สำหรับบางแก้วถ้าศรศิลป์ไม่กินกับใครแล้วอันดับแรกต้องระวังให้มากครับ เพราะเจ้าไปร์ทมีเด็กชอบมากระทืบเท้ายั่วโมโหอยู่หน้าบ้านประจำ ถ้าเจอกันต้องล๊อคคออย่างเดียวกันไว้ก่อน เพราะบางครั้งคำสั่งมันไม่ยอมฟ้งมันจะเอาให้ได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กันอาการของคู่กัดด้วย

เรื่องจากจูงออกจากบ้าน ส่วนใหญ่เมื่อออกพ้นประตูบ้าน ผมจะส่งให้เจ้าไปร์ทนั่งคอย จนผมปิดประตูเสร็จ ถึงจะบอกให้ไปได้ ถ้ามันไปก่อนจะสั่งให้มันกลับนั่งที่เดิม หรือบางครั้งปิดประตูเสร็จก็จะให้เขานั่งคอยสักพัก ถึงจะสั่งให้ไป แรกๆก็เซ็งเหมือนกันถ้ามันดื้อมากก็ไม่ต้องออกไปเที่ยว ถ้ามันทำได้ดีก็ลูบห้วมันแล้วบอกว่าดีๆ แล้วก็สั่งให้มันไป

การจูงหมาอยู่ด้านซ้าย มือขวาจับปลายสาย มือซ้ายจับเหนือปลอกคอระยะห่างแล้วแต่ถนัด สิ่งที่ช่วยได้อีกก็คือขาซ้ายของเรา สามารถกันและบังคับทิศทางหมาได้อีกทางหนึ่ง เวลาคับขันผมจะให้เจ้าไปร์ทอยู่ชิดขาซ้ายผมตลอดและใช้ขาซ้ายช่วยกันอีกทางหนึ่ง

ผมเคยลองในขณะที่มีหมาเจ้าถิ่นสามตัวล้อมหน้าล้อมหลัง เจ้าไปร์ทยังคงนั่งข้างๆขาซ้ายผมโดยที่ไม่ตื่นหรือสะเปะสะปะไร้ทิศทาง ในขณะคับขันเมื่อเจอคู่กัดการปล่อยหมานำหน้าแบบไร้ทิศทางเป็นการเสี่ยง ยิ่งจับสายจูงด้วยมือขวามือเดียว เขาพร้อมที่จะกระชากดึงแขนเราไปได้ทุกเวลา ถ้าเขาแรงมากจะทำให้เราเสียการทรงตัวและเขาพร้อมที่จะหลุดมือได้ตลอด แต่ถ้ารอบๆตัวไปมีอะไร ผมก็ปล่อยเขาตามสบาย