ความทารุนของไข้หัด
โดย pimmada makkency - Sunday, 11 February 2007, 12:38AM
 

สวัสดีคะเพื่อนๆพี่ เป็นสมาชิกใหม่คะ

เริ่มเล่าเลยแล้วกัน น้องหมาชื่อว่าถุงทองคะ เค้าเป็นไข้หัดคะ อาการเริ่มแรกของเค้าก็คือตาทั้งสองข้างเป็นฝ้าและมีขี้ตามากคะทำให้ตาปิดและต้องใช้น้ำอุ่นเช็ดถึงจะลืมตาได้ มีน้ำมูกสีเขียว ทองมีเม็ดหนอง มีเลือดกำเดาไหลด้วยคะ หลังที่เป็นได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็ไม่หาย เลยพาไปหาหมอที่อยู่ใกล้บ้าน วันที่ 28 ธ.ค 49 เค้าฟันธงว่าเป็นไข้หัดสุนัขคะเลยฉีดยาและให้ยาลดการติดเชื้อมาทานพอกลับบ้านมาก็ดีขึ้นนะคะ แต่พอกลางคืนเค้าไข้ขึ้นสูงมากๆๆๆ ต้องเช็ดตัวให้เค้าตลอดเลย กลัวเชื้อจะขึ้นไปทีสมอง (เคยมีสุนัขที่เลี้ยงไว้เป็นแล้วตายคะในเวลาอันรวดเร็วมากกก) ทำให้กลายเป็นคนจิตตกคะ ก็เลยพาไปหาหมาคนที่ 2 วันที่ 30 ธค 49 แล้วเค้าบอกว่าหมาไม่ได้เป็นโรคหัดคะบอกว่าเป็นหวัดเท่านั้น แต่เราก็ถามนะคะว่าทำไมเค้ามีน้ำมูกเขียวๆ แล้วตาอักเสบ ที่ท้องก็มีตุ่มหนองขึ้นเยอะมาก เค้าก็บอกว่าผิวหนังอักเสบ ที่มีน้ำมูกก็เพราะว่าเป็นหวัด แล้วขอให้เค้าตรวจเลือดให้ด้วย โทรถามได้วันที่ 3 มค 50 แล้วเค้าก็ให้หยุดยาที่หมอคนแรกให้แล้วให้กินแต่ของเค้า ซึ่งมันเป็นยาลดเสมหะ แล้วก็ยา DoXy คะทำให้กินเวลามาเพราะเป็นวันหยุด อาทิตย์นึงก็ยังไม่หายเลยพาไปหาหมอคนเดิม (เพราะไม่ค่อยเชื่อหมอคนที่สองเท่าไรนัก) พอไปหาหมอคนที่สองก็ขอให้เค้าตรวจโดยใช้ชุดตรวจไข้หัด ปรากฎว่าเป็นแน่นอนร้อยเปอร์เซนต์คะ ก็ต้องเริ่มรักษาใหม่อีกทีตอนนี้ต้องฉีดยาเข้าเส้นเลือกทุกวันตอนก่อนฉีดยาก็ยังไม่ทีอาการทางสมองเลยแต่พอหมอฉีดยาเข้าไป ปากเค้าก็เริ่มสันและกล้ามเนื้อสมองก็กระตุกทันทีเลยคะไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร...หลังจากนั้นก็ไปให้เค้าฉีดยาทุกวันเป็นเวลาสิบสี่วันปอดเค้าดีขึ้นจนปกติเลย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็เลยเอายากลับมากินที่บ้าน ดูแลเอง ตอนนี้เองที่เค้าเริ่มแย่ลงเค้ามีอาการหอบแบบเหมือนมีอาการร้อน อยู่ตลอดเวลาเลยคะ นอนไม่ได้เลยต้องลุกพะงกหัวขึ้นมาหอบตลอดเวลาเป็นเวลาสองวันทำให้เค้าแย่ลง เลยพาไปหาหมอวันที่ 20 มค 50 เค้าให้ยาขยายหลอดลมมาแต่ไม่ค่อยได้ผลเค้าก็ยังไม่นอนเลย และมีอาการอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดมาอาการเกร็งยืดตัวเวลาอุ้มเค้า สงสารเค้ามากเลยคะผ่านมาหนึ่งวันก็มีอาการอาเจียนจึงพาไปหาหมออีก วันที่21 มค 50 เค้าได้ให้ยาลดน้ำมูก (ซึ่งน่าจะให้ตั้งนานแล้ว) และยากล่อมประสาท (เพราะเค้าไม่นอน) กลับบ้านก็ไม่มีอะไรพาเค้าฉี่ปกติอยู่ๆเค้าก็มีอาการไม่ได้สติเลยอาจจะตกใจอะไรสักอย่าง ต้องพาเค้าไปหาหมอตอนกลางคืนหมอบอกว่าเป็นอาการเหมอรอยทางสมอง ต้องฉีดยากล่อมประสาทและให้เค้านอนทีร.พ ต่อเลยอาการเค้าก็ทรงๆตลอดไม่มีดีขึ้นหรือเลวลง ตอนนี้เค้าไม่รู้จักชื่อตัวเองแล้วเราเป็นใครเค้าก็ไม่รู้ได้แต่นอนลืมตาเฉยๆ พอให้กินก็กิน มีอาการร้องคลางบ้างเมื่อเค้าตื่นแล้วไม่ได้ยินเสียงใคร (เค้าติดคนมากคะ) ฉี่ก็ร้องอึก็ร้อง สงสารเค้ามากเลยคะ ตอนนี้เค้าอยู่ที่บ้านคะหมอบอกว่ารักษาไม่ได้แล้วรอแค่ไม่ให้มีอาการแซกซ้อน ถ้าเค้าชักก็ให้เค้าจากไปอย่างสงบ ตอนนี้เค้านอนอย่างเดียวลุกไม่ได้แล้วและพงกหัวก็ยังไม่ได้เลยหัวกะตุกขาหน้าสองข้างกระตุก ขาหลังเป็นอำมพาต แล้วตอนนี้สงสารเค้ามากคะไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ขาของเค้ามีผิวหลังมันเกาะตัวรู้สึกว่าเค้าจะคันมากด้วยแต่เค้าเกาเองไม่ได้ก็เลยร้องตลอดเวลา ไม่รู้เป็นเชื้อราหรือว่าเป็นขี้เรื้อนคะ น่าสงสารมากพี่ๆมีตัวยาแนะนำไม๊คะว่าใช้ยาอะไรทาให้เค้าที่ทำให้เค้าไม่คันหนะคะให้ได้ผลเลยอะและยากินด้วย(ถ้าต้องใช้นะคะ) เพราะสงสารเค้ามากเลย ขอคำแนะนำเกี่ยวกับการให้อาหารที่มีประโยชน์ทำให้เค้าสร้างภูมิได้อย่างดี วิตามิน อาหาร สารอาหาร ยา ทุกอย่างเลยคะ (ตอนนี้เค้ากินเจลสัตว์ป่วยคะกับอาหารกระป๋องสัตว์ วิตามินบีรวม แบรนด์บ้าง) อาหารอะไรมีโปรตีนมากคะแล้วต้องให้มากแค่ไหนต่อวันคะถึงจะดี พี่ๆคิดว่าเค้ามีโอกาสหายได้ไม๊คะ ตอนนี้กำลังใจใกล้หมดแล้วแต่ก็จะพยายามทำต่อไปให้ถึงที่สุดคะเพื่อสิ่งที่เรารักมากที่สุด ป.ล ขอโทษทีคะที่เล่ามาซะยืดยาวคงไม่เบื่อซะก่อนอ่านจบนะคะ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย SANMAI NG - Sunday, 11 February 2007, 01:25AM
 

