีกเลย อดหยากปากแห้งกันจริงๆเลยครับ ได้กินแต่ข้าวคลุก หมูทอดหรือคลุกคอหมูย่าง จนพายุกับน้องน้ำมนต์จะเป็น "หมานะจู๊"(หมูนะจ๊ะ) อยู่แล้วครับ] พายุกำลังหลับสบาย โปรดอย่ารบกวน มีเรื่องอะไรก็เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้นะครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
เขียนได้ทราบซึ้งกินใจจัง ไม่รู้คุณ Penporn เป็นหลานของอาโกวใช่ไหม แต่ขอทายว่าเป็นอาโกวเองใช่ป่าว ตอนนี้ เว็บมันอืด เลยลดจำนวนกระทู้ที่หน้าแรกให้แสดงน้อยลง เลยคิดว่าจะทำเป็นเว็บเด้งให้ เพื่อให้จำง่ายๆ เอาเป็นชื่อ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
--------"แฟนจ๋า ฉันมาแล้วจ้ะ" ให้ฟัง หลาย ๆ วันเข้าน้องน้ำมนต์ก็เริ่มจับได้ว่าเจ้าแฟนจ๋านี่มันมาพร้อมกับไซริงยาทุกที ทีนี้พอน้องน้ำมนต์ได้ยินแค่ "แฟนจ๋า" เท่านั้น น้องเค้าก็เผ่นแล้วครับ หาที่หลบซ่อนตัว หัวซุกหัวซุนเลย---------- ถึงไหนแล้ว .. พอเค้าเปลี่ยนเป็น รสพ.อ แล้ว อาการเค้าดีขึ้นเป็นลำดับมั๊ย หรือว่าอาการไม่แน่นอนบางวันดี-บางวันทรุด อืม รออ่านอยู่จ๊ะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ช่วงนั้นอาโกวคงหนักใจน่าดูเลย ใช่ไหมคะ เห็นใจจริงๆ พี่พายุเล่าว่า "น้องน้ำมนต์ได้รับน้ำเกลือตั้งแต่วันแรกที่ไปที่ รพ. สัตว์เล็กฯ แล้วครับ" ... "ถ้าจะถามว่าน้องน้ำมนต์ได้รับน้ำเกลือนานแค่ไหนหลังจากที่คุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัด ก็น่าจะเป็น 4 วันครับ" งงค่ะ ให้น้ำเกลือทุกวันไม่ใช่หรือคะ คงไม่ได้รบกวนเวลาพักผ่อนนอนหลับของพี่พายุนะคะ ฝันดีค่ะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุขอขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาอวยพรวันเกิดให้พายุ พายุควรจะขอบพระคุณตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่พายุมัวแต่ห่วงเล่าเรื่องการเจ็บป่วยของน้องน้ำมนต์ พายุเลยลืมเรื่องของตัวเองไปเลยครับ และพายุต้องขออภัยที่ตอบคำถามไม่ชัดเจนจนคุณ Jai งงเต้กไปเลยน่ะครับ เรื่องนี้มาจากการที่พายุตีความคำถามของคุณน้อยหน่าผิดไปครับ คือ คุณน้อยหน่าถามว่า "ช่วงที่รู้ว่าเค้าเป็นไข้หัด พออยู่ที่บ้านอาโกวปฏิบัติต่อน้ำมนต์ยังงัยบ้าง เราอยากให้เพิ่มตรงนี้ด้วย" แต่พายุไปจับความเอาที่ "แล้วให้น้ำเกลือนานแค่ไหน ช่วงที่รู้ว่าเค้าเป็นไข้หัด" เพราะ 2 วลีนี้อยู่บรรทัดเดียวกัน และบรรทัดนี้ก็มีอยู่แค่ 2 วลีนี้เท่านั้น พายุขออภัยจริงๆครับ ตกลงเป็นอันว่าคุณหมอให้น้ำเกลือน้องน้ำมนต์ทุกวันในช่วงที่น้องเค้ารักษาตัวอยู่ที่ รพ. สัตว์เล็กฯ นะครับ ซึ่งเป็นช่วงที่คุณหมอวินิจฉัยโรคมาได้ 3 โรค คือ โรคหวัด โรคลำไส้อักเสบ และโรคหัดครับ ส่วนอาโกวก็ดูแลน้องน้ำมนต์ตอนป่วยทั้งก่อนเป็นโรคหัดและตอนที่เป็นโรคหัดไม่แตกต่างกันครับ เพียงแต่ตอนที่น้องน้ำมนต์เป็นโรคหัดนั้นอาโกวเพิ่มมาตรการเรื่องการโดดเดี่ยวน้องน้ำมนต์ ์ไม่ให้แพร่เชื้อโรคมาให้พายุครับ ต่อไปเป็นการตอบคำทำนายทายทักของคุณ pingpong ครับ คุณ Penporn ไม่ใช่ตัวอาโกวหรอกครับ แล้วก็ไม่ใช่หลานของอาโกวด้วยครับ โธ่! ก็อาโกวเป็นคนตั้งชื่อให้หลานทุกคน (ที่พ่อแม่เขาตกลงปลงใจให้ตั้ง) อาโกวมีหลานอยู่ชุดหนึ่ง (5 คน พ่อแม่เดียวกัน) อาโกวตั้งชื่อที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า "วง" หรือ "วงศ์" ทุกคน เช่น วงศิยา วงศ์ณิชา และ วงศกร เป็นต้น อาโกวไม่เอาชื่อตกยุคอย่างชื่อ "Penporn" มาตั้งชื่อให้หลานหรอกครับ คุณ Penporn ก็คือ "โกวป้า" คนที่พายุเคยเล่าว่าเป็นคนขับรถพาพายุไปฉีดวัคซีนครั้งแรกที่ รพ. สัตว์เล็กฯ ไงครับ โกวป้าชอบใจชื่อหลานชุดนี้ของอาโกวมาก โกวป้าเลยขอตั้งชื่อเพราะๆ ให้พายุพ่วงเข้าไปกับชื่อหลานชุดนี้ของอาโกว ชื่อเพราะๆ ของพายุคือ "วงศ์วายุ" ครับ น้องน้ำมนต์ก็มีชื่อเพราะๆ เหมือนกันครับ พายุให้ทายครับว่าชื่อเพราะๆ ของน้องน้ำมนต์คืออะไร อาโกวของพายุฝากขอบคุณคุณ pingpong มากครับที่จะทำเว็บเด้งให้น้องน้ำมนต์ แต่อาโกวอนุญาตให้พายุมาเล่าเรื่องการรักษาโรคหัดและโรคอื่นๆของน้องน้ำมนต์เท่านั้น ซึ่งอีก 2-3 วันก็จะจบแล้วครับ พอจบแล้วพายุก็คงจะต้องบ๊ายบาย ถ้าคุณ pingpong จะกรุณา พายุขอเปลี่ยนจากเว็บเด้งเป็นครีมหน้าเด้งให้อาโกวได้ไม๊ครับ แฮ่ะ! แฮ่ะ! น้องน้ำมนต์ยังไม่หายจากการเป็นโรคหัดเลยครับ มาติดตามกันต่อนะครับ 01-02/กพ/46 (3ด/1ว ->) น้องน้ำมนต์มีอาการซึมๆ กินอาหารน้อยมาก 03-05/กพ/46 (3ด/3ว ->) อาโกวต้องฝากน้องน้ำมนต์ไว้ที่ รพส.อ. ในช่วงกลางวัน อีกรอบ คุณหมอให้น้ำเกลือและให้ยาอีก 1 คอร์ส 06-09/กพ/46 (3ด/6ว ->) น้องน้ำมนต์มีอาการทรงๆ ทรุดๆ 10-17/กพ/46 (3ด/10ว ->) อาโกวต้องฝากน้องน้ำมนต์ไว้ที่ รพส.อ. ในช่วงกลางวัน เป็นรอบที่ 3 น้องน้ำมนต์มีอาการหอบจนตัวโยน คุณหมอบอกว่าอาการแย่มากๆ มีไข้สูง ปอดบวม และเริ่มมีอาการทางประสาท บางครั้งทำท่าเหมือนจะชัก ต้องใช้ช้อนงัดฟันไว้ คุณหมอบอกว่า "หมาที่มีอาการถึงขั้นนี้รอดยาก ให้ทำใจด้วย" และ "ถ้าหมาของคุณรอด คุณก็จะได้หมาที่ไม่สวย หมาจะมีอาการกระตุกเป็นพักๆ" น้องน้ำมนต์ป่วยครั้งนี้คุณหมอต้องให้อ็อกซิเจนด้วย เพราะหายใจติดขัดและหอบมาก 18-21/กพ/46 (3ด/18ว ->) น้องน้ำมนต์อาการดีขึ้น คุณหมอให้ยากินและยาบำรุง น้องน้ำมนต์กิน A/D ไก่ย่าง น้ำหวาน และกลูโคสได้มาก น้องน้ำมนต์ มีเนื้อมีหนังมากขึ้น น้ำหนักค่อยๆ เพิ่มขึ้นจาก 2.4 กก. (ช่วงที่ป่วยมากๆ) มาเป็น 6.2 กก. [อาโกวเลิกชั่งน้ำหนักของน้องน้ำมนต์อยู่นานครับ เพราะชั่งแล้วทำให้ อาโกวใจเสีย] 22/กพ/46 (3ด/22ว) น้องน้ำมนต์ป่วยอีกแล้ว อาโกวพาไปให้คุณหมอฉีดยา คุณหมอให้น้องน้ำมนต์กินยาต่ออีก 1 อาทิตย์ ตกลงน้องน้ำมนต์ไม่สบายเกือบตลอดเดือนกุมภาพันธ์เลยครับ รูปน้องน้ำมนต์ขาเดี้ยงก็ถ่ายในเดือนนี้แหละครับ อายุประมาณ 3 เดือนครึ่ง ไม่ใช่อายุ 4 เดือนอย่างที่พายุเคยบอกไว้ครับ อาการของน้องน้ำมนต์ที่พายุเล่าให้ฟังวันนี้ โดยเฉพาะในช่วงที่น้องน้ำมนต์มีอาการแย่มากๆ เป็นช่วงที่อาโกวเริ่มจะอ่อนล้าด้านจิตใจแล้วครับ ถึงขั้นที่อาโกวตัดพ้อต่อว่าน้องน้ำมนต์ว่า "ทุ่มสุดตัวแล้วนะนี่ เมื่อไหร่จะหายสักที" อย่างที่พายุเคยเล่าไว้ก่อนหน้านี้น่ะครับ โกวติ๋ม (เพื่อนรักของอาโกว) ซึ่งทำตัวเป็นแม่ทูนหัวของน้องน้ำมนต์ ทั้งเห็นใจอาโกวทั้งสงสารน้องน้ำมนต์ โกวติ๋มพยายามที่จะช่วยด้านจิตใจของทั้งอาโกวและน้องน้ำมนต์ โกวติ๋มชอบเป่ากระหม่อมน้องน้ำมนต์ แล้วพูดว่า "เพี้ยง! หาย!" บางทีโกวติ๋มก็กระซิบกระซาบสวดมนต์ข้างๆ หูของน้องน้ำมนต์ โกวติ๋มไปทำบุญมาก็เอาสายสินจน์มาฝาก เอามาผูกให้ที่ปลอกคอของน้องน้ำมนต์ รวมทั้งติดสินบนน้องน้ำมนต์ว่า "หนูหายเร็วๆ นะ ถ้าหนูหาย โกวติ๋มจะซื้อถ้วยให้ใบนึง" นี่คือลูกหมาโทรโข่ง ถ่ายตอนที่น้องน้ำมนต์เป็นโรคผิวหนัง ใส่หมวกแล้วน้องเค้าจะได้เลียยาที่ทาแผลไว้ไม่ได้ครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
| พายุขอประท้วงครับ ทำไมวันนี้ข้อเขียนของพายุถึงได้ติดกันเป็นพืดอย่างนี้ มันไม่สบายตาครับ จัด format ไม่สวยอย่างนี้ (ทั้งๆ ที่ตอนพิมพ์พายุก็ทำเหมือนที่เคยทำมาในวันก่อนๆ) แล้วจะมีใครสนใจอ่านข้อเขียนของพายุล่ะครับ โธ่ถังกาละมังแตก! |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
เดี๋ยวแก้ให้ 06:06 - 09/06/05 admin HTML Editor ในการตั้งตอบกระทู้หายไป กำลังแก้ไขอยู่ แต่ยังสามารถพิมพ์ข้อความแทรกรูปได้ตามปกติ ถ้าต้องการขึ้นบรรทัดใหม่ ให้พิมพ์ เข้าไปด้วย ไม่ต้องมีช่องว่างก่อนและหลัง br ต้องพิมพ์เครื่องหมาย ก่อนและหลัง br ด้วย ได้แก้(ขัด)ให้แล้ว แต่ยังแก้ที่ต้นเหตุไม่ได้ ถ้ามีไฟล์เดิม ช่วยส่งทางอีเมล์มาด้วยครับ จะเอาขึ้นให้เหมือนเดิม |
| พายุและน้ำมนต์ |
| แหม น้องน้ำมนต์ต้องให้ออกซิเจนด้วย น่าสงสารจังเลยนะคะ แต่ก็เข้มแข็งดีนะถึงผ่านมาได้ น่ายกย่องทั้งคนทั้งหมาเลยล่ะค่ะ ขอทายว่าน้องน้ำมนต์มีชื่อเพราะๆ ว่า "วงศ์น้ำมนต์" ค่ะ เอ! หรือว่าจะชื่อ "วังน้ำวน" คะ (ล้อเล่นค่ะ) |
| พายุและน้ำมนต์ |
| เจ้าลูกหมาโทรโข่งน่ารักมาก ขอทายว่าเจ้าชื่อ "วงศ์ธารา" พายุก็อย่าหนีหายไปไหนนะ หลงรักเจ้าแล้วหล่ะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
