คุณภัคธรครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เรื่องบ้านที่บอกมานั้นเลี้ยงได้แน่นอนครับ เพราะบางแก้วเขานิสัย ถ่ายเป็นที่เป็นทางอยู่แล้วนะครับ

แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือ การที่คุณภัคธรอยากเลี้ยงแต่ทางบ้านคัดค้านนี่น่ะสิ ถ้าทุกคนที่บ้านไม่ทราบนิสัยที่แท้จริง และยอมรับข้อเสียบางอย่างไม่ได้ คุณภัคธรก็จะไม่มีความสุข ที่บ้านก็จะไม่มีความสุข และหมาก็จะเครียดด้วยครับ คือสรุปว่าทุกคนจะเครียดกันหมด คือสุนัขทุกๆพันธ์ก็จะมีข้อเสียของมันเอง เช่นเดียวกับบางแก้ว มันไม่ใช่สุนัขที่คนต้องการอย่างไรแล้วเขาจะสามารถทำให้ได้ทุกอย่าง นะครับ หลายๆเรื่องต้องการความเข้าใจ ความรัก ความเอาใจใส่พอสมควร

ผมเองอยากจะบอกว่า สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่ว่ามีที่เลี้ยงหรือไม่ บ้านใหญ่พอ หรือมีสวนให้เขาวิ่งเล่นหรือเปล่า แต่จะเป็นเรื่องของสมาชิกในบ้านทุกคนว่ารักและเอาใจใส่ และเข้าใจเขาหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ อยากให้ทำความเข้าใจกับทุกๆคนก่อนว่าหมามันไม่ได้มีนิสัยที่ดีทุกอย่าง อย่างที่คนอยากให้เป็นนะครับ หลายๆเรื่องคนก็ต้องปรับตัวเข้าหาเขาบ้าง และอยากให้ศึกษาให้มากๆ เพื่อที่จะมีความเข้าใจในธรรมชาติของเขา ก่อนที่จะเลี้ยงเขานะครับ

พวกเราพร้อมที่จะให้คำปรึกษา และแนะนำ การแก้ปัญหาหลายๆอย่างในการเลี้ยงดูนะครับ ลองดูนะครับ ผม และหลายๆท่านในชุมชนฯนี้ ผ่านจุดนั้นมาแล้ว ก็มีความสุขกันทั้งครอบครัวกับการเลี้ยงเขา มีทั้งน่าเหยียบ มีทั้งตลก มีทั้งน่ารัก มีทั้งโหด มัน ฮา ... มีครบทุกรสชาตครับ กับการเลี้ยงบางแก้ว

สวัสดีค่ะคุณภคธร ดิฉันก็เพิ่งมีบางแก้วเลี้ยงเป็นตัวแรกนะคะ ประสบการณ์ก็คงยังน้อย แต่ก็อยากเล่าประสบการณ์ในการเรียนรู้ที่อยู่ร่วมกับเค้าให้ฟัง

ที่บ้านมีความเห็นตรงกันว่าปีใหม่นี้จะหาเพื่อนสี่ขามาอยู่ร่วมบ้าน แล้วเราก็ได้เค้ามาจากที่พิษณุโลก ตอนเค้าอายุ 2เดือน มีใบประวัติ และก็หมายเลขที่หูเค้าด้วย ตอนนั้นอู๊ย...น่ารักค่า...พอพาเค้ามาอยู่ที่บ้าน พาเค้าไปฉีดวัคซีน หมอก็แนะนำว่า เอาเค้าให้อยู่นะ แล้วก็ให้อาหารด้วยมือของเรา คือฟังดูแล้วเรารู้สึกเครียด เพราะลักษณะที่ฟังคนอื่นพูดแล้ว ดูน่ากลัว เราจึงเลี้ยงเค้าอย่างใกล้ชิดจะเล่นกับเค้า จะกอด จะให้อาหารด้วยมือของเราเอง เวลาให้อาหารเราก็นั่งเฝ้าเค้าโดยที่ไม่ยุ่งกับเค้า จนเค้าคุ้นก็เริ่มลูบตัวเค้าตอนเค้ากินอาหาร จนถึงบัดนี้ เค้า 5 เดือนแล้ว เวลาเราให้อาหารเค้าก็ยังนั่งเฝ้าเค้าอยู่ใกล้ ๆ จนเป็นความเคยชิน เราจะหยิบจะจับอะไรของเค้าก็ได้นะตอนนี้ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไม่เป็นอย่างที่เค้าพูดกันเลย ตอนนี้ไม่เครียดเลย ก็เลี้ยงเค้าปกติเหมือนที่คนอื่นเค้าเลี้ยงพันธ์อื่นนะ แต่ที่สำคัญเค้าจะเดินตามเราตลอดเวลาเลย นอกจากเวลาเล่นกับเพื่อนเท่านั้น อ้อ ... เรื่องถ่าย ตอนแรกจะเอาหนังสือพิมพ์วางไว้ให้เค้าในบ้านที่เราต้องการให้เค้าถ่าย ช่วงแรกอาจจะมีนอกเขตบ้าง ก็เอาทิชชู่เช็ดแล้วก็ไปวางไว้ที่หนังสือพิมพ์ที่เราต้องการให้เค้าถ่าย พักเดียวเค้าก็จะถ่ายบนหนังสือพิมพ์ตลอดค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มโตแล้ว กลิ่นเริ่มรุนแรงเลยต้องปล่อยให้อยู่นอกบ้านตอนกลางวันแล้วค่ะ อ้อ...อีกเรื่องคิดว่าสำคัญนะ เพราะเห็นมีหลายคนบอกว่าเค้าชอบแทะของในบ้าน เราก็มีวิธีแก้นะ เพราะใช้กับแฮปปี้ได้ผล ก็จะซื้อบอลที่มีเสียง และก็กระดูกเทียมที่กินได้ และก็ตุ๊กตาที่อาจจะเก่าแล้วให้เค้า ทีเนี้ยเค้าก็จะเล่นและก็กัดของที่เราให้แทนของในบ้านนะคะ ก็ไม่ทราบว่าจะได้ผลกับคนอื่นรึเปล่านะคะ เค้าจะชอบกระดูกเทียมมากเลยค่ะ แล้วก็เล่นแย่งบอลกับเค้า อู้ย... มันส์เลยค่ะ ยังมีวีรกรรม ที่ โหด มันส์ ฮา อีกเยอะ และก็มีวิธีเด็ดๆ อีกแยะ แต่แค่นี้ก่อนดีกว่า เดี่ยวคุณขี้เกียจอ่าน ลองอ่านดูจะได้รู้ว่าคุณพร้อมที่จะรับมือกับเค้ามั้ย หรือเบื่อที่จะคิดวิธีการที่เรียนรู้ในการอยู่ร่วมกับเค้า คุณจะได้ตัดสินใจถูกค่ะ ถ้าคุณสนใจอยากรู้เพิ่มเติมก็ยินดีเล่าประสบการณ์ให้ฟังอีกค่ะ