สับสน

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย เพื่อน . - Sunday, 11 February 2007, 09:01AM
 

ขอส่งกำลังใจ ให้ถุงทอง หายในเร็วๆนะครับ สู้ต่อไปครับ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย toetam s - Sunday, 11 February 2007, 01:20PM
  น้องถุงทองจ๋า สู้ ๆนะ  ......เป็นกำลังใจให้นะคะ..
ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย yod sun junior - Sunday, 11 February 2007, 02:09PM
 

เสียใจกับคุณพิมมาดา ด้วยค่ะ  ลูกหมาดิฉันก็เรียบร้อยโรงเรียนหัด ไปแล้ว อยากให้ปาฏิหารย์มันมีจริง

คิดว่าเค้าเพ้อ ม่ายงั้นก็ทุรนทุรายค่ะ  ดิฉันเคยนอนกอดเค้าไว้ เค้าก็สงบ ปวดฉี่เค้าจะร้องบอก  ก็อาจจะหายได้ถ้าเค้าทานอาหารได้ โอกาสรักษาหาย 20 % ในหมาเด็ก  (ตามทฤษฎีนะคะ) หมาบางตัวก็หายแล้วยังสุขภาพแข็งแรง บางตัวก็อาการไม่เต็มร้อยค่ะ   ปีนี้ในเว็บนี้ก็เรียบร้อยไปหลายราย ร้องไห้จนตาช้ำ....

บอกไม่ได้ว่าเค้าจะหายหรือไม่  ตัวเค้าเท่านั้นเองที่จะตอบคำถามนี้ ดูหลาย ๆ กระทู้นะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ  คุณทำดีที่สุดแล้ว

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย pimmada makkency - Sunday, 11 February 2007, 10:46PM
 

ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะคะ จะพยายามต่อไปคะ ตอนนี้น้องถุงทองเค้าอาการแย่ลงคะ คือขาหลังด้านซ้ายเริ่มกระตุกแล้วคะ ไม่รู้ทำไงดีคะ อยากถามเรื่องวิตามิน อาหารเสริม ยาต่างๆที่จำเป็น แล้วเรื่องเชื้อรา(ไม่แน่ใจว่าเป็นขี้เรื้อนหรือว่าเชื้อรา) ก็ด้วยคะที่เท้าเค้า ไม่รู้ต้องใช้ยาอะไรคะ รบกวนพี่ๆด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าคะ จูบ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย อนุวัฒน์ กุลสอน - Monday, 12 February 2007, 10:34AM
 

สวัสดีครับ........คุณpimmada makkency  

              ถึงเวลานี้.....ผมคิดว่า อาการเท่าที่คุณเล่ามา น่าจะเป็นระยะสุดท้ายแล้ว (ด้วยความจริงใจ มิได้บันทอนกำลังใจ) จากประสบการณ์เท่าที่ผมมี หลังจากที่ผมใช้ความอดทน ต่อสู้ กับเจ้าโรคไข้หัดสุนัข ไวรัสวายร้าย ที่พรากเจ้าตัวน้อยนาม " นายเก้าล้าน " จากผมไปเมื่อคืนวันที่ 5 มกราคม ที่ผ่านมา  ผมเข้าใจดีถึงความรู้สึกของคุณที่มีต่อเจ้าตัวน้อยที่ชื่อ " ถุงเงิน " โอกาสถึงแม้จะเหลือน้อยเต็มทีก็ตาม แต่เราก็ยังมีความหวัง (จริงไหม....?)  เหตุเพราะเจ้าตัวน้อย พันธุ์บางแก้วนี้ ได้เอาหัวใจมนุษย์อย่างเราไปครองเรียบร้อยแล้ว

               ณ . เวลานี้  ผมอยากให้คุณใช้เวลาที่มีอยู่กับเขาให้เต็มที่ เพราะความรัก และมิตรภาพที่เราให้เค้านั้น มันจะเป็นความทรงจำดีๆ  ช่วงเวลาที่กำลังเผชิญอุปสรรคนี้  จะเป็นบทเรียนอันมีค่า  อย่างน้อยก็ทำให้คุณมีความรู้เรื่องไข้หัด และ การเลือกซื้อ การเลี้ยงดูเจ้าสุนัขตัวน้อย ได้ดียิ่งขึ้น

               สุดท้ายขอเป็นกำลังใจ.........สู้เพื่อเจ้าตัวน้อย  ด้วยความหวังสุดท้าย ขอให้ปาฏิหารณ์มีจริง  และจงเกิดแก่เจ้าตัวน้อย " ถุงเงิน " ในเร็ววัน

                                                        ..................นายเก้าล้าน


ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย อนุวัฒน์ กุลสอน - Monday, 12 February 2007, 10:48AM
 

