ผู้เลี้ยงตามบ้านและผู้เพาะพันธุ์  ควรมีจุดยืนร่วมกัน และมีมุมมองไปในทิศทางเดียวกัน ในเรื่อง การอนุรักษ์และพัฒนาคุณภาพชีวิตของสุนัขสายพันธุ์ที่ตนรัก   แต่ละฝ่าย ควรมีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับหน้าที่ความรับผิดชอบของตนเอง  และทำหน้าที่นั้นๆให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้    ปัญหาทุกอย่างก็จะลดลง  เช่น 

**ผู้เลี้ยงสุนัข ตามบ้าน  ก็พยายามศึกษาหาความรู้ในเรื่องของการเลี้ยง การดูแล รับผิดชอบต่อคุณภาพชีวิตให้กับ สุนัขของตนเองที่มีอยู่แล้ว  ให้ดีที่สุดอย่างเสมอต้นเสมอปลาย   และรับผิดชอบการฝึกสอน , ปรับพฤติกรรมสุนัขของตนเอง ให้เป็นพลเมืองสุนัขที่ดี   ไม่ก่อปัญหาแก่สังคม ทั้งในและนอกบ้าน

ผู้เลี้ยง ไม่ควรทำหน้าที่เป็น ผู้เพาะพันธุ์เสียเอง   การที่จะเป็นผู้เพาะพันธุ์ที่ดีได้  ต้องมีความรู้อย่างลึกซึ้งพอสมควร เพราะการเพาะพันธุ์สัตว์มีชีวิต  ไม่เหมือนการผลิตสินค้า   ที่แค่ทำตามข้อกำหนดวิธีการผลิต  ก็จะได้สินค้าออกมาตามต้องการ    และหากผลผลิตออกมาไม่เป็นไปตามต้องการ  ผู้เพาะพันธุ์ก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบต่อชีวิตที่เกิดมานั้นด้วย

**ผู้เพาะพันธุ์    ตามคอกฟาร์มต่างๆ ก็ศึกษาหาความรู้พื้นฐานด้านพันธุกรรมศาสตร์โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับสุนัขพันธุ์ที่ตนเองเพาะเลี้ยง  ทั้งในเรื่องรูปร่างลักษณะ นิสัยใจคอ อารมณ์ จิตใจ มีการจัดการสภาพในคอกเพาะเลี้ยงให้เหมาะสม  มีการเก็บข้อมูลประวัติสายพันธุ์ สุนัขของตัวเอง   ที่สามารถนำมาใช้พิจารณาประกอบการจับคู่ผสมพันธุ์ให้เหมาะสม  เพื่อสืบสายพันธุ์ และเพาะเลี้ยงลูกสุนัขให้ออกมาอย่างมีคุณภาพดีที่สุด   ซึ่งเป็นที่เข้าใจกันดีว่า  แม้จะมีการคัดเลือกคู่ผสมอย่างระมัดระวังเพียงใด  ก็ยังมีโอกาสที่ลูกสุนัขบางตัวในบางครอกจะได้รับยีนด้อยแฝงในสายเลือด ปรากฏออกมาได้

มีผู้เพาะพันธุ์หลายท่าน ที่มีคุณสมบัติผู้เพาะพันธุ์ที่ดีเยี่ยม  ซึ่งต้องขอยกย่องท่านไว้ ณที่นี้

แต่ยังมีผู้ที่อยากผสมพันธุ์สุนัข เพียงเพราะอยากได้ลูกสุนัขน่ารักๆไปขาย  หรือแจกจ่ายญาติสนิท มิตรสหาย และบรรดา ผู้ไม่รู้แต่อยากเลี้ยง ซึ่งมีอยู่มากมายในสังคมนี้   นี่เองเป็นที่มาของ ปัญหาสุนัขถูกทอดทิ้ง ถูกทารุณกรรม  ถูกนำไปปล่อย ฯลฯ ดังที่พบเห็นเป็นประจำวันตามเวบต่างๆรวมถึงเวบบางแก้วนี้เอง

เสนอความคิดเห็นมาด้วยปรารถนาดีต่อสุนัขล้วนๆ