จะมีใครอ่านข้อความนี้แล้วเป็นแบบนี้บ้าง  

วันนี้ดูข่าว  สุนัขเดินตามพระออกบิณฑบาตร  มีสุนัขไทย  รวมกับสุนัขบางแก้วพันธุ์ทางด้วย(สงสัยจะตาบอดข้างหนึ่ง-ไม่แน่ใจ)  ช่วยกันเดินตามพระ  มีย่ามคล้องคอให้คนเอาเงินใส่  เพื่อช่วยเหลือในการซื้ออาหารให้เพื่อน ๆ ที่วัด(ที่ข้างย่ามเขียนไว้)  เห็นแล้วน้ำตาคลอเลยครับ  สุนัขเค้าคิดและทำกันได้อย่างไรก็ไม่รู้(มองเห็นแววตาพวกเค้าแล้ว มันมีอะไรอยู่ในนั้น  ที่เห็นแล้วสงสารมากครับ) 

นายน้อย...คงเคยเห็น  สุนัขไทยข้างถนน  บางครั้งเจ้าของเองไม่ได้มีสภาพของความร่ำรวยอะไร  หากินกันอยู่บนท้องถนน  กลับมีมิตรที่แสนดี  คอยอยู่ข้าง ๆ บางตัวก็นอนอยู่ในรถเข็น  บางตัวก็ออกเดินไปกับเจ้าของ  ไม่สนใจอะไรแม้แต่สุนัขเจ้าถิ่นที่เดินผ่าน  สภาพอดและอิ่มด้วยกันกับเจ้าของ  แต่ในแววตานั้นเล่า  ยังใสเต็มไปด้วยความภักดี

เจ้าตัวยุ่งถ้าเค้าบอกได้  เค้าคงบอกให้นายน้อย...รู้ว่า  นี่ลูกพี่ของผมไปไหนมา  ผมคอยนายอยู่ทุกนาทีน่ะ  หมดห่วงเสียทีนายกลับมาแล้ว(พร้อมกับนอนลง-แสดงถึงความยอมรับในการเป็นลูกฝูง)  เกาพุงแบ่งความสุขให้ผมหน่อยซิ  ผมรู้ว่าลูกพี่ต้องจากผมไปเพื่อหาอาหาร(ทำงาน-หาเงิน)มาเลี้ยงผม  ดีใจจังนายกลับมาแล้ว(พร้อมยิ้มอย่างภักดี)

เราอยากให้นายพรานมาอ่านเจอจัง ไม่รู้ว่าเข้ามาดูบ้างหรือเปล่านะอยู่ไกลเสียขนาดนั้น

เจ้าตังยุ่งยิ่งโตยิ่งน่ารักนะท่าน เค้ามีประพฤติกรรมที่ดีขึ้น มีการเรียนรู้กับสิ่งที่เรามอบให้เค้า การอยู่คนเดียวไม่โดดเดี่ยว ไม่เหงาเลยท่าน มีบ้างที่รู้สึกแต่ไม่เหมือนเมื่อก่อนก่อนที่จะมีเค้า(เจ้าตัวยุ่ง) สงสารและผูกพันธ์มันเป็นอย่างนี้มั่ง เห็นหมาจรจัดก็นึกถึงหมาตัวเอง มองตาเจ้าตัวยุ่งแววตาเค้าบอกอะไรเราเยอะแยะ บางครั้งแววตาเค้าทำให้เรา ไม่รู้สิ