| |
ที่บ้านก็มี 5 ตัวเหมือนกัน แต่วิธีการได้มาแบบค่อยเป็นค่อยไป และมีประวัติแสบ ๆ ดังนี้
ตัวที่ 1 อั่งเปา เป็นหมาตัวแรกที่เลี้ยง มาจากพิษณุโลกเป็นแม่ของลูกมา 5-6 ครอกแล้ว จึงอายุประมาณ 6 ขวบ (ใบเพ็ดหาย) ตอนเด็ก ๆ ชอบไปเล่นกับคลุกคลีกับหมาหลังอานข้างบ้าน เกือบถูกทิ้งไปให้หลานเลี้ยงที่กรุงเทพฯ เมื่อไปกัดไก่ชนของเพื่อนบ้าน
ตัวที่ 2 ชื่อจินนี่ เป็นลูกสาวของอั่งเปา อายุ 3 ขวบ เค้าเป็นลูกอังเปาที่ขี้กลัว ตั้งแต่เด็กไม่ยอมออกมาให้ใครดู เลยเลี้ยงไว้ เพราะคิดว่าเค้าคงอยากอยู่กับเรา วันนี้จินนี่ไม่ขี้กลัวแล้ว ชอบอยู่ตัวเดียวเงียบ ๆ แต่ไม่ยอมให้ใครรังแก และเมื่อต้องมีกิจกรรมร่วมกัน เช่น ขับไล่ตัวเงินตัวทอง ก็สามารถเข้าร่วมกิจกรรมกับตัวอื่น ๆ ได้
ตัวที่ 3 ชื่อลูกตาลเป็นชายหนุ่มที่ลุงพามาจากพิษณุโลกเมื่ออายุ 2 เดือนโดยมีพี่จินนี่เป็นพี่เลี้ยง ตอนนี้ตัวใหญ่มากและลุงเพิ่งพาไปทำให้เป็นขันทีมาเมื่อวันอังคารที่แล้ว หลังจากช่วยสร้างลูกกับแม่อั่งเปามา 2 ครอก
ตัวที่ 4 ชื่อนายอู่จี๊ เป็นลูกของอั่งเปาและลูกตาล อายุ 1 ขวบกว่าแล้ว ตัวใหญ่มากกว่าลูกตาลอีก อารมณ์ดี ขี้เล่นเหมือนหมาเด็ก ๆ
ตัวที่ 5 ชื่อนายปีเตอร์ อายุ 3 เดือนกว่า ซึ่งเท่ากับกาแฟของคุณชาญ เพราะเป็นพี่น้องกัน เกิดจากอั่งเปาและลูกตาล มีพี่อู่จี๊เป็นเพื่อนเล่น
ทั้ง 5 ตัววิ่งเล่นในบริเวณ เข้ากรงรวมเมื่อมีแขกมาหา หรือเมื่อนำรถเข้า-ออกจากบ้าน ทั้ง 5 ตัวมีแฮ่กันบ้าง โดยเฉพาะการหวงของกิน แต่ไม่เคยกัดกันจนบาดเจ็บ (แม่ พ่อ และพี่จะงับสั่งสอน ไม่ลงเขี้ยวกัน) ที่สำคัญเราเองต้องเป็นผู้ป้องกันไม่ให้เกิดอารมณ์ เช่น เวลาให้อาหารต้องเท่าเทียมกัน (ได้กินทุกตัว) เวลาเรากลับมาถึงบ้าน กอดหรือตบหัวเล่นกับเค้าทุกตัวเช่นกัน ดังนั้น ความยุติธรรมของเจ้าของจึงเป็นสิ่งจำเป็นในการดูแลหมาบางแก้วหลาย ๆ ตัวให้อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข |
