ดูรูปกรงของป้าชัชแล้ว ถ้าผมเป็นหมาก็อยากไปนอนอยู่เพราะกว้างขวาง โปร่งสบายและอยู่กันหลายตัวคงไม่เหงา ส่วนของผมนั้นเป็นกรงขังเดี่ยวขนาด 280X150X150 ซม. (ยาวXกว้างXสูง) และผมขังยาวตอนกลางวัน มาปล่อยตอน 5โมงเย็น อาจทำให้เจ้าสามตัวไม่ชอบห้องขังเดี่ยวก็ได้

ที่จริงถ้าผมใช้อาหารบางชนิดที่เขาโปรดหรือของหวาน(ของคน)เข้าล่อ ก็สามารถหลอกหมาเข้ากรงได้ แต่ผมไม่ใช้วิธีนี้บ่อย จะนำมาใช้เมื่อถึงคราวจำเป็นจริงๆ เช่น ต้องการให้เขาเข้ากรงโดยด่วนเท่านั้น หากใช้บ่อยๆ แล้วเจ้าบ้างแก้วจะรู้ทันเราหมด ทีหลังหลอกไม่ค่อยได้ ปัจจุบันเวลาผมอยู่ในสนามหรือสวน เขามักเดินตามมาเล่นด้วยใกล้ๆ แต่เมื่อถึงเวลาจะเอาเขาเข้ากรงเพื่อให้อาหารเช้าหรือเย็นนั้น เขาจะสังเกตออกว่าเราจะเอาเขาเข้ากรงหรือยัง เช่น ก่อนนำเขาเข้ากรงผมมักจะเดินตรวจดูน้ำในกรงต่าง ๆ ว่ามีพร้อมหรือยัง พอเดินออกจากกรงเท่านั้น เจ้านักรบจ่าฝูงเหมือนจะรู้ตัวก่อนเพื่อนแล้วก็เผ่นหนีห่างจากผมทันที และเหมือนจะบอกลูกฝูงว่า "โกยเถอะโยม ตัวใครตัวมัน" หลังจากนั้นทุกตัวก็หนีไปคนละทิศคนละทาง ผมไม่มีโอกาสได้ใช้โซ่ฝึกเพื่อนำเขาเข้ากรงในสถานการณ์เช่นนี้เลย หลังจากนั้นผมก็หาเทคนิคพลิกแพรงตามสถานการณ์แต่ละวันว่าจะทำอย่างไรให้เขาตายใจหรือหลอกให้วิ่งไล่กันเองจนแต่ละตัวเหนื่อย แล้วค่อยๆ อุ้มแต่ละตัวเข้ากรง ผมถือว่าเป็นเรื่องท้าทายทุกครั้งที่นำบางแก้วเข้ากรง

เวลาจะนำรถเข้าบ้าน หากผมปล่อยเขาไว้นอกกรง ผมก็ทำเช่นเดียวกับป้าชัชและคุณชูศักดิ์ คือจอดรถไว้นอกบ้านก่อน และไปเล่นกับเขาจนสามารถนำเขาเข้ากรงได้ จึงนำรถเข้าบ้าน

ส่วนการพาสุนัขออกนอกบ้านนั้น ผมเคยลองพาเจ้านักรบจ่าฝูงไปสองสามครั้งโดยการใช้โซ่ฝึกและถือไม้ติดตัวไปด้วยเพื่อป้องกันสุนัขเราไปกัดสุนัขตัวอื่นหรือป้องกันตัวอื่นมากัดสุนัขเรา ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี แต่หลังจากนั้น เจ้านักรบติดใจกับการไปเที่ยวนอกบ้าน จะคอยเฝ้ารอตรงประตูทุกวันเพื่อจะออกเที่ยวเหมือนเด็กใจแตก ทำให้ผมและคนในบ้านเข้าออกประตูด้วยความไม่สบายใจ เพราะเกรงว่าสักวันหนึ่ง หากนักรบหลุดออกไปได้โดยไม่ได้ตั้งใจ เดียวจะเหมือนวัยรุ่นหนีออกจากบ้านแล้วไม่รู้จะไปตามตัวที่ไหน ในที่สุดเลยไม่พาเที่ยวนอกบ้านอีก ครั้นจะพานั่งรถเที่ยวพร้อมกันทั้งสามตัวก็แน่นรถเก๋ง เพราะต้องมีคนนั่งคุมไปด้วยคนละตัว สงสัยต่อไปต้องซื้อรถกระบะอีกคันไว้พาสุนัขเที่ยวและหาหมอเป็นการเฉพาะ