ตามมาเที่ยวเกาะสุนัขเหอะครับ

ผมไปเกาะสุนัขมาเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมานี่แหละครับ ตอนแรกก้อเกิดไอเดียปิ๊งขึ้นมาได้ตอนที่มีรถกระบะขายข้าวสารมาขายหน้าบ้าน ตอนแรกได้ยินว่า ข้าวถังละ 190 ก้อว่าจะซื้อไปฝากม๋าๆที่นั่นกันซะหน่อย ได้อ่านในเวปเวปนึงแล้วรู้สึกหดหู่ใจ ไหนๆวันเกิดเราที่ผ่านมา 31 มกราคม ก้อไม่ได้ไปทำบุญที่ไหน เลยว่าเออไปซะหน่อยก้อดี พอซื้อจริงๆ โลละ 220 แต่เอ๊ะ นึกยังไงไม่รู้ ไปถามคนขายว่าเออพี่ มีแบบเป็นกระสอบมั้ย คนขายบอกว่ามี 750นะ ผมก้อเออๆ เอามา ขอบอกว่าตอนนั้นมีตังค์อยู่ 1000 เดียว เหลือตังค์มาทำงาน 200 สำหรับอาทิตย์นั้น แต่แล้วอีก 2 วันก้อปั๊มตังค์ออกมาได้อีก 1000 ปรากฏว่า เอาตังค์ไปซื้อยาแก้อักเสบ ยาแก้ไข้ กะเบตาดีนให้ม๋าซะอีก 740 เหลือตังค์อยู่ 200 ก่าๆอีกแระ - -” ทีนี้ไปบอกเพื่อนๆว่าเฮ้ยๆ จะฝากอะไรไปไหม มันเลยให้ไปประกาศที่ดีเจของบริษัท ก้อมีคนฝากข้าวสาร ปลากระป๋อง ยา อาหารเม็ดมาให้ด้วย ผมก้อเอามาหมด และมีคนใจดีจากพันทิปเอาอาหารมาให้อีก เธอตัวเล็กมากครับ ต้องช่วยกันยกอาการมาใส่ท้ายรถ ตอนแรกหวั่นๆว่ารถเล็กๆของตรูจะขนไปได้หมดป่าววะ ก้อรวมๆแล้วทั้งอาหารเม็ดกะข้าวสารนี่ร่วม 100 โลเชียวครับ ตังค์ก้อมีนะ ที่ทำงานผมช่วยตังค์มา 1314 บาท ผมก้อเอาไปซื้อยาแก้โรคผิวหนัง แชมพูอาบน้ำม๋า อาหารเม็ดเพิ่มอีก เหลือตังค์อยู่ 300 เลยเอาไปให้พี่เค้าที่นั่น ระหว่างทางมานั่งนึก เอ๊ะ ม๋ามีข้าวกินแล้วคนเลี้ยงม๋าหละหว่า เลยซื้อคุกกี้อิมพีเรียลกล่องใหญ่ให้พี่เค้ากล่องนึงไปฝาก พอไปถึงอากาศร้อนโคตร มาอีกแล้วครับ อาการไมเกรน ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาเลย เพื่อนผมก้อเดินเซอร์เวย์รอบๆกรง ม๋ามันเห่ากันเกรียวเลยครับ ผมเลยเดินไปถามเพื่อนว่าทำไรอ่ะ ม๋าเห่าดังลั่นเลย เพื่อนบอกเปล่า ผมเลยกะโชว์เพาว์ เดินรอบๆ ประมาณว่าม๋ามานไม่เห่าช้านนะเฟ้ย ปรากฏว่าได้ผลเลยครับ ม๋าไม่เห่าเลยซักแอะ แต่มันหอนแทนครับ เสียงดังกว่าตอนที่เห่าเพื่อนอีก หอนไล่มาตั้งแต่ต้นกรง