ระหว่างรอไป ทานไป พูดคุยกันไป ก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่โอ๊ตว่าหลงไปบ้านโป่ง ราชบุรี ก็เลยถือโอกาสทำธุระที่นั่นซะเลย กำลังกลับมา...

ขณะเดียวกัน คุณธนวัตร ก็กำลังออกเดินทางจากกรุงเทพฯ พวกเราเลยตัดสินใจรอต่อที่จุดรวมพล

ซักพักนึงครอบครัวแม่โอ๊ตก็เดินทางมาถึง มาพร้อมกับน้องชาย น้องสาว และลูกสาวอีกหนึ่งคน ก็เลยตั้งโต๊ะอีกวงหนึ่ง

ตามด้วยคุณธนวัตร ที่มาพร้อมกับพิตบูล ร่างกำยำ แต่นิสัยดีมาก ชื่อเบนซ์... ตามด้วยครอบครัวคุณอำนวย คุณต้อม และเจ้าเบิร์น ซึ่งยังมีอาการขนร่วงตามตัวอยู่

ระหว่างที่พวกเราทยอยกันมานี้ ป้าชัชก็กลายเป็นเจ้าของร้าน และเด็กเสริฟไปโดยปริยาย เดินเข้าไปสั่งอาหาร แล้วก็ยกอาหารออกมา เดินไปสั่งน้ำ แล้วก็ยกน้ำมาให้พวกเรา ขอขอบคุณป้าชัช กับลุงมากสำหรับอาหารมื้ออร่อย บรรยากาศร่มรื่น และเต็มไปด้วยมิตรภาพจากเพื่อนๆ ถึงแม้ว่าหลายๆท่านเพิ่งมาเจอกันที่นี่เป็นครั้งแรกก็ตาม

ผมว่าป้าชัชน่าจะเปิดร้านอาหารเองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เพราะไม่ว่าจะเป็นการต้อนรับ การบริการ การเอาใจใส่พวกเรานี่ เจ้าของร้านเองยังชิดซ้ายเลย รับรองลูกค้าเข้าไม่ขาดแน่ๆครับป้า

ระหว่างคนกินอาหาร สุนัขก็เล่นกันบ้าง กัดกันบ้างตามประสาหมาบางแก้ว เจ้าหนูจ๋าโดนโยนลงน้ำคลายร้อนไปสองรอบ ขึ้นมาก็เลยหงุดหงิดชวนทะเลาะกับโฟกัส ต้องพาไปสงบสติอารมณ์ในสวนข้างๆ ร้าน

ส่วนตัวอื่นๆ ก็เป็นมิตรกันดี แม้อากาศจะร้อนสักหน่อยสำหรับสุนัข ต้องคอยให้น้ำกันตลอด

คุณติ๊ก บอกพวกเราว่าที่กำแพงแสน มีผู้เลี้ยงบางแก้วอยู่มากพอสมควร แต่ยังกระจัดกระจายกันอยู่ และอยากให้พวกเรารวมตัวกันเป็นชมรมเพื่อส่งเสริม ให้ความรู้ที่ถูกต้องกับผู้เลี้ยง ซึ่งเป็นเรื่องที่ผู้เลี้ยงโซนนี้ต้องการมากๆ อยากให้พวกเราทำเป็นสมาคมให้ได้ จะเป็นประโยชน์กับผู้เลี้ยง หลายๆท่านเลย และจะเป็นการส่งเสริมให้มีการเลี้ยงสุนัขบางแก้วอย่างต่อเนื่องด้วย

นี่ก็ระหว่างรอป้าชัชเคลียร์ค่าเสียหายกับทางร้าน พวกเราตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมบ้านป้าชัช และลูกๆก่อนเดินทางเข้าบ้านนิรมล...

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ก็เริ่มออกเดินทางไปบ้านป้าชัช

เดี๋ยวมาต่อนะครับ... ขอตัวไปทานข้าวก่อน

เหยียบถิ่นเสือ...

เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากเกษตร กำแพงแสน แล้วเข้าซอยไปไม่ลึกมากก็ถึงบ้านป้าชัช มีอาณาบริเวณกว้างขวาง เมื่อพวกเราเดินเข้าไปถึงบริเวณบ้านก็พบกรงขนาดใหญ่ข้างบ้าน อยู่ด้านหลังที่จอดรถ พบลูกๆป้าชัช มาเห่าต้อนรับผู้มาเยือนอย่างอบอุ่น ทั้งอั่งเปา น้ำตาล และจินนี่

ลูกๆทั้ง สามไม่ทำให้ผู้มาเยือนผิดหวังเลย หลายท่านร้องโอ้โห หลายท่านจุ๊ปาก แบบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ทั้งสวย ทั้งสมบูรณ์ ทั้งใหญ่ มิน่าพี่วิเชียรถึงอยากให้พวกเราแวะมาบ้านป้าชัชนัก 

ทั้งสามตัว แยกย้ายกันไปต้อนรับพวกเรา โดยเดินเห่าไปรอบๆกรง และให้พวกเราถ่ายรูปกันอย่างเต็มที่ หลังจากนั้นป้าชัช ก็โชว์ให้พวกเราเห็นว่าจริงๆแล้ว ทั้งสามตัวนี้ นิสัย น่ารักมาก ยอมให้ป้าจูงแต่โดยดี แต่ป้าบอกว่าที่มันยอมนี่ เพราะว่าอยากจะออกข้างนอกต่างหาก

อยู่ดูสักพัก ทางบ้านนิรมลก็โทรมาแจ้งพี่วิเชียรว่า ประมาณบ่ายสามโมง ก็จะถึงเวลาให้อาหารสุนัขแล้ว เราจึงต้องรีบเคลื่อนพล ไปบ้านนิรมลเพื่อให้ทันได้เห็นการให้อาหารด้วย 

ตอนเยือนบ้านนิรมล...

ออกเดินทางตามถนนมาลัยแมน มุ่งหน้าไปทางนครปฐม ไม่ไกลจากแยก ม.เกษตรกำแพงแสนนัก ก็ถึงทางแยกเลี้ยวขวาไปทาง เมืองเก่ากำแพงแสน หลังจากเลี้ยวไปแล้วไม่นานนัก ก็ถึงทางเล็กๆเข้าสู่บ้านนิรมล ซึ่งหลบซ่อนตัวอยู่ในบริเวณไกลหมู่บ้าน และชุมชนพอสมควร

พวกเราเข้าไปจอดรถในลานจอดรถไม่กว้างมาก ต้องจัดที่จัดทางพอสมควรจึงจะสามารถทยอยจอดกันได้หมด พอลงจากรถ สิ่งแรกที่สัมผัสได้คืออากาศที่ร้อนระอุ ป้าชัชรีบเชิญชวนพวกเราให้ดื่มน้ำที่ป้าเตรียมมาก่อนเข้าไป

ด้านหน้ามองเข้าไป ส่วนแรกของบ้านนิรมลเป็นทางเข้า ที่ขนาบข้างไปด้วยห้องเป็นปูนก่ออิฐบล็อคเตี้ยๆ ซึ่งใช้เป็นที่เก็บอาหาร และโรงครัว และที่หลบแดดของผู้ดูแล และพวกเรา เดินเข้าไปก็พบว่า คนดูแลได้เตรียมอาหารไว้พร้อมแล้ว ซึ่งเป็นไก่สดต้ม แล้วสับเป็นชิ้นๆ อยู่ในกะละมัง

คุณวิน ได้มาต้อนรับและเล่าให้พวกเราฟังถึงรายละเอียด ต่างๆของบ้านนิรมล เช่นการแบ่งพื้นที่ของสัตว์ที่ฝากเลี้ยง และจรจัด เรื่องอาหารที่ใช้เลี้ยง ปัญหาต่างๆที่พบ