น้องน้ำมนต์หายจากการเป็นโรคหัดแล้วครับ พายุพูดจริงๆ นะครับ 01/มีค/46 (4ด/1ว) คุณหมอนัดให้พาน้องน้ำมนต์ไปฉีดวัคซีนรวม [ช่วงที่น้องน้ำมนต์ป่วย (14 ม.ค. ถึง 28 ก.พ.) เป็นเวลา 1 เดือนครึ่งนั้น คุณหมองดการฉีดวัคซีนให้น้องน้ำมนต์ ตอนนี้คุณหมอวินิจฉัยแล้วว่าน้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดแล้ว ไชโย!] คุณหมอชมว่า "น้ำมนต์เ่ก่งจัง หมาตัวอื่นที่ป่วยรุ่นนี้ไม่มีรอดซักตัว ต้องชมเจ้าของด้วยที่อดทนและเอาใจใส่อย่างดี" อาโกวยิ้มแก้มแทบปริเลยครับ ความจริงน่ะไม่ใช่แต่อาโกวคนเดียวเท่านั้นนะครับที่อดทน พายุก็อดทนด้วยเหมือนกัน แต่คุณหมอไม่เห็น อาโกวเลยรับคำชมจากคุณหมอไปเต็มๆ คนเดียวเลย ที่พายุว่าพายุก็อดทนเหมือนกันก็เพราะคุณหมอให้อาโกวโดดเดี่ยวน้องน้ำมนต์ เพื่อป้องกันไม่ให้พายุติดโรคหัดจากน้อง แต่ความจริงแล้วพายุต่างหากล่ะครับที่ถูกโดดเดี่ยว คุณหมอบอกอาโกวว่าหลังจากที่อาโกวอยู่กับน้องน้ำมนต์แล้ว ถ้าอาโกวจะมาหาพายุ อาโกวจะต้องล้างมือและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน แต่อาโกวใช้เวลาเกืือบทั้งหมดดูแลน้องน้ำมนต์ เวลาอาโกวมาหาพายุ อาโกวก็จะล้างมือ แล้วมาหาพายุที่รั้ว (ตรงที่น้องน้ำมนต์มายืนชะเง้อชะแง้อยู่น่ะครับ) แล้วอาโกวก็ลูบหัว ลูบเนื้อลูบตัวพายุ และคุยกับพายุแป๊บนึง เอาแค่พอให้หายคิดถึงกันและกันเท่านั้น แล้วอาโกวก็รีบไปดูแลน้องน้ำมนต์ต่อ อาโกวขอให้พายุอดทน อาโกวจะได้แค่ล้างมืออย่างเดียว ไม่ถึงกับต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าวันละหลายๆรอบ ใหม่ๆพายุก็ไม่เข้าใจนะครับ เพราะพายุน่ะเป็นลูกคนเดียวของอาโกวอยู่ตั้งเกือบ 6 เดือน แล้วน้องน้ำมนต์เนี่ยะเป็นใครมาจากไหน เพิ่งจะมาอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ ก็มาทำให้พายุต้องโดนปลดกลางอากาศแบบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวเลยครับ อาโกวบอกพายุว่าการที่น้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดนั้นมาจากปัจจัยหลัก 2 ประการ (แหม! พูดจาเป็นนักวิชาการเชียะนะครับอาโกว) คือ การเอาใจใส่ดูแลอย่างเข้มข้นของคุณหมอ และความทุ่มเทของเจ้าของหมา (ก็คือตัวอาโกวเองนั่นแหละครับ แต่อาโกวเค้าเขินครับ ไม่กล้าพูดออกมาให้ชัดๆ ว่า "ก้อตัวดิชั้นเองนี่แหละค้า!") เจ้าของหมาจะต้องทุ่มเท ทั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังทรัพย์ และเวลา ตอนที่อาโกวพาน้องน้ำมนต์ไปที่ รพส.อ. ครั้งแรกนั้น อาโกวเล่าอาการของน้องน้ำมนต์ให้คุณหมอฟังอย่างละเอียดถี่ถ้วน และตอนที่อาโกวฝากน้องน้ำมนต์ไว้ที่ รพส.อ. ในช่วงกลางวัน อาโกวก็โทรศัพท์ไปถามอาการของน้องน้ำมนต์ทุกวัน คุณหมอก็คงจะรู้สึกละครับว่าอาโกวเอาใจใส่น้องน้ำมนต์มาก และคนคนนี้พร้อมจะสู้เพื่อหมาจริงๆ คุณหมอก็คงจะเห็นใจอาโกว เลยช่วยดูแลน้องน้ำมนต์อย่างเต็มที่ด้วยครับ ปัจจัยหลักอีกประการหนึ่งอาจจะอยู่ที่ตัวน้องน้ำมนต์เองก็ได้ครับ น้องน้ำมนต์ตั้งใจมาตั้งแต่ต้น (อย่างที่พายุเคยเล่าไว้น่ะครับ) ว่าน้องเค้าอยากจะมาอยู่กับอาโกว น้องน้ำมนต์เลยต้องทำจิตใจให้เข้มแข็ง ต่อสู้ และเอาชนะโรคร้ายได้ในที่สุด เพื่อที่จะได้อยู่เป็นลูกสาวของอาโกวไปนานๆ หลังจากที่น้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดแล้ว อาโกวสังเกตว่าน้องน้ำมนต์ขี้โรคและพัฒนาช้า อาโกวเปรียบเทียบน้องน้ำมนต์กับพายุน่ะครับ อะไรที่พายุทำไ้ด้เมื่อถึงอายุหนึ่ง น้องน้ำมนต์จะทำได้หลังจากนั้นประมาณ 2-3 เดือน หรือบางอย่างน้องน้ำมนต์ก็ทำไม่ได้เลย น้องน้ำมนต์เห่าโฮ่งๆ อย่างพายุไม่ได้หรอกครับ น้องเค้าจะส่งเสียงว่า "ฮ่อกๆ ฮ่อกๆ" อยู่ในลำคอ อาโกวบอกว่าคงเป็นเพราะตอนเล็กๆ น้องน้ำมนต์ร้องแบบโหยหวนสุดเสียงมากเกินไป เลยทำให้กล่องเสียงชำรุด โชคดีที่จนถึงปัจจุบันนี้น้องน้ำมนต์ไม่มีอาการชักเลย อาการกระตุกก็ไม่มี (หรืออาจจะมีบ้าง แต่ก็เล็กน้อย มันไม่เห็นชัดๆ น่ะครับ) ที่อาโกวสังเกตเห็นก็คือเวลาที่น้องน้ำมนต์ขากเสมหะ น้องเค้าจะขยักขย้อนจนตัวสะเทือน แต่อาการอย่างนี้ไม่น่าจะใช่การกระตุกนะครับ แต่น้องน้ำมนต์เหนื่อยง่าย เป็นหวัดง่าย และคงจะมีเสมหะหรือมีน้ำมูกมาก น้องเค้าเลยหายใจติดขัดบ่อยๆ อาโกวจะไม่ให้น้องน้ำมนต์ตัวชื้นเลยครับ เวลาิิอาบน้ำเสร็จ อาโกวจะต้องใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่อย่างน้อย 2 ผืนเช็ดตัวให้น้อง (เพราะน้องเค้าสะบัดตัวให้น้ำกระเด็นออกจากขนไม่เป็นครับ) จากนั้นอาโกวก็จะเอาเครื่องเป่าผมมาเป่าและสางขนให้น้องอีกเป็นชั่วโมง พายุยังมีบันทึกของอาโกวเรื่องการรักษาโรคอื่นๆของน้องน้ำมนต์ แล้วพายุจะเอามาเล่าให้ฟังในวันจันทร์นะครับ น้องน้ำมนต์มีไฝเสน่ห์ด้วยละครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
| ยินดีด้วยนะ น้องน้ำมนต์เก่งจริงๆ สมแล้วที่ชื่อน้ำมนต์ ขลังมากๆ |
| พายุและน้ำมนต์ |
| ติดตามอ่านเรื่องของพี่พายุ กับน้องน้ำมนต์ มาตลอด ดีใจด้วยที่น้องน้ำมนต์ หายจากโรคภัยไข้เจ็บ และทั้งคู่น่ารักมาก ทายว่าน้องน้ำมนต์ ต้องชื่อ "วงศ์วาริน" แน่ ๆ เลย |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ดีจ้า ตามมาอ่าน อืม..เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ สุขภาพด้านจิตใจ เค้าก็ต้องอยากที่จะอยู่ สู้เพื่ออยู่กับเรา หลายคนที่เลี้ยงสุนัขยังไม่เข้าใจเรื่องนี้ มาถามต่อดีก่า 1. ต้องระวังอะไรอีกนอกไปจากไม่ให้เป็นหวัด ไม่ให้ตัวชื้น, 2. และเค้าเป็นหมาที่ระแวงมั๊ย ขอโทษนะที่ถามอย่างงี้ เห็นว่าเค้าโดนและผ่านการรักษามากเยอะน่ะ, 3. ขาที่เคยพันผ้าเอาไว้ตอนนี้เป็นไงบ้าง หรือมีอะไรที่ผิดปกติไปมั๊ยค่ะ, 4. ตอนนี้สามารถเลี้ยงเค้ารวมกับพายุได้รึยัง 5. อีก 1 คำถาม (ขอให้ตอบตามจริง ๆ นะ) ไม่ได้อยากรู้ว่าอาโกวเป็นใครหรือทำอะไร แต่อยากรู้ว่าอาโกวอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ นับถือน้ำใจเค้ามาก มองแบบหลายมิติเรื่องนี้บอกอะไรเราเยอะมาก ถึงแม้ว่าคนเขียนจะไม่ได้พูดตรง ๆ ก็ตามทำให้เห็นอะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่สามารถเขียนออกมาได้ เอาเป็นเราสัมผัสได้สิ่งที่อาโกวทำให้น้ำมนต์มากกว่าที่พายุมาเล่า รออ่านต่อเรื่องการรักษาโรคอื่น ๆ ของอาโกวที่ทำให้น้ำมนต์ อ้อ รูปล่าสุดที่ส่งมาให้ดูเค้าน่ารักมาก น้ำมนต์หนูเป็นหมาที่โชคดีมาก สู้ต่อไป-สู้เพื่ออยู่-สู้เพื่อหมาทุกตัวที่เค้าไม่ได้โชคดีอย่างหนูเลย |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ได้อ่านและติดตามเรื่องราวของพี่พายุและน้องน้ำมนต์มาตลอด (แม้จะมีปัญหาว่าเน็ตช้ามาก และบางครั้งเข้าไม่ได้ แต่เราก็ไม่ละความพยายาม) อ่านแล้ว..ถามตัวเองเหมือนกันนะว่า..ถ้าเป็นบางแก้วน้อยของเรา เราจะดูแลเอาใจใส่เค้าขนาดนี้ไหม๊เนี๊ย.....ทำให้รู้สึกได้ถึงความรักที่อาโกวมีต่อน้องบางแก้วน้ำมนต์จริงๆ..(ทำเอาเราน้ำตาคลอเลย) และเป็นที่โชคดีของน้องน้ำมนต์ที่มีเจ้าของที่น่ารักและใจงามอย่างนี้นะคะ อยากให้หลายๆ คนที่อยากจะเลี้ยงสุนัขไม่ว่าจะเป็นพันธุ์ใดก็ตาม ได้อ่านเรื่องของน้องน้ำมนต์จัง ว่าการที่เราจะเลี้ยงสิ่งมีชีวิต ใดก็ตาม ไม่ใช่ว่าสักแต่ให้อาหาร เราต้องรู้จักให้ความเอาใจใส่ ดูแล และรักเค้า และที่สำคัญต้องรับผิดชอบเค้าไปตลอดชีวิตชีวิตด้วย เพราะสำหรับสุนัขแล้วคุณคือคนที่เค้ามอบใจและถวายชีวิตให้ |
 | พายุและน้ำมนต์ |
| เข้ามาอ่านตามที่สัญญาไว้แล้วนะจ๊ะ...น้องพายุ...อาโกวของน้องสุดยอดจริงๆ ค่ะให้ความเอาใจใส่และดูแลจนน้องน้ำมนต์หายป่วย ส่วนน้องน้ำมนต์เองก็ใช่ย่อย...จิ๋วแต่แจ๋ว...อดทนต่อการรักษา สู้ สู้จนรอดมาได้ โตขึ้นสวยอย่าบอกใครเชียว (ดูจากรูปนะคะ) จะรออ่านเรื่องราวความเจ็บป่วยของน้ำมนต์นะ เพื่อเป็นประสพการณ์ในการดูแลน้องหมาของตัวเอง ตกลงน้องน้ำมนต์ชื่อวงศ์....อะไรคะ สุขสันต์ย้อนหลังวันเกิดจ้า..น้องพายุ..ขอให้หนูมีสุขภาพแข็งแรงนะจ๊ะ แล้วก็เมื่อเล่าเรื่องของน้องน้ำมนต์จบแล้ว อย่าเพิ่งหายไปไหนนะ ไม่ยอมจริงๆ ด้วย ก็พายุเล่าเรื่องได้สนุกออก จะรออ่านทุกๆ เรื่องที่เข้ามาเล่าเลยจ้า ฝากบอกให้อาโกวของพายุรักษาสุขภาพด้วยนะคะ อยากบอกว่า...พายุและน้ำมนต์...เนี่ยโชคดีจริงๆ ที่ได้มาเป็นลูกของอาโกว.......แม่โอ๊ต |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
วันนี้พายุขอเล่าเรื่องการรักษาโรคอื่นๆของน้องน้ำมนต์ก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะเป็นรายการตอบคำถามที่คุณน้อยหน่าถามมา โปรดอดใจรอสักวันนะครับคุณน้อยหน่า จากประวัติของน้องน้ำมนต์ที่อาโกวบันทึกไว้ ถึงตอนนี้น้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดมาได้เืกือบเดือนแล้วครับ แต่บันทึกของอาโกวยังไม่จบ อาโกวยังบันทึกต่อมาจนถึงปัจจุบัน วันนี้พายุจะมาเล่าให้ฟังเป็นตอนสุดท้ายแล้วครับ เพราะหลังจากนี้น้องน้ำมนต์ก็จะเป็นโรคซ้ำเก่า ก็โรคผิวหนังเป็นหลักแหละครับ ขอเชิญติดตามเรื่อง "ชีวิตหลายโรค" ของน้องน้ำมนต์ได้เลยครับ 27/มีค/46 (4ด/27ว) ฟันบนซี่ในทั้งซ้ายและขวาหลุด 29/มีค/46 (4ด/29ว) นน. 10.0 กก. น้องน้ำมนต์ตาแฉะและคันก้น คุณหมอฉีดยา หยอดตา บีบต่อมที่ก้น และฉีดวัคซีนรวมและวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า คุณหมอให้ยากินและยาทา (เช้า-กลางวัน-เย็น) 30/มีค/46 (4ด/30ว) เขี้ยวล่างซ้ายหลุด 03/เมย/46 (5ด/3ว) ฟันซี่เล็กหลุด (ตอนเช้า) ฟันซี่จิ๋วบนขวาหลุด (ตอนเย็น) 05/เมย/46 (5ด/5ว) ฟันซี่ใหญ่ล่างซ้ายหลุด (ตอนเย็น) [การบันทึกเรื่องฟันหลุดนี่ หลายท่านคงจะสงสัยว่าบันทึกทำไม พายุก็สงสัยและถามอาโกวให้แล้วครับ อาโกวตอบว่า "ไม่รู้" ส่วนการบันทึกรายละเอียดของตำแหน่งที่ตั้งของฟันซี่ที่หลุด ซึ่งบางทีก็ระบุตำแหน่งไว้ชัดเจนว่าเป็นฟันซี่บนหรือซี่ล่าง อยู่ด้านซ้ายหรือด้านขวา แต่บางทีก็ระบุไว้ไม่ชัดเจนนั้น อาโกวบอกว่าซี่ที่ระบุตำแหน่งได้ชัดเจนนั้นเป็นเพราะอาโกวรู้แน่นอน หรืออาโกวเห็นกับตา ส่วนซี่ที่ระบุไว้ไม่ชัดเจนนั้นเป็นเพราะอาโกวไม่รู้แน่ว่าอยู่ที่ตำแหน่งไหน แต่อาโกวอยากบันทึก ก็เลยบันทึกไว้ โปรดทราบตามนี้นะครับ (เดี๋ยวอาโวก็เลิกเห่อบันทึกเรื่องฟันหลุดไปเองแหละครับ โธ่! ก็น้องน้ำมนต์มีฟันตั้งไม่รู้กี่ซี่) 16/เมย/46 (5ด/16ว) น้องน้ำมนต์มีผื่นขึ้นที่กลางหลัง ที่สีข้าง และที่หาง คุณหมอบอกว่าน่าจะแพ้น้ำลายหมัด คุณหมอโกนขนตามตัวทิ้งเป็นหย่อมๆ และโกนขนที่หางทิ้ง [ตอนนี้แหละครับที่น้องน้ำมนต์แปลงร่างจากลูกหมาธรรมดาไปเป็น "เจ้าลูกหมาหางหมู"] อาโกวต้องพาน้องน้ำมนต์ไปฉีดยาและทำแผลทุกวัน คุณหมอให้ยากิน ยาทา และแชมพูอาบน้ำ 26/เมย/46 (5ด/26ว) นน. 12.2 กก. คุณหมอฉีดวัคซีนรวมและวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า และทำแผล 01/พค/46 (6ด/1ว) อาโกวให้น้องน้ำมนต์กินยาป้องกันพยาธิหัวใจ [อาโกวให้น้องน้ำมนต์กินยาป้องกันพยาธิหัวใจในวันที่ 1 ของเดือน และกินยาถ่ายพยาธิทุก 3 เดือนเหมือนพายุเลยครับ จะได้ทำทีเดียวพร้อมกันทั้ง 2 ตัว] 08-10/พค/46 (6ด/1ว ->) นน. 12.7 กก. น้องน้ำมนต์หูแฉะและเหม็น คุณหมอบอกว่าเป็นหูน้ำหนวก อาโกวต้องพาน้องน้ำมนต์ไปฉีดยาและล้างหูทุกวัน คุณหมอให้ยากินมาด้วย 16/สค/46 (9ด/16ว) น้องน้ำมนต์มีประจำเดือนครั้งแรก 31/สค/46 (9ด/31ว) น้องน้ำมนต์ผสมพันธุ์ครั้งแรก [ที่จริงอาโกวไม่อยากให้น้องน้ำมนต์ผสมพันธุ์หรอกครับ อาโกวบอกว่าน้องน้ำมนต์ยังเด็ก และไม่แข็งแรง แต่พายุไวไฟมากเลยครับ อาโกวไม่ระแวดระวังน้องน้ำมนต์ให้ดี น้องก็เลยเรียบร้อยโรงเรียนพายุไปเลยครับ โธ่! ก็อย่างที่เขาถามคำถามกวนโอ๊ยกันน่ะครับว่า "ทำไมซาละเปาถึงเขิน" คำตอบคือ "เพราะขนมจีบ" (ขนม จีบ ซาละเปา) คำถามต่อเนื่องก็คือ "ทำไมขนมถึงจีบซาละเปา" คำตอบก็คือ "เพราะซาละเปาทั้งขาวทั้งอวบ" น้องน้ำมนต์ก็เหมือนซาละเปาแหละครับ ทั้งขาวทั้งอวบ ขนมอย่างพายุจะทนไหวได้ยังไงครับ อาโกวพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ก็เลยหันมาลุ้นว่า "ขอให้น้องน้ำมนต์อย่าท้องเลย หรือถ้าท้อง ก็ขอให้เป็นลูกโทน" อาโกวจะได้เก็บเอาไว้เลี้ยงเอง ไม่ต้องยกให้ใครๆที่มาขอจองลูกของพายุ] 15/ตค/46 (11ด/15ว) คุณหมอฉีดวัคซีนรวมและวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า น้องน้ำมนต์มีอาการเหมือนตั้งท้อง แต่จากผลการตรวจอุลตร้าซาวด์และเอ็กซเรย์ คุณหมอบอกว่า "ท้องลม" [อาโกวโล่งใจที่น้องน้ำมนต์ไม่ท้อง แต่พายุรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยครับ] ตอนที่อาโกวได้น้องน้ำมนต์มาใหม่ๆ มีคนถามอาโกวว่ารักตัวไหนมากว่ากัน อาโกวตอบว่า "รักพายุมากกว่า เพราะเลี้ยงพายุมา่ก่อน" แต่ในช่วงที่น้องน้ำมนต์ไม่สบายและอาโกวต้องห่างเหินจากพายุ เพราะอาโกวต้องดูแลน้องน้ำมนต์อย่างใกล้ชิดอยู่เกือบ 2 เดือนนั้น มันทำให้อาโกวของพายุ "เปี๊ยนไป๋" ครับ หลังจากที่น้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดแล้วยังป่วยบ่อยๆ ถ้ามีใครมาถามว่ารักตัวไหนมากกว่ากัน อาโกวก็จะตอบว่า "รักเท่ากันแหละ ก็เลี้ยงมาด้วยกัน" นี่แหละครับที่เขาว่ากันว่า "รักแท้แพ้ใกล้ชิด" น่ะ พายุละเชื่อเลยครับ ไม่มีใครทายชื่อเพราะๆของน้องน้ำมนต์ถูกเลยครับ ชื่อเพราะๆของน้องน้ำมนต์นั้นโกวป้าก็เป็นคนตั้งให้เหมือนกันครับ โกวป้าคิดชื่อได้แล้ว ก็อุบเงียบไว้ไม่บอกใคร เพราะตอนนั้นน้องน้ำมนต์กำลังเป็นโรคหัด น้องจะอยู่หรือจะไปก็ยังไม่รู้ โกวป้ารอจนน้องน้ำมนต์หายจากโรคหัดแล้ว โกวป้าถึงได้มาป่าวประกาศครับ โกวติ๋มไม่สู้จะชื่นชอบชื่อเพราะๆที่โกวป้าตั้งให้น้องน้ำมนต์ โกวติ๋มติงว่ามันไม่สื่อความหมายของคำว่า "น้ำมนต์" แต่โกวป้าบอกว่าชื่อนี้แหละเพราะดีแล้ว พายุจะยังไม่เฉลยนะครับว่าชื่อเพราะๆของน้องน้ำมนต์คืออะไร พอน้องน้ำมนต์หายจากโรคหัด อาโกวก็ทวงถ้วยจากโกวติ๋มยิกยิกเลยครับ โกวติ๋มบอกว่า "เออ! แล้วจะซื้อถ้วยน้ำพริกมาให้ใบนึง" อาโกวไม่ยอมรับถ้วยน้ำพริก อาโกวยืนยันว่าจะต้องเป็นถ้วยรางวัลชนะเลิศที่เป็นโลหะ ที่มีหู 2 ข้าง และผูกโบว์ โกวป้าซึ่งเป็นคนที่เอ็นดูพายุอย่างมาก็แสดงความจำนงที่จะซื้อถ้วยให้พายุ 1 ใบด้วย ในฐานะที่พายุได้รับผลกระทบจากการที่น้องน้ำมนต์ป่วย (ทำให้อาโกวแทบจะไม่มีเวลาให้พายุเลย) โกวป้าบอกว่าพายุสมควรได้รับถ้วยรางวัลชนะเลิศสาขาผู้เสียสละและอดทน อาโกวและสหายจึงพากันไปที่ร้านขายถ้วยรางวัลข้างสนามศุภชลาศัย ช่วยกันเลือกถ้วยใบเล็กๆที่ถูกใจได้แล้ว ก็ให้ทางร้านเขาสลักให้ ถ้วยใบหนึ่งสลักว่า "วงศ์มินตรา (น้ำมนต์) 1 พฤศจิกายน 2545" ส่วนอีกใบหนึ่งสลักว่า "วงศ์วายุ (พายุ) 7 มิถุนายน 2545" แต่คนที่ได้รับถ้วยรางวัลชนะเลิศไปจริงๆน่ะคืออาโกวครับ อาโกวฮุบถ้วยไปไว้คนเดียวทั้ง 2 ใบเลยครับ ขอบอก! เดี๋ยวนี้ไม่มีเจ้าลูกหมาหูใหญ่ เจ้าลูกหมาหางหมู และเจ้าลูกหมาโทรโข่งอีกแล้วครับ มีแต่น้องน้ำมนต์ขนหางฟูอย่างที่หลายๆท่านให้กำลังใจมาครับ แล้วก็เป็นจริงอย่างที่พายุบอกไม๊ล่ะครับว่าน้องน้ำมนต์น่ะทั้งขาวทั้งอวบเลยครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัสดีจ้าพี่พายุ งานยุ่งมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังเจียดเวลามาอ่านเรื่องของเจ้าอยู่นะ สงสัยเจ้ามีฝีมือเฉพาะเรื่องเขียนเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่น "บ่มิไก๊" 555 แต่ก็เป็นเรื่องดีนะ ไม่งั้นเจ้าตกกระป๋องแน่ๆ เลย เพราะลูกเจ้าต้องน่ารักสุดๆ น้องน้ำมนต์ก็ขาวสวยหมวยอึ๋มจริงๆ ขอทายว่าชื่อ "วงศ์ศิลา" เพราะแข็งแกร่งม๊ากมากกกก |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ถ่ายมุมไหนก็ดูดี ดูน่ารักไปหมดเลยนะยัยหนู อาโกวนี่สุดยอดเลย จดทุกอย่างที่ขวางหน้า ทำงานอะไรเอ่ย ใช่เลขามั๊ย??? ขอเพิ่มคำถามสำหรับพรุ่งนี้ด้วยคนนะ 1. อาโกวมีประสบการณ์ในการเลี้ยงน้องหมามาก่อนหรือปล่าว 2. อาโกวทำงานอะไร มีภาระอื่นหรือไม่ ทำไมจึงทุ่มเทให้น้องน้ำมนต์ได้มากมายขนาดนี้ (ทั้งเงิน เวลา ความรัก) และคนรอบข้างเห็นดีเห็นงามด้วยมั๊ย มีปัญหาหรือขัดแย้งอะไรหรือไม่ 3. ทำไมอาโกวไม่เขียนเล่าด้วยตนเอง (หรือผ่านพายุ) อาโกวขอให้คุณ Penporn เขียนแทนใช่หรือไม่? ถ้าไม่ใช่ ทำไมคุณ Penporn จึงเขียน และทำไมต้องเขียนผ่านพายุ 4. คุณ Penporn ได้เห็นและสัมผัสกับเรื่องที่เขียนเล่ามาด้วยตนเองมากน้อยแค่ไหน หรือฟังฟังมาเท่านั้น ถ้าคำถามไม่ถูกใจต้องขอโทษล่วงหน้า แต่ที่ถามเพราะอยากรู้จริงๆ และไม่ได้ต้องการหมิ่นน้ำใจใดๆ ทั้งสิ้น |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ได้ยกเลิก html editor ชั่วคราว ขึ้นบันทัดใหม่ ไม่ต้องพิมพ์ line break tag แล้ว ให้ใช้ enter เหมือนเดิม ทดสอบ |
| พายุและน้ำมนต์ |
| ขอบคุณครับคุณ pingpong ที่กรุณาส่งข่าว พายุมีเรื่องอยากจะเรียนถามว่าได้จัดรูปแบบใหม่เพื่อให้บรรทัดแคบลงใช่ไหมครับ ข้อความที่ print ลงบนกระดาษจะตัดวรรณยุกต์ตัวบนออกไป เช่น "ตั้ง" ก็จะออกมาเป็น "ตัง" หรือ "เดี๋ยวนี้" ก็จะออกมาเป็น "เดียวนี" จะแก้ไขให้ออกมาครบถ้วนสมบูรณ์เหมือนเดิมไ้ด้ไหมครับ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ได้ทำเว็บส่วนตัวให้แล้วที่ http://nammon.bangkaew.com ถ้าจะแก้ไขเว็บด้วยตัวเอง บอกมาได้เลย จะส่งรหัสในการอัพโหลดไปให้ ไม่ได้จัดรูปแบบใหม่เพื่อให้บรรทัดแคบลงแต่อย่างไร สามารถเปลี่ยนขนาดตัวอักษรเองได้ และข้อความที่ print ลงบนกระดาษจะตัดวรรณยุกต์ตัวบนออกไป เช่น "ตั้ง" ก็จะออกมาเป็น "ตัง" นั้น ไม่แน่ใจ อาจเป็นปัญหาที่ printer |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุและน้องน้ำมนต์พร้อมทั้งอาโกวขอบพระคุณคุณ pingpong มากครับที่กรุณาทำเว็บส่วนตัวให้น้องน้ำมนต์ เรื่องวรรณยุกต์หายไปน่ะครับ ขณะอยู่ที่หน้าต่างพิมพ์ตอบ ก็ไม่มีปัญหาครับ พายุอยากจะขอให้่คุณ pingpong ลองอ่านคำตอบของคุณ pingpong เองในกระดานเสวนาซิครับ ไม้โทบนคำว่า "ตัง" ไม่มีจริงๆ นะครับ แล้วก็ไม่มีปัญหาที่ printer หรอกครับ พายุ print ไฟล์จากปรแกรม Microsoft Word ได้ดี ขอบพระคุณอีกครั้งครับ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ลองพืมพ์ ไม้โท ก่อน ไม้หันอากาศ ดูนะครับ ต้ง น้ำ เดียว นั ลองพืมพ์ ไม้หันอากาศ ก่อน ไม้โท ดูนะครับ ตั้ง นำ เดี๋ยว นี้ สรุป ไม้หันอากาศ สระอี ต้องมาก่อน ไม้โท ไม้โท ต้องมาก่อน สระอำ คำว่า ตัง ตกไม่โท ไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้ ค้นหาข้างบนก็ไม่เจอนะ ถ้าพิมพ์ออกมาบนหน้าต่างเป็นอย่างไร ก็จะปรากฏเป็นแบบนั้น |
| พายุและน้ำมนต์ |
| วงศ์มินตรา.....เพราะจังเลยค่ะ หนูเป็นสารพัดโรคเลยนะคะ แต่โตขึ้นสวยอย่าบอกใครเลย อิจฉาขนมจีบพายุแล้วซิได้อยู่ใกล้ชิดซาลาเปาน้ำมนต์......แม่โอ๊ต |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
