ไม่ใช่ผู้รู้เรื่องบางแก้ว  แต่พอจะรู้เรื่องหมาอื่นๆทั่วไปอยู่บ้าง      

ปกติ หมาที่มีการแสดงออกแบบนี้ ถือว่ามีความมั่นคงในอารมณ์  เชื่อมั่นในตัวเอง  จึงไม่ระแวงภัยจากคนหรือสัตว์อื่น  ซึ่งเป็นลักษณะนิสัยอันพึงประสงค์ของหมาที่จะนำมาฝึกทำงานหรือเป็นสัตว์เลี้ยงที่ดีได้     สรุปง่ายๆว่า เป็นหมาไม่ขี้กลัว  เมื่อไม่ขี้กลัว...ก็ไม่ยากที่จะฝึกให้รู้จักปกป้องอาณาเขตและอารักขาเจ้าของ

เรื่องของ บางแก้วดุ นี้ เป็นหัวข้อสนทนากันมาช้านานเป็นปีแล้ว  ยังไม่มีใครสรุปออกมาได้ชัดเจนว่า  ดุอย่างไรคือ ดุดี  หรือว่าต้อง  ดุร้าย  ถึงจะดี กันแน่

หมาที่แสดงอาการ(เสมือน)ดุ  โดยขู่และ กัด คน หรือสัตว์อื่น  จะมีสาเหตุอยู่ 2 อย่างเท่านั้น  คือ 

ดุ  เพราะความกลัว  และ...

ดุ หรือกัด เพราะมีเหตุอันควรที่ต้องดุ  หรือต้องกัด  เช่นเพื่อปกป้องอาณาเขต , ปกป้องอาหาร ,  ป้องกันตัวเองและสมาชิกในฝูง ฯลฯ

การแสดงอาการ(เสมือน)ดุ ของหมา  แบบที่....พอเจออะไรแปลกๆ ไม่ว่าคนหรือสัตว์อื่น  หรือสิ่งของแปลกๆ  ก็แยกเขี้ยวขู่  หรือขนพองเห่าใส่ หรือโดดกัดก่อนเลยนั้น   ไม่ได้หมายความว่าหมาตัวนั้นมีความกล้าหาญ ไม่กลัวอะไร  แต่..กลับกัน..คือ  เป็นหมาที่มีความระแวงภัยสูง(ตามสัญชาติญาณสัตว์ป่าทั่วไป)  ,  และมีความไวต่อสิ่งเร้าจากภายนอกมากเกินไป  , ไม่มั่นคงในอารมณ์ ,ไม่มั่นใจในตัวเองและสถานะการณ์ที่เผชิญหน้าอยู่  จึงต้องแสดงอาการข่มอีกฝ่ายเอาไว้ก่อน  เช่นทำเสียงขู่  , แสดงอาวุธโดยการแยกเขี้ยว , ทำขนพองขึ้นให้ดูตัวโตที่สุด  เพื่อให้อีกฝ่ายกลัว  ถ้าไม่มั่นใจมากๆเข้าก็อาจกัดเลย

ลักษณะต่างๆที่กล่าวมา  เป็นสัญชาติญาณตามธรรมชาติที่มีอยู่ในสายเลือดของหมาป่า(บรรพบุรุษของหมาบ้าน)ซึ่งก็เหมือนกับสัตว์ป่าทั่วไป       หมาบางพันธุ์  ที่ผู้ริเริ่มพัฒนาพันธุ์  มีวัตถุประสงค์อันเป็นเป้าหมายแน่นอน  ในการปรับปรุงพันธุ์  เพื่อนำมาใช้งานเฉพาะทาง   จะมีการควบคุมกระบวนการพัฒนาสายพันธุ์อย่างเข้มงวด  เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้   

แม้สัญชาติญาณสัตว์ป่าในสายเลือดยังคงอยู่  แต่ก็ได้รับการพัฒนาด้านจิตประสาท  ให้มั่นคงเข้มแข็งขึ้น  ระแวงภัยน้อยลงหรือไม่มีเลย  มีความมั่นใจในตัวเองและผู้คนหรือสัตว์อื่นรอบข้าง   จนถึงขั้นที่ควบคุมสัญชาติญาณของตัวเองได้เมื่อจำเป็น   และสามารถนำสัญชาติญาณต่างๆออกมาใช้ได้ตามความเหมาะสม

ส่วนหมาบางพันธุ์  ที่ต้องการอนุรักษ์ลักษณะนิสัยของสายพันธุ์ดั้งเดิม  เอาไว้ให้มากที่สุด  เช่น บางแก้ว  ก็จะเน้นการพัฒนาเฉพาะเรื่องของโครงสร้างร่างกาย สีขน มารคกิ้ง ให้สวยงามตามมาตรฐานประจำพันธุ์เป็นหลัก   ดังนั้น ลักษณะนิสัยของบางแก้วส่วนใหญ่  จึงเป็นไปตามความสามารถ  ในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของบรรพบุรุษของแต่ละสาย  ที่จะส่งผ่านพัฒนาการด้านจิตประสาท  ต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลาน  

หมาบางแก้วบางสาย ที่เข้ามาอยู่ในวิ่งแวดล้อมสังคมเมืองมานานหลายชั่วอายุ  และมีความสามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมได้ดี   มีความสามารถในการพัฒนาและส่งผ่านลักษณะนิสัย ด้านจิตประสาทที่มั่นคงไปยังรุ่นลูกหลานได้ดี  ก็อาจจะมีลักษณะอย่างที่ เจ้าของกระทู้บอกมา    ซึ่งต้องถือว่า  เป็นลักษณะอันพึงประสงค์ของสัตว์เลี้ยงที่ดี  

ส่วนความสามารถในการปกป้องอาณาเขต  และปกป้องสมาชิกฝูงนั้น  ยังคงเป็นสัญชาติญาณฝังในสายเลือด    ที่สามารถกระตุ้นให้เขานำออกมาใช้ได้เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม  หมาอายุ 4 เดือน ยังถือว่าอยู่ในวัยเด็กมาก   ควรให้เขาได้เรียนรู้ ที่จะไว้ใจผู้คนและสัตว์อื่นในสถานะการณ์ปกติไปก่อนดีกว่า