ขอร่วมวงระบายด้วยคนนะครับ แต่ของผมจะเป็นเรื่องน่ายินดีหรืออึดอัดหรือเปล่าแถวบ้านผมไม่ค่อยมีคนไม่ชอบหมาหรอกครับมีบ้านอยู่หลายหลังแต่ไม่มีรั้วเลยสามารถเดินไปทั่วๆได้ตามใจ  ปัญหามันอยู่ที่ตอนกลางวันบ้านผมไม่ค่อยมีคนอยู่แม่ก็ไปๆมาๆ แล้วผมเลี้ยงแบบปล่อย พอไม่มีใครอยู่เพื่อนบ้านเจ้ากรรมสิครับล่อหมาเราไปอยู่ที่บ้านเลยครับผมขอเรียกพฤติกรรมนี้ว่า  “เสียมารยาทอย่างแรง” แบบว่าล่อทุกกลเม็ด ทั้งหาของกินให้ ของเล่นให้ ยังไม่พอหาที่นอนให้เสร็จ แบบครบวงจรไม่ต้องกลับบ้านเลยครับ ก็อย่างว่าหมาเด็กใครๆก็ชอบ ไอ่เรากลับบ้านมาตอนเย็น อ่าว! หมาตูมีไหน อ๋อมีข้างบ้านนี้เองไปตามกลับมา ยังมาว่าหมาอยู่กับเราอดเลยต้องไปหากินบ้านเขา  พอจะอุ้มกลับก็บอกว่า ให้มันนอนตรงนั้นแหละมันชอบนอนตรงนั้น ตอนแรกก็เฉยๆ เห็นเป็นผู้ใหญ่กว่าก็เกรงใจ แต่พอนานเข้าหมาติดสิครับไม่ยอมกลับบ้านเลยเราก็เลยใช้ไม้แข็ง จับใส่กรงแล้วปล่อยเป็นเวลา เหตุเกิดเลยครับวันแรกที่ขังกรง ตอนเย็นกำลังเล่นกับหมาอยู่ (หมาอยู่ในกรง)เดินมานึกว่าจะมาเล่นก็เฉยๆ ที่ไหนได้เปิดกรงแล้วเรียกหมาเราไปต่อหน้าต่อตา พูดไม่ออกเลยครับ (เขาไม่รู้หรือไงว่านี่หมาเรา) เสียอารมณ์มากๆ ก็เลยบอกให้เขาเอาไปเลี้ยงเลยแล้วกัน นึกว่าจะเอาที่ไหนได้ดันไม่เอา สงสัยกลัวหมาโต หลังจากวันนั้นพฤติกรรมของเพื่อนบ้านก็ เพลาๆลง ท่านที่มีความตั้งใจที่จะเลี้ยงหมาท่านคงอยากให้หมาของท่าน อยู่กับท่าน เห็นท่านเป็นนาย  รักท่าน เห็นบ้านท่านเหมือนบ้านของตัวเอง ผมไม่จำกัดอิสระภาพหมาผมจึงเลี้ยงปล่อย คนเราจะไปที่ไหน ไปทำอะไร ไปนานแค่ไหน ท้ายแล้วก็ต้องกลับบ้าน หากกลับไม่ได้ก็ยังคงคิดถึงบ้าน หมาก็คงเช่นกันหากมันรู้ว่านี้บ้านของมัน ผมไม่โทษหมานะอาจเป็นเพราะผมที่มีเวลาให้ไม่พอแต่ผมก็ดูแลอย่างดี ไม่ให้ต้องอดอย่างที่เขาว่า แต่ที่ผมตำหนิมากๆคือคนที่ล่อหมา ที่เขาไม่มีมารยาท ที่เข้ามาแทรกในช่วงเวลาที่ไม่สามารถเติมเต็ม ไม่จำกัดอยู่ตรงจุดที่เขาควรยืน คนเราถูกเอาใจมากๆยังเสียคน แล้วหมามีเหรอที่จะไม่ไขว้เขว ที่เล่ามาไม่ใช่หมาบางแก้วนะครับแต่เป็นหมาตัวแรกที่ผมเลี้ยง ตอนนี้ผมหาบางแก้วมาเลี้ยงตัวหนึ่ง ก็เลยเลี้ยงกรงเป็นหลักเลยปล่อยเป็นเวลา กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ขนาดอย่างนี้แล้วนะถ้าเผลอก็ยังมาล่ออยู่ (สงสัยโรคจิตหรือเปล่าชอบแย่งหมาคนอื่น)
ส่วนเจ้าหมาตัวเดิมหลังจากดัดนิสัยอยู่นานตอนนี้เริ่มรู้จักบ้าน รู้จักนาย และอยู่บ้านมากขึ้นแล้วผมเลยปล่อยอิสระ ตอนเช้าผมตื่นตี 5 กว่าๆ เพื่อมาปล่อยเจ้าบางแก้วมันก็จะมารอที่หน้าประตู ดีใจนะที่เห็มันตื่นเต้นดีใจที่เห็นเรา พอปล่อยเจ้าบางแก้วเสร็จก็ให้เล่นด้วยกันซักชั่วโมงก็จับเจ้าบางแก้วใส่กรงให้อาหารทั้งคู่แล้วไปทำงาน กลางวันแม่จะเป็นคนปล่อยเจ้าบางแก้วให้ทำธุระ ส่วนตอนเย็นผมจะกลับมาจัดการเอง ชื่นใจนะเวลากลับมาบ้านแล้วรู้ว่ามันดีใจที่เห็น เจ้าบางแก้วมันจะดีใจที่เห็นคนในบ้านผมหากใครหายไปนานๆ แต่สำหรับผมจะพิเศษกว่าคนอื่นเพราะอาการมันตื่นเต้นมากทั้งกระโดดโลดเต้นโถมเข้าหาพัลวันอยู่กับตัวผม จนตอนนี้ผมเริ่มหลงเสน่ห์บางแก้วเข้าแล้ว  หลายท่านที่เลี้ยงบางแก้วท่านเคยรู้สึกบ้างไหมว่าถนนที่ท่านสัญจรอยู่ทุกวันทำไมตอนนี้มันยาวเหลือเกิน