 | จะทำยังไงดีต่อไปคะ |
เจ้าตัวยุ่งชื่อ ต่อแต้ม อายุ2เดือนกะอีก1อาทิตย์ค่ะ ดื้อยุ่งมากๆเลย แต่ขับถ่ายเป็นที่นะคะบนหนังสือพิมพ์ตลอด แต่ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าวนะคะว่าเหมือนเค้ามีอารมณ์แบบสุดขั้วง่ะค่ะ บทจะดีก็หูลู่เข้ามาอ้อนเชื่องมากๆ แต่บทจะดื้อก็เล่นแรงงับๆดุก็เถียง ตีก็สู้ เล่นไม่เลิก ตาขวาง งับเล่นง่ะจิงค่ะแต่บ่อยมากเลยที่เลือดขาหนูออก ขามีแต่รอยเขี้ยวแผลเยอะแยะไปหมดทายาแดงซะแดงเถือกเลย หนูงี้นั่งร้องไห้เจ็บแผล เคยคิดว่าจะเอาไปโพสขายต่อแต่ก็ทำใจไม่ได้รักเค้า อยากให้น้องหมามีอารมณ์กลางๆบ้างง่ะค่ะไม่ใช่แบบสุดขั้วแบบนี้ หนูควรพาเค้าไปฝึกเข้าโรงเรียนดีไหมคะแต่กลัวเค้าจะทารุณน้องหมาหนูมั๊ย หรือหนูสามารถฝึกเองได้คะ กี่เดือนกว่าที่เค้าจะรู้เรื่อง แนะนำหนูทีนะคะ ท้อแท้เต็มทีแล้วกะเจ้าแก่น  |
 | ตอบ: จะทำยังไงดีต่อไปคะ |
|
ตอบน้องแป้งผู้น่าสงสาร ลูกสุนัขช่วงนี้ก็จะเป็นแบบนี้ทุกตัวแหละครับ อยู่ในช่วงคันเขี้ยว กัดงับไปเรื่อยเปื่อยเพราะไม่สามารถที่จะกะน้ำหนักของการกัดได้เพราะเขายังเด็กอยู่ จริงๆแล้วเขาคงอยากจะเล่น อยากหาเพื่อนเล่น เขาเห็นเราเป็นเพื่อนเล่น แต่อาจจะกัดแรงไปหน่อย ฉะนั้นถ้าเขากัดเราแรงไปหน่อยเราคงต้องสอนเขา ดุเขาหรือว่าตีเขาแรงสักนิด แล้วบอกเสียงดังๆว่า หยุด ถ้าเราตีเขาเบาๆ เขาจะนึกว่าเราเล่นด้วย เอาพอประมาณให้เขารู้ว่านี่คือการทำโทษ แล้วครั้งหน้าถ้าทำอีก เพียงเรายกมือขึ้นแล้วทำเสียงดังๆ เขาก็จะกลัวแล้วครับ หาของเล่นอย่างอื่นให้เขากัดเล่น เป็นเสื้อยืดเก่าๆมาผูกเป็นปมๆให้เขากัดเล่นก็ได้ครับ ลองดูครับคิดว่าได้ผลแน่นอน |
 | ตอบ: จะทำยังไงดีต่อไปคะ |
|
ใจเย็นๆนะครับ ก็แหม "รักแล้วต้องรักเลย" นะครับ น้องหมาออกจะน่ารัก อย่าใจร้ายเอาเขาไปให้คนอื่นเลย การที่ได้เขามานี่ก็แสดงว่าบุปเพสันนิวาสแล้วครับ สำหรับความน่ารักของน้องหมา (น้องแป้งบอกว่าว่าเขาซน แต่นั้นขอเรียกว่าเป็น "ความน่ารัก" แทนนะครับ) แบบที่น้องแป้งเจอ เป็นเรื่องปกติอย่างที่คุณ "เพื่อนบ้างแก้ว" ให้คำแนะนำไปก่อนหน้านี้หละครับ ถ้าน้องหมาไม่แสดง "ความน่ารัก" แบบนี้ จะถือเป็นเรื่องที่น้องแป้งต้องกังวลนะครับ เพราะถือเป็นการ "ผิดปกติ" ของบางแก้ว ใจเย็นๆ และอดทนกับ "อาการน่ารัก" และ "ดื้อแบบฉลาด (แกมโกงนิดๆ" พร้อมกับสอนเขาด้วยใจ (เพราะเรารักเขาด้วยใจ) แบบ "ใจถึงใจ" ระหว่างเขาและเรานะครับ การเล่นกับเขาในช่วงที่เขามีอายุประมาณนี้สำคัญมาก เป็นช่วงที่เขาจะสนิทสนมกับเรามาก ซึ่งจะส่งผลให้เขาจดจำเราได้มิรู้ลืมในอนาคต อีกอย่างเป็นช่วงที่เขามีพัฒนาการทางสมองที่เหมาะสมที่เราจะสอนผิดถูกให้เขา ดังนั้น การเล่นกับเขาในช่วงนี้ ต้องให้เขาได้ทั้งความสนุก (แม้เราอาจจะได้รอยข่วนบ้าง) ตามวัยแห่งการเรียนรู้ และต้องแทรกสาระ เช่น เรื่องการขับถ่าย (ซึ่งน้องแป้งบอกเขาไม่ได้สร้างปัญหาให้เลย) การสอนไม่ให้เขากัดแทะข้างของในบ้าน การทำความรู้จักคุ้นเคยกับสมาชิกในครอบครัวและญาติมิตรที่ไปมาหาสู่ที่บ้านบ่อยๆ (อันนี้สำคัญมาก หากมิได้เตรียมการไว้ วันหน้าที่เขาโตแล้ว จะเป็นปัญหา เพราะเขาจะไม่ยอมรับคนแปลกหน้า อาจจะเป็นเหตุให้ไม่มีเพื่อนบ้านแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนเพราะเกรงกลัวน้องหมา) สำหรับการสอนเขา ควรจะเริ่มที่การกำหนดเวลาให้เหมาะสม คือต้องให้เขารู้เรื่องเวลา มิฉะนั้น เขาจะกวนเราตลอด (ประเภทเด็กขี้งอแง โยเย ที่สุดอาจจะทำให้รำคาญเขา ทั้งที่ความจริงนั้นคือวิธีการแสดงความรักและเรียกร้องความสนใจจากเจ้าของของน้องหมาเขาหละ) เช่น เล่นกับเขาช่วงเช้า และ เย็น พา (จูง) เขาเดินเล่น โดยอาจพาไปพบสภาพแวดล้อมแปลกใหม่นอกบ้านบ้าง สำหรับการกัดนั้น สาเหตุหลักมาจากเรื่องของการมันเขี้ยวของน้องหมาอายุขนาดนี้ที่ฟันเขาขึ้นใหม่ เหมือนที่คุณ "เพื่อนบ้างแก้ว" แนะนำว่า เขาจะยังไม่รู้ตัวว่าเขากัดโดยใช้แรงกัดมากน้อยเพียงใด แต่พอสักระยะเขาจะเรียนรู้ครับ (แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็ต้องอดทนนิ๊ดหนึ่ง) อ้อ หากยังไงก็ปรามเขาด้วยเสียงดุที่มีน้ำหนัก (ไม่ต้องดังมากเดี๋ยวจะตกในกลัว) สั้นๆ นะครับ อย่าใช้คำพูดยาว เพราะเขาไม่สามารถเข้าใจข้อความยาวเหมือนคนเรา กัดปุ๊บ ปรามปั๊บ อีกวิธีหนึ่งก็คือหาของให้เขากัดเวลาเล่นกับเขา เช่น ของเล่นที่เป็นพลาสติก กระดูกสังเคราะห์ แต่ถ้าไม่จำเป็นอย่าเอาจำพวกรองเท้าเก่าๆ หรือแม้แต่เสื้อผ้าเก่าๆ ที่เราไม่ใช้แล้วมาเล่นกับเขานะครับ เพราะจากประสบการณ์ พบว่า (แม้ไม่เสมอไป) น้องหมาบางตัวจะชอบใจการได้กัดร้องเท้าและเสื้อผ้า แม้จะโตขึ้นแล้วยังติดนิสัย กันไว้ก่อนดีกว่า พอฟันน้ำนมเขาหลุดและฟันชุดใหม่ขึ้นแล้ว อาการน่ารักแบบ "มันเขี้ยว" ของน้องหมาก็จะหายไปเอง แล้วอาการ "น่ารัก" อย่างอื่นก็จะมาแทน เช่น ประจบประแจง หวงแหนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเรา ขอให้มีความสุขกับน้องหมานะครับ |
