นั่นสิค่ะ คงเข้าใจผิดกันนิดหน่อย  เอาเป็นว่ามาคุยกันเรื่องน้องหมาเหมือนเดิมดีกว่านะ 

ที่คุณจรัญถามว่าเป็นเพราะอะไรที่เค้าเกเร  ดิฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน ถ้านึกย้อนไปเค้ามีแววจะเกเรตั้งแต่เล็กแล้วค่ะ อย่างอายุสัก 1 เดือนกว่า ๆ ก็เริ่มขู่เวลาไปนั่งดูเค้าตอนกินข้าวในชาม (ก็เป็นห่วงนี่ค่ะเห็นกินข้าวแล้วชอบติดเพดาน )  เวลาเรากินอะไรก็ต้องยื่นให้เค้ากินด้วย เพิ่งมารู้จากพี่ใน wep บอกเนี่ยแหละค่ะว่าไม่ดีหรอกเหมือนฝึกให้เค้าเป็นนายของเราทางอ้อม   เรื่องนอนอีกอย่างตอนเค้าโตพอที่จะแยกนอนได้แล้วก็ไม่ยอมแยก กลางคืนนอนในห้อง กลางวันเล่นข้างนอก ร้อนหน่อยก็เรียกให้เปิดประตู  จะนอนตากแอร์ เห็นไหมค่ะทุกอย่างสั่งเราได้หมด  เป็นอย่างนี้จนอายุ 3-4 เดือน  หนัก ๆ เข้าก็ขี้ตู่สิค่ะ  คิดว่าทุกอย่างเป็นของข้า ถูกตามใจกันมาตั้งแต่เล็ก  เรียกว่าบ่มเพาะนิสัยจ่าฝูงให้เค้าเต็ม ๆ เลยค่ะ ซึ่งโดยธรรมชาติก็มีอยู่แล้วด้วย พอโตขึ้นเค้าก็แข็งข้อกับเราสิค่ะ ขี้อิจฉา ขี้ห่วง เอาแต่ใจ ไม่ได้อย่างใจก็ขู่ ก็กัด ยิ่งตียิ่งสู้ แถมพาลโกรธเป็นนาน ไม่รู้ใครเป็นนายใครเป็นหมากันแน่  ดิฉันเคยเข้าไปหาข้อมูลศึกษาพฤติกรรมของหมาจ่าฝูงพวกนี้ใน wep โอ้..แม่เจ้า นิสัยเจ้าขันหมากชัด ๆ ประเภทที่ Upgrade ตัวเองไปนอนบนเตียงเรา, ชอบวิ่งแซงหน้าเวลาจะเปิดประตู, ถ้าเห็นเราก็จะเดินเข้ามาหา โบกหางให้ เค้าอยากให้เราปรนนิบัติเค้าค่ะ เช่น ลูบหัว  พูดถึงอาการนี้อาจจะงงเล็กน้อย ก็หมาที่ไหนเวลามันเห็นเจ้าของมันก็เดินกระดิกหางมาหาทั้งนั้นแหละ  แต่ไม่เหมือนกันนะคะ เพราะถ้ามันดีใจจริง ๆ มันจะหูลู่เล็กน้อย กระดิกหาง ก้นส่าย ๆ มากน้อยก็อยู่ที่ว่าคิดถึงมากป่าว ถ้ามากก็ส่ายก้นเกือบหลุดแหละค่ะ ถึงตรงนี้อย่าลืมสังเกตุน้องหมาของคุณด้วยนะคะ

    ทั้งหมดเป็นนิสัยที่บ่มเพาะจากสายพันธุ์และจากการเลี้ยงดู  พอบวกเข้ากับอารมณ์หนุ่มพลุ่งพล่าน  ทุกอย่างก็สุด ๆ  อย่าประมาทกับเค้านะคะ เพราะเค้าฉลาดแกมโกง เจ้าเล่ห์ มากกว่าหมาอื่นเยอะ (แต่ความน่ารักก็มากพอกันนะ)  ทุกวันนี้ก็ยังต้องคอยปรามกันอยู่ตลอดแหละค่ะ