 | สวัสดีทุกท่านครับ |
|
สวัสดีครับ ทดสอบ ทดสอบ ลอง post รูปดูครับ ชื่อ อาเฉ่าครับ ตอนนี้วิ่งเล่นอยู่บนสวรรค์หมากับหนูจ๋าครับ  คิดถึงแกจังตามมาจากบอร์ดของคุณโป๋ครับ สวัสดีทุกท่าน  |
 | ตอบ: สวัสดีทุกท่านครับ |
|
ยินดีต้อนรับครับ อ้าว ไม่ใช่คุณณัฐพลคนเดียวกับเจ้าของเฉาก้วยฟังหูไว้หูหรือครับ เป็นอะไรไปสวรรค์ ช่วยเล่าให้เพื่อนๆฟังด้วย  http://www.hightidediving.com/bangkaewdog/viewtopic.php?t=592&sid=54d5777a43838f6dea083602f6804d29 |
 | ตอบ: สวัสดีทุกท่านครับ |
|
สวัสดีครับคุณ nutthapol และอาเฉ่า หนูจ๋า และหนูสวยยินดีต้อนรับสู่ชุมชนคนรักบางแก้วครับ ผมเองก็เข้าไปหาความรู้ในเวปพี่โป๋บ่อยๆ แต่ไม่ได้แสดงตัวน่ะครับ หนูจ๋าคงมีความสุขกับอาเฉ่า และอีกมากบนสวรรค์น่ะครับ คิดถึงจริงๆ เห็นรูปทีไรน้ำตาซึมทุกที น้องหนูสวยยินดีต้อนรับครับ คงได้คุยกันในหลายๆเรื่อง หลายๆแง่มุมครับ คุณ nutthapol หาเพื่อนใหม่มาเลี้ยงหรือยังครับ ถ้ามีช่วยเล่าให้เพื่อนๆฟังหน่อยครับ  |
| ตอบ: สวัสดีทุกท่านครับ |
|
ยินดีต้อนรับ เข้าสู่ชมชนครับ อาเฉ่า เป็นอะไรไปหรือครับ อายุยังน้อยๆอยู่เลยนี่หน่า ลองมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์การดูแลสุนัขกันก่อนที่จะมีน้องของ อาเฉ่า นะครับ |
| ตอบ: สวัสดีทุกท่านครับ |
|
คนละณัฐพลครับ ผมเพิ่งเข้าไปอ่านข้อมูลในเว็บคุณโป๋สักเืดือนนี้เองครับ ตอนได้ไอ้เฉ่ามา เพิ่งสมัครสมาชิกไปได้ไม่นานเลย เขาเพิ่งอายุขัยได้ 13 สัปดาห์เท่านั้นครับ ผมอ่านกระทู้เรื่องหนูจ๋าแล้วก็เศร้าใจ อินไปด้วยเลย ได้มันมาจากพี่ชายตอนอายุ 2 เดือน ตอนแรกไม่รู้เลยนะว่าบางแก้วน่ะดุเป็นที่ขึ้นชื่อลือชา พอได้มาแล้วมีแต่คนทักว่าดุอย่างโน้น อย่างนี้ เราก็เริ่มกลัว จึงเริ่มศึกษาหาข้อมูล ถึงได้ไปพบเว็บคุณโป๋ครับ มีประโยชน์ครับ ได้ข้อมูลเยอะ ไปไล่อ่านอยู่สักพักถึงได้รู้ว่า พฤติกรรมที่มันทำแต่ละอย่างนั่น เป็นพันธุกรรมทั้งนั้นเลยครับ บางแก้วตัวอื่นก็เป็นกัน ตลกดี ไม่ว่าจะเอาขาหน้าวักน้ำตอนกินน้ำ ชอบลงไปเล่นน้ำในอ่าง นั่งพับเพียบ (ตามในรูป ที่ขาหลังไพล่ไปทางเดียวกัน) มันซนมากเลย เล่นต้นไม้จนเละไปหมด พอดีผมต้องไปต่างประเทศประมาณ 1 สัปดาห์ แต่บ้านจะติดกับออฟฟิศซึ่งมีคนอยู่ตอนกลางวัน จึงไว้วางใจเพราะมันคุ้นกับพนักงานดี แต่จะมีปิดวันแรงงานติดกัน 3 วัน ซึ่งจะไม่มีคนอยู่เลย ตอนนั้นคิดว่าคงไม่เป็นไร ให้แม่บ้านมาให้อาหารวันละ 2 หนระหว่างปิด 3 วัน แล้วเดี๋ยวเปิดทำงานก็มีคนเต็มไปหมด ตอนขับรถออกมามันดูกระวนกระวายใหญ่ เหมือนรู้ว่าจะถูกทิ้ง ไม่นึกเลยว่าจะเป็นการเห็นหน้ากันครั้งสุดท้ัายของเรา ตอนมันตายไปผมไม่ได้อยู่มัน รู้สึกเสียใจเหลือเกิน แม่บ้านเล่าว่า ระหว่างวันที่หยุด เขาจะมาอยู่เล่นกับมันและให้อาหารให้น้ำ พอจะกลับมันก็หอนลั่นซอยเหมือนจะรำพันว่าถูกทิ้งอีกแล้วตู พอวันที่ 4 ที่เปิดทำงานก็ปรากฎว่ามันซึม ขาอ่อน ไม่กินข้าว กินแต่น้ำ อ้วกออกมาเป็นฟอง (วินิจฉัยภายหลังว่าน่าจะโดนยาเบื่อ จากคนใจร้ายในซอยที่รำคาญเสียงหอนของมัน ตอนอยู่คนเดียวมันคงหอนด้วยความอ้างว้าง) พอวันรุ่งขึ้นมันก็สิ้นใจแล้ว ตอนเขาเล่าให้ฟังเราก็โมโห โทษว่าพนักงานว่าไม่รู้จักเอาไปหาหมอ ถ้าได้ถึงมือหมอในวันนั้นคงล้างท้องทัน แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เพราะความจริงแล้วต้องโทษตัวเราเองที่ไว้วางใจปล่อยให้หมาเราอยู่กับพนักงาน แทนที่จะไปฝากไว้บ้านคนอื่น วันแรกๆ ตอนกลับมาบ้าน เศร้ามาก เป็นความผิดเราเอง ตอนก่อนตายมันคงนึกว่าคุณพ่อ คุณแม่ ทิ้งมันไปหมดแล้ว ปล่อยให้มันตายโดยลำพัง คงร้องบอกว่า "คุณพ่อ เฉ่าเจ็บ" แต่ถ้ามันพูดได้คงบอกพนักงานไป ก็คงไม่ตายแล้ว ศพมันก็ฝังไว้หลังบ้านนี่เอง เดือนกว่าๆที่เป็นพ่อลูกกันมา เปลี่ยนวิถีชีิวิตผมไปเยอะเลย ตอนนี้ต้องบอกว่าถ้าจะเลี้ยงหมาตัวใหม่ก็อยากได้บางแก้วอีก แล้วจะหาเพื่อนให้ด้วย ถ้าไม่สบายจะได้มีเพื่อนช่วย ช่วยเตือนกันด้วย ไม่ไปกินของคนแปลกหน้าสุุ่มสี่สุ่มห้า |