อยากให้คุณนำข้อมูล..........ของเจ้าตัวน้อยมาลงหน่อย

             1. หากมีชื่อที่อยู่ หรือแหล่งซื้อขาย ที่ได้เจ้าตัวน้อยมา

             2. หากมีใบประวัติ สายพันธ์

             3. ภาพถ่ายอาการคืบหน้า

             อยากให้เอามาลงเป็นข้อมูล........เพื่อให้เรา ชาวชุมชนคนรักบางแก้ว จะได้นำไปพัฒนา  เผยแพร่  ประชาสัมพันธ์  เพื่อจะได้ไม่ต้องสูญเสียเจ้าตัวน้อยกันอีก  สถิติการซื้อเจ้าตัวน้อยจากแหล่งไม่มีคุณภาพ  ปีนี้สูงมาก  น่าตกใจ  .........มาร่วมมือกันนะครับ  เพื่อบางแก้วของเรา

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย นิวัต เจริญชล - Monday, 12 February 2007, 02:16PM
  ขออนุญาตให้คำแนะนำ ที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ในปัจจุบันดังนี้นะครับ

เรื่องกำลังใจ เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ณ ตอนนี้ อันดับแรกเจ้าของเองจะต้องมีกำลังใจที่ดีเยี่ยมก่อน อย่าเพิ่งท้อแท้ อย่าเพิ่งทำใจ มันจะทำให้เราท้อและไม่ทำอะไรให้มันสุดๆเท่าที่ทำได้เพื่อเขา

เมื่อคราวที่ผมทราบว่าหนูจ๋า ของผมเป็นหัดระยะสุดท้าย เชื้อเข้าถึงประสาท และกระตุกแล้ว หมอก็แจ้งผมว่าให้ทำใจ แต่ผมก็ไม่เคยท้อแท้

ป้าวิ เคยให้แนะนำผมว่า "เคยมีหมาของหลานตัวนึงเป็นค้อกเก้อร์ แกก็กระตุกแล้ว แต่รักษาจนหายแล้วก็ยังกระตุกอยู่จนแก่ตายอายุสิบกว่าขวบ แต่ไม่กระตุกตลอดเวลา จะเป็นๆหายๆ ฉลาดมากเหมือนเดิม เขาสอนให้หยิบของให้ได้นะคะ ขนาดกระตุกๆงั้น หยิบแว่น หยิบกุญแจ"

เมื่อกำลังใจของเจ้าของดีเยี่ยมแล้ว ก็จะส่งผลผ่านการสัมผัสทางกาย ทางจิตระหว่างเจ้าของกับสุนัขให้กำลังใจกันและกัน คุณและเขาจะรู้สึกได้เอง การช่วยกระตุ้นเขาบ้างนิดๆหน่อยๆ แบบถูเนื้อถูตัว หรือเกาแรงๆ ตรงที่เขาเคยชอบ ครั้งละเล้กละน้อย ทำให้เขารู้สึกตื่นตัวและนึกถึงเรื่องที่เคยเล่นสนุกกัน

และถ้าเขาไม่ขัดขืน ก็อุ้มแกไว้แนบอกบ่อยๆเท่าที่ทำได้ หรือเอาฝ่ามือเราแนบกับหัวใจเขาไว้ แล้วทำจิตใจให้สงบ อย่าคิดเรื่องอะไรทั้งสิ้น คิดแต่ภาพที่แกร่าเริง แข็งแรงที่เคยเป็นมา กอดแกมากๆ สำคัญมากที่เราต้องสงบและมีกำลังใจดี เขาจะรับรู้ได้...ตอนนี้กำลังใจของเขาสำคัญที่สุด

