ขอบคุณมากครับ น้องณัฐฐาพร และหนูแฮ้ปปี้ หนูจ๋าไม่มีวันลืมทุกคนหรอกครับ เขาคงจะคอยมองดูเพื่อนๆของเขาทุกๆตัว อยู่บนสวรรค์

การพลัดพรากจากสิ่งที่รักนั้นเป็นทุกข์ แต่ช่วงเวลาที่เราอยู่กับเขา เขาทำให้เรามีความสุขมากมาย ผมไม่เคยลืมเวลาเหล่านั้นเลย เปิดกระทู้ดูทีไรก็น้ำตาซึมทุกที ได้แต่คิดว่าเขาไปมีความสุขแล้ว และพวกเราทุกคนทำเต็มที่สำหรับเขาแล้ว แค่นี้หนูจ๋าก็มีความสุขที่สุดแล้วที่ได้มีเพื่อนๆ อย่างพวกเรา

ขอบคุณมากๆ ครับ   

   ต้องสารภาพก่อนเลยว่า สัปดาห์ที่ผ่านมา ต้องไปลงพื้นที่ จ.ระนอง ไปช่วยชาวบ้านที่โดนสึนามิ พอกลัมมาถึงเช้าวันเสาร์ ก้มาเข้าเว็บบางแก้ว อ่านแล้วก็รู้สึกเศร้า

   แต่อย่างที่พี่นิวัติพูดก็ถูกนะ เราน่าจะนึงถึงวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันกับเขา เรามีความสุขมากน้อยเพียงใด เขาได้ทำให้เราหัวเราะ มีความสุข  จดจำวันเวลาเหล่านั้น อาจจะมีบ้างที่เราเสียใจ แต่เราอย่าลืมว่า เราจะต้องเลี้ยงดูเพื่อนของเราที่มีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุด....

   แบมเองยังนึกถึงเจ้ามูมู่ทุกวัน เพราะเขาต้องอยู่บ้านตัวเดียว คิดถึงเขา เป็นห่วง ยิ่งฝนตกฟ้าร้อง เรายิ่งเป็นห่วง เพราะเรารู้ว่าเขากลัว และก็รู้ว่าเขาเหงา  วันหยุด จึงให้เวลากับเขาเต็มที่ พาไปนอกบ้าน อาบน้ำ เช็ดตัว ทำอาหารให้เขาทาน เท่านี้ทั้งเราและเขาก็มีความสุข แต่ก็คิดเหมือนกันว่า ถ้าวันหนึ่ง เราต้องไปต่างจังหวัด นานๆ (เพราะหน้าที่การงาน) หากเขาเป็นอะไรไป เราจะเสียใจ หดหู่ เพียงใด ..ไม่อยากจะนึกเลย