ตามที่ หนูน้อยหน่าบอก ถูกต้องแล้วค่ะ

ส่วนเรื่องผสมน้ำกิน  ความจริงน้ำสกัดชีวภาพที่ขายทั่วไป   ถ้าไม่มีส่วนผสมสมุนไพรกำจัดแมลง(เขาจะระบุไว้ที่ขวด)  ก็ผสมน้ำกินได้ค่ะ  อัตราส่วนเจือจางพอให้หมาทนกินได้  ถ้ามากไปหมาบางตัวจะ(ทำเป็น)เหม็น    ประมาณ 1 ช้อนชา ต่อน้ำ 1 ลิตร  หรือเจือจางกว่านี้ก็ได้  แต่ไม่ควรเข้มข้นมาก   ถ้าใช้น้ำส้มแอปเปิลไซเดอร์ อย่างหนูน้อยหน่าได้  ก็จะยิ่งดีค่ะ

ปกติ  ถ้าเป็นสูตรที่  ตั้งใจจะทำเอาไว้กิน(สำหรับคนกิน แน่นอน หมาย่อมกินได้ด้วย)  จะใช้ผลไม้ หมักกับน้ำตาลทรายแดงหรือน้ำตาลธรรมดา  เพราะจะให้ความรู้สึกสะอาด  หอม น่ากินกว่า    น้ำสกัดชีวภาพที่ใช้ภายนอกทั่วไปจะใช้พืชสดอวบน้ำ เช่นหยวกกล้วย ผักตบชวา ผักกะเฉด เปลือกสัปรด ฯลฯ ...นำมาหมักกับ กากน้ำตาล หรือโมลาส  ซึ่งจะมีสีสัน และกลิ่น ไม่สวยงาม หอมหวน ชวนกินค่ะ

แผลเปื่อยของหมา ใช้เบทาดีนเช็ดให้ทั่วแผลและโดยรอบแผลเป็นบริเวณกว้างพอสมควร  เพื่อฆ่าเชื้อ   ความจริง ถ้าเป็นแผลเล็กๆขนาดที่เล่ามา(ไม่ใช่แผลลึกเปิด)  แค่ทำความสะอาดด้วยเบทาดีน เช้า- เย็น ไม่กี่วันก็หาย

การทำแผลให้หมา  ก่อนลงมือทำ  อย่าตั้งท่าให้ออกนอกหน้า  จนหมารู้ตัวและเตรียมสร้างพฤติกรรมต่อต้าน    ต้องเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม   แล้วเข้ามาเล่นกับหมาตามปกติ  เมื่อได้จังหวะ    ก็จับขาเขาไว้ให้มั่นคง  (ไม่ใช่กำขาเขาจนแน่นเกินไป...แต่หมายถึง  ท่าทางที่มั่นคงไม่ว่อกแว่ก , ยึกๆยักๆ) 

จับตรงเหนือแผล(ระหว่างต้นขากับแผล)  แล้วเช็ดสำลีชุบยา(ที่เตรียมไว้แล้ว)ไปบนแผลให้ทั่ว อย่างรวดเร็ว  ไม่ต้องตี หรือดุเขา  ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะดิ้นรนขัดขืน   ไม่ต้องพูด หรือทำเสียงอะไรทั้งสิ้น    ใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหว

ความจริงแล้ว  ทั้งหมดจะใช้เวลาแปร้บเดียวเท่านั้น   ถ้าตั้งใจทำรวดเดียวให้จบ   เสร็จแล้วควรจะเล่นกับเขาอย่างสนุกสนานต่อเนื่องไป  ให้เขารู้สึกเหมือนกับ การทำแผล เป็นส่วนที่แทรกแว๊บเข้ามาระหว่างเล่นเท่านั้น  ไม่ใช่เรื่อง(ที่ถูกเน้นจนเห็นความ)สำคัญ   อย่ามัวไปกอด  หรือโอ๋หมา หลังทำแผล