ให้เขารู้สึกว่าเราอยู่กับเขาแทบทุกเวลา เขาไม่ได้อยู่อย่างเดียวดาย เวลาเราอยู่ก็คอยลูบหัว ลูบตัวเขา อุ้มมานอนตัก พูดคุยกับเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ถ้าเราไม่ได้อยู่เช่นเวลาออกไปข้างนอก ก็เอาเสื้อผ้าของเราที่มีกลิ่นของเรา (ไม่ต้องซัก) เอามารองให้เขานอน เวลาตื่นขึ้นมาเขาก็จะได้กลิ่นของเรา ไม่เคว้งคว้าง และเอามาแขวนในบริเวณที่ใกล้ๆกับที่เขาจะเดินไปเดินมา แม้ว่าประสาทสัมผัสบางส่วนเขาจะถูกทำลาย แต่เขาก็จะพัฒนาประสาทส่วนอื่นมาใช้งานแทน เช่นถ้าตามองไม่เห็น เขาก็จะใช้กลิ่น ร่วมกับประสาทการได้ยินเข้ามาแทน ต้องหมั่นเรียกชื่อเขาบ่อยๆ ให้เขารู้สึกว่าเราอยู่ใกล้ๆกับเขา...

ในทุกๆวัน พยายามให้เขาได้รับอากาศบริสุทธิ์ ยามเช้า นอนรับแสงแดดอ่อนๆยามเช้า ในสถานที่ๆอากาศถ่ายเทสะดวก....จะช่วยได้มาก

ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งเจ้าของ และสุนัขได้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะครับ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย นิวัต เจริญชล - Monday, 12 February 2007, 03:00PM
  เรื่องสำคัญเรื่องที่สอง คือต้องพยายามให้เขากินให้ได้ เพราะการที่เขาจะสร้างภูมิได้นั้น ร่างกายของเขาจะต้องแข็งแรงก่อน การที่ร่างกายจะแข็งแรงได้ เขาก็จะต้องกินให้ได้ก่อนนั่นเอง

อาการในช่วงนี้ อาหารที่ให้เขานั้นจะเป็นอาหารปกติไม่ได้ เพราะเขาจะอาเจียนออกมา แม้ว่าเราจะป้อนโดยการยัด แล้วให้เขากลืนก็ตาม อาหารที่ต้องให้เขาช่วงนี้จะต้องเป็นอาหารอ่อน อาหารประเภทที่ร่างกายของเขาสามารถดูดซึมไปใช้ได้ง่าย เป็นประโยชน์ในการสร้างภูมิ และที่สำคัญคือย่อยง่าย และพยายามให้เขากินน้ำให้มากๆ

ให้พวกที่มีส่วนผสมของเบต้าแคโรทีนสูง เช่น ฟักทองนึ่ง แครอทนึ่งบดละเอียด ผสมน้ำซุป ค่อยๆป้อน - ผสมน้ำผึ้ง และ แบรนด์ ซุปไก่สกัด เข้าไปด้วย หรือจะใช้แบรนด์ ใส่ไซลิ้งป้อนต่างหากก็ได้

ถ้าใส่ช้อนป้อนเขาไม่ได้ ก็ให้ใช้ไซลิ้งดูดอาหารอ่อนที่ผสมไว้ แล้วฉีดเข้าข้างปากเขา เช่นเดียวกับการป้อนยาน้ำนั่นแหละครับ เราอาจจะดูดน้ำหวานเพิ่มเข้าไปเล็กน้อยก่อนจะฉีดเข้าปากเขา

ควรให้ไข่ไก่สด เอาเฉพาะไข่แดงนะครับ เพราะไข่ขาวมันจะกระตุ้นให้อาเจียน เพราะสารอาหารในไข่แดงนั้นเป็นประโยชน์ต่อสุนัข และสามารถย่อยได้ง่าย...

อาหารประเภทนม ข้าว ข้าวต้ม โจ๊ก นั้นงดไปเลย เพราะย่อยยากสำหรับกระเพาะหมา ถ้าอยากให้นมควรให้อาหารประเภทโยเกริตแทนดีกว่า

ที่ถามถึงอาหารที่มีโปรตีนสูงนั้น ขอแนะนำให้ใช้แบรนเนอร์ โปรตีน ชนิดที่เป็นแคปซูล ให้เอาเข็มเจาะที่แคปซูลแล้วบีบเอาเนื้อที่เป็นโปรตีนสกัดเข้มข้นออกมา รีดใส่ปากเขาไปเลย หรือถ้าเขาเลียกินเจลได้ให้ผสมกับเจลไปเลยก็ดีครับ (เอาเจล ผสมกับโปรตีนสกัดไปป้ายที่บริเวณใต้จมูกเขาน่ะครับ เขาจะได้กลิ่นและเลียกินจนหมดเอง)

