ไม่ใช่ผู้รู้เรื่องบางแก้ว แต่พอจะรู้เรื่องหมาอื่นๆทั่วไปอยู่บ้าง ปกติ หมาที่มีการแสดงออกแบบนี้ ถือว่ามีความมั่นคงในอารมณ์ เชื่อมั่นในตัวเอง จึงไม่ระแวงภัยจากคนหรือสัตว์อื่น ซึ่งเป็นลักษณะนิสัยอันพึงประสงค์ของหมาที่จะนำมาฝึกทำงานหรือเป็นสัตว์เลี้ยงที่ดีได้ สรุปง่ายๆว่า เป็นหมาไม่ขี้กลัว เมื่อไม่ขี้กลัว...ก็ไม่ยากที่จะฝึกให้รู้จักปกป้องอาณาเขตและอารักขาเจ้าของ เรื่องของ บางแก้วดุ นี้ เป็นหัวข้อสนทนากันมาช้านานเป็นปีแล้ว ยังไม่มีใครสรุปออกมาได้ชัดเจนว่า ดุอย่างไรคือ ดุดี หรือว่าต้อง ดุร้าย ถึงจะดี กันแน่ หมาที่แสดงอาการ(เสมือน)ดุ โดยขู่และ กัด คน หรือสัตว์อื่น จะมีสาเหตุอยู่ 2 อย่างเท่านั้น คือ ดุ เพราะความกลัว และ... ดุ หรือกัด เพราะมีเหตุอันควรที่ต้องดุ หรือต้องกัด เช่นเพื่อปกป้องอาณาเขต , ปกป้องอาหาร , ป้องกันตัวเองและสมาชิกในฝูง ฯลฯ การแสดงอาการ(เสมือน)ดุ ของหมา แบบที่....พอเจออะไรแปลกๆ ไม่ว่าคนหรือสัตว์อื่น หรือสิ่งของแปลกๆ ก็แยกเขี้ยวขู่ หรือขนพองเห่าใส่ หรือโดดกัดก่อนเลยนั้น ไม่ได้หมายความว่าหมาตัวนั้นมีความกล้าหาญ ไม่กลัวอะไร แต่..กลับกัน..คือ เป็นหมาที่มีความระแวงภัยสูง(ตามสัญชาติญาณสัตว์ป่าทั่วไป) , และมีความไวต่อสิ่งเร้าจากภายนอกมากเกินไป , ไม่มั่นคงในอารมณ์ ,ไม่มั่นใจในตัวเองและสถานะการณ์ที่เผชิญหน้าอยู่ จึงต้องแสดงอาการข่มอีกฝ่ายเอาไว้ก่อน เช่นทำเสียงขู่ , แสดงอาวุธโดยการแยกเขี้ยว , ทำขนพองขึ้นให้ดูตัวโตที่สุด เพื่อให้อีกฝ่ายกลัว ถ้าไม่มั่นใจมากๆเข้าก็อาจกัดเลย ลักษณะต่างๆที่กล่าวมา เป็นสัญชาติญาณตามธรรมชาติที่มีอยู่ในสายเลือดของหมาป่า(บรรพบุรุษของหมาบ้าน)ซึ่งก็เหมือนกับสัตว์ป่าทั่วไป หมาบางพันธุ์ ที่ผู้ริเริ่มพัฒนาพันธุ์ มีวัตถุประสงค์อันเป็นเป้าหมายแน่นอน ในการปรับปรุงพันธุ์ เพื่อนำมาใช้งานเฉพาะทาง จะมีการควบคุมกระบวนการพัฒนาสายพันธุ์อย่างเข้มงวด เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ แม้สัญชาติญาณสัตว์ป่าในสายเลือดยังคงอยู่ แต่ก็ได้รับการพัฒนาด้านจิตประสาท ให้มั่นคงเข้มแข็งขึ้น ระแวงภัยน้อยลงหรือไม่มีเลย มีความมั่นใจในตัวเองและผู้คนหรือสัตว์อื่นรอบข้าง จนถึงขั้นที่ควบคุมสัญชาติญาณของตัวเองได้เมื่อจำเป็น และสามารถนำสัญชาติญาณต่างๆออกมาใช้ได้ตามความเหมาะสม ส่วนหมาบางพันธุ์ ที่ต้องการอนุรักษ์ลักษณะนิสัยของสายพันธุ์ดั้งเดิม เอาไว้ให้มากที่สุด เช่น บางแก้ว ก็จะเน้นการพัฒนาเฉพาะเรื่องของโครงสร้างร่างกาย สีขน มารคกิ้ง ให้สวยงามตามมาตรฐานประจำพันธุ์เป็นหลัก ดังนั้น ลักษณะนิสัยของบางแก้วส่วนใหญ่ จึงเป็นไปตามความสามารถ ในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของบรรพบุรุษของแต่ละสาย ที่จะส่งผ่านพัฒนาการด้านจิตประสาท ต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลาน หมาบางแก้วบางสาย ที่เข้ามาอยู่ในวิ่งแวดล้อมสังคมเมืองมานานหลายชั่วอายุ และมีความสามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมได้ดี มีความสามารถในการพัฒนาและส่งผ่านลักษณะนิสัย ด้านจิตประสาทที่มั่นคงไปยังรุ่นลูกหลานได้ดี ก็อาจจะมีลักษณะอย่างที่ เจ้าของกระทู้บอกมา ซึ่งต้องถือว่า เป็นลักษณะอันพึงประสงค์ของสัตว์เลี้ยงที่ดี ส่วนความสามารถในการปกป้องอาณาเขต และปกป้องสมาชิกฝูงนั้น ยังคงเป็นสัญชาติญาณฝังในสายเลือด ที่สามารถกระตุ้นให้เขานำออกมาใช้ได้เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม หมาอายุ 4 เดือน ยังถือว่าอยู่ในวัยเด็กมาก ควรให้เขาได้เรียนรู้ ที่จะไว้ใจผู้คนและสัตว์อื่นในสถานะการณ์ปกติไปก่อนดีกว่า
|