สวัสดีครับ ผมp.t. ระนอง ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าผมเพิ่งจะเลี้ยงบางแก้วอีกครั้งหลังจากห่างหายไปนาน จำได้ในวัยเด็กที่เลี้ยงหมาตัวแรกเป็นหมาตัวเมียสีขาวน้ำตาลลูกน้องที่เป็นคนเรือของพ่อผมนำมาให้ ตอนนั้นผมเป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่จังหวัดภูเก็ตประมาณปี พ.ศ. 2519 คนเรือที่นำมาให้ชื่อน้าสี อพยบพร้อมลูกเมียมาจากภาคเหนือ ผมไม่ทราบว่าจังหวัดใหนและมีหมาตัวเมียตั้งทอ้งไกล้คลอดตามมาด้วยตัวหนึ่ง พอออกลูกมาก็นำมาให้พ่อผม พวกเราสามคนพี่น้องตั้งชื่อให้มันว่า สาว เพราะเห็นว่าเป็นตัวเมีย สาวตอนเป็นเด็กหน้าตาน่ารักขนฟูยาวสีขาวน้ำตาลแลดูสะอาดตาสวยงามมาก นอกจากความน่ารักแล้วสาวยังฉลาดแสนรู้โดยง่ายแม้ไม่มีใครสอน พออายุ 5-6 เดือนสาวมักจะเห่าคนแปลกหน้าที่มาทำธุระที่บ้านทุกครั้ง เวลาที่พวกเรากินข้าวพร้อมกันไนครอบครัว สาวจะวิ่งไปคาบกะลาใส่ข้าวของตัวเองมารอที่หน้าบันใดทุกครั้งรอจนกว่าทุกคนกินข้าวเส็รจสาวก็จะได้กินเป็นลำดับต่อไป เมื่อสาวโตขึ้นมาสาวดุมากๆแม้กับหมาด้วยกันไม่ว่าจะเป็นตัวผู้หรือตัวเมียสาวก็ไม่ยอมให้เข้ามาไกล้บ้านเราเลย แต่แปลกมากเวลาแม่ผมไปซื้อกับข้าวที่ตลาดหน้าแพ ป. เสรี ห่างจากบ้านที่เราอยู่ประมาณ 4-5 ร้อยเมตร สาวจะตามไปด้วยทุกครั้งโดยไม่เคยแสดงความเก้าร้าวเลย แม่ค้าที่ตลาดชื่นชมและรู้จักสาวเกือบทุกคน มีครั้งหนึ่งจำได้ดีแม่ให้คนเขียนหนังสือใส่กระดาษพร้อมเงินสิบบาทเป็นเหรียญห้าบาทสองเหรียญ ใส่ในถุงพลาสติกผูกเชือกและห้อยคอสาว บอกให้ไปร้านค้าที่เคยไป และชี้มือพร้อมบอกไปๆ สาวก็ออกไปพร้อมถุงเงินที่ห้อยคอ แม่บอกนุ้ยเอ้ยตามไปดูห่างๆซิ ผมกับพี่ชายเดินตามไปเหมือนที่แม่สั่งสาวไปถึงร้านค้าและเดินวนที่แม่ค้า แม่ค้ารู้จักสาวเป็นอย่างดีเห็นมีถุงห้อยคอจึงแบมือขอดู สาวยืนนิ่งให้แม่ค้าแกะดู สักพักแม่ค้าหยิบของใสถุงและเอาเชือกมัดห้อยคอให้สาวเหมือนเดิมมีคนยืนมองหลายคน ผมไม่รู้ว่าแม่ค้าให้อะไรสาวมา สาวรีบวิ่งกลับบ้านผมกับพี่ก็เดินกลับบ้านตามหมาครับ มาไม่ถึงครึ่งทางมีคนเป็นผู้ใหญ่ไล่เอาไม้และก้อนหินขนาดใหญ่ขว้างปาใส่สาว ไม้ที่เขวี้ยงออกไปโดนปากสาวจนถุงขาดกระจุย เห็นสาวก้มคาบอะไรบางอย่างแล้ววิ่งอย่างรวดเร็วกลับบ้าน ผมมาถึงบ้านทีหลังสาวแม่บอกว่าให้สาวไปซื้อปลาหมึกหอมมาผัดกะเพราให้พวกเรากินตอนเที่ยงแต่ทำไมได้มาตัวเดียว ผมจึงเล่าให้แม่ฟังสาวก็ยืนมองท่าทางหันซ้ายหันขวาส่งเสียงดังงื้ดๆตลอด แม่บอกว่าตามไปดูคนที่ตีหมาซิ ผมพาแม่ไปดูแม่เจอตัวคนนั้นด้วยที่แย่งปลาหมึกจากหมาเราไป แม่เราก็เปิดศึกกับครอบครัวนั้นทันทีโดยหาว่าแย่งหมายั..