อ่านกระทู้นี้แล้วก็หันไปมองเจ้าขุนทองที่นอนหลับอุตุอยู่ในกรงอย่างสบายใจ นับตั้งแต่มีหมาเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้าน บ้านก็ไม่เคยเหงาอีกเลย ขุนทองเป็นลูกชายคนเล็กของแม่ ที่แม่ต้องคอยดูแล เอาใจ แต่ก็เป็นเพื่อนเล่นกับแม่เวลาที่แม่เครียดจากงาน หลายครั้งที่แม่บอกว่า ดีนะที่มีขุนทอง ทำให้หายเครียดไปได้เยอะเลย

เวลาที่กลับถึงบ้าน แววตา ท่าทางการแสดงออกต่อเราที่ไม่เคยแสดงกับคนอื่นเลย ทำให้เรารู้สึกอย่างแท้จริงว่า เราถึงบ้านแล้ว ก็เลยกลายเป็นความรู้สึกแปลกๆ ถ้าเดินขึ้นบ้านแล้วไม่เห็นตัวแสบมายืนหูลู่ หางส่ายหมุนจนแทบจะหลุดออกมา มายืนต้อนรับคอยอยู่ตรงหัวบันได แม่เคยสังเกตพฤติกรรมแล้วมาเล่าให้ฟังว่า ไม่ว่ามันจะนอนหลับสนิทหรือทำอะไรอยู่ก็ตาม หากได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดมันจะหยุดหรือตื่นขึ้นมาเงี่ยหูฟังทันที เมื่อไรที่ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน ก็จะลุกเดินไปยืนตรงหัวบันไดตั้งใจฟังเต็มที่ แล้วทันทีที่ได้ยินเสียงเราเดินขึ้นบันได แม่บอกได้ทันทีว่าใครกลับมาบ้านจากปริมาณการส่ายหมุนจนเหมือนพัดลมของหางพวงใหญ่ และอาการดีใจที่แทบจะกระโดดตกบันได อาการนี้มันทำให้เราคนเดียวจริงๆ..ขอบใจนะ ขุนทอง