 | เจ้าแม็คจอมซน |
|
มีข้อสงสัยว่า ทำตามที่หนังสือหรือตามในเน็ทบอก เจ้าแม็คไม่ทำเหมือนที่บอกเลย และ ขอถามข้อสงสัยบางประการ 1. ใช้สายจูงเมื่อไรจะกัดสายจูงทันทีไม่ใช่ว่าไม่ให้จูงนะค่ะแต่ชอบกัดสายจูงพอถอดออกก็ยังจะงับต่อ จะแก้ไขยังไง 2. วิธีสอนหมอบที่บอกว่าให้ลองอยู่ในท่านั่งก่อนแล้วถืออาหารไว้บนเหนือหัวแล้วค่อย ๆ เอาลงมาใกล้จมูก และดึงมือช้าให้ตามอาหารแล้วเขาจะหมอบลงเองแต่นี้ พอดึงมากลับ ลุกขึ้นเลย ทำไม่ได้ซักที 3. มันชอบคาบสิ่งที่ไม่ควรให้กินหรือเล่น เช่น คางคกตากแห้ง หรือซากอะไรต่าง ๆ พอมันเห็นเราปุ๊บมันรีบลุกหนีเลย เพราะเขาจะรู้ว่าเราไม่ให้เขาเล่น จะแก้ไขยังไงดี และการลงโทษด้วยการตีปากเขาเป็นวิธีที่ผิดไหม เพราะเคยเลี้ยงเชาว์เชาว์ก็ใช้วิธีนี้ก็ได้ผล (แต่ไม่ได้ตบพร่ำเพรื่อนะ) 4. ตอนนี้เลี้ยงเขามา 2 เดือนแล้ว อายุ 4 เดือน จะเข้า 5 เดือน รักเขามากเลย แต่ตอนนี้ ท้องพอจะมีประสบการณ์ไหมที่จะเล่นกับเขาให้เราปลอดภัย เพราะเขาจะขี้ประจบมากชอบดีใจแล้วกระโดดใส่เรา 5. ข้อสุดท้ายนะค่ะ อายุเท่าไรถึงจะพาเขาเข้าคอร์สสอนได้? และใช้เวลาเท่าไร? กี่คอร์ส? แพงไหม? |
 | ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
ตอบข้อ 1 นะครับ.. เขามีสัญชาติญาณตอบสนองกับสิ่งที่เคลื่อนไหว ตรงหน้า หรือเวลาเขาดิ้นแล้วเจ้าสายจูงก็จะสบัดๆ ทำให้เขาอยากที่จะไล่กัด...จะแทะ เราซึ่งเป็นผู้จูงนั้น จะต้องมีอะไรที่สุนัขสนใจที่สุดในโลกอยู่ครับ เช่นตับต้ม ลูกชิ้นปลา ของเล่น ผ้าผืนเล็กๆ เอามาสะบัดเพื่อเปลี่ยนความสนใจของเขาจาก สายจูงมาเป็นตัวเราแทน หรือเอาอาหารมาล่อตรงหน้าเขา ให้เขาเลิกสนใจสายจูง แล้วมาสนใจอาหารแทน เราต้องทำให้สุนัขรู้โดยชัดเจนว่า อยู่ในสายจูงนั้น ดีกว่าเวลาไม่อยู่ในสายจูงอย่างไร เช่นเลี้ยงเขาไว้ในกรง เวลาที่จะได้ออกนอกกรงก็ต่อเมื่ออยู่ในสายจูงเท่านั้น เขาก็จะรู้โดยทันที และชัดเจนว่า เมื่อเห็นสายจูงแล้วเขาจะได้ออกนอกกรง และที่สำคัญคือรางวัลที่เขาจะได้ เมื่อเขาทำตัวดีนั่นเอง เราต้องดูว่า สุนัขเราชอบอะไรเป็นพิเศษ และเก็บความเป็นพิเศษนั้นมาไว้ให้เป็นรางวัล กับเขาเวลาต้องการฝึกเขาครับ ส่วนเวลาอื่นๆนั้นเราก็ต้องไม่ให้เขาได้สิ่งที่เขาชอบ และคุณจะพบว่าเขาจะกระตือรือร้นมาก เวลาที่เขารู้ว่าเขาจะได้อะไรที่พิเศษๆ ที่เขาชอบ |
| ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