ยันท้ายกรงเลย จนผมกลับมาถึง คนอื่นหัวเราะกันท้องแทบแข็ง พี่ที่เลี้ยงยังให้กำลังใจผมว่า นี่ยังดีนะน้อง ม๋ามันยังสนใจ ถ้าไม่เห่าไม่หอนเลยนี่น่าสงสัยนะ ผมก้อยิ้มแห้งๆแบบว่า มันจะจริงเหรอพี่ หอนเหมือนเห็นผีเลยเนี่ยนะ ซักพักซวยซ้ำซ้อนอีก โดนม๋าเดินมาดมๆใต้กระโปรง แล้วเปิดฟุ่บ เอาจมูกงัดขึ้นมาอะครับ ผมก้อโอ๊ยยย อะไรกันวะ พี่คนเดิมก้อบอกว่าน้องอาบน้ำมารึเปล่าอ่ะ ผมก้อเอาวะไหนๆก้อไหนๆแล้ว คงไม่ทุเรศกว่านี้แล้ว เลยบอกพี่เค้าว่า น้ำหนะอาบอยู่หรอกพี่ แต่ลืมล้างอ่ะ กึ๋ยๆๆ ได้ผลครับ คราวนี้ทุกคนเมินหน้าไปทางอื่น ไม่มายุ่งกะป๋มแระ
แต่ม๋าที่นั่นนะไม่ได้มีแค่ 200 กว่าตัวอย่างที่ผมอ่านเจอหรอกนะครับ มีตั้ง 400 กว่าตัวแน่ะ กินข้าววันละ 100 โลได้ นี่ขนาดกินมื้อเดียวต่อวันนะครับนี่ ส่วนตัวผมกลับบ้านได้ก้อกินยานอนเลยครับ ข้าวปลากินไม่ได้แล้วป่วย อาเจียน กินยาเสร็จก้อหลับอยู่ตรงโซฟา ได้ยินเสียงเพื่อนพูดกันว่าหลับไปแล้ว แต่มันไม่มีแรงอะครับ ลุกไม่ขึ้น บอกเพื่อนว่าเอาตังค์นั่งรถออกไปเองเถอะ ไปส่งขึ้นรถไม่ไหวแล้ว แป่ววววว สงสารเพื่อนผมเจงๆๆ
ถ้าใครพอมีกำลังก้อช่วยๆกันหน่อยนะครับ เพื่อเจ้าเพื่อนสี่ขาของเรา ผมมีเลขบัญชีของพี่เค้าด้วยแหละ ขอเค้ามาอ่ะครับ
ชื่อบัญชี สุรางค์ ภู่สะอาด เบอร์โทรศัพท์ของพี่เค้าอะครับ 06-1664098 พี่ตุ่นนะครับ
ธนาคาร กรุงไทย
สาขา อ้อมน้อย
ประเภอบัญชี ออมทรัพย์
เลขที่บัญชี 732-118-2223
ม๋ามันหาตังค์กินข้าวเองไม่ได้หรอกครับ ก้อช่วยๆกันไปครับ อยากให้ความหวังดีที่เรามีให้เพื่อนร่วมโลกเป็นเหมือนแสงสว่างจุดเล็กๆ ที่เมื่อมารวมกันคงให้ความสว่างได้มากมาย เพราะไม่มีใครรู้ว่า เราจะตกลงไปในที่มืดมิดเมื่อไร มืดขนาดไหน ความดีจะเป็นเหมือนแสงเทียนคอยส่องทางให้เรา ทำดีมากหน่อยก้อมีเทียนมากเล่มหน่อย สว่างไปได้มากขึ้น นานขึ้น คงไม่มีใครอยากตกอยู่ในความมืดมิดใช่ไหมครับ จุดเทียนของตัวเองขึ้นเถอะครับ วันละเล่ม อย่างน้อย มันก้อเป็นแสงสว่างแห่งศรัทธา ลุกไหม้อยู่ในจิตของเราตลอดไปในวันที่เราตกอยู่ในความมืดนะครับ