วันนี้เป็นรายการตอบคำถามที่คุณน้อยหน่าถามมาครับ เมื่อวานนี้คุณ test ก็ถามคำถามมา 4 ข้อ เพื่อรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยในชุมชน พายุขอตอบคำถามของคุณน้อยหน่าก่่อนนะครับ เสร็จแล้วพายุถึงจะตอบคำถามของคุณ test ครับ เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายว่าพายุำกำลังตอบคำถามอะไร พายุจะสรุปคำถามไว้ก่อนที่จะตอบนะครับ 1. "ต้องระวังอะไรอีกนอกจากไม่ให้เป็นหวัด ไม่ให้ตัวชื้น" เรื่องที่อาโกวระวังมีอยู่ 2-3 เรื่องครับ คือ ระวังไม่ให้น้ำเข้าหูน้องน้ำมนต์ เพราะน้องจะเป็นหูน้ำหนวก เวลาอาบน้ำให้น้องน้ำมนต์อาโกวก็จะอาบตั้งแต่คอลงไปครับ ส่วนหัวและหน้าอาโกวใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดให้ครับ อีกอย่างหนึ่งที่อาโกวระวังคือเรื่องความสะอาดครับ อาโกวต้องคอยระวังไม่ให้น้องน้ำมนต์ไปคลุกดินจนเลอะเทอะ เพราะผิวของน้องน้ำมนต์แพ้ง่าย จะเป็นจ้ำและเป็นแผลง่าย แค่อาโกวเปลี่ยนแชมพูก็เป็นผื่นแล้วครับ แล้วน้องน้ำมนต์ก็รักษาความสะอาดตัวเองไม่เป็นครับ ขนของน้องน้ำมนต์ก็เป็นเส้นละเอียด ดก และหนาด้วยครับ นอกจากนี้อาโกวดูแลเรื่องอาหารครับ ส่วนใหญ่พายุกับน้องน้ำมนต์จะกินอาหารฝีมือพี่จอย (แม่บ้านของอาโกว) ครับ อย่างที่พายุเคยเล่าไว้ว่าพายุกับน้องน้ำมนต์ได้กินแต่ข้าวคลุกหมูทอด หรือคลุกคอหมูย่างมาตั้งปีครึ่งแล้ว จนพายุกับน้องจะกลายเป็น "หมานะจู๊" (หมูนะจ๊ะ) อยู่แล้วนั่นแหละครับ พอพี่จอยทอดหมูเสร็จ พี่จอยจะกันส่วนหนึ่งไว้ให้พายุกับน้องน้ำมนต์ครับ ส่วนที่เหลือพี่จอยถึงจะเอาไปตั้งโต๊ะให้อาโกว ถ้าวันไหนมีหมูน้อย เพราะจวนจะหมดอาทิตย์ (อาโกวจ่ายตลาดอาทิตย์ละครั้งครับ) พี่จอยก็จะไม่เอาหมูทอดขึ้นโต๊ะเลยครับ หลานของอาโกวเคยทวงหมูทอด แต่พี่จอยบอกว่าให้กินกับข้าวอื่นเถอะ มีตั้งหลายอย่าง หมูนี่ของหมาครับ ถ้าพี่จอยไม่อยู่ อาโกวก็จะเป็นคนทำกับข้าวแทน ถึงฝีมือการทอดหมูของอาโกวจะเป็นรองฝีมือของพี่จอย แต่พายุกับน้องน้ำมนต์ก็รักษาน้ำใจอาโกวครับ กินจนหมดชามเพื่อให้อาโกวชื่นใจ มีอยู่วันหนึ่ง โกวป้าอาสาจะทอดหมูสับให้ อาโกวก็บอกสูตรให้ว่า ซีอิ๊ว พริกไทยป่น และกระเทียมสับครึ่งหัว ทีนี้โกวป้าน่ะเป็นคนชอบกินกระเทียมครับ โกวป้าเลยใส่กระเทียมสับลงไป 1 หัว ผลก็คือวันนั้นพายุกับน้องน้ำมนต์ไม่ยอมกินข้าวคลุกหมูสับทอดฝีมือโกวป้าเลยครับ เพราะฉะนั้นที่เขาพูดๆกันว่า ฝีมือทำกับข้าว "สุนัขไม่รับประทาน" น่ะ มีจริงนะครับ ก็ฝีมือแบบโกวป้านี่แหละครับ 2. "น้ำมนต์เป็นหมาที่ระแวงหรือไม่ ที่ถามเพราะเห็นว่าเค้าผ่านการรักษามาเยอะน่ะ" น้องน้ำมนต์มีทั้งระแวงและไม่ระแวงครับ คือ น้องน้ำมนต์ไม่ระแวงเรื่องไปโรงพยาบาล แต่น้องน้ำมนต์ระแวงเรื่องการกินยาครับ พายุขอขยายความนะครับ ตอนที่น้องน้ำมนต์ต้องไป รพส.อ. ทุกเช้านั้น น้องก็ให้อาโกวอุ้มขึ้นรถไปง่ายๆ ครับ พอโตขึ้นหน่อยอาโกวก็ใช้สายจูงจูงน้องน้ำมนต์เดินไปที่รถ พอเปิดประตูรถ น้องน้ำมนต์ก็ปีนขึ้นไปเลยครับ คือรู้ว่าเป็นหน้าที่ที่จะต้องขึ้นรถไป (ทุกวันนี้เวลาอาโกวผูกสายจูงให้เวลาที่จะพาน้องน้ำมนต์ไป รพส.อ. น้องน้ำมนต์ก็ดีใจ ขมีขมันไปขึ้นรถครับ) ส่วนจะไปไหนหรือจะไปโดนทำอะไรนั้น น้องน้ำมนต์จะไปแก้สถานการ์เอาข้างหน้าครับ เมื่อตอนเล็กๆ พอวางลงบนโต๊ะตรวจที่ รพ. สัตว์เล็กฯ หรือพออาโกวส่งตัวน้องน้ำมนต์ให้เจ้าหน้าที่ที่ รพส.อ. รับไปดูแล น้องน้ำมนต์ก็จะร้องโหยหวนทันที (อย่างที่พายุเคยเล่าให้ฟังก่อนหน้านี้น่ะครับ) พอโตขึ้น (จนถึงปัจจุบัน) เมื่อไปถึง รพส.อ. และลงจากรถแล้วน้องน้ำมนต์จะไม่ยอมเดิน อาโกวต้องลากต้องรั้งกันไปครับ พอเข้าไปในอาคารแล้ว ขณะที่รอเข้าห้องตรวจ น้องน้ำมนต์ก็สำรวมกายสำรวมใจได้ดีครับ แต่พอถึงเวลาที่อาโกวจะจูงเข้าห้องตรวจ น้องน้ำมนต์จะขืนตัว ยิ่งตอนที่ต้องขึ้นบนโต๊ะตรวจ น้องน้ำมนต์จะดิ้นครับ น้องน้ำมนต์ระแวงอย่างหนักเรื่องกินยาครับ ตั้งแต่เล็กๆมาแล้วครับ และยิ่งโตก็ยิ่งระแวงมาขึ้น พายุขอเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนะครับ น้องน้ำมนต์เป็นโรคผิวหนังอีก (เข้าใจว่าเป็นเพราะอาโกวเปลี่ยนแชมพูครับ) คุณหมอให้ยาเม็ดมากินมื้อละ 3 เม็ด (เช้า-เย็น) และให้อาหารเสริม (เป็นเม็ด) เฉพาะมื้อเย็นมื้อละ 1 ช้อนครึ่ง (ประมาณ 30 เม็ด) น้องน้ำมนต์ไม่ชอบทั้ง 2 อย่างครับ อาโกวรับหน้าที่เป็นคนให้ป้อนยาให้น้องน้ำมนต์ อาโกวจะยัดยาเข้าไปในปากของน้องน้ำมนต์ แล้วปิดปากไว้ พร้อมกับแหงนหน้าน้องขึ้นและลูบคอ พออาโกวกะว่าน้องน้ำมนต์กลืนยาแล้วอาโกวก็ปล่อยมือ น้องน้ำมนต์ก็จะปริ๊ดยาออกมา (อย่างที่พายุเคยเล่ามาแล้วน่ะครับ) กว่าน้องน้ำมนต์จะกินยาได้แต่ละเม็ด บางทีอาโกวต้องใช้ความพยายามตั้ง 5-6 ครั้งครับ อาโกวเอาอาหารเสริมคลุกในหมูหยอง น้องน้ำมนต์ก็เล็มหมูหยองกินจนเกลี้ยง เหลือแต่อาหารเสริมทิ้งไว้ครับ ช่วงที่น้องน้ำมนต์ต้องกินยาและอาหารเสริมนี้ หลังจากมื้อแรกแล้วน้องน้ำมนต์ระแวงอาโกวมากครับ พอถึงเวลากินข้าวน้องน้ำมนต์จะไปนั่งไกลๆจากอาโกว และถ้าอาโกวอยู่ในบริเวณนั้น น้องน้ำมนต์จะไม่ยอมกินข้าวครับ อาโกวเลยต้องหลบไปและปล่อยให้พี่จอยจัดการให้น้องน้ำมนต์กินข้าวและอาหารเสริม พี่จอยรายงานอาโกวว่าน้องน้ำมนต์ไม่ยอมกินข้าว ส่วนอาหารเสริมนั้น "น้องอ้วน (ชื่อเล่นของน้องน้ำมนต์ครับ) ไม่กิน แต่ยักกินให้แล้ว" (คำว่า "ยัก" ย่อมาจากคำว่า "ยูกยัก" (ลูกรัก) ที่อาโกวใช้เรียกพายุตอนที่พายุยังเป็นเบบี๋อยู่น่ะครับ ก็เลยใช้กันต่อๆมาทั้งๆที่เดี๋ยวนี้พายุไม่ได้เป็นยูกยักตัวเดียวของอาโกวแล้ว และพายุรู้สึกว่าคำว่า "ยัก" ที่ใช้ๆกันอยู่ตอนนี้อาจจะเขียนว่า "ยักษ์" ก็ได้ครับ) พี่จอยพูดเหมือนกับว่าเมื่ออาหารเสริมได้อัตรธานเข้าไปอยู่ในท้องของพายุแล้ว ก็ถือได้ว่าการให้อาหารเสริมน้องน้ำมนต์ในมื้อนั้นบรรลุเป้าประสงค์แล้วครับ อาโกวโวยว่าก็ตัวที่ไม่สบายน่ะมันน้องน้ำมนต์ แต่พี่จอยให้พายุกินอาหารเสริมแทนน้อง แล้วอย่างนี้น้องน้ำมนต์จะหายไม๊นี่ พี่จอยก็ยิ้มๆ และบอกอาโกวว่าถ้าคุณหมอให้อาหารเสริมอีก ก็ไม่ต้องเอามา เพราะถึงอย่างไรน้องน้ำมนต์ก็ไม่กินครับ อาโกวเล่าให้โกวป้าฟังว่าเวลาที่อาโกวให้น้องน้ำมนต์กินยา น้องเค้าจะมองหน้าอาโกวแบบน้อยใจ ทำนองว่า "ทำไมอาโกวทำยังงี้กับหนู อาโกวก้อรู้นี่คะว่าหนูไม่ชอบกินยา" แต่ถึงน้องน้ำมนต์จะไม่ชอบ อาโกวก็จำเป็นต้องบังคับครับ และอาโกวไม่ยอมให้พี่จอยป้อนยาน้องน้ำมนต์ เพราะอาโกวไม่อยากให้น้องน้ำมนต์ระแวงพี่จอยอีกคนหนึ่งครับ อาโกวบอกคุณหมอว่าน้องน้ำมนต์็ไม่ยอมกินข้าว เพราะรู้ว่าหลังกินข้าวแล้วจะต้องโดนกินยา คุณหมอบอกอาโกวว่า "เรื่องอย่างนี้มันต้องวัดใจกัน วันแรกไม่กิน วันที่สองไม่กิน พอวันที่สามเค้าก็จะกินเองแหละ" คุณหมอว่า "เราต้องใจแข็งกว่าเค้า" การตอบคำถามข้อนี้ยังไม่จบ แต่วันนี้พายุขอค้างการตอบคำถามข้อนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้พายุจะมาตอบคำถามข้อนี้และคำถามข้ออื่นๆ ต่อ รับรองว่าพายุไม่เบี้ยวคำถามข้อที่ 5 ของคุณน้อยหน่าหรอกครับ พายุมีรูปที่พายุเล่นลิงชิงบอลกับน้องน้ำมนต์มาฝากครับ ตอนนั้นน้องเพิ่งจะมาอยู่กับอาโกวได้ไม่กี่วันเองครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ตอบมาแล้ว ข้อ 1 ข้อ 2 ยังตอบไม่หมด ข้อ 3 - 5 ยังไม่ได้ตอบ จะมาบอกว่า "รับรองว่าพายุไม่เบี้ยวคำถามข้อที่ 5 ของคุณน้อยหน่าหรอกครับ" เดี๋ยวมาตอบที่เหลือข้อ 5 ข้อเดียวมีเคืองนะเอา 5555 |
| พายุและน้ำมนต์ |
| อ้าว! ยังตอบไม่หมด เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องมารออ่านแต่เช้าเลยดีก่า ห้ามเบี้ยวนะ....พ่อวงศ์วายุ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุขอตอบคำถามข้อที่ 2 ต่อจากเมื่อวานนี้เรื่องความระแวงของน้องน้ำมนต์นะครับ นอกจากน้องน้ำมนต์จะไม่ยอมเข้าใกล้อาโกวเพราะระแวงเรื่องกินยาแล้ว น้องน้ำมนต์ยังมีมาตรการแก้เผ็ดอาโกวด้วยครับ (น้องน้ำมนต์เพิ่งจะรู้จักแก้เผ็ดอาโกวเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองครับ) เย็นวันเดียวกันกับที่อาโกวบังคับให้น้องน้ำมนต์กินยาตอนเช้า 3 เม็ด พออาโกวกลับจากที่ทำงาน น้องน้ำมนต์ไม่ได้ไปรับหน้าอาโกวเหมือนทุกๆ วัน อาโกวก็คิดว่าประตูในบ้านคงจะปิดอยู่ น้องน้ำมนต์เลยออกไปรับอาโกวไม่ได้ วันนั้นพออาโกวเดินเข้าไปถึงห้องด้านในก็เห็นน้องน้ำมนต์นอนอยู่ พอน้องน้ำมนต์เห็นอาโกว น้องเค้าก็กระดิกหาง แล้วก็นอนหงายให้อาโกวลูบท้อง (เรื่องลูบท้องนี่น้องน้ำมนต์ชอบมากครับ) วันต่อมาประตูเปิดโล่งโจ้งทุกบาน แต่น้องน้ำมนต์ก็ไม่ออกไป อาโกวเลยรู้ว่าน้องน้ำมนต์จงใจไม่ไปรับหน้าอาโกว (อาโกวบ่นให้โกวป้าฟังว่า "หมาอะไรอย่างนี้ เจ้าของกลับถึงบ้านแล้ว ยังไม่ออกไปรับ" โกวป้าบอกอาโกวว่าน้องน้ำมนต์คงจะมีพัฒนาการทางสมองมากขึ้น จึงจำได้นานขึ้น และรู้จักมีปฏิกิริยาตอบโต้) บางวันน้องน้ำมนต์ก็นอนอยู่ในครัว และมองเห็นอยู่ว่ารถของอาโกวมาแล้ว น้องเค้าก็ยังนอนเฉยๆ ไม่ยอมลุกไปรับหน้า (อาโกวไปเล่าให้คุณหมอฟัง คุณหมอบอกว่าเป็นเพราะน้องน้ำมนต์งอนอาโกว