เจ้าคนนั้นชื่อว่านายดวงหลังจากนั้นไม่นานมันก็มาที่บ้านเราตอนหัวค่ำซึ่งพ่อผมไปออกเรือพอดี ดูเหมือนมันเมาเหล้าด้วย มันเอาปืนมาขู่แม่เราให้ไปเอาเงินมาให้บอกว่าขอไปกินเหล้าก็แล้วกัน ถ้าให้ดีๆจะไม่มีปัญหาแม่ยังไม่ทันทำอะไรสาวก็โผล่มาจากใหนไม่รู้ทั้งที่ไม่มีเสียงเห่ามาก่อนเลย สาวกระโดดงับไปที่มือของมันจนปืนหล่นตกอยู่ที่พื้น เห็นมันออกวิ่งโดยมีสาวไล่ตามไปติดๆ สักพักสาวก็กลับมาบ้านรุ่งเช้าพ่อผมกลับมาแม่เล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟังพ่อโกรธมากถามหาปืนที่มันทิ้งไว้พ่อบอกว่ารออีกหน่อยเถอะ ผมไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่ทำอะไรกัน ก็ยังสนุกตามประสาเด็ก พวกเรารักสาวมากแต่ไม่นานสาวก็คลอดลูกตัวน้อยๆมาแปดตัว ลูกๆของสาวน่ารักมากไม่รู้ว่าพ่อมันเป็นตัวใหนด้วยซิแต่มันมีสีเหมือนแม่มันเกือบทั้งหมดเลยนะ มาถึงคืนหนึ่งพ่อผมโดนตำรวจจับเพราะเอาปืนไปยิงนายดวงแต่นายดวงไม่ตาย และมีปืนเถื่อนก็ปืนของนายดวงนั่นเองมีตำรวจชั้นผู้ใหญ่บอกให้พ่อหนีไปในคืนนี้เขาเป็นเพื่อนรักกับพ่ออันนี้แม่เล่าให้ฟังทีหลัง  พวกเรารีบกุลีกุจอมาขึ้นรถกระบะที่มารอรับเพื่อจะไปอยู่ระนองพ่อบอกเราต้องรีบไปช้าไม่ได้แล้ว ผมรีบไปอุ้มสาวมาขึ้นรถด้วยแต่มันมีลูกหลายตัว ผมก็เรียกพี่ให้มาช่วยหน่อยคนเจ้าของรถหันมาเห็นพอดีแกบอกว่าถ้ามีหมาไปด้วยแกก็จะไม่ไปส่งที่ระนอง ผมและทุกๆคนรู้สึกใจหายเหมือนว่าเรากำลังจะเสียสิ่งที่เรารักและห่วงไปแล้ว พ่อและแม่พยามพูดให้คนขับรถใจอ่อนแต่ดูเหมือนไร้ความหมายเสียแล้ว แกรีบขึ้นรถและติดเครื่องพร้อมเร่งให้ออกเดินทาง เราทุกคนขึ้นอยู่บนรถสาวร้องแหงนหน้าขึ้นเสียงดังบาดลึก ความรู้สึก ทุกคนน้ำตาใหลที่ต้องจากมันไปผมรู้สึกว่าผมร้องให้ตั้งแต่คนขับรถใจดำไม่ยอมให้สาวขึ้นรถแล้ว รถแล่นออกไปสาวออกวิ่งตาม ถนนที่ภูเก็ตสมัยนั้นยังไม่สดวกมากนักรถจึงวิ่งไปไม่เร็วนัก ผมเห็นสาววิ่งตามอยู่นานพวกเราพยามตะโกนบอกให้มันกลับไปกลับไป พ่อบอกเดี่ยวจะกลับมารับ มันก็ยังวิ่งตามโดยไม่ลดละจนมันเหนื่อยล้าล้มลง พ่อตะโกนเสียงดังบอกคนขับรถให้หยุดก่อน แต่ทว่าเขาเห็นว่าจะให้หยุดเพื่อดูหมาเขาก็บอกปล่อยมันเถอะเขาตอ้งรีบไป ผมจำได้ดีว่าผมนั่งน้ำตาใหลมาตลอดทาง ขอให้มีความสุขเถิด สาว.. (ป.ล.มันน่าจะเป็นบางแก้วตัวแรกของภาคใต้ด้วยประการลฉนี้)