โห พี่น้าหน่อย น้อยหน่า มาแต่ละทีศิษย์เส้าหลินอายไปเยย เจอหน้าเจ้านีโอผมต้องปิดทองซะหน่อยแล้วเพราะรอยพระบาทตรึม ไหนจะฝ่ามือเส้าหลิน บู๊ตึ๊ง แลง๊อไบ๊ ป่านนี้เจ้านีโอคงกินน้ำใบบัวบกเพราะอกหักเรียบร้อยโรงเรียนอนุบาลบางแก้ว

   ไม่ทราบว่าพี่พายุทอนาโดน้อย ได้ส่ง DVD ให้พี่หรือยัง ผมก็ลองเอาหลักของเขามาใช้กับเจ้าไปร์ทเช่น ช่วงสี่ทุ่มข้างบ้านเขาจะปล่อยบางแก้วออกมาสองตัว ส่วนเจ้าขาวหมาจรจัดตัวเล็กแต่ใจใหญ่เพื่อนซี้เจ้าไปร์ทมันนอนอยู่หน้าบ้าน จะเห่าไล่เจ้าสองตัวเป็นประจำ เจ้าไปร์ทอยู่ในบ้านมันก็เอาเรื่องเรียกว่าอารมณ์ขึ้น หูตั้ง ขนพอง เห่าแหลก วิ่งพล่านจะออกให้ได้ นั่นคืออารมณ์มันกำลังขี้น สิ่งที่ต้องทำคือเบรคอารมณ์ของมันให้เบาลงจนกระทั่งมันนิ่ง ด้วยการสั่งให้มันนั่งลง ลูบปาก ลูกหัว ออกคำสั่งด้วยเสียง ชู่ๆ เบาๆ แต่หนักแน่น ให้มันนิ่ง แรกๆมันก็จะดิ้น ตอ่มามันอารมณ์มันจะเบาลงและร้องงิ๊ดๆๆ

  เมื่อเราเอาจริงมันก็จะเริ่มเบาลงจนกระทั่งมันนั่งนิ่ง  สงบ นั่นคือเราควบคุมอารมณ์มันได้ ทำบ่อยๆจนเดี๋ยวนี้ข้างนอกบ้านเขาเห่ากัน  เจ้าไปร์ทนอนเฉย แต่ก็มีบางครั้งมันของขึ้นเราก็ต้องเบรคมันเหมือนเดิม แต่ถ้าเป็นกรณีอื่นเช่นมีคนมายืน มันเห่าแหลก ก็คงต้องใช้หลักการเดิม แต่การที่หมาอารมณ์กำลังขึ้นแล้วเราจะเข้าไปเบรคอารมณ์มันเราต้องรู้ตัวเองดีว่าเราควบคุมหมาได้แค่ไหน บางครั้งถ้าเราควบคุมหมาไม่ได้มันอาจแว้งกัดเราได้เหมือนกัน

  รวมไปถึงการพามันไปเดินเล่น ถ้าเจอคนแปลกหน้าทำท่าทางกลัวๆ หรือระแวงมัน มันจะเห่า ผมจะรีบเบรคอารมณ์มันทันที เดี๋ยวนี้มันจะนั่งนิ่ง

  ผมไม่แน่ใจว่า คำว่า "โลกของหมามีแต่ผู้นำและผู้ตาม"  จะมีเปรียบเทียบว่าการที่หมาเห่า หมากัดกัน แล้วเราซึ่งเป็นผุ้นำตะโกนบอกให้หยุด ๆๆๆ ยิ่งหลายคนยิ่งสับสน จะกลายเป็นว่าคนเห่านำแล้วหมาเห่าตามหรือป่าว ( ต้องขออภัยที่ใช้คำไม่ค่อยน่าฟัง เพราะหมาเมื่ออยู่รวมกับคนจะถือว่าคนเป็นหนึ่งในฝูง แต่ในทางกลับกันคนกลับคิดว่าหมาก็คือหมา คนก็คือคน นี่เป็นช่องว่างอย่างหนึ่งระหว่างคนกับหมา ) เสียงของคนจะกลายเป็นตัวกระตุ้น ให้หมามีอารมณ์มากขี้นตามเสียงที่สับสน เพราะเท่าที่ดูการควบคุมหมาไม่ควรใช้เสียง ควรใช้ภาษากาย เหมือนคนใบ้คุยกัน หรือใช้เสียงให้น้อยและเบา แต่หนักแน่นเสมอ

  จะผิดจะถูกอย่างไรผมก็เพิ่งจะเรียนรู้เหมือนกัน แต่เท่าที่ทำในหลายๆเรื่อง มันได้ผลแม้จะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมก็ดีใจแล้วครับ เลยอยากให้หลายๆท่าน ลองศึกษา DVD ชุดนี้ดู ยิ่งหมาเล็กน่าจะควบคุมได้ง่ายกว่า เรียกว่าไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก ส่วนท่านที่มีเมียแล้วและเก่งลับหลัง มักใช้คำว่า วัยละอ่อนดัดง่าย อีแก่ดัดยาก (ว่าไปแล้วอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรืออยุธยา)