มาแรงแซงโค้งคร๊าบ   ไม่ได้โม้นะคร๊าบ บ บ บ

เด็กๆ ถอยปาย  จาครายเสียอีก ก็ นีโอ กะ เจ้าไปร์ท ไง  อิอิอิ 

โทษทีที่ตอบช้านะคะ

นานาอยู่กับพ่อตั้งแต่สองเดือนจนถึงสองปีค่ะ จากนั้นก็ต้องไปอยู่กะตายายชั่วคราว เพราะคุณพ่อไปต่างประเทศประมาณเก้าเดือนคะ

ตอนเด็กๆก็ติดพ่อมากเพราะอยู่สองคน ก็ต้องรอพ่อทั้งวัน คิดถึงมากเลย แต่คุณพ่อก็เล่นด้วยทุกวันคะ หายเครียดกันหมด คุณพ่อสอนให้นานาไม่ฉี่หรืออึในบ้าน สอนสวัสดี ซ้าย ขวาแค่ยกเท้าหน้านะคะ สอนนั่ง สอนหมอบ สอนม้วนกลิ้งซ้ายขวา สอนขึ้นรถไปเที่ยวนอกสถานที่ ไปกินข้าวที่ร้านอาหารกัน สอนให้เป็นางแบบนั่งนิ่งๆ สอนไม่ให้กัดใคร เรียกต้องมา คุณพ่อนานๆดุทีคะ ดุจนนานากลัวจนดูไม่เหมือนบางแก้ว ทั้งๆที่นานาอยากกัดคนแปลกหน้ามาก

มีสองอย่างที่นานาทำให้คุณพ่อหนักใจคะ เรื่องแรกก็กินอาหารยาก เบื่อง่าย คุณพ่อไม่ได้สอนตอนเด็กว่าต้องกินมื้อเดียวตามเวลา คุณพ่อให้แหลกเลย เห็นนานาเบื่อก็หาอย่างอื่นมาเปลี่ยนให้ ทำให้นานาเลือกได้และเบื่อเร็ว เพราะนานาไม่มีคู่แข่งมั้งคะ แต่ถ้าไปบ้านเพื่อนบ้านนานากินของเค้าหมดเลย ของเหลือก็กิน ทำให้คุณพ่อหงุดหงิดเหมือนกันคะ แต่หลังๆนานาก็จะกินอาหารเม็ดของโปรดได้บ้าง คือสมาร์ทฮาร์ท หลังๆไปอยู่กะตายาย ก็กินอาหารธรรมดาคะ ข้าวเหนียวก็กลายมาเป็นของโปรดนานาในท้ายที่สุดค่ะ...

นานาก็กลับมาอยู่กะคุณพ่ออีกปีนึงประมาณปีที่สามกว่า แต่ไม่นานก็มาอยู่กะคุณตากะยาย ปีที่สี่และห้านี่แหละคะ เพราะนานาปรับตัวได้แล้วคะ มีความสุขดีมากคิดถึงคุณพ่อบ้าง แต่ก็มีตาและยายให้หวงคะ..