 | เรื่องของโมจิ ตอนที่ 3 |
|
พอดีงานยุ่งมากเลยไม่ค่อยมีเวลาพิมพ์
เอาล่ะ เล่าต่อนะคะ ตอนที่ 3 อยู่ที่ รพ.ราวๆ 2 อาทิตย์เห็นจะได้ ได้เวลาออกจาก รพ. เราเลือกเอาวันที่คุณพ่อไปต่างจังหวัด อุตส่าห์หยุดงาน 1 วันเพื่องานนี้ คุณน้ากับลูกสาวเตรียมซื้อของใช้ กรง อาหาร ขนม มาให้ นัดเจอกันแล้วก็ไปที่ รพ. เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว รับตัวโมจิขึ้นรถ ระหว่างทางกลับบ้านเรา เราก็อุ้มมันไว้บนตักตลอด เราเห็นมันน้ำตาไหลด้วยล่ะ คงกลัวเราเลยลูบหัวปลอบใจไปตลอดทาง กลับถึงบ้านตอนมืด เรากับน้องรีบช่วยกันต่อกรงใส่มุ้งเรียบร้อย จับเจ้าโมจิเข้ากรง วางอาหารให้ แล้วก็เข้านอน วันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์พอดี เลยมีเวลาทำความรู้จักกับมัน พอจะรู้ว่ามันไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้ ไม่เห่า แต่ดุเอาเรื่อง เราต้องเป็นหน่วยกล้าตายทำหน้าที่ใส่ยาที่หูให้มันเพราะยังไม่หายดี วันต่อมาคุณพ่อกลับมาพอเห็นมันก็บ่นงึมงัมแต่ยังไม่อาละวาด โชคดีมันไม่เห่าพ่อด้วย ยืนเอียงคอมองเฉยๆ ก็นับว่า OK กับการพบกันครั้งแรก จากนั้นเราเห็นพ่อแอบสังเกตพฤติกรรมมันบ่อยๆ ไปๆมาๆพ่อก็รับได้ เพราะมันเรียบร้อย ไม่เห่า ฉี่อึเป็นที่เป็นทางไม่เรี่ยราด เริ่มจะอาสาพาโมจิไปเดินเล่นตอนเช้า-เย็นบ้าง มาอยู่เดือนแรกให้อยู่แค่ภายในบริเวณบ้านแต่ไม่ให้เข้าตัวบ้าน ตอนหลังน้องกับพ่อเริ่มอนุญาตให้เข้าในบ้านบ้าง จากนั้นก็ขึ้นไปนอนด้วยกันถ้าอากาศร้อนมากหรือฝนตกหนักๆ ตอนนี้โมจิอยู่ที่บ้านเราได้ปีกว่าแล้ว ทุกวันนี้นอนห้องเดียวกัน เพราะมันติดแอร์มาก คราวหน้าเป็นตอนจบนะคะ นี่เป็นรูปตอนพาไปเดินเล่นที่สวนค่ะ  |
 | ตอบ: เรื่องของโมจิ ตอนที่ 3 |
|
อยากทราบว่า ตอนเอาเค้ามาอยู่ด้วย เค้าอายุประมาณเท่าไหร่ นับถือน้ำใจคุณ rutinan มากๆเลย คุณมีการปรับตัวอย่างงัยบ้าง พอรู้ว่าเค้าดุอยู่บ้าง มีการเลี้ยงอย่างงัย เค้าปรับตัวนานมากมั๊ย อยากให้เล่าช่วงเวลานั้นมากเลย .. พูดจิงๆนะ เราเพิ่งเลี้ยงตัวแรก และก้อไม่ค่อยรู้เรื่องการเลี้ยงเสียเท่าไหร่ อยากให้เล่าเพื่อเพื่อนที่อยากจะอุปการะบางแก้วที่โตแล้ว เลี้ยงอย่างงัย อ่านแล้วนับถือคุณจริง |