ในขณะที่พี่วิเชียร ก็เตรียมรวบรวมเงินบริจาค และเตรียมมอบให้กับทางคุณวินโดยมีป้าชัชเป็นผู้แทนมอบให้

หลังจากนั้นคุณวินก็นำพวกเราเข้าดูตามกรงต่างๆ ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ, คุณวินแจ้งว่ากรงด้านนอกจะเป็นประเภทฝากเลี้ยง ส่วนด้านในลึกที่สุดจะเป็นประเภทจรจัด และปัจจุบันกำลังขยายส่วนที่เป็นสุนัขจรจัดเพิ่มขึ้นอีกโซนหนึ่ง แสดงว่าปัญหาหมาจรจัดไม่ได้ลดลงเลย ทั้งๆที่มีผู้ใจบุญในสังคมเรามากกว่าแต่ก่อนเยอะ แต่ทำไมไม่ทราบได้ ปัญหาหมาจรจัดกลับเพิ่มขึ้นทุกๆวัน

คุณวินพาพวกเราเดินชมกรงใหญ่ด้านซ้ายมือ เป็นของบ้านรักษ์บางแก้ว ที่เป็นที่รองรับบางแก้วส่วนหนึ่งที่มีปัญหาที่เจ้าของไม่สามารถเลี้ยงได้

ไม่ว่าใครเดินเข้ามาใกล้กรงเขา จะมี 2-3 ตัวที่ให้ความสนใจผู้มาเยี่ยมมาเห่าต้อนรับตลอดเวลา

และตัวที่ได้รับความสนใจก็คือผู้มาใหม่ ที่ถูกขังเดี่ยวอยู่ในกรงเล็กๆ ซึ่งคุณวินอธิบายว่าที่ต้องให้กรงแค่พอดีตัวนี่ก็เพื่อต้องการดัดนิสัยของเขาให้ในอนาคตสามารถออกมาอยู่ร่วมกับเพื่อนๆตัวอื่นๆ นอกกรงได้ ภายหลังทราบว่าก่อนมาที่นี่ชื่อน้ำตาล ที่จะโดนตัดหูแล้วปล่อยนั่นแหละ มาที่นี่ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นแก้ว

บรรดาเพื่อนๆ ของเราส่วนหนึ่งที่ต้องมาอยู่ที่นี่ นะครับอยากลงรูปให้เยอะๆ ให้ครบทุกตัวเผื่อวันไหนเจ้านายเขาเข้ามาดูจะได้รู้ว่าพวกเขาเหล่านี้รอคอยอยู่

ส่วนตัวผมติดใจเจ้าตัวที่ใส่เสื้อตลอดถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนจัดก็ตาม คุณวินบอกว่าเขาหวงเสื้อของเขามากไม่มีใครถอดของเขาออกได้ ผมคิดเอาเองว่าคงจะเป็นสิ่งเดียวที่เขามีติดตัวมาจากบ้าน หรือเป็นสิ่งเดียวที่เขามีของเจ้านายอยู่ใกล้ตัวกระมัง

สมาชิกต่างแยกย้ายกันเดินเยี่ยมชม ด้วยความรู้สึกต่างๆกันออกไป

ส่วนนี้เป็นโรงเรือนไม่มีหลังคาด้านนอก สำหรับพวกที่นิสัยดี สามารถอยู่รวมกันได้ เป็นสนามกว้าง มีที่หลบแดดข้างๆ มีสุนัขจรจัดอยู่รวมกันเป็นจำนวนมาก

