จำได้ว่าเคยอ่านกระทู้ก่อนหน้านี้ที่ เจ้าของน้องฮัช บอกว่า ทุกวันนี้ น้องฮัชเป็นนาย...เดินนำหน้าเจ้าของ.....เวลาอยู่ข้างนอกบ้าน ก็จะสั่งไม่ค่อยได้ (หรืออะไรทำนองนี้) ก็นึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน แต่ก็เห็นบอกว่า อายุ 8 เดือนแล้ว ใครๆยังชมว่า เป็นบางแก้วนิสัยดีอยู่ ... ก็เลยไม่ค่อยอยากแสดงความเห็นอะไรมาก ถ้า ต้องการแก้ปัญหานี้อย่างจริงจัง ก็ต้องปรับบทบาทของเจ้าของก่อน เป็นอันดับแรก อย่างที่มีคนเคยแนะนำไว้นั่นแหละค่ะ คือ ถ้าหมา มีแนวโน้มที่จะเป็นหมาจ่าฝูง เจ้าของก็ต้องชิงความเป็นจ่าฝูงให้ได้ ก่อนที่หมาจะแสดงอำนาจขยายอาณาเขตมากไปกว่าเดิม แต่ไม่จำเป็นต้องทำเสียงดุ เวลาออกคำสั่ง หรือ กินก่อนหมา...ฯลฯ... จากกระทู้ก่อนนี้ เวลาผ่านมาประมาณ 1 เดือน น้องฮัชน่าจะอายุได้ 9 เดือนแล้ว ย่างเข้าวัยรุ่น ที่กำลังแสวงหาลำดับความสำคัญของตัวเองในฝูง ตอนนี้ น้องฮัชอาจจะสรุป(เอาเองตามสภาวะแวดล้อมในบ้าน)ไปเรียบร้อยแล้วก็ได้ว่า...ตัวเขาเอง คือ จ่าฝูง ในบ้านนี้ และกำลังต้องการขยายอาณาเขต..คุมทั้งซอยต่อไป การอบรมสั่งสอน ให้ลูกหลานหรือเด็กๆในปกครอง เป็นเด็กดี ก็ควรมีคำชมเชย และรางวัลเมื่อเขาทำถูกต้อง และเป็นเด็กดีอย่างที่ควรจะเป็น และสำคัญกว่านั้นคือ ควรป้องกัน ไม่ให้เขามีโอกาสทำในสิ่งที่ผิด....เพื่อเราจะไม่ต้องลงโทษเขาโดยไม่จำเป็น ก่อนอื่น ต้องกำหนดคำ (หรือเสียง) และฝึก คำสั่งห้าม หมา และใช้คำนั้น(หรือทำเสียงนั้น)ทุกครั้ง ในการปรามให้หมาหยุด..เมื่อหมาทำสิ่งที่เราไม่พอใจ คำนั้น (หรือเสียงนั้น)ควรเป็นคำที่ออกเสียงง่ายๆสำหรับเรา ไม่ต้องใช้พลังเสียงมาก ไม่ต้องตะโกนเสียงดัง เพียงแต่ให้สามารถสื่อให้หมาเข้าใจได้ดี(หมาที่บ้านจะใช้เสียง..อ๊ะ...) และ ต่อไป.. ต้องเลิกดึงหมา เด็ดขาด การดึงกันไปดึงกันมา เป็นการท้าทายในความคิดของหมา เมื่อเจ้าของต้องถูกหมาลากไปเรื่อยๆจนสามารถไปทำในสิ่งที่เขาต้องการได้ หมาก็คิดว่า วันนี้เขาชนะได้อีกวันแล้ว เจ้าของจึงต้องฝึกจูงหมาเดินโดยสายจูงหย่อนและสงบ ในบริเวณบ้านให้ได้ ก่อนที่จะพาหมาออกไปนอกบ้าน อย่าให้หมาโยงความสัมพันธ์ของ สายจูง กับการ ได้ออกไปเดินลากเจ้าของและกระโจนใส่คนนอกบ้าน เป็นอันขาด ฝึกเรื่องทั่วๆไปในบ้านก่อน เช่นการเดินออกจากประตูห้องใด(ในบ้าน)นำหน้าเจ้าของออกไปก่อน