เมื่อเขาทานอาหารได้สม่ำเสมอแล้ว เราจะเห็นอาการเขาขึ้นๆลงๆ เช้าขึ้น เย็นลง เพราะภูมิที่สร้างขึ้นกำลังต่อสู้กับเชื้อไวรัส ช่วงนี้เรามีหน้าที่ส่งกำลังใจ และกำลังสนับสนุน คืออาหาร บำรุงให้เขาอย่างเต็มที่ ห้ามท้อถอยเด็ดขาด เพราะเขาจะสู้ได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณเพียงคนเดียว - หมออาจจะช่วยส่งกำลังสนับสนุนได้ด้วยการอัดสารอาหารเข้าเส้นเลือดโดยตรง แต่อย่าให้ทางเส้นเลือดตลอด เพราะระบบย่อยเขาจะเสียไปเลยได้ ต้องช่วยประคับประคอง สลับกันไป เมื่อเห็นว่าทรุดลงก็ต้องพึ่งการฉีดเข้าเส้นเลือดโดยตรง

อ้อ ให้ วิตามินบีรวม เช่น B-Complex อย่างสม่ำเสมอ จะช่วยให้ร่างกายเขาซ่อมแซม ส่วนของประสาทที่สามารถซ่อมแซม หรือสร้างใหม่ได้ ขึ้นมาได้ และระวังอย่าให้ไข้ขึ้นสูงเด็ดขาด ถ้ามีไข้ต้องให้ยาลดไข้ มิฉะนั้นเขาจะชัก การชักเนื่องจากไข้ขึ้นสูงนั้น จะทำให้เชื้อเข้าสู่สมอง และประสาทของเขาจะถูกทำลายมากขึ้น

พยายามให้เต็มที่นะครับ เอาใจช่วยทั้งเจ้าของ และสุนัขครับ
ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย yod sun junior - Monday, 12 February 2007, 10:08PM
 

คุณพิมมาดา  หมาน้อยของคุณเป็นอย่างไรบ้าง  เล่าให้พวกเราฟังบ้าง ถึงแม้เราจะสูญเสียน้องหมาเราไป แต่เราก็อยากช่วยคุณนะ  คุณได้ทำในสิ่งที่คุณนิวัติบอกหรือเปล่า น่าจะดีนะคะ ถ้าคุณมีเวลา หมาน้อยคงจะมีกำลังใจ สู้ สู้ ลุกขึ้นมาเล่นกันได้แล้ว..

    รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ทำกับปีใหม่ตั้งแต่ต้น ๆ มัวแต่พาเค้าไปหาหมออย่างเดียว จนอาการหนักแล้ว ถึงได้พูดคุยมากขึ้น จนกระทั่งพูดให้เค้าสบายใจ..ก่อนจากไปน่ะ เพื่อนบ้านก็คอยถามอาการตลอด  พูดกับเค้าบ่อย ๆ ก็น่าจะดีนะ รู้สึกว่าเจ้าของอยู่ใกล้ ๆ เอาใจช่วยให้พ้นวิกฤติเร็ว ๆ ค่ะ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย pimmada makkency - Tuesday, 13 February 2007, 01:14AM
 

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ส่งกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้พิมแข็งแรงขึ้นเมื่อได้อ่านข้อความต่างๆของพี่ๆทุกคน ตาเขียวยักคิ้ว

เรื่องอาหารการกินของน้องถุงทองนั้น จะนำไปลองทำดูคะขอบคุณนะคะ สับสน

การกอดนั้นพิมทำกับเค้าตลอดคะ แต่ไม่ค่อยได้พูดคุยกับเค้าเลยคะ (จะพยายามคุยให้มาก)  พิมมองตาเค้าแต่เค้าเหมือนไม่รู้เรื่องเลยคะตาลอยพอเล่นกับเค้าอย่างที่เคยเล่นนั้นเค้าก็ไม่ตอบสนอง เค้าเป็นน้องหมาที่ติดคนมากเลยตั้งแต่เค้าเกิดมานั้นไม่เคยอยู่ตัวเดียวเลยจะมีเราอยู่ด้วยตลอดเลยคะ เราผูกพันกันมากแต่พอเห็นเค้ร้องเวลาเราเอาเค้าขึ้นมาอุ้มมากอดนั้นทำให้เราไม่กล้าที่จะกอดเค้าบ่อย(กลัวเค้าจะเจ็บ) แต่จะพยายามคะ ตอนนี้เค้าเหมือนเป็นอำมพาตทั้งตัวคะ ขยับไม่ได้เลยเราต้องคอยจับเค้าตลอด นอนก็น้ำลายฟูมปากไหลออกมาเปียกหมอนไปหมด