ที่อาโกวบังคับให้กินยา) น้องน้ำมนต์มาหายงอนและหายระแวงอาโกวก็เมื่อไม่ต้องกินยาแล้วนั่นแหละครับ นอกจากระแวงเรื่องการกินยาแล้ว น้องน้ำมนต์ยังขี้หวงด้วยครับ หวงของกิน หวงของใช้ และบางทีก็หวงอาโกว อะไรที่น้องน้ำมนต์คิดว่าเป็นของของเค้า น้องน้ำมนต์หวงหมดแหละครับ (ยกเว้นพายุ น้องน้ำมนต์ไม่เคยมีทีท่าว่าจะหวงพายุเลยครับ) อย่างเรื่องของกิน ถ้าน้องน้ำมนต์อิดออดไม่กินข้าว อาโกวจะเรียกชื่อหมาตัวอื่นที่เป็นหมาที่บ้านของพี่ชายของอาโกว (ซึ่งอยู่ในรั้วเดียวกัน) ว่า " ... มากินข้าวเร้ว น้ำมนต์ไม่กินแล้ว" น้องน้ำมนต์จะเลิกอิดออดครับ ยิ่งเจ้าหมาตัวที่อาโกวเรียกวิ่งมาตามเสียงเรียก น้องน้ำมนต์จะรีบกินทันทีเลยครับ บางทีอาโกวก็ใช้โกวติ๋มเป็นตัวกระตุ้นต่อมความอยากอาหารของน้องน้ำมนต์ครับ อาโกวเรียกโกวติ๋มให้มากินข้าวของน้องน้ำมนต์ พอโกวติ๋มเดินมายืนใกล้ๆ (ในรัศมีที่จะกระโดดหนีได้ทัน ถ้าน้องน้ำมนต์เข้าชาร์ท) พร้อมทั้งทำเสียงซู้ดซ้าดเอร็ดอร่อย น้องน้ำมนต์จะรีบกิน พร้อมกับคอยเหลือบตาดูโกวติ๋มว่าจะมาแย่งกินจริงหรือเปล่า ส่วนเรื่องของใช้ ถ้าใครเอาอะไรมาให้น้องน้ำมนต์ เช่น ผ้าผูกคอ หรือเสื้อ น้องน้ำมนต์จะดีใจ และเมื่อใส่ให้แล้ว คนที่เอาของชิ้นนั้นมาให้ ก็อย่าได้มาแตะของชิ้นนั้นที่อยู่บนตัวของน้องน้ำมนต์อีกเลย ถ้ามาแตะน้องเค้าจะเหลียวมอง ถ้ายังไม่หยุดน้องเค้าจะทำจมูกย่นขู่ว่าจะกัด ถ้าขู่แล้วยังไม่หยุด น้องน้ำมนต์ก็จะเข้าชาร์ทเลยครับ ถ้าหลบทันก็ดีไป แต่ถ้าหลบไม่ทันก็อาจจะโดนเขี้ยวแบบถากๆ คนที่จะจับของบนตัวน้องน้ำมนต์ได้คืออาโกวกับพี่จอยเท่านั้นครับ ส่วนเรื่องการหวงอาโกวนั้น เวลาอาโกวอยู่กับพายุและน้องน้ำมนต์ที่นอกตัวบ้าน พายุจะชอบวิ่งไล่จับ หรือบางทีอาโกวก็จะโยนลูกลอลให้พายุไล่ตะปบ แต่น้องน้ำมนต์ไม่ชอบเล่นแบบนี้ครับ เพราะน้องเหนื่อยง่าย น้องน้ำมนต์มักจะนอนดูเฉยๆ แต่ถ้าวันไหนน้องน้ำมนต์เกิดหวงอาโกวขึ้นมา น้องเค้าจะไล่ต้อนพายุให้ออกไปอยู่ห่างๆจากอาโกวครับ และวันที่หวงจัดๆ น้องน้ำมนต์ก็จะไล่ต้อนพายุให้ออกไปให้พ้นจากพื้นที่ที่ปูอิฐตัวหนอนไว้ ให้พายุไปอยู่ที่สนาม พายุไม่ถือสาน้องหรอกครับ อะไรยอมได้พายุก็หยวนๆให้ครับ 3. "ขาที่เคยพันผ้าไว้มีอะไรผิดปกติไปมั๊ย" ขาของน้องน้ำมนต์เป็นปกติครับ แต่ไม่ค่อยจะมีแรง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะน้องน้ำมนต์อ้วนครับ และโครงสร้างของน้องเค้าเป็นแบบอ้วนเตี้ย ขาสั้น ไม่เหมือนโครงสร้างของพายุซึ่งสูงโปร่ง (ไม่ได้โม้นะครับ) ลองเปรียบเทียบรูปของพายุที่โพสต์วันแรก กับรูปของน้องน้ำมนต์ที่โพสต์เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้ ก็จะเห็นชัดว่าโครงสร้างต่างกันครับ น้องน้ำมนต์กระโดดไม่ได้ และยืน 2 ขาได้ลำบาก ถ้าพายุจะขึ้นชิงช้า พายุก็จะกระโดดแผล็วขึ้นไปเลย แต่เวลาน้องน้ำมนต์จะขึ้นชิงช้า น้องเค้าจะยกขาหน้าขึ้นเกาะชิงช้า แต่กว่าที่น้องน้ำมนต์จะยกขาขึ้นเกาะชิงช้าได้ น้องเค้าจะต้องยืนเรียกพลังอยู่หน้าชิงช้าสักพักหนึ่งก่อน แล้วถึงจะยกตัวขึ้นเพื่อเอาขาหน้าเกาะชิงช้า ทำเหมือนอย่างนักกีฬายน้ำหนักน่ะครับ ต้องเรียกพลังก่อนว่า "สู้โว้ย!" แล้วน้องน้ำมนต์ก็ทำได้แค่เกาะชิงช้าไว้เท่านั้นเองครับ ต่อจากนั้นก็ต้องให้อาโกวหรือพี่จอยช่วยยกส่วนอื่นๆของร่างกายตามขึ้นไปให้ เพราะฉะนั้นเวลาที่น้องน้ำมนต์ไล่ต้อนพายุไม่ให้เข้าใกล้อาโกว ถ้าพายุกระโดดขึ้นชิงช้า น้องน้ำมนต์ก็หมดหนทางที่จะขับไล่ไสส่งพายุแล้วครับ 4. "สามารถเลี้ยงน้ำมนต์รวมกับพายุได้รึยัง" พอน้องน้ำมนต์หายจากโรคหัด อาโกวรอสัก 2 อาทิตย์จนแน่ใจว่าน้องน้ำมนต์หายดีแล้ว อาโกวก็ให้พายุกับน้องน้ำมนต์อยู่ด้วยกันครับ พายุได้เล่นกับน้องตั้งแต่ก่อนที่น้องเค้าจะเป็นเจ้าลูกหมาหางหมูครับ พายุมีรูปตอนที่พายุเล่นกับเจ้าลูกหมาหางหมูมาให้ดูด้วยครับ ตอนนั้นน้องน้ำมนต์ชอบกัดขาพายุ เพราะปากของน้องยังไม่กว้างพอ กัดตรงอื่นไม่ถนัด ส่วนพายุก็กัดหัวน้องครับ บางทีก็อมเข้าไปทั้งหัวเลย น้องจะได้กัดพายุไม่ได้ มีอาโกวเป็นกรรมการห้ามมวย เวลาพายุเ้ล่นกับน้องน้ำมนต์ ก็จะมีเสียงกรรมการคอยห้ามว่า "น้องน้ำอย่ากัดขาพี่ยุ" หรือ "พายุอย่าอมหัวน้อง" อะไรอย่างนี้แหละครับ แล้วแต่ว่าใครกำลังจัดการตรงส่วนไหนของร่างกายของอีกฝ่ายหนึ่งครับ 5. "อีก 1 คำถาม (ขอให้ตอบตามจริงนะ) อยากรู้ว่าอาโกวอายุเท่าไหร่" แหม! พายุก็ตอบตามจริงทุกคำถามแหละครับ แต่คำถามข้อนี้ตอบยากนะครับ พายุรู้มาว่าปกติแล้ว ผู้หญิงเขาจะไม่บอกอายุให้ใครรู้ไม่ใช่เหรอครับ และถ้าจะบอก เขาก็จะกระซิบบอกกันแค่คนสองคน ถ้าพายุตอบไปในเว็บนี่ คนเค้าก็รู้อายุของอาโกวของพายุกันทั้งโลกเลยน่ะซีครับ ตอนนี้เว็บนี้ยิ่งดังๆอยู่ด้วย วันสองวันมานี้คุณ Thim จาก USA ก็เข้ามาทักทายพายุกับน้องน้ำมนต์ในข้อความด่วนทันใจ แต่คนกันเอง กากี่นั้ง อย่างคุณน้อยหน่าเนี่ยะ บ่อเซียงกังครับ พายุจะบอกคุณน้อยหน่าคนเดียวนะครับว่าอาโกวของพายุเกิดในปีกึ่งพุทธกาลครับ กำลังอยู่ในวัยขบเผาะเลยละครับ โกวป้าบอกพายุว่าที่จริงแล้วอายุของคนเป็นเพียงตัวเลข น้ำจิตน้ำใจของคนสำคัญกว่าครับ อาโกวเคยเล่าให้โกวป้าฟังว่าเมื่อ 20 กว่าปีมาแล้ว ตอนที่อาโกวยังเรียนหนังสืออยู่ อาโกวเคยเลี้ยงหมาคู่หนึ่ง อาโกวรักและผูกพันกัีบเจ้านมชงและเจ้าโซดามาก พอหมาคู่นั้นของอาโกวตาย อาโกวเสียใจมากและตั้งใจว่าจะไม่เลี้ยงหมาอีกเลย อาโกวบอกว่าเวลาที่หมาป่วยนั้น ขณะที่หมาทรมานกาย อาโกวก็ทรมานใจครับ แต่พายุกับน้องน้ำมนต์เป็นบุพเพสันนิวาส (การเคยอยู่ร่วมกันในชาติก่อน) กับอาโกวครับ อาโกวเลยต้องมาเลี้ยงพายุกับน้อง ในช่วงที่เป็นสาวน้อย (คือตอนที่ความเป็นสาวเหลือน้อยแล้วน่ะครับ) ตกลงคุณน้อยหน่าไม่เคืองพายุใช่ไหมครับ พายุบอกแล้วไงครับว่าพายุไม่เบี้ยวคุณน้อยหน่าหรอกครับ พรุ่งนี้จะเป็นรายการตอบคำถามที่คุณ test ถามมาครับ นี่ไงครับ เจ้าลูกหมาหางหมู ยอดนักสู้  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
อืม.. ขอบคุณที่ตอบทุกข้อ อ่านแล้วก็ตลกและสงสารน้ำมนต์ไปพร้อม ๆ กัน "น้องเค้าจะต้องยืนเรียกพลังอยู่หน้าชิงช้าสักพักหนึ่งก่อน แล้วถึงจะยกตัวขึ้นเพื่อเอาขาหน้าเกาะชิงช้า ทำเหมือนอย่างนักกีฬายน้ำหนักน่ะครับ ต้องเรียกพลังก่อนว่า "สู้โว้ย!" แล้วน้องน้ำมนต์ก็ทำได้แค่เกาะชิงช้าไว้เท่านั้นเอง" ข้อที่ 5 ที่ถาม เราก็มีเหตุผลในการวิเคราะห์อะไรบางอย่างของเรา อย่าถือสาเลย ใช่ค่ะ"อายุของคนเป็นเพียงตัวเลข" ในแต่ละวัย(ช่วงอายุ) การปฏิบัติ การใส่ใจสิ่งที่ตนรักมันบ่งบอกอะไรได้น้า... (ชื่นชม ๆ).. สิ่งเหล่านี้คงมาจากพื้นฐานและองค์ประกอบอื่นอีกมากมายที่ทำให้อาโกวเป็นอาโกวแบบนี้ น้ำมนต์โชคดีจัง หมาบางตัวร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ดี ไม่มีข้อบกพร่องสักนิด แต่เจ้าของกับเลี้ยงแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ แต่ใจเค้าสิกับพิการ(ไม่ได้รับความรักอย่างแท้จริงจากคนเลี้ยง) แล้วอะไรเล่าจะสำคัญเท่า"ใจคนเลี้ยงกับใจเจ้าตูบ" -- ถึงฉัน(น้ำมนต์)ไม่เพอร์เฟคเรื่องร่างกาย แต่ฉันกับอิ่มและสุขใจที่ฉันมีนายที่รักฉัน(อย่างแท้จริง) ทำให้คิดถึงใครคนหนึ่ง เฮ้อ.... ขอบคุณที่ตอบคำถาม |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
ขอยกย่อง คุณ Penporn ว่าเป็นผู้ที่มีความละเอียดในการเสี้ยงหมาบางแก้วเป็นอย่างดีท่านหนึ่ง และมีความตั้งใจในการนำประสบการณ์มาถ่ายทอดให้เพื่อน ๆ ได้อย่างสนุกสนาน ขอขอบคุณมากครับ ตอนนี้ถึงฤดูน้อยหน่าแล้ว อยากจะให้มีน้อยหน่า1 น้อยหน่า2 และน้อยหน่าอินฟินิตี้ จังเลยครับ จะได้เกิดโรคติด เว็ป งอมแงม ซึ่งจะต้องรักษาด้วย Dogter บางแก้ว เท่านั้น |
| พายุและน้ำมนต์ |
| คุณปีใหม่ครับ คุณ Penporn น่ะไม่ใช่ "อาโกว" ที่เลี้ยงพายุกับน้องน้ำมนต์หรอกนะครับ รออ่านคำตอบของพายุในวันพรุ่งนี้เกี่ยวกับ "อาโกว" และคุณ Penporn นะครับ มีฮาครับ ขอบคุณคุณปีใหม่มากเช่นเดียวกันครับ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