ก่อนกลับ พวกเราได้ร่วมสนทนากันอีกรอบ ทั้งเรื่องการก่อตั้งชมรม ซึ่งคงจะต้องนัดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวภายหลัง และคุณวินได้เสริมเรื่องราวจากประสบการณ์ที่เจอมาให้พวกเราเป็นความรู้มากมาย ทั้งในเรื่องการจับสุนัขจรจัด เรื่องการเลี้ยงด้วยอาหารเม็ด แล้วสุนัขส่วนใหญ่เป็นโรคไต (ซึ่งคงต้องคุยกันต่อว่าสาเหตุที่แท้จริงคืออะไร) ทำไมถึงไม่ให้โรงงานเขาบดไก่มาให้เลย ต้องมาต้มแล้วสับเอง (แกบอกว่าไก่บดสุนัขกินแล้วส่วนใหญ่จะฟันผุ เนื่องจากไม่มีกระดูกเล็กๆเอาไว้ขัดฟัน ไม่เหมือนการเลี้ยงด้วยอาหารเม็ด)

กองขาวๆที่กองอยู่ด้านขวามือของคุณอำนวย (พ่อน้องเบิร์นนั้น) เป็นอาหารที่พวกเราช่วยกันซื้อเพื่อบริจาคครับ ส่วนคุณอำนวยหลบร้อนออกไปพักเล่นกับเบิร์นข้างนอก

ต้องขอขอบคุณทุกๆคน คุณวิน ของที่บริจาค เงินสมทบ และน้ำใจของทุกๆท่านที่มีต่อสุนัขไร้ที่อยู่ ทั้งที่มีเจ้าของ และไม่มีเจ้าของเหล่านี้ และที่สำคัญคือความร่วมมือของทุกท่าน ทั้งที่มาด้วย และที่ไม่ได้มา แต่ส่งทั้งใจและของบริจาคมา

กิจกรรมนี้คงจะไม่สำเร็จได้หากไม่ได้รับความร่วมมือ ร่วมใจจากทุกๆท่านอย่างดียิ่ง

ขอชมคุณนิวัติเลยครับว่าลงข้อมูลได้ละเอียดมาก มีภาพพร้อมคำบรรยายตลอด แต่ผมขอออกตัวนิดนึงที่บอกผมว่าเป็นเซียนทางบางแก้ว ตรงนี้มิกล้าน้อมรับครับเพียงแต่ว่าชอบมากๆๆหลายคนคงเป็นเหมือนกันรวมทั้งคุณนิวัตด้วย หรืออย่างพี่ชนินท์ที่เมื่อวานก็ไปแวะเยี่ยมคอกของพี่อรรคพลที่ลพบุรีมา ต้องขอขอบคุณ คุณนิวัตอีกครั้งรวมถึงคุณแม่โอ๊ตและน้องๆที่เป็นธุระเรื่องการขนส่งอาหารสุนัขรวมทั้งต้องยกเองด้วย คงต้องเหนื่อยแน่นอน ผมเองเคยทำงานเกี่ยวกับกุ้งต้องยกอาหารเองเหมือนกันรู้ว่ามันเหนื่อยยังไง แต่จะผิดกันตรงที่คุณนิวัตได้ความสุขใจที่ทำเพื่อบางแก้วจริงๆและจะได้บุญเต็มๆเลยครับ  ขอพูดเรื่องสลดใจต่ออีกหน่อยครับเรื่องบรรดาสุนัขที่ทิ้งที่บ้านนิรมลนอกจากหมานอกอย่างเกรทเดนที่ถูกทอดทิ้งแล้ว(มี4ตัว) ยังมีเซนเบอร์นาร์ดที่ใครต่อใครว่าเป็นหมาใจดีเป็นหมานักบุญก็ยังต้องมาอยู่ที่นี่ ยังมีดัลเมเชี่ยน อัลเซเชี่ยน เป้นต้น ทึ่งกับคุณวินและทีมงานมากเลยที่ดูแลสุนัขได้เป็นอย่างดีเท่าที่จะทำได้เพราะรวมๆแล้วมีสุนัขที่ต้องดูแลราว1400 ตัว ขอให้กำลังครับ