ตอบข้อ 2... สุนัขยังสับสนกับคำสั่ง ของเราอยู่ครับ...ทางที่ดี สอนให้เขานั่ง และรู้จักกับคำสั่งนั่งอย่างขึ้นใจ และสามารถทำตามได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนเสียก่อนครับ... เราอาจจะใช้คำสั่งนั่ง ให้เป็นระเบียบปฏิบัติสำหรับเขา เวลาที่เราจะให้อะไรแก่เขา ไปเลยก็ได้ ยึดคติที่ว่า ไม่มีอะไรในโลกที่สุนัขจะได้มาฟรีๆ และ การที่เขาจะได้อะไรดีๆ เขาก็ต้องทำสิ่งดีๆ ให้เราก่อน เป็นการแลกเปลี่ยนครับ... เช่น ก่อนเข้ากรงเพื่อกินข้าว ต้องให้เขานั่งก่อน แล้วเขาถึงจะได้รับอนุญาตให้เข้าไปกินข้าวได้, ก่อนจะได้ของเล่นไปเล่น เขาต้องนั่งก่อน, ก่อนที่จะได้ออกจากประตูบ้าน เขาจะต้องนั่งคอยก่อน, ก่อนลงบันได ก็ต้องนั่ง และคอยเจ้าของเดินนำหน้าไปก่อน แล้วเขาถึงจะได้ลง, การขึ้นรถ เขาก็ต้องนั่งก่อน ที่เราจะเปิดประตูรถให้เขาขึ้น...อะไรทำนองนี้น่ะครับ (การปฏิบัติอย่างนี้ ตลอดอย่างเคร่งครัดนั้น จะตอกย้ำลงไปในสำนึกของสุนัขว่า เขาจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของเราตลอดเวลา เพราะเวลาที่เราสั่ง แล้วเขานั่ง นั่นคือการที่เขายอมรับเราว่าเป็นเจ้านายเขา จะทำให้ไม่เกิดปัญหาการไม่ยอมรับในภายหลัง นะครับ) ส่วนการสอนให้หมอบนั้น จากท่านั่ง เราก็เพียงแค่นำอาหารมาวางตรงด้านหน้าเขา ห่างไปสักหน่อย เขาก็จะต้องก้มลงมากินแล้วนะครับ มันก็เกือบจะหมอบแล้วหล่ะ ทีนี้เมื่อเขามีแนวโน้มก้มตัวลงมา เราอาจจะเลื่อนอาหารที่อยู่ในแนวพื้นให้ห่างออกไปอีกนิดนึง เขาก็จะหมอบแล้วครับ หรือเราอาจจะช่วยเขาในการที่เอามือช่วยยกขาหน้าของเขาให้ทำท่าหมอบลงมา เลยก็ได้แล้วเมื่อเขาทำท่าที่ถูกต้องแล้ว เราเรียกว่า หมอบ แล้วให้รางวัล ทำบ่อยๆ สุนัขจะรู้เองว่าเวลาเราพูดว่า หมอบ นั้นหมายถึงท่าไหน |
| ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
ข้ามไปข้อ 5. ก่อนเลย... สำหรับสุนัขบางแก้ว นั้นเราจะต้องทำให้เขายอมรับว่าเราเป็นเจ้านาย หรือจ่าฝูง และสมาชิกคนอื่นๆในบ้านนั้นมีลำดับในฝูงที่สูงกว่าเขาครับ การที่เราฝึกเขาให้เชื่อฟังคำสั่ง นั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมากที่ผู้เลี้ยงบางแก้วทุกคนต้องทำ เพราะการที่เราสั่งเขา แล้วเขาทำตามนั้นเท่ากับว่าเขายอมรับเราในฐานะที่เป็นจ่าฝูงของเขา หรือยอมรับว่าเรามีลำดับในฝูงสูงกว่าเขา... สุนัขกับคนอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านนั้น ก็เปรียบเสมือนฝูงหมาป่า ฝูงหนึ่ง เราซึ่งอยู่ในฐานะเป็นเจ้าของบ้าน จะต้องอยู่ในสถานะของจ่าฝูง ซึ่งก็ต้องทำให้เขายอมรับเราให้ได้ เมื่อเราสั่งและเขาต้องทำตาม นั่นคือเราเป็นจ่าฝูง และเขาเป็นลูกฝูงที่ดี...การฝึกเชื่อคำสั่ง อย่างเคร่งครัดตลอดเวลา นั้นจะทำให้เราเองรักษาสถานะของจ่าฝูงไว้ได้ อย่างตลอดรอดฝั่ง แล้วเราจะรู้ก่อนด้วยว่า ถ้าเราสั่งแล้วเขาเริ่มไม่สนใจ หรือไม่ใส่ใจที่จะทำตามคำสั่งที่เคยทำทุกๆวันนั้น...