เจ้าอ้วนในความเป็นจริงเป็นหมาดุอย่างที่คุณวิเชียรว่าน่ะครับ เพราะตอนเอามาบ้านใหม่ ๆ ก็กัดกับหมาข้างนอก 3 ครั้ง กับหลังอานของผมอีก 2 ครั้ง และกับบางแก้วตัวโปรดของผมอีก 1 ครั้ง และสามารถดูได้จากบาดแผลบริเวณหัว หูและขาทั้งหน้าและหลังไม่น่าต่ำกว่า 20 แผลครับ แต่ตอนนี้ไม่ดุแล้วเพราะผมจะใช้เวลานั่งคุยกับเจ้าอ้วนทุกวัน เหมือนกับการรักษาเด็กด้อยโอกาสน่ะครับที่ต้องการการรักษาทางจิตมากกว่าทางกาย  ประมาณวันละ 1 ชั่วโมง ผมคิดว่ามันไม่เข้าใจเหรอและมันแสดงอาการพอใจและต้องการให้เราเล่นกับมันตลอดเวลา เพราะมันไม่ยอมห่างจากตัวผมเลย ตอนนี้เจ้าอ้วนเป้นเจ้าของบ้านมีที่วิ่งประมาณ 100 ตารางวา และจะถูกจับเข้ากรงเฉพาะเช้าและกลางคืน เพื่อนำเจ้าบิ๊กออกและกลับเข้าบ้านเท่านั้น และผมได้ทำกรงขนาด 4x4 เมตร (อดีตโรงรถ) ให้เจ้าอ้วน และบางครั้งผมก็จะเอางานเข้าไปนั่งทำในกรง โดยมีเจ้าอ้วนนอนบนตักผม เออ รู้สึกมีความสุขมากครับ

สุดท้ายขอชักชวนเพื่อน ๆ ที่มีจิตเมตตาช่วยกันอุปถัมภ์บางแก้วตกยากด้วยครับ เพราะบางแก้วเป็นหมาที่ซื่อสัตย์และรู้คุณเจ้าของมากจริง ๆ ครับ