ขออนุญาติตอบคุณ อาทร ยงรัตนกิจ ครับ  ผมอยากให้ตัดประเด็นเรื่องการค้า หรือการได้ดุล/เสียดุลเงินตราต่างประเทศออกไปก่อนน่ะครับ  เพราะไม่งั้นเรื่องมันยาวครับ  ถ้าหากเราเอาเรื่องของการซื้อขายชีวิตมาผูกกับเรื่องของการค้า  พูดยังไงก็ไม่จบครับ  ในความเป็นจริงผมไม่ได้กังวลมากมายอะไรหรอก  แต่จะจากประสบการณ์ที่ได้เห็นมากในหลายประเทศ  ต้องบอกว่ายังไม่ถึงเวลาของบางแก้วครับ  ไอที่บอกว่าถ้าหมาดุต่างประเทศเขาไม่เอาไว้ เรื่องนี้มันไม่จริงครับ  ต่างชาติเขาเพาะหมาขายใน 2 รูปแบบ โดยหลัก คือ เป็นเพื่อนมนุษย์ หรือแนวออกไปทางเชื่อง ๆ และพันธ์ใช้งาน หรือออกแนวดุ  ที่สำคัญหมาของเขาสายเลือดจะนิ่งมาก (มากกว่าบางแก้ว มาก ๆ)  และที่สำคัญอีกประการถ้าหากลูกที่ได้ไมสมบูรณ์หรือส่อไปในทางดุเกินมาตรฐาน เขาจะกำจัดทิ้งเลยครับ  ไม่มีประเภทยกให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงฟรี ๆ เพราะต่างชาติเขาถึงเป็นเรื่องของธุรกิจ ไม่มีคำว่าศีลธรรมครับ  ยกเว้นเขาจะเก็บเอาไว้เพื่อแข่งขันกัดกันบนสนามเท่านั้น ซึ่งผมก็เห็นหมาตายคาสนามมาก็หลายตัว สงสารมากครับ  ซึ่งเรื่องเหล่านี้สามารถสอบถามได้จากบุคคลที่เคยอยู่ในอเมริกา หรือเยอรมัน น่าจะเล่าได้ละเอียดกว่าผม

ดังนั้น ลองคิดดูง่าย ๆ ว่าถ้าหากเหตุการณ์เหล่านี้เกิดกับบางแก้ว  จะมีกี่ตัวต้องตายก่อนที่จะสามารถพัฒนาสายพันธุ์จนถึงมาตรฐานของต่างชาติ

และผมไม่เคบอกว่าบางแก