เราก็จะได้เริ่มทำโทษเขาได้ ไม่ให้เขาคิดการณ์ไกลไปกว่านั้น ทุกๆท่านที่เลี้ยงสุนัขบางแก้ว ต้องฝึกเองครับ เพราะจำเป็นต่อสถานะของจ่าฝูงของเรา แล้วเริ่มฝึกนั้นทำได้ตั้งแต่สามเดือน...การให้คนอื่นไปฝึกนั้น ไม่ได้ทำให้เขายอมรับเราในฐานะจ่าฝูงได้ ฝึกเองดีที่สุดครับ |
 | ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
| อย่างที่คุณนิวัติแนะนำนี่แหละครับ ที่จะเรียกว่า เลี้ยงสุนัขบางแก้วอย่างมีเหตุผล เลี้ยงอย่างมีเงื่อนไข ต้องมีการปฏิบัติบางอย่างเพื่อแลกกับของที่เขาชอบ สุนัขบางแก้วหากเรารู้จักวิธีเลี้ยงเขา เขาจะเป็นสุนัขที่น่ารักมาก เป็นสุนัขที่ไม่ก้าวร้าว ดุแต่ควบคุมได้ นะครับ |
| ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
| ค่อยๆฝึกครับ ใจเย็นๆ อย่ารีบร้อนและคาดหวังให้สูงเกินไป บางแก้วเป็นหมาฉลาดแกมเจ้าเล่ห์ฝึกไม่กี่ทีก็จะจำได้แล้วครับ แต่อายุก็ยังน้อยอยู่ สมาธิยังค่อนข้างสั้นก็เป็นธรรมดาแหละครับ ให้ฝึกครั้งละไม่นาน ไม่ควรเกินห้านาที ฝึกทีละคำสั่งจนทำได้อย่างดีเยี่ยมก่อน แล้วค่อยไปฝึกคำสั่งต่อไป และเพิ่มเวลานานขึ้นทีละนิด ฝึกอาทิตย์ละคำสั่งก็พอครับ วันนึงฝึกสักห้าหกครั้ง หรือบ่อยกว่านั้นก็ได้ แต่อย่านาน ที่สำคัญเวลาเราหงุดหงิด อย่าฝึกหมาเป็นอันขาด การฝึกก็ควรจะฝึกในที่เดิมๆก่อนเพื่อให้เขารู้ว่าที่นี่ ตอนนี้เขากำลังจะได้รางวัลพิเศษ เมื่อปฏิบัติได้ดีแล้ว ค่อยเปลี่ยนสภาพแวดล้อม สถานที่ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถสั่งให้ทำตามได้ทุกที่ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปครับ อย่าใจร้อน ฝึกหมาเนี่ย คล้ายจีบสาวครับ รีบร้อนไม่ได้ ตั้งหมั่นหาหมั่นตอกย้ำ ไม่งั้นเดี๋ยวหมาตื่นหมด แล้วจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นา...อิอิอิ |
 | ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
ขออนุญาตแจมค่ะ ก่อนอื่น ยึดหลักสำคัญ ในการเป็นเจ้าของหมาที่ดี (ด้านที่เกี่ยวกับการฝึก)ไว้ก่อนดังนี้ 1. เจ้าของต้องเป็นจ่าฝูง ในทุกสถานะการณ์ จะลดปัญหาในการเลี้ยงหมาไปได้จนเกือบไม่มีเลย และสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข 2. เจ้าของต้องฝึกเชื่อฟังคำสั่งพื้นฐาน ให้หมาด้วยตัวเอง เช่น มานี่ , นั่ง , คอย , หมอบ ฯลฯ โดยวิธีการฝึกแบบไม่มีการลงโทษ นอกจากจะทำให้ชีวิตประจำวันง่ายขึ้นแล้ว ยังทำให้หมามีความสุข ที่ได้ทำตามคำสั่ง(เพื่อให้เจ้าของพอใจและให้รางวัล) 3. หมั่นชมเชยหมาอย่างจริงใจ แสดงให้หมาเห็นอย่างชัดเจนว่าพอใจมาก ทุกครั้งที่หมาทำดี และทำตามคำสั่งอย่างถูกต้อง ไม่ว่าจะอยู่นอก/ในบ้าน , ไม่ว่าจะเป็นตอนที่กำลังฝึก หรือ ตอนที่ฝึกแล้วและใช้คำสั่งจริง 4. ต้องสร้างความมั่นใจทางสังคมให้หมา ให้หมามีโอกาสพบปะผู้คนแปลกหน้าบ่อยๆเป็นประจำ พาออกไปตามสถานที่แปลกๆแตกต่างกันเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้หมาลดความระแวงภัยลง ชมเชยหมาทุกครั้งที่หมาทำตัวดีกับคน/หมาแปลกหน้าที่เข้ามาทัก หมาจะรู้สึกมั่นใจและสบายใจมากขึ้น 5. ต้องฝึกให้หมามีความรู้สึกแรกพบที่ดีต่อเด็ก หากมีเด็กในบ้าน หรือไปพบเด็กนอกบ้าน ต้องดูแลให้คำแนะนำเด็กในการปฏิบัติต่อหมา และต้องมั่นใจว่าควบคุมหมาได้แน่นอน โดยให้เด็กกับหมาอยู่ในสายตาตลอดเวลา อย่าปล่อยให้หมาแสดงอาการก้าวร้าวกับเด็ก อย่าปล่อยเด็กกับหมาอยู่ตามลำพังเป็นอันขาด 6. อย่าปล่อยให้หมามีโอกาสทำผิด หรือทำในสิ่งที่เจ้าของไม่ชอบ แล้วมาหาวิธีแก้ภายหลัง เพราะการแก้ไข ทำได้ยากมาก ต้องหาวิธีที่จะป้องกัน , ไม่เปิดโอกาสให้หมาทำสิ่งที่ผิด และหาวิธีชักจูงให้หมาอยากทำในสิ่งที่ต้องการ แม้แต่ในการฝึกเชื่อฟังคำสั่ง หากหมาไม่ทำตามที่สั่งในคำแรก ต้องหาทางช่วยให้หมาทำตามคำสั่งให้ได้ โดยไม่สั่งซ้ำ 7.ใช้กฏ NILIF (Nothing In Life Is Free) หรือ ไม่มีของฟรีในชีวิต กฏทองนี้ใช้ได้ดี ทั้งในการเลี้ยงลูกที่เป็นคน และเป็นหมา เริ่มตั้งแต่การให้อาหารมื้อแรก , การลูบคลำหรือการกอดแสดงความรัก , การปล่อยออกจากคอก/กรง/โช่ล่าม , การพาไปเดินเล่น , การทำให้หมาพอใจในทุกเรื่อง , ทุกอย่าง ฯลฯ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน คือ การทำตัวดีให้เจ้าของพอใจ เรื่องสายจูง ตามที่คุณนิวัตแนะนำมา ถูกต้องแล้วค่ะ โดยการใช้ของเล่น หรือของกินมาดึงความสนใจของหมา แต่ต้องมีจังหวะเวลาที่ถูกต้องด้วย หาวิธีให้หมาสนใจเจ้าของให้มากที่สุดก่อนที่จะใส่สายจูง(โดยใช้ของกินหรือของเล่นตามที่คุณนิวัตแนะนำ) และดำเนินการทำให้หมาสนใจต่อไปเรื่อยๆ ระวังอย่าทำให้การใส่สายจูงเป็นจุดสนใจ ในกรณีนี้ หมาได้ติดนิสัยงับสายจูงเล่นไปแล้ว เราจำเป็นต้องแก้ไข โดย..ทุกครั้งที่หมายังงับและดึงสายจูง ต้องถอดสายจูงออกเก็บ เดินจากหมาไปที่อื่น(ที่หมาจะตามไปอ้อนไม่ได้)หรือเก็บหมาเข้ากรง และเลิกกิจกรรมนั้นทันที ทิ้งระยะสักช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะสัก ครึ่งชั่วโมง จึงค่อยเริ่มใหม่ เรื่องการฝึกคำสั่งหมอบ บางครั้ง การมีคำสั่งซ้อน เช่นการสั่งนั่ง แล้วจึงสั่งหมอบ จะทำให้หมาสับสนได้เหมือนกัน บางคนจึงฝึกแยกกันเด็ดขาดไปเลย โดยการฝึกคำสั่ง หมอบ จากท่าเดิน หรือยืน ตามปกติ วิธีการฝึกเหมือนกัน คือใช้อาหารหรือของเล่น กำไว้ในมือ คว่ำมือลงบนพื้นตรงหน้าหมาอย่างรวดเร็ว หมาจะก้มลงมาดมและพยายามจะกินอาหารหรือพยายามแย่งเอาของเล่นไป อย่าเปิดมือออกให้หมาเป็นอันขาด หมาจะค่อยๆย่อขาหน้าลง แรกๆอาจจะทำก้นโด่งอยู่ ต้องใจเย็นๆรอจนหมาลดก้นลงมาในท่าหมอบ จึงพูดคำสั่ง หมอบ ในจังหวะที่พุงหมาแตะพื้น และ ***ให้สัญญาณ(ว่าเขาทำถูกต้อง) พร้อมกับเปิดมือให้หมากินอาหารบนพื้น หรือถ้ารางวัลเป็นของเล่น ก็ให้สัญญาณว่าถูต้อง แล้ว โยนของเล่นๆกับเขาทันที เมื่อเริ่มฝึกใหม่ๆ โดยเฉพาะสำหรับลูกหมาอายุน้อยๆ อย่ากดดันให้หมาทำอะไรที่ฝืนธรรมชาติ เช่นการให้นั่ง หรือหมอบอยู่กับที่ เป็นเวลานานๆ แค่ฝึกให้เขา เข้าใจคำสั่ง และทำตามเมื่อได้ยินคำสั่ง ก็เพียงพอแล้ว ถ้าเห็นหมาทำท่าจะลุก ให้สั่ง นั่ง และเอาอาหารไว้ในตำแหน่งที่หมาจะลุกขึ้นมาอยู่ในท่า นั่ง แล้วกินได้พอดี อย่าปล่อยให้หมาลุกออกจากท่าเดิมโดยเราไม่ได้สั่งให้ทำท่าอื่น นี่คือความหมายในข้อที่ 6. ข้างบน หลักการฝึกคือ ให้หมาเรียนรู้คำสั่ง จากท่าทางของเขาเอง ซึ่งจะง่ายมาก ไม่มีการกดดัน ไม่มีความรู้สึกต่อต้าน หรือรู้สึกไม่ดีในการฝึกเลย สิ่งที่เป็นปัญหา มักเกิดจากคนฝึก เช่น พูดคำสั่งไม่ชัดเจน พูดด้วยน้ำเสียงไม่เหมือนเดิมทุกครั้ง หรือพูดซ้ำหลายครั้ง หรือจังหวะเวลาไม่เหมาะสม การ ***ให้สัญญาณ ...หมายถึงการทำเสียงเป็นสัญญาณ ให้หมารับรู้ว่า เขาทำถูกต้องและกำลังจะได้รางวัล โดยทั่วไปจะใช้เสียงเดียวกับ คำสั่งพักเพื่อเล่นกับหมา เช่นคำว่า โอเค หรือบางคนจะใช้อุปกรณ์ที่ให้เสียงเหมือนกันทุกครั้งเช่น คลิกเก้อร์
 |
 | ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
ขออนุญาต..แจมด้วยคน ที่ผู้มีประสบการณ์แนะนำมานั้น...ใช้ได้ผลครับ สุนัขของคุณน่าจะวัยไกล้เคียงกับมะลิของผม...แรกๆ ก็ได้คำแนะนำเหล่านี้แหละครับ..เดี๋ยวนี้ แค่มองน่ากัน แล้ว..พยักหน้าเรียกโดยไม่ต้องออกเสียง มะลิ ก็ลุกเดินมาหาเลย ครับ ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องอดทน ฝึกฝน และคอยสังเกตดูว่าสุนัขของเราเป็นยังไง..กัดสายจูงใหม่ๆ มะลิก็เป็น..ผมแก้ไข ด้วยการให้คาบกระดูกเทียมก่อนแล้วก็คล้องสายจูง แล้วก็พาเดิน...1 รอบ พอรอบต่อๆไปก็เอากระดูกออก พอนานๆเข้าก็ไม่ต้องใช้กระดูกอีกเลย...แต่ผมฝึกโดยให้รางวัลด้วยการชมเชยและก็ตบเบาๆที่ไหล่และก็ชมว่าเก่งมากเมื่อฝึกเสร็จจึงจะให้ขนมทีหลัง...แต่บางคำสั่งใหม่ๆก็ต้องใช้มือช่วยก่อนเช่นนั่ง มอบ ใช้มือกดที่ก้นเขาจะนั่งลง แต่ที่สำคัญ ก็คืออย่าคาดวังอะไรให้มากนัก...ต้องค่อยเป็นค่อยไป เช่นมีคำสั่งหนึ่ง ที่มะลิยังปฏิบัติไม่ได้เลย คือ คอย จะคอยได้แค่ เห็นเราเท่านั้น พอไม่เห็นเรา ก็จะลุกตามหาเราทันที |
| ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
|
การให้หมา คอย เป็นเรื่องหนึ่ง ซึ่งค่อนข้างฝืนธรรมชาติหมาค่ะ เพราะโดยสัญชาติญาณ เขาจะต้องสนใจสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวโดยเฉพาะที่มีการเคลื่อนไหว หรือถ้าเห็นเจ้าของก็อยากจะมาหา ถ้าไม่เห็นก็จะต้องวิ่งดมตามหากลิ่นเจ้าของ แต่ในหลักสูตรการฝึกหมาใช้งาน เช่น หมาพันธุ์เยอรมันเชพเพอด จะต้องผ่านการสอบงานอารักขา จึงจะสามารถนำไปเป็นพ่อแม่พันธุ์ได้ ในการสอบ มีแบบฝึกหัดทดสอบให้หมา หมอบคอย(โดยมีสิ่งรบกวน) อยู่ริมสนาม ขณะที่มีหมาอีกตัวหนึ่ง กำลังทำแบบฝึกหัดอื่นอยู่ในสนาม วัตถุประสงค์คือ เพื่อทดสอบระดับความสามารถควบคุมตัวเอง(ความอดกลั้นหรือยับยั้งชั่งใจ) ปกติการฝึกทุกคำสั่ง จะใช้วิธี ฝึกโดยให้รางวัลด้วยการเล่นหรือให้ของกิน ไม่เคยต้องจับตัวหมา ไม่ว่าจะกดหรือดึง หรือกระตุกโซ่คอ โดยพยายาม รักษาและพัฒนา แรงขับในการไล่ล่า(การไล่งับมือ งับเท้า งับชายกางเกง) และแรงขับเรื่องอาหาร(ความตะกละ) ซึ่งมีอยู่ในสายเลือดทุกตัวตั้งแต่ยังเป็นลูกหมา เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการฝึกได้อย่างดีที่สุด ดังนั้น จึงไม่มีการ ดุ ตี หรือลงโทษหมาในเรื่องที่กล่าวมาใดๆทั้งสิ้น แต่จะเปลี่ยนเป้าหมาย ให้หมาหันมาสนใจของเล่นต่างๆ และอาหารแทน ข้อควรระวังคือ ต้องให้หมาได้เล่นสนุกกับของเล่นต่างๆเหล่านั้น กับเจ้าของเท่านั้น อย่าปล่อยของเล่นชิ้นโปรดทิ้งไว้ให้หมาเล่นเองเป็นอันขาด หมาที่ต้องสอบอารักขา จะต้องฝึกให้รู้จักคอย ทั้งในท่า ยืน นั่ง และหมอบ มาตั้งแต่เด็กๆ โดยการพัฒนาแรงขับดังกล่าวให้สูงสุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อหมา ติด ของเล่นมากๆ จะฝึกให้ทำอะไรก็ฝึกได้ง่ายที่สุด ถ้าหมาติดของเล่นแล้ว ก็ฝึกให้หมาโฟกัส(เพ่งมองด้วยความอยากได้)ที่ของเล่นให้นิ่ง เมื่อหมานิ่งดี ให้พูดคำสั่ง คอย ก่อนที่จะอนุญาตให้หมาได้เล่นของชิ้นนั้น(โดยให้สัญญาณ แบบเคยบอกไว้) แล้วจึงโยนของเล่นให้หมาได้เล่นพร้อมกับพูดชมเชยหมา และเล่นของเล่นกับหมาให้สนุกด้วย ทำซ้ำไปเรื่อยๆ ค่อยๆยืดระยะเวลาที่จะให้สัญญาณ อนุญาตให้หมาได้เล่นของเล่น ให้นานขึ้นทีละน้อยๆ อย่าลืมพูดคำสั่ง คอย ทุกครั้ง รูปการฝึกให้ลูกหมาอายุ 2เดือนครึ่ง นั่ง และโฟกัสที่ของเล่น  |
| ตอบ: เจ้าแม็คจอมซน |
ลักษณะการจ้องนิ่งอย่างมีสมาธิ ที่ของเล่น |