เห็นด้วยกับคุณนิวัตและคุณณัฐฐาพรค่ะ แล้วอย่าลืมว่าต้องให้ทุกๆ คนในบ้านยินดีที่จะได้เค้าเข้ามาเป็นสมาชิกนะคะ

แล้วคุณภัคธรจะมีความสุขมากๆ อย่างคาดไม่ถึงกับการเลี้ยงบางแก้วค่ะ 

หวัดดีครับ ผมเป็นผู้หนึ่งที่มีสภาพเดียวกับคุณนะครับ ผมเเนะนำได้นะว่า อย่างเเรกเลย คุณต้องเเสดงความรับผิดชอบให้มากที่สุดเลย ต่อชีวิตเค้าเพราะคุณจะต้องเป็นพ่อและแม่ในเวลาเดี่ยวกัน ทั่งเรื่องกิน เรื่องนอน เรื่องถ่าย ..........ความรับผิชอบในตัวสัตว์ที่จะนำมาเลี้ยงไม่ใช่เเค่1วัน1เดือน หรือ 1ปีนะครับ คุณต้องรับผิดชอบชีวิตเค้าไปอีก นานเลยจนหมดอายุไขเค้าครับ

คุณถามตัวเองยังว่า พร้อมที่จะเก็บขี้หมาทุกวัน(บางวันท้องเสีย ละ)

คุณถามตัวเองยังว่า พร้อมที่จะพาเค้าออกนอกบ้านไปเดินเล่นทุกวัน(ยิ่งถ้าไม่มีสถานที่)

คุณถามตัวเองยังว่า พร้อมที่จะให้อภัยเค้าได้เวลาที่เค้าทำของที่คุณรักเสียหาย (ทั้งของคุณ เเละ ของคนอื่น)

คุณถามตัวเองยังว่า คุณจะสามารถควบคุมอารมเค้าได้เพื่อไม่ให้จิตไม่ปกติ(บ้านไม่มีสถานที่เรายิ่งต้องเอาใจใส่เค้าให้มากเพื่อไม่ให้เค้าเหงา)

คุณถามตัวเองยังว่า คุณพร้อมที่สละเวลาเเละเงินค่าขนมคุณเพื่อดูแลรักษาเค้ายามเจ็บป่วย(เค้าไม่สามารถบอกเราได้ว่าเค้าต้องการอะไรหรือเจ็บเเค่ไหน)เวลาคุณป่วยคุณพูดได้

ยังมีอีกมากครับอันนี้เเค่ให้คิดดูครับ ถ้าเเน่ใจว่าทำได้เเละมั่นใจ ก็หาเพื่อนที่จะรู้ใจเรามาเลยครับ ผมเอาใจช่วยครับ(ตอนนี้ผมมีที่ทางให้มันวิ่งเล่นมากพอเเล้วมันก็ดีใจกันใหญ่เลย ออลืมบอก ถ้าคุณทำอย่างที่ผมบอกได้คุณ ก็สามารถเป็นพ่อที่ดีได้ในวันข้างหน้าเพราะนี่คือเเบบฝึกหัดคนให้รู้จักรับผิดชอบ แต่มันก็คุมค่าครับ