คำถามของคุณ test นี่พายุเป็นงงมากเลยครับ เพราะคำถามในกระทู้นี้น่าจะเป็นคำถามเกี่ยวกับน้องน้ำมนต์ แต่คุณ test ถามคำถามเกี่ยวกับอาโกวของพายุทั้งนั้นเลย พายุว่ามันชักจะยังไงยังไงซะแล้วละครับ แต่พายุก็จะพยายามตอบเท่าที่จะตอบได้นะครับ 1. "อาโกวมีประสบการณ์ในการเลี้ยงน้องหมามาก่อนหรือปล่าว" คำถามนี้พายุตอบไปแล้วในการตอบคำถามข้อที่ 5 เมื่อวานนี้นะครับ ว่าอาโกวเคยเลี้ยงหมามาก่อน แต่ก็ตั้ง 20 กว่าปีมาแล้ว และเคยตั้งใจว่าจะไม่เลี้ยงหมาอีกเลย พออาโกวได้พายุมา อาโกวก็หาหนังสือเกี่ยวกับหมาพันธุ์บางแก้วมาอ่าน และเปิดเว็บเกี่ยวกับหมาพันธุ์บางแก้ว เพื่อศึกษาเรื่องการเลี้ยงหมาพันธุ์นี้ครับ 2. "อาโกวทำงานอะไร ทำไมอาโกวจึงทุ่มเทให้น้องน้ำมนต์ได้มากมายขนาดนี้ มีปัญหาขัดแย้งกับคนรอบข้างหรือไม่" อาโกวเป็นแม่พิมพ์ของชาติครับ ได้รับเงินเดือนไม่มาก แต่ครอบครับของอาโกวพอมีอันจะกินน่ะครับ อาโกวเลยไม่มีปัญหาเรื่องการเงินในการรักษาน้องน้ำมนต์ ส่วนเรื่องเวลาและความรักนั้นอาโกวไม่ได้ทุ่มเทให้กับน้องน้ำมนต์เท่านั้นหรอกครับ อาโกวเป็นคนที่ทุ่มเทให้กับทุกอย่างที่เป็น "ของ" อาโกว ไม่ว่าจะเป็น คน สัตว์ หรือสิ่งของครับ เรื่องความขัดแย้งกับคนรอบข้างอาจจะมีบ้าง แต่ก็ไม่ถึงขั้นแตกหักครับ คือ บ้านของอาโกวอยู่ในรั้วเดียวกันกับบ้านของพี่ชาย (ไม่ใช่คนที่ให้น้องน้ำมนต์เป็นของขวัญแก่อาโกวนะครับ) ก็เลยมีปัญหากันบ้าง เช่น (1) หมาตัวผู้ของบ้านโน้นมายกขาฉี่ใส่ล้อรถของอาโกว น้องน้ำมนต์ก็เลยไปยกขาฉี่ใส่ล้อรถของบ้านโน้นบ้าง ทั้งๆที่ตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงนะครับ (2) วันหนึ่งมีคนเผลอเปิดประตูกั้นหมาฝั่งบ้านอาโกวทิ้งไว้ น้องน้ำมนต์ก็เลยออกไป "ปะฉะดะ" กับหมาบ้านโน้น (หมาพันธุ์ที่ตัวเล็กตัวน้อยน่ะครับ 3 ตัว) น้องน้ำมนต์กัดจมูกและหูของหมาตัวหนึ่ง และกัดหลังของหมาอีกตัวหนึ่งจนหนังบนหลังทะลุถึงกัน พายุเห็นน้องน้ำมนต์โดนรุม พายุก็เลยวิ่งออกไปร่วมด้วยช่วยกันครับ พายุตะครุบไว้ได้ตัวหนึ่ง แล้วพายุก็ใช้ "ลีลาการกัดประกอบเพลง" โดยใช้เพลงของพี่มอสที่ร้องว่า "สะบัด! สะบัด! สะบัด!" น่ะครับ ผลก็คือเจ้าตัวน้อย (แต่แก่กว่าพายุหลายปี) ซี่โครงหักทิ่มปอดทะลุ (3) น้องน้ำมนต์กัดง่ามมือของหลานสาวคนหนึ่งของอาโกวแบบมิดเขี้ยว เพราะคิดว่าพี่คนนี้เขาจะมาหยิบชามข้าวของน้องน้ำมนต์ไป (4) พายุกัดแขนของหลานสาวอีกคนหนึ่งของอาโกว ตอนที่เขาถือชามข้าวมาให้พายุ พี่คนนี้เขาไม่รักพายุ เขารักแต่น้องน้ำมนต์ครับ พอเขาถือชามข้าวเข้ามาในอาณาจักรของพายุ พายุก็เลยต้องตักเตือนซะหน่อย (5) พายุกัดแขนของพี่สะใภ้ของอาโกวแบบจั๋งหนับ โดยไม่มีเหตุผล พายุก็ไม่เห็นมีการต่อว่าต่อขานอะไรกันเลยครับ ต่างฝ่ายต่างก็ออกค่ารักษาพยาบาลคนและหมาของตัวเองไป แต่หลานสาว 2 คนนั้นอาโกวเป็นคนออกค่ารักษาให้ เพราะพี่เขากินนอนอยู่ที่บ้านอาโกวครับ แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่ง ซึ่งโกวป้าได้ยินกับหูครับ คือพี่ชายของอาโกวโอบไหล่ลูกสาวที่มือยังพันผ้าพันแผลอยู่ เดินผ่านน้องน้ำมนต์ แล้วพี่ชายของอาโกวก็พูดขึ้นมาลอยๆ ว่า "เดี๋ยวก้อเอาไปทำลูกชิ้นซะหรอก" เท่านี้เองแหละครับ 3. "ทำไมอาโกวไม่เขียนเล่าด้วยตนเอง ทำไมคุณ Penporn จึงเขียนแทน และทำไมต้องเขียนผ่านพายุ" การที่พายุเข้ามาในกระดานเสวนานี้เิกิดจากการที่อาโกวเปรยๆกับโกวป้า (คือคุณ Penporn น่ะครับ) ว่าอาโกวอยากจะโพสต์รูปของพายุและน้องน้ำมนต์ ลงในเว็บนี้ โกวป้าก็จัดการสมัครเป็นสมาชิกและเข้ามาโพสต์รูปของพายุ และแนะนำตัวพายุเองเลยครับ ทำเสร็จแล้วถึงได้บอกให้อาโกวเข้ามาดู โกวป้าเป็นคนชอบเขียนน่ะครับ แถมยังเป็นคนที่มีจินตนาการเกี่ยวกับความคิดความอ่านของพายุและน้องน้ำมนต์สูงมาก อย่างรูปของพายุที่โพสต์วันแรกน่ะครับ โกวป้าจินตนาการว่าพายุกำลังโมโหน้องน้ำมนต์ (ตอนนั้นยังชื่อน้องน้ำหนาวอยู่ครับ) โกวป้าเขียนบรรยายไว้ในอัลบั้มว่า "สุดหล่ออย่างพายุน่ะไม่มีวันยอมให้สาวไหนๆ มาขัดใจหร็อก ยิ่งสาวขี้เหร่เก๋เฉิ่ม แถมยังซุ่มซ่ามเซ่อซ่าเหมือนส้วมซึมทรุดโทรมไม่ซ่อมแซมให้เสร็จสิ้น อย่างน้องน้ำหนาวเนี่ยะน่ะ ยิ่งแล้วใหญ่ พายุไม่อยากจะเซด" รูปน้องน้ำมนต์ขาเดี้ยง โกวป้าก็จินตนาการว่าน้องน้ำมนต์เสียใจที่พายุว่าน้องขี้เหร่ น้องเค้าเลยแกล้งทำเป็นไม่สบาย เพื่อเรียกร้องความสงสารจากพายุ โกวป้าเขียนบรรยายภาพแบบเด็กพูดไม่ชัดไว้ว่า "อาโกวขา ตอนแยกหนูแก้งไม่ฉะบาย แต่ตอนนี้หนูไม่ฉะบายจิงๆไปแย้วค่า หมอฉีดยาให้หนูตั้งหยายเข็ม จนขาของหนูเดี้ยงไปแย้ว หนูหมดฉวยไปเยอะเยย หนูเฉ้าใจมากจนกินอาไยไม่ยง หนูก้อเยยผอมกาหย่อง จนหัวโตหูโตอย่างนี้แหยะค่า หนูทุ่มฉุดตัว จนชุดโชมไม่เฉ็ดฉิ้นขนาดนี้แย้ว พี่พายุเค้าจาฉงฉานหนูไม๊ค๊าอาโกว" อย่างนี้แหละครับ พายุก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไมโกวป้าถึงได้มีจิตนนาการกว้างไกลและเหลือเฟือ (ม๊กจ๊ก) ขนาดนี้ และด้วยความเคยชินน่ะครับ วันที่โพสต์รูปของพายุในวันแรก โกวป้าก็สวมวิญญาณของพายุเ้ข้ามาแนะนำตัว โดยไม่ได้ศึกษาก่อนว่าที่จริงแล้ว "กระดานเสวนาหมาบางแก้ว" น่ะ เขามีไว้ให้คนเข้ามาถามและตอบปัญหาเกี่ยวกับหมา วันแรกที่เข้ามาคุณ pingpong ก็ต้อนรับครับ วันต่อมาโกวป้าก็โพสต์รูปพายุกับน้องน้ำมนต์ และให้พายุคุยว่าน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัด ก็มีคุณ pingpong อีกน่ะแหละครับที่เข้ามาบอกว่าสนใจว่าน้องน้ำมนต์รอดมาได้อย่าไร โกวป้าสังเกตว่าไม่มีใครเข้ามาคุยกับพายุเลยนอกจากคุณ pingpong โกวป้าบอกอาโกวว่า เว็บนี้มีแต่คนคุยกับคนเรื่องหมา ไม่มีใครอยากคุยกับหมาอย่างพายุเลย แต่โกวป้าเห็นว่าคุณ pingpong สนใจเรื่องโรคหัด โกวป้าก็เลยบอกอาโกวว่า จะเล่าเรื่องที่น้องน้ำมนต์เป็นโรคหัดสักวันหนึ่ง เสร็จแล้วก็จะปิดฉากไปครับ (ระหว่างที่เตรียมเขียนเรื่องน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัด โกวป้าก็ให้พายุคุยเรื่องน้องน้ำมนต์หูใหญ่ และเรื่องเจ้าลูกหมาหางหมู) ในวันที่สาม ซึ่งโกวป้าโพสต์รูปน้องน้ำมนต์หูใหญ่และขาเดี้ยง ปรากฏว่ามีคนเอ็นดูน้องน้ำมนต์ เลยเข้ามาทักทายหลายคน รวมทั้งคุณ test ด้วยแหละครับ ทีนี้เมื่อเริ่มเปิดตัวว่าพายุเป็นคนเขียนมาตั้งแต่แรก ก็เลยตกกระไดพลอยโจน ต้องเขียนเรื่องโรคหัดของน้องน้ำมนต์ผ่านพายุ ซึ่งมันก็น่ารักดีไม่ใช่หรือครับ เพราะถ้าให้อาโกวเขียนเองแล้วบรรยายความรู้สึกตอนที่ส่งตัวน้องน้ำมนต์ให้เจ้าหน้าที่ที่ รพส.อ. ไปดูแล คุณ test ก็คงจะได้อ่านข้อความทำนองนี้ครับ "เสียงร้องของน้องน้ำมนต์บีบคั้นหัวใจของดิฉันเหลือเกิน ดิฉันรีบหันหลังและเร่งฝีเท้าก้าวออกจาก รพส.อ. และถึงแม้จะเดินพ้นตัวอาคาร รพส.อ. แล้ว เสียงร้องของน้องน้ำมนต์ก็ยังคงก้องอยู่ในหูของดิฉันตลอดทางที่ดิฉันขับรถไปยังที่ทำงาน" ถ้าเขียนอย่างนี้ คุณ test จะทนอ่านไหวหรือครับ มันบีบคั้นหัวใจมากนะครับ เขียนแบบพายุดีกว่าครับ แฟนตรึมเลย ขนาดคุณ test ยังเคยบอกเลยว่าพายุคุยสนุก ใช่ไหมล่ะครับ แถมยังบอกว่าหลงรักพายุอีกต่างหาก พอโกวป้าบอกอาโกวว่าจะต้องเขียนเรื่องน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัด อาโกวก็ยินดีให้ประวัติของน้องน้ำมนต์ที่อาโกวบันทึกไว้ ตอนแรกโกวป้าคิดว่าจะเขียนเรื่องโรคหัดวันเดียวจบ แต่ปรากฏว่าเรื่องมันยาว เลยยืดเยื้อเป็น 4 วัน โกวป้าเลยแถมเรื่องโรคอื่นๆอีกหนึ่งวันให้ครบถ้วนกระบวนความ แล้วก็จะให้พายุบ๊ายบายละครับ คุณน้อยหน่า (ขออภัยที่เอ่ยนาม หวังว่าคงจะไม่ขอใช้สิทธิพาดพิงนะครับ) ก็ยิงคำถามเข้ามา 5 คำถาม โกวป้าคิดว่าจะตอบวันเดียวเสร็จ แล้วก็จะลา คุณ test ก็ขว้างระเบิดเข้ามาอีก 4 ลูก แถมคุณ pingpong ยังกรุณาทำเว็บเด้งให้น้องน้ำมนต์อีก ทั้งๆที่พายุเรียนคุณ pingpong ไปแล้วว่าพายุขอเปลี่ยนจากเว็บเด้งเป็นครีมหน้าเด้งให้อาโกว แต่คุณ pingpong ก็ไม่ยอมน่ะครับ ปรากฏว่าโกวป้าให้พายุตอบคำถามของคุณน้อยหน่า 2 วัน พายุก็เลยต้องอยู่ต่อมาจนถึงวันนี้ เพื่อแกะสลักลูกระเบิดที่คุณ test ส่งมาให้โดยเฉพาะเลยละครับ ถ้าคุณ test ไม่ชอบให้โกวป้าเขียนแทนอาโกว พายุพูดกับโกวป้าได้นะครับ แต่เรื่องจะให้อาโกวมาเขียนเองนั้น คุณ test ต้องไปพูดกับอาโกวเอาเองครับ 4. "คุณ Penporn ได้สัมผัสกับเรื่องที่เขียนด้วยตนเองมากน้อยแค่ไหน" โกวป้าเห็นและรู้จักพายุกับน้องน้ำมนต์มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก (มาเป็นลูกของอาโกว) เลยครับ เพราะโกวป้ากับอาโกวและโกวติ๋มทำงานอยู่ที่เดียวกัน ก็เลยคุยกันเรื่องพายุและน้องน้ำมนต์ทุกวัน เวลาอาโกวพาพายุไปฉีดวัคซีนในปีแรกที่ รพ. สัตว์เล็กฯ โกวป้าก็ไปด้วยทุกครั้งครับ มีอยู่ครั้งหนึ่งอาโกวไม่ว่าง โกวป้าก็รับอาสาพาพายุไปครับ พอไปถึง รพ. สัตว์เล็กฯ โกวป้าก็อุ้มพายุลงจากรถ แล้วก็อุ้มไว้ตลอดเวลา ขณะที่นั่งรอเข้าห้องตรวจอยูนั้น พายุรู้สึกเอ็นดูโกวป้ามากและอยากจะขอบคุณที่โกวป้าดูแลพายุอย่างดี พายุก็เลยแหงนหน้าขึ้นเลียที่ซอกคอของโกวป้า โกวป้าก็ำไม่ว่าอะไรครับ พายุก็ยิ่งเอ็นดูโกวป้ามากขึ้น พายุก็เลยเลียเรื่อยๆไปจนถึงกลางคอของโกวป้า โกวป้าก็ยังไม่ว่าอะไรครับ แต่พายุได้ยินโกวป้าพูดในใจว่า "เลียได้เลียไป อย่ามากัดคอหอยของชั้นเข้าก้อแล้วกัน" เวลาอาโกวพาน้องน้ำมนต์ไปโรงพยาบาล (โดยเฉพาะตอนที่น้องน้ำมนต์รักษาตัวที่ รพ. สัตว์เล็กฯ) โกวป้ากับโกวติ๋มก็ไปด้วยเกือบทุกวัน บางทีก็ไปด้วยทั้ง 2 คน บางทีก็ผลัดกันไปครับ วันเสาร์เป็นวันชุมนุมสังสรรค์ที่บ้านอาโกว โกวป้ากับโกวติ๋มก็จะมาที่บ้านอาโกวแต่เช้่า ชวนกันไปจ่ายตลาดและทำกิจกรรมอื่นๆ แล้วก็อยู่จนกินข้าวเย็นเสร็จแล้วนั่นแหละครับ ถึงจะแยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะฉะนั้นอาโกวได้คุยกับโกวป้าเรื่องพายุและน้องน้ำมนต์อาทิตย์ละ 6 วัน ส่วนพายุกับน้องน้ำมนต์ได้พบโกวป้าเฉพาะวันเสาร์วันเดียวครับ เมื่อตอนที่น้องน้ำมนต์ไม่สบายและอาโกวต้องดูแลน้องน้ำมนต์ จนไม่ค่อยจะมีเวลามาเล่นกับพายุนั้น พายุก็มีโกวป้านี่แหละครับที่มาชวนพายุวิ่งเล่นทุกวันเสาร์ สรุปว่าโกวป้าได้เห็นและสัมผัสกับเรื่องที่โกวป้าเขียนผ่านพายุด้วยตัวของโกวป้าเองส่วนหนึ่ง (มากน้อยแค่ไหนก็แล้วแต่คุณ test จะพิจารณาครับ) ได้จากการที่อาโกวเล่าให้ฟังส่วนหนึ่ง และได้จากการอ่านบันทึกของอาโกวอีกส่วนหนึ่งครับ ในอาทิตย์แรกที่พายุเข้ามาในกระดานเสวนานี้ พายุจึงเขียนเล่าเรื่องต่างๆลงในกระดานเสวนาจากความทรงจำอันเลอะๆเทอะๆของโกวป้าครับ เมื่อเอาบันทึกของอาโกวมาอ่าน เพื่อจะเขียนเล่าเรื่องน้องน้ำมนต์เป็นโรคหัดอย่างจริงจัง โกวป้าถึงได้รู้ว่าตัวเองพลาดไปหลายจุด โกวป้าเลยให้พายุออกมาขออภัยเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน ไงครับ วันนั้นน่ะมันเป็นวันเกิดของพายุแท้ๆ แต่พายุก็ต้องออกมาขออภัยในสิ่งที่ไม่ใช่ความผิดของพายุเองเลย น่าเบื่อหน่ายโกวป้าจริงๆเลยครับ วันนี้พายุเลยขอโพสต์รูปของพายุกับโกวป้าครับ จะได้เห็นว่าเราซี้กันขนาดไหน พายุน่ะเป็นหนุ่มแล้วนะครับ แถมยังรูปหล่ออีกต่างหาก ถ้าไม่ซี้กันจริงพายุไม่มีวันยอมให้สาวน้อย (แก่มาก) อย่างโกวป้าอุ้มนั่งตักหรอกครับ แขนข้างขวาของโกวป้าใส่เฝือกอยู่ครับ เพราะโกวป้าวิ่งไล่จะแย่งรองเท้าที่พายุคาบอยู่ พายุ็วิ่งหลบซ้ายหลบขวาอยู่บนพื้นกระเบื้องในบ้าน โกวป้าก็จับพายุไม่ได้สักที แล้วอยู่ดีๆ (ที่จริงต้องพูดว่าอยู่ดีไม่ว่าดี) โกวป้าก็ลื่นหงายหลังครับ โกวป้ากลัวหัวจะฟาดพื้น ก็เลยเอามือยันไว้ ปรากฏว่ากระดูกร้าวต้องเข้าเฝือกครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกคำตอบ อาโกวใจดีและอดทนมากนะกับพวกเจ้า อยากฝากตัวเป็นลูกศิษย์จัง สมแล้วที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติ ขอให้พวกเจ้าทำตัวดีๆ ให้สมกับที่เกิดมาโชคดีนะ รักและเอ็นดูเจ้าทั้งสองมากๆ เลย อิจฉานิดๆ ด้วยแหละ |
อย่างอารมณ์ดีๆ ไปทำงานก่อน 
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พี่พายุกับน้องน้ำมนต์ปะฉะดะไปทั่วเลยหรือคะ เก่งจริงนะตัวแค่เนี้ย คุณเพ็ญพรไม่กลัวพายุบ้างหรือ แต่ก็อย่างว่านะคะ เห็นมาแต่อ้อนแต่ออก ขอบคุณมากสำหรับเรื่องสนุกๆ และโศกเศร้าเคล้าน้ำตาที่เล่ามาทั้งหมด อย่าหายไปไหนนะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัสดีพายุ ขอเรียกแบบนี้นะ เพราะเรื่องที่มาเล่าผ่านตัวละครชื่อพายุเน๊าะ จริง ๆ น่าจะหมดรอบของน้อยหน่าไปแล้วละ แต่ยังมีเรื่องที่สงสัยบางอย่าง เอ..หรือเราอ่านไม่เคลียร์เองหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจน่ะ ถ้าอย่างงัยขอโทษไว้ก่อนนา.. ถือเสียว่าการมาคุยของน้อยหน่า เป็นการขอความรู้จากประสบการณ์ของอาโกวนะค่ะ -- ที่อ่านผ่านมาน้ำมนต์เป็นหลายโรคมาก อีก 2 โรคที่พายุมาเล่าและเขียนไว้และยังไม่ได้พูดถึงคือ โรคสำไส้อักเสบ และหูน้ำหนวก(น่าสนใจมาก) ก่อนที่จะเล่าถึงสองโรคนั้น ขอถามเพิ่มนะค่ะ -- ช่วงที่น้ำมนต์เป็นโรคหัด ต้องให้น้ำมนต์อยู่โดดเดี่ยวกับอาโกว กันพายุให้อยู่ในอาณาจักรของพายุเอง ไม่ทราบว่าช่วงเวลานั้นใครดูแลพายุ หรือพายุอยู่กับใครในอาณาจักรของเค้า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการดูแลอาหาร ดูแลความสะอาด ที่อยู่อาศัย เรื่องปล่อยเวลาขับถ่าย และเล่นด้วย ฯลฯ -- มาถามถึงโรคที่น้ำมนต์เป็นดีกว่า 1. น้องน้ำมนต์หูแฉะและเหม็น คุณหมอบอกว่าเป็นหูน้ำหนวก วันที่ 8-10 พ.ค. 46 อาโกวต้องพาน้องน้ำมนต์ไปฉีดยาและล้างหูทุกวัน คุณหมอให้ยากินมาด้วย -- ช่วงที่รักษาใช้เวลานานแค่ไหนค่ะ เพียง 2 วันที่บันทึกไว้ หรือว่านานไปถึงวัน 16 ส.ค. 46 (ที่อาโกวบันทึกต่อมาว่าน้ำมนต์มีประจำเดือน) และการดูแลนอกจากไปฉีดยาและล้างหูทุกวัน(กี่เข็ม+ล้างหูนานกี่วัน) + ยากิน เจ้าของต้องทำอะไรอีกบ้าง (แฮ่ะ ๆ ถามเผื่อ(นะ)วันนึงเจ้าตัวที่บ้านเกิดเป็นขึ้นมาจะได้รับมือถูก) โธ่..! ก็จะอะไรละ เค้าไม่ค่อยให้จับเช็ดหูเลย จับเช็ดแต่ละทีลมแทบรับประทานคนเลี้ยง แม่จะจับหักคอจิ้มน้ำพริกหลายหนแล้ว 555 อีกคำถามสำหรับโรคหูน้ำหนวก นอกจะหูมีกลิ่นเหม็น อาการท่าทางที่เค้าแสดงมีอะไรที่บอกได้ว่าเค้ากำลังเป็นบ้าง เช่น เกาบริเวณหูมั๊ย หรือ ฯลฯ (ท่านมีความรู้จะตอบก็ได้น้า) ไม่รู้จริง ๆ นา..ถึงถามเนี่ย 2. โรคสำไส้อักเสบ เค้ามาเป็นตอนไหน (ช่วงอายุเท่าไหร่) อาการเป็นอย่างไร และได้รับการรักษาอย่างไรบ้าง ---------------------------------------------- จากคำตอบที่โกวป้าตอบคุณ test ทำให้เห็นความสัมพันธ์ที่ดีของคำว่าเพื่อน ที่อาโกว โกวป้า โกวติ๋ม มีให้กันแล้วกัน เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอาโกว ขนาดโกวป้ามาหาพายุอาทิตย์ละ 1 ครั้ง(วันเสาร์) แต่ความผูกพันธ์ที่มีให้มาแต่เล็กแต่น้อย "แล้วอะไรละ" ที่ทำให้เค้าไว้ใจขนาดเลียหน้าเลียคอได้ แสดงความรักได้ขนาดนี้ -- หมาพันธุ์นี้ถ้าไม่รักไม่ผูกพันธ์ด้วยไม่มีทางที่เค้าจะทำกับคนอื่นแบบนี้แน่ ขนาดคนในบ้านเค้ายังเคยจัดการมาแล้วไม่ใช่รึเจ้าหนูพายุ อิอิอิ ความสวยงามที่ถ่ายทอดผ่านพายุ ที่อาโกวมีให้เพื่อนและสิ่งมีชีวิต 2 ตัวนั้น น่าจะให้ข้อคิดอะไรดี ๆ สำหรับคนที่ ท้อ เบื่อ เหนื่อย กับเพื่อนร่วมงานหรืออยากจะทิ้งเพื่อน 4 ขาให้ไประหกระเหินบ้างเน๊าะ ดีใจที่ยังมีคนรักและอยากเลี้ยงบางแก้ว ทำเพื่อให้เค้าได้รอดแบบนี้ และที่ไม่น่ามองข้ามเลยคือ "โกวป้า" โกวป้าเป็นอย่างที่เป็น (ที่เล่าผ่านเรื่องพายุ+น้ำมนต์) นี้ ก็ให้เห็นอะไรอีกมากมาย ยิ่งกว่ามิตรเสียอีก วันหนึ่งหวังว่าตัวเองจะมีเพื่อนแบบนี้บ้าง จะรออ่านเรื่องดี ๆ อีก 1 เรื่องบนเว็บนี้ |
 | พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัสดีจ๊ะ พายุของอาโกวทั้งสาม ได้ติดตามอ่านเรื่องของพายุกะน้ำมนต์มาตลอด จริงอย่างที่คุณน้อยหน่ากล่าวว่า "ความสวยงามที่ถ่ายทอดผ่านพายุ ที่อาโกวมีให้เพื่อนและสิ่งมีชีวิต 2 ตัวนั้น น่าจะให้ข้อคิดอะไรดี ๆ สำหรับคนที่ ท้อ เบื่อ เหนื่อย กับเพื่อนร่วมงานหรืออยากจะทิ้งเพื่อน 4 ขาให้ไประหกระเหินบ้างเน๊าะ" ป้าคิดว่าความรักของอาโกวทั้งสามที่มีต่อกันและมีต่อพายุกะน้ำมนต์คือปัจจัยสำคัญที่ก่อให้เกิดสื่งงดงามที่ถ่ายทอดออกมาโดยพายุ รออ่านเรื่องของพายุกะน้ำมนต์ในโอกาสต่อไปด้วย |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
คุณน้อยหน่าครับ ขอนุญาต เสริมเรื่องการทำความสะอาดหูและการหยอดหู ของสุนัข นะครับเป็นข้อความที่คัดลอกจากหนังสือ The pill book Editor-in-Chief : Kate A.W. Roby, V.M.D. Lenny Southam, D.V.M. แปลโดยเภสัชกรพิสิฐ วงศ์วัฒนะ ดังนี้ วิธีการทำความสะอาดหูและการหยอดหู จับหูเบา ๆ เอาน้ำยาล้างหูหยอดให้เต็มช่องหู อย่าขี้เหนียวน้ำยาล้างหู คลึงเบา ๆ ที่โคนหูเพื่อช่วยให้ขี้หูและสิ่งสกปรกหลุดละลายออกมาในน้ำยา ปล่อยมือเพื่อให้สุนัขสะบัดหัวให้น้ำยาล้างหูไหลออกจากหูเอง หรือใช้สำลีแห้งสอดใส่เข้าไปในหูเพื่อดูดซับน้ำยาล้างหูออกจากหู ล้างซ้ำ ๆ จนเห็นว่าหูสะอาดแล้ว จึงหยอดหูด้วยยาหรือน้ำยาที่สัตว์แพทย์แนะนำหรือให้มา ปล่อยให้สุนัขสะบัดหัวจนยาแห้งเอง น้ำส้มสายชูที่มีกรดน้ำส้ม 2.5 % เป็นน้ำยาล้างหูชั้นเยี่ยม วิธีทำก็ไม่ยากเพราะน้ำส้มสายชูกลั่นที่เราซื้อมาทำอาหาร มักมีกรดน้ำส้มอยู่ 5 % เพียงเติมน้ำสะอาดเข้าไปอีก 1 เท่าตัว เราก็จะได้น้ำยาล้างหูอย่างดี ราคาถูก การใช้น้ำส้มสายชูล้างหูจะทำให้ช่องหูมีสภาพเป็นกรดอ่อน ๆ ภาวะความเป็นกรดสามารถยับยั้งการเจริฐเติบโตของแบคทีเรียและเชื่อยีสต์(รา)ได้หลายชนิด แบคทีเรียและยีสต์ที่ไม่ชอบความเป็นกรดมักเป็นแบคทีเรียและยิสต์ที่ก่อให้เกิดโรค |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
คุณน้อยหน่าใช้สิทธิพาดพิงจนได้นะครับ พายุอุตส่าห์พูดกันไว้แล้วเชียว น้องน้ำมนต์เป็นโรคลำไส้อักเสบตอนอายุ 2 เดือนครึ่ง ตอนที่ไปรักษาที่ รพ. สัตว์เล็กน่ะครับ (15-25/มค/46) อาการก็คือ มีไข้สูง ถ่ายเป็นมูกเลือดและมีเส้นๆเหมือนไส้เดือนเปื่อยๆ (ถ่ายที่บ้านครับ) แล้วน้องน้ำมนต์ยังไปถ่ายโชว์ให้คุณหมอดูบนโต๊ะตรวจ เป็นสีแดงคล้ำ มีเศษเนื้อยุ่ยๆปน มีกลิ่นเหม็นคาวมากๆ คุณหมอฉีดยาและให้น้ำเกลือ พออาการดีขึ้นสัก 1-2 วัน (น่าจะเป็นวันที่ 20-21 มค. ที่อาโกวไม่ต้องพาน้องน้ำมนต์ไปให้น้ำเกลือรอบเย็นน่ะครับ) จากนั้นน้องก็เป็นโรคหัดครับ อาโกวนึกไม่ออกครับว่าตอนที่น้องน้ำมนต์เป็นหูน้ำหนวกนั้นน้องเค้าเกาบริเวณหูหรือเปล่า อาโกวจำได้แต่ว่าพอเข้าใกลน้องน้ำมนต์ อาโกวก็จะได้กลิ่นเหม็น ตอนแรกอาโกวคิดว่าเป็นกลิ่นปาก แต่ตอนที่อาโกวแปรงฟันให้น้องน้ำมนต์อาโกวก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติครับ อาโกวเลยใช้จมูกเรดาร์ตามกลิ่น พบว่ามาจากหู และหูก็แฉะด้วย คุณหมอฉีดยาให้ (วันละ 2 เข็ม) และล้างหูให้อยู่ 3 วันครับ คือวันที่ 8-9-10 หลังจากนั้นคุณหมอให้อาโกวเป็นคนหยอดยาให้เอง อีกประมาณ 2 อาทิตย์ พร้อมกับให้น้องน้ำมนต์กินยาด้วยครับ ตอนที่น้องน้ำมนต์เป็นโรคหัด น้องน้ำมนต์ถูกกักตัวอยู่ที่ลานซักล้าง (มีหลังคาคลุม) หรืออย่างมากก็อยู่ในห้องครัวซึ่งอยู่ติดกับลานซักล้างครับ ที่จริงพื้นที่ที่เหลือทั้งหมดในบ้านควรจะเป็นพื้นที่ของพายุ แต่อาโกวให้พายุอยู่ได้แค่ห้องนั่งเล่น มีห้องกินข้าวเป็นฉนวนคั่นระหว่างห้องนั่งเล่นกับห้องครัวครับ พายุจะอยู่ในกรงเฉพาะตอนกลางคืน เช้าขึ้นมาพี่จอยก็จะมาเปิดกรงให้ พายุก็จะวิ่งเล่นและขุดดินอยู่ในอาณาจักรของพายุ พอเบื่อ พายุก็จะไปนอนหลับในห้องนั่งเล่นหรือที่ระเบียงหน้าห้องนั่งเล่นครับ พี่จอยเป็นคนเอาข้าว-น้ำ และอาหารเม็ดมาให้พายุ และเล่นกับพายุด้วยสักพักหนึ่ง จะเล่นกันนานหน่อยก็ตอนเย็น เวลาที่พี่จอยเข้ามารดน้ำต้นไม้ในอาณาจักรของพายุน่ะครับ ตอนเช้าก่อนที่อาโกวจะไปหาน้องน้ำมนต์ อาโกวก็จะออกทางประตูห้องนั่งเล่น มาเล่นกับพายุพักหนึ่ง แล้วตอนค่ำพอเอาน้องน้ำมนต์เข้ากรงแล้ว อาโกวก็จะไปอาบน้ำ แล้วถึงจะมาเล่นกับพายุและเอาพายุเข้ากรงครับ ตอนนั้นพี่-น้องและหลานๆของอาโกวที่แวะเวียนมาที่บ้าน จะเล่นกับพายุทุกคนแหละครับ แต่คนที่เล่นได้ถูกใจพายุมากที่สุดคือโกวป้าครับ พอโกวป้าเข้ามาในอาณาจักรของพายุ โกวป้าก็จะร้องดังๆว่า "จับพายุ!" พายุก็จะรีบคาบของอะไรสักอย่างหนึ่งแล้วล่อให้โกวป้าไล่จับ โกวป้าจับพายุไม่ค่อยทันหรอกครับ โธ่! ก็พายุมีตั้ง 4 ขา โกวป้ามีแค่ 2 ขาเอง แถมยังแก่อีกต่างหาก ส่วนเรื่องการขับถ่าย พายุถ่ายได้ตามชอบใจในอาณาจักรของพายุ พี่จอยจะเป็นคอยตามเก็บตอนที่พี่จอยเข้ามารดน้ำต้นไม้ครับ วันเสาร์ อาโกวจะให้โกวติ๋มเฝ้าน้องน้ำมนต์ แล้วอาโกวกับโกวป้าและพี่จอยจะช่วยกันอาบน้ำให้พายุครับ ภารกิจของพายุเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว พายุเลยขอถือโอกาสนี้ลาคุณน้อยหน่าและทุกๆท่านครับ พายุขอขอบพระคุณทุกๆท่านที่เมตตาเอ็นดูพายุและน้องน้ำมนต์ ขอขอบพระคุณเว็บมาสเตอร์ (โดยเฉพาะคุณ pingpong) ที่เปิดโอกาสให้พายุเข้ามาพูดคุยในการดานเสวนานี้ ทำให้พายุได้เห็นโลกกว้างขึ้น ได้รู้ถึงความรักและความอาทรที่ทุกๆท่านมีให้แก่พี่น้องเผ่าพันธุ์ ของพายุ พายุซาบซึ้งใจมากครับ ถึงพายุจะต้องอำลากระดานเสวนานี้ไป แต่โกวป้าจะยังอยู่ดูแลเว็บส่วนตัวของน้องน้ำมนต์ http://nammon.bangkaew.com/ กรุณาแวะมาทักทายโกวป้าบ้างนะครับ พายุกลัวโกวป้าจะเหงาน่ะครับ โกวป้าบอกพายุว่าถ้ามีใครถามคำถามเข้ามา โกวป้าก็จะตอบ แต่ถ้าไม่มีคำถามเข้ามา โกวป้าก็จะเอารูปของพายุและน้องน้ำมนต์ในอัลบั้มมาโพสต์ให้แฟนๆ ของพายุและน้องน้ำมนต์ได้เข้ามาทักทายหรือวิพากษ์วิจารณ์กันวันละ 1 รูปครับ (ยกเว้นวันหยุดราชการและวันนักขัตฤกษ์) รูปของพายุกับน้องน้ำมนต์เท่าที่คัดสรรมาผูกเป็นเรื่อง มีอยู่ 3 ชุด ชุดละประมาณ 20 รูปครับ คือ 1. ชุด หมาน้อยชายพายุ กับ หมาน้อยหญิงน้ำหนาว 2. ชุด หนุ่มน้อยพายุ กับ หมาน้อยหญิงน้ำมนต์ และ 3. ชุด หนุ่มน้อยพายุ กับ สาวน้อยน้ำมนต์ รูปบางรูปก็ไม่ชัดหรอกครับ เพราะเป็นรูปฝีมือสมัครเล่นของอาโกวและหลานๆ แถมอาโกวยังทำผิดพลาดโดยไม่จงใจอย่างไม่น่าให้อภัย คือ อาโกวไม่ได้ถ่ายรูปพายุ เมื่อตอนที่พายุยังเล็กๆและน่ารักสุดๆไว้เลยครับ กว่าอาโกวจะนึกได้พายุก็เกือบจะพ้นวัยเด็ก ไปแล้วครับ โกวป้าเล่าว่าโกวป้าเคยไปดูการแสดงของคุณสายันต์ สัญญา ที่ต่างจังหวัดตอนที่คุณสายันต์ กำลังโด่งดังมากๆ โกวป้าได้ยินคุณสายันต์ออดอ้อนแฟนๆ จนแฟนๆใจอ่อน (ใจอ่อนนะครับ ไม่ใช่อ่อนใจ) ไปตามๆกัน พายุเลยขอเลียนคำออดอ้อนแฟนๆของคุณสายันต์ว่า "พายุขอฝากโกวป้าไว้ในอ้อมใจของทุกๆท่านด้วยนะครับ" พายุลาละครับ สวัสดีครับ  |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พี่พายุอย่าลาไปจริงๆ นะ โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติกันเลยล่ะ อาโกวมีการแปรงฟันให้น้องน้ำมนต์ด้วยหรือ แล้วพี่พายุหล่ะ ยอมให้แปรงดีๆ เลยหรือ แปลกจัง ทำได้ไงน่ะ แล้วบ้วนปากยังไง ขอใช้สิทธิ์ในฐานะแฟนคนหนึ่งได้ไหมคะ คือ ขอใช้สิทธิ์เรียกร้องให้พี่พายุเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง แต่จะให้ดี น่าจะให้นู๋น้ำมนต์มาเล่าก็ดีนะ หวังว่าคุณเพ็ญพรคงจะกรุณารับไว้พิจารณานะคะ ขอบคุณค่ะ และถือโอกาสนี้ ขอบคุณสำหรับความสนุกสนานตลอดช่วงเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมา |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
แอบติดตามอ่านมาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เลยครับ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ได้อ่านเรื่องราวของวงศ์วายุและน้องมนต์มินตรา สำนวนการเขียนแบบนี้ ชวนให้ติดตามเป็นอย่างยิ่งเลยครับ อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ พี่น้อยหน่าล่ะครับ เมื่อไรจะเขียนเรื่องสนุกๆของน๊โอมาเล่าสู่กันอ่านอีก เรื่องที่พี่น้อยหน่าเขียนก็มีผู้คนติดตามกันล้นหลามไม่แพ้กันเลยครับ ..อ้อ..ว่าแล้วก็ขออนุญาติเก็บเรื่องของพายุกับน้ำมนต์ลงในห้องสมุดส่วนตัวของผมนะครับ เพราะผมเห็นว่ามีประโยชน์มากๆเลย ถ้าเป็นไปได้ อยากให้พี่วิเชียรหรือพี่นิวัตก็ได้ ลองนัดพวกเรากันอีกที ไปเจอกันที่งานเมืองทองปลายเดือนนี้ เอาลูกๆสี่ขาไปเจอกัน ปาร์ตี้กันเล็กน้อย น่าจะดีไม่หยอก |
| พายุและน้ำมนต์ |
แง่ ๆๆๆ  จาเอาอีก .... เราติดตามอ่านเรื่องของพายุ โดยโกวป้า มาตั้งแต่ต้นจนจบ ขอบอกว่าติดเหมือนอ่านการ์ตูนเลย เปิดอ่านทุกวัน วันละหลายๆ รอบ อ่านแล้วได้อะไรหลายๆ อย่าง ... ชอบมากคะ อยากให้เขียนอีกเรื่อยๆ .. จะติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณโกวป้านะคะที่เขียนเรื่องดีของความน่ารักและน่ารู้ในเพื่อน 4 ขาของเรา....ทำให้เราได้รู้และรักพวกเค้ามากขึ้น ขอบคุณคะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
พายุคนเอ๊ยหมาดี อย่าลาไปไหนเลยนะคร๊าบ แฟนๆ คิดถึงแย่ ขอถามคำถามหนึ่งข้อได้มั๊ยคร้าบ คือเรามักได้ยินคำพูดที่ว่า "nothing perfect" ถ้าดูจากน้องน้ำมนต์ ก็จะเห็นว่าจริงตามนั้นเพราะสุขภาพไม่ดี และถึงแม้จะน่ารักแต่ก็สวยสู้พายุไม่ได้ แต่สำหรับพายุ ดูๆ แล้ว perfect ถ้าเทียบกับคนก็ต้องบอกว่า "รูปหล่อ (เป็นหมาที่สวยมาก) พ่อรวย (อาโกวมีฐานะ) ความรู้ดี (เขียนเล่าเรื่องได้)" พายุมีจุดอ่อนบ้างมั๊ย แล้วนิสัยใจคอของพายุกับน้ำมนต์ต่างกันหรือไม่ ต่างกันอย่างไร เล่าให้ฟังบ้างนะคร้าบ อยากรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับพายุและน้ำมนต์นั่นแหละ รู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเลย "ไม่ได้โม้" 555 |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
สวัสดีค่ะ ติดตามอ่านเรื่องราวของพายุและน้องมาตั้งแต่ต้น เป็นสิ่งแรกที่ทำหลังจากลุกจากที่นอน นั่งรอทุกเช้าเหมือนคนรออ่านนวนิยาย และก็มีทั้งอมยิ้ม หัวเราะ น้ำตาซึม และร้องไห้ ครบถ้วนทุกอรรถรสเลย รู้สึกซาบซึ้งกับสิ่งดีๆ ที่พายุและน้องได้รับ พวกหนูโชคดีมากนะคะที่แม้จะเกิดเป็นสัตว์สี่เท้า แต่ก็ได้รับความรัก ความเอาใจใส่ และการปฏิบัติเฉกเช่นหรือดีกว่าสัตว์ประเสริฐเช่นเราๆ บางคน หลายครั้งที่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าถ้าลูกๆ สี่ขาของเราป่วย เราจะทำให้เค้าได้แม้เพียงครึ่งหรือไม่ ทั้งๆ ที่เราก็ไม่มีภาระอื่นใดและไม่มีปัญหาเรื่องเงินทองเช่นกัน หลายๆ คน (อาจรวมเราด้วย) ที่ร่ำรวยก็อาจส่งเค้าเข้าอยู่ในคลีนิค และให้อยู่ในความกรุณาของหมอและพยาบาล แต่พวกหนูโชคดีมากๆ ที่ได้เกิดเป็นลูกรักของ "อาโกว" รายละเอียดทั้งหมดที่พายุเล่ามาแสดงให้เห็นถึงจิตใจอันดีงาม และความเอื้ออาทรของ "อาโกว" และผลแห่งกรรมดีที่มองเห็นในชาตินี้คือการมีเพื่อนที่ประเสริฐและมีน้ำใจเช่นกันทั้งเพื่อนสองขา ("โกวป้า" และ "โกวติ๋ม") และสี่ขา (พายุและน้ำมนต์) ประโยคที่อ่านแล้วกินใจมากที่สุดคือ "ทุ่มสุดตัวแล้วนะ เมื่อไหร่จะหายซักที" จะมีใครบ้างมั๊ยหนอที่จะทุ่มสุดตัวแบบนี้ (ไม่นับทุ่มซื้อเสียงหรือทุ่มเพื่อตำแหน่งหน้าที่เพื่อหาประโยชน์ใส่ตัวนะ) ขอโทษนะคะที่เขียนซะยืดยาว ตอนอ่านแรกๆ ก็ไม่คิดจะเข้ามาแสดงความคิดเห็นหรอกนะคะ และไม่ได้เป็นสมาชิกด้วย แต่เมื่ออ่านๆ ไป ก็เกิดอยากมีส่วนร่วม เลยต้องสมัครสมาชิกและก็เข้ามานี่แหละค่ะ จะคอยติดตามอ่าน (อย่างใจจดจ่อ) เรื่องของหนูทั้งสองนะคะ ท้ายนี้ขอฝากชม "โกวป้า" ของหนูว่าเขียนหนังสือได้สนุกมาก และเล่าเรื่องได้อย่างน่าสนใจชวนให้ติดตาม ถ้าเลิกจากการเป็นแม่พิมพ์ของชาติก็น่าจะเขียนเรื่องเป็นงานอดิเรกได้นะคะ (แต่อาจไม่ดังเท่า ว. วินิจฉัยกุล นะคะ) รักหนูทั้งสองค่ะ ปล. หนูทั้งสองน่ารักม๊ากมากเลยค่ะ |
| พายุและน้ำมนต์ |
|
คุณ Penporn ขึ้นกระทู้ใหม่มาโพสต์รูปเล่าเรื่องสนุกๆอีกได้นะครับ แล้วจะสร้างลิงค์ไปให้ที่เว็บส่วนตัว เพราะกระทู้นี้ยาวมาก อาจจะโหลดช้าหน่อย ถ้ามีโอกาส อยากให้พาพายุและน้ำมนต์มาเที่ยวเล่น ทำความรู้จักกับเพื่อนๆที่สนามหญ้า กระทรวงสาธารณสุขวันอาทิตย์ตอนเย็นๆบ้าง http://www.bangkaew.com/elearning/calendar/view.php?view=day&cal_d=19&cal_m=6&cal_y=2005 |