ผมเพิ่งจะกลับมาถึงเมื่อตอนตี 4 เช้าวันนี้เองครับ ต้องขอขอบพระคุณพี่นิวัติและแฟนพี่นิวัติที่มาช่วยดูและเจ้าโน่ตอนผมไม่อยู่ครับ ผมนึกว่ากลับมาถึงบ้านจะเห็นเจ้าโน่นอนซึมเหมือนวันที่ผมไป แต่ไม่ใช่ครับ เค้าดีใจมากมาทักทายไม่ยอมห่าง เป็นปกติเหมือนช่วงที่ยังไม่ป่วย

ผมนึกภาพไว้ว่ากลับบ้านคงได้เห็นโน่ผอมโซหมดเรี่ยวแรง แต่พอเห็นแล้วผมยิ้มได้เลยครับ ตาที่เคยแฉะมีขี้ตามาก ตอนนี้ก็ลดลงไปเยอะครับ ส่วนน้ำมูกก็ไม่ค่อยมีแล้ว ไข้ก็ลดลงไปแทบจะเป็นปกติแล้วครับ

เวลาประมาณ 7.00 ผมให้ยาก่อนอาหาร ให้ต้มไส้หมูกินไปบ้างเล็กน้อย เค้ากินเองครับแต่กินไม่เยอะ ซักพักก็ให้ยาหลังอาหาร เค้าจะไปเดินเล่นซักพักแล้วก็นอน

แล้วที่น่าดีใจสุด ๆ ก็คือเมื่อประมาณ 10.00 น. ของวันนี้โน่ก็ขึ้นมาบนบ้าน มานั่งยกมือให้เราจับ ท่านี้รู้กันดีว่าขอข้าวกินครับ เลยให้กุนเชียงไปหลายชิ้น เค้ากินเองนะครับ ไม่ได้ยัด กินเสร็จก็ลงไปวิ่งเล่นรอบบ้าน ผมเห็นแล้วชื่นใจครับ ซักพักก็ไปนอนอยู่ใต้ท้องรถ วันนี้วิ่งเล่นรอบบ้าน ไล่นก ไล่แมลงวันเหมือนตอนยังไม่ป่วยแล้วครับ แต่เล่นได้ไม่นานก็จะนอน

พรุ่งนี้จะพาไปหาหมอตามนัดครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะมารายงานให้พี่ ๆ ทราบ ขอขอบพระคุณพี่ ๆ ที่ให้กำลังใจครับ