อาการของเค้านั้นตอนนี้ ไม่ค่อยดีเลยคะ ขาหลังที่เป็นอำมพาตอยู่แล้วนั้นก็กำลังเริ่มกระตุกคะ น่าสงสารมาก เมื่อคืนนี้เค้านอนกระตุกไปทั้งตัวแบบแรงมากๆ เขย่าไปทั้งตัวดูแล้วทรมานแน่ๆ  เค้านอนน้ำลายฟูมปากตลอดเหมือนว่ากลืนน้ำลายไม่ได้ นอนอมน้ำลาย เมื่อคืนนี้เค้านอนหอบตลอดเลยแล้วก็น้ำลายเป็นฟองเต็มปากเลยน่ากลัวมากๆสังเกตุว่าเค้าไม่ได้นอนมาหลายชั่วโมงแล้วก็เลยให้ยาระงับประสาท (หมอให้ใช้ยามจำเป็น) เค้าก็ได้นอน เช้าพิมก็ไปหาหมอเพื่อไปเอายาให้เค้า ก็ได้ถามเค้าว่าอาการผิวหนังที่เกาะตัวกันหนาที่ขาทั้งสองข้างของเค้านั้นเกิดขึ้นจากอะไร หมอบอกว่าภูมิคุ้มกันเค้าต่ำทำให้เกิดเชื้อรา มันทำให้เค้าทรมานมากเพราะว่าเค้าจะคันมากๆแล้วมันจะลามไปทั้งตัว คิดดูสิคะแล้วเค้าไม่สามารถเกาเองได้ต้องทรมานมากแน่ๆ น่าสงสาร หมอเลยเสนอว่าควรทำให้เค้าหลับไปนะเพราะว่า เค้าคิดว่าภูมิไม่ขึ้นอีกแน่นอน ดูเหมือนเค้าจะแย่ลงตลอด พิมก็คิดแล้วคิดอีก ก็จะสู้อีกสักตั้งนึง แต่ไม่รู้ว่าจะทำให้เค้าทรมานไม๊น้อ...แต่จะลองดู ตอนนี้เค้านอนเงียบ ไม่มีแม้เสียงคราง นอนกระตุกไปทั้งตัวเลยน่าสงสาร มีแต่ลมหายใจที่ทำให้รู้ว่าเค้ายังอยู่ เหมือนว่าเค้าไม่มีแรงที่จะเปล่งเสียง นอนตาลอย ไม่เป็นไรคะจะสู้ต่อไปแล้วกัน สับสน

ป.ล ขอบคุณนะคะทุกๆกำลังใจจูบ

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย SANMAI NG - Tuesday, 13 February 2007, 01:33AM
 

เอาใจช่วยครับ 

ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย เพื่อน . - Tuesday, 13 February 2007, 09:12AM
  ก็ขอส่งกำลังใจ อย่างต่อเนื่องครับ
ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย จิตรใส สิระชัยนันท์ - Tuesday, 13 February 2007, 09:39AM
  มาเป็นกำลังใจให้คุณพิมและน้องถุงทองค่ะ สู้ สู้ นะจ๊ะ
ตอบ: ความทารุนของไข้หัด
โดย yod sun junior - Tuesday, 13 February 2007, 01:35PM
  มาเยี่ยมค่ะ เห็นใจมาก ๆ เลยค่ะ  ทุกเจ้าเค้าก็เสียใจไม่แพ้กันเลยนะ สู้ ๆ ๆ ค่ะ

Click to enter http://www.bangkaew.com/elearning3

Bangkaew.net and Bangkaew.org are for sale
See details at https://sedo.com/search/?keyword=bangkaew