คุณโยครับ เจ้าหน้าเป๋อเหลอที่เห็นในรูปนี้ (หมานะครับ) ตั้งชื่อว่า พดด้วง

ผมตั้งชื่อให้เขา ก่อนที่จะมีเขาเสียอีก ขอถือโอกาสตรงนี้เล่าให้ฟังครับ

หลังจากคล้อยหลังไป เราพยามจัดให้เขานั่ง แต่ไม่เป็นผล ตะกายไปทั่วรถ รวมทั้งผมที่กำลังขับรถอยู่ด้วย การเดินทางทุลักทุเลพอสมควร แวะระหว่างทางให้ เขา ฉี่ เป็นระยะ ใช้เวลาถึงกรุงเทพฯก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม

ตื่นเต้นที่สุดก็ตอนที่เข้าบ้านน่ะแหละ

ผมเอารถเข้าบ้านโดยยังไม่ได้เอาเขาลง จนทุกอย่างเรียบร้อย เอาเจ้าแบ้งค์เข้ากรงเสร็จ ผมจึงอุ้มพดด้วงลงมา เอาไปทำความรู้จักกับเจ้าแบ้งค์

ตอนแรกดูเหมือนจะไปกันได้ เห็นดมกันอยู่ซักครู่ สงสัยเหม็นขี้ฟันแบ้งค์ พดด้วงเลยกรรโชกไปเบาะๆหนึ่งครั้ง

แค่นั้นเอง แบ้งค์ไม่พอใจมาก เห่าลั่น กรงแทบพัง คิดดูเถอะ ตอนนั้น เกือบตีสี่แล้ว กลัวชาวบ้านเขาจะขว้างเอา เห็นท่าไม่ดีเลยเข็นกรงพดด้วงเข้าไปไว้ในบ้าน พร้อมวางผ้าเค็มที่ให้มา เหตุการณ์ทำท่าจะดีขึ้น แต่แบ้งค์ยังคงเห่าเป็นระยะ ผมเลยตัดใจดับไฟหมด ใครใคร่เห่า เห่า ใครใคร่ร้อง ร้อง เพราะง่วงนอนมาก

ตื่นมาตอนเช้า ผมคล้องสายจูงแบ้งค์ และนำพดด้วงออกมานอกบ้าน เพื่อให้เขาได้รู้จักกันมากขึ้น พดด้วงรู้ตัวว่าต้องแบกน้ำหนักเยอะไปหน่อย เลยยอม แบ้งค์นี่ก็ดีนะครับ ขอชมเลย เพราะเขาไม่ก้าวร้าวใส่มากนัก ผมตัดสินใจปลดสายจูง แบ้งค์ไม่ทำร้ายพดด้วง แต่จะเดินกำกับตลอดเวลาที่พดด้วงสำรวจสถานที่ใหม่

ตอนนี้กลายเป็นพดด้วงต่างหากที่ชอบแกล้งแบ้งค์ เพราะชอบแอบไปเลียจานข้าวของแบ้งค์บ้าง หรือไม่ก็แอบกัดลูกยางที่เป็นของแบ้งค์บ้าง พอเจ้าของเขาฮื่อใส่ ตัวเองก็วิ่งหลบ พอแบ้งค์วิ่งมาถึงตัว พดด้วงก็นอนหงายเก๋ง หนูยอมค่ะ

สุขภาพโดยทั่วไป ถือว่าดีมาก ซนจริงๆ นี่ว่ามีประกวดบางแก้วซนที่ไหน จะเอาไปประกวดมั่ง ทั้งแทะ ทั้งขุด ทั้งโขมยเล่น สารพัด ชอบเล่นน้ำเป็นที่หนึ่ง ผมเปิดน้ำไว้ให้กิน พี่ก็กิน กินเสร็จพี่ก็นอนแช่ในถาดน้ำซะเลย

รู้จักชื่อตัวเองแล้ว เรียกก็มอง มาหาบ้าง ไม่มาบ้างตามอารมณ์ เล่นเบื่อทิ้งตัวลงนอนหลับเฉยเลย ไม่มีปี่มีขลุ่ย 

นิสัยการกิน ผมว่าไม่ตะกละกิน หรืออาจจะอาหารยังไม่ถูกใจก็ได้ แต่ไข่ละก็ชอบมากๆ

แค่นี้ก่อนนะครับ ต้องกลับบ้านแล้ว คิดถึงมันเหมือนกัน เดี๋ยวมาเล่าต่อ