เจ้าของต้องแสดงตัวให้หมารู้สึกได้อย่างชัดเจนและสงบ ว่า เราเป็นจ่าฝูงผู้มีอำนาจและบารมีเหนือกว่าหมา (จะด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่ แต่อย่าเอะอะโวยวาย ทำเสียงดัง หรือออกท่าออกทางมากมาย) โดย เมื่อหมาจะเดินแซงออกหน้า ให้ขวางหมาไว้ พร้อมทำเสียงห้าม อาจต้องให้หมานั่งลงก่อน รอจนเจ้าของเดินนำไปแล้ว จึงเรียกหมาตามออกมา และชมเชยหรือให้รางวัล เป็นต้น ทำแบบเดียวกันนี้ทุกครั้ง ในเรื่องใดก็ตาม ที่เราไม่อยากให้หมาทำ ต้องกันหมาเอาไว้ก่อน พร้อมกับทำเสียงห้าม(เบาๆแต่หนักแน่น) จนกว่าหมาจะหยุดพฤติกรรมนั้น แล้วชมเชยหมา ถ้าหมาไม่หยุด ต้องนำหมากลับไปที่จุดเดิม แล้วแก้ไข อาจจะต้องใช้วิธีที่เด็ดขาดขึ้น เช่น เรื่องการเดินแซงออกประตู อาจจะต้องใช้สายจูง กระตุกหมากลับมาแล้วสั่งนั่ง รอจนหมานั่งอย่างสงบ เจ้าของจึงเดินนำออกไปแล้วเรียกหมาเดินตาม เป็นต้น อ่านดูแล้ว อาจจะฟังเหมือนยุ่งยากซับซ้อน แต่ความจริง เป็นเรื่องปกติในบ้าน เหมือนการสอนลูกหลานที่เป็นคน ในเรื่องกิริยามารยาทที่ควรปฏิบัติทั่วไปนั่นเอง เมื่อหมาเข้าใจดีแล้วว่า เจ้าของ คือจ่าฝูงตัวจริง โดยเจ้าของสามารถควบคุมหมาตอนอยู่ในบ้านได้ดีแล้ว จึงพาหมาออกมานอกบ้าน โดยเริ่มควบคุมตั้งแต่การนำหมาออกจากประตูบ้าน อย่างที่บอกไว้ข้างบน เจ้าของต้องผ่อนคลายและแสดงความเป็นจ่าฝูงให้ชัดเจน โดยยืดตัวขึ้นและผ่อนสายจูง ถ้าหมาเริ่มแสดงอาการขัดขืน เจ้าของต้องเดินมาขวางไว้พร้อมทำเสียงห้าม และปรามด้วยท่าทางและสายตาเงียบๆ (ไม่ต้องพูดอะไรมากกว่าเสียงห้าม) จนกว่าหมาจะสงบลง และผ่อนคลาย จึงค่อยเริ่มเดิน ถ้าหมาไม่หยุดแสดงอาการขัดขืน ให้กลับเข้าบ้านทันที เอาหมาเก็บเข้ากรง (หรือปล่อยให้อยู่ในบ้านตามปกติ) ไม่ต้องพูดอะไรกับหมา ปล่อยให้อยู่ตามลำพัง อย่าพยายามพาหมาเดินไปพลางดึงยื้อสายจูงกับหมาไปพลางเป็นอันขาด ถ้าเกิดเหตุคับขัน ต้องสั่งให้หมา นั่ง ให้ได้ อาจจะต้องใช้กำลังบังคับ โดยกระตุกสายจูงอย่างแรง แล้วจับปลอกหรือจับสายจูงให้สั้นพร้อมกับกดตัวหมานิ่งไว้ จนกว่าหมาจะสงบ จึงค่อยคลายสายจูงให้หย่อนลง แต่ต้องระวังไว้ตลอดเวลา อย่าร้องเสียงดัง เอะอะโวยวายเป็นอันขาด การฝึกคำสั่ง นั่ง และ หมอบ บ่อยๆและยืดเวลาให้นานขึ้นเรื่อยๆ จะทำให้หมาเข้าใจในฐานะลูกฝูงของตัวเองได้เร็วขึ้น
|