ดูมันจะ...ดุเดือดไปนะครับ

ที่เจ้าของ/กระทู้กล่าวมา....มันเกี่ยวข้องกับกฎหมายหลายฉบับเลยนะคุณ

ถ้าห้าม.....เป็นการริดรอนสิทธิมนุษยชนตามกฏหมายรัฐธรรมนูญ..เชียวนะ

ถ้าจะออกกฎข้อห้าม.....ก็ต้องออกเป็น พระราชบัญญัติ....เชียวนะ

ผมว่า....หาวิธีอื่นดีกว่า

เช่น ประชาสัมพันธ์ ข้อดีข้อเสีย ให้ประชาชนได้รับรู้มากๆ ดีกว่า เพราะคนที่เลี้ยงบางแก้วน่าจะมีซัก  3 ประเภท และเวลามีการประกวด(เฉพาะบางแก้ว) น่าจะมาประกวดตามจังหวัดต่างๆ ไม่ควรไปประกวดแต่ในห้างกรุงเทพ และประชาสัมพันธ์การประกวดมากๆๆๆและในลานประกวดควรมีมุมให้ความรู้ การเลี้ยงดู อุปนิสัย และอื่น ๆ ด้วย ก็จะดีมาก ถ้าทำได้ ผมว่าไม่เกิน 5 ปี คนคงเข้าใจมากกว่านี้

1. เลี้ยงเอาไว้ในบ้านเป็นเพื่อน เฝ้าบ้าน เฝ้าสวน

2. เลี้ยงเพื่อทำเป็นธุรกิจ

3. ตอนแรกเลี้ยงประเภทที่ 1 พอมีความชำนาญหรือเรียนรู้มากขึ้น ก็จะเปลี่ยนเป็นทั้ง 2 ประเภทเลย (เพราะผมอาจจะเป็นประเภทนี้ก็ได )

ผู้เลี้ยงตามบ้านและผู้เพาะพันธุ์  ควรมีจุดยืนร่วมกัน และมีมุมมองไปในทิศทางเดียวกัน ในเรื่อง การอนุรักษ์และพัฒนาคุณภาพชีวิตของสุนัขสายพันธุ์ที่ตนรัก   แต่ละฝ่าย ควรมีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับหน้าที่ความรับผิดชอบของตนเอง  และทำหน้าที่นั้นๆให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้    ปัญหาทุกอย่างก็จะลดลง  เช่น 

**ผู้เลี้ยงสุนัข ตามบ้าน  ก็พยายามศึกษาหาความรู้ในเรื่องของการเลี้ยง การดูแล รับผิดชอบต่อคุณภาพชีวิตให้กับ สุนัขของตนเองที่มีอยู่แล้ว  ให้ดีที่สุดอย่างเสมอต้นเสมอปลาย   และรับผิดชอบการฝึกสอน , ปรับพฤติกรรมสุนัขของตนเอง ให้เป็นพลเมืองสุนัขที่ดี   ไม่ก่อปัญหาแก่สังคม ทั้งในและนอกบ้าน

ผู้เลี้ยง ไม่ควรทำหน้าที่เป็น ผู้เพาะพันธุ์เสียเอง   การที่จะเป็นผู้เพาะพันธุ์ที่ดีได้  ต้องมีความรู้อย่างลึกซึ้งพอสมควร เพราะการเพาะพันธุ์สัตว์มีชีวิต  ไม่เหมือนการผลิตสินค้า   ที่แค่ทำตามข้อกำหนดวิธีการผลิต  ก็จะได้สินค้าออกมาตามต้องการ    และหากผลผลิตออกมาไม่เป็นไปตามต้องการ  ผู้เพาะพันธุ์ก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบต่อชีวิตที่เกิดมานั้นด้วย

**ผู้เพาะพันธุ์    ตามคอกฟาร์มต่างๆ ก็ศึกษาหาความรู้พื้นฐานด้านพันธุกรรมศาสตร์โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับสุนัขพันธุ์ที่ตนเองเพาะเลี้ยง  ทั้งในเรื่องรูปร่างลักษณะ นิสัยใจคอ อารมณ์ จิตใจ มีการจัดการสภาพในคอกเพาะเลี้ยงให้เหมาะสม  มีการเก็บข้อมูลประวัติสายพันธุ์ สุนัขของตัวเอง   ที่สามารถนำมาใช้พิจารณาประกอบการจับคู่ผสมพันธุ์ให้เหมาะสม  เพื่อสืบสายพันธุ์ และเพาะเลี้ยงลูกสุนัขให้ออกมาอย่างมีคุณภาพดีที่สุด   ซึ่งเป็นที่เข้าใจกันดีว่า  แม้จะมีการคัดเลือกคู่ผสมอย่างระมัดระวังเพียงใด  ก็ยังมีโอกาสที่ลูกสุนัขบางตัวในบางครอกจะได้รับยีนด้อยแฝงในสายเลือด ปรากฏออกมาได้

มีผู้เพาะพันธุ์หลายท่าน ที่มีคุณสมบัติผู้เพาะพันธุ์ที่ดีเยี่ยม  ซึ่งต้องขอยกย่องท่านไว้ ณที่นี้

แต่ยังมีผู้ที่อยากผสมพันธุ์สุนัข เพียงเพราะอยากได้ลูกสุนัขน่ารักๆไปขาย  หรือแจกจ่ายญาติสนิท มิตรสหาย และบรรดา ผู้ไม่รู้แต่อยากเลี้ยง ซึ่งมีอยู่มากมายในสังคมนี้   นี่เองเป็นที่มาของ ปัญหาสุนัขถูกทอดทิ้ง ถูกทารุณกรรม  ถูกนำไปปล่อย ฯลฯ ดังที่พบเห็นเป็นประจำวันตามเวบต่างๆรวมถึงเวบบางแก้วนี้เอง

เสนอความคิดเห็นมาด้วยปรารถนาดีต่อสุนัขล้วนๆ

เรื่องยากนะเนี่ย ขนาดคนในชมรมเราเองบางท่านเพิ่งจะเลี้ยงเป็นตัวแรก ก็อยากจะได้ลูกหมาที่เกิดจากหมาของตัวเองแล้ว เพราะคิดว่าลูกจะต้องนิสัยเหมือนแม่ จากวันที่ไปสัมนาที่มหิดลที่ผ่านมา ผมได้นั่งคุยกับพี่ท่านนึงพาลูกสาวมาด้วย อยู่จังหวัดสมุทรสงคราม เพิ่งเลี้ยงบางแก้วตัวเมียเป็นตัวแรก ได้มาจากพิษณุโลก นิสัยดีมาก ฉลาด แสนรู้ น่ารัก ฯลฯ ก็เลยอยากจะเอาไปผสมพันธุ์กับพ่อพันธุ์ดีๆ เผื่อว่าจะได้ลูกออกมาน่ารักๆสักตัวสองตัว ถามว่าความคิดความรู้สึกอย่างนี้ผิดมั๊ย ตอบได้เลยครับว่าไม่ผิดหรอกครับ เพราะผมเองก็อยากได้ลูกหมาที่เกิดจากหมาของตัวเองเหมือนกัน แต่กรุณาคิดกันไปไกลกว่านี้อีกสักหน่อยมั๊ยครับ สมมุตว่ามันไม่ได้ออกมาตัวหรือสองตัว แต่ออกมาทีครึ่งโหลล่ะ จะทำยังไง เกิดมันไม่น่ารัก นิสัยไม่เหมือนแม่มันล่ะ จะทำไง เกิดมันดุร้ายขึ้นมาล่ะ จะทำไง เลี้ยงหมาก็ต้องมีการฝึกหมา มีเยอะๆล่ะ จะทำไง จะฝึกไหวหรือ ฯลฯ ยังคำถามอื่นๆอีกล่ะ ถ้าตอบคำถามได้หมด จะเพาะออกมาสักสองโหลก็คงไม่มีใครว่าแน่ๆครับ

"จิตสำนึก" และ "ความรับผิดชอบ" ต้องมาคู่กันกับการทำให้ชีวิตเกิดขึ้นมานะครับ ฝากไว้เท่านี้ก่อนแล้วกันครับ

โอ้ รู้สึกเศร้าใจในข้อความของคุณเกาเหลา หมาบางซ่อน ที่ว่า

คนพิษณุโลกก็ไม่ได้มีความรู้มากไปกว่าคนที่สนใจศึกษาจริงๆหรอก

รึว่าผมก้อเป็นคนพิษณุโลกเหมือนกัน แต่อีกหลายๆ ท่านที่ไม่ได้เลี้ยงหมาบางแก้วก้อโดนไปด้วย คราวหน้ากรุณาใช้คำอื่นดีกว่านะครับ เรื่องหมาส่วนหมา เรื่องคนส่วนคน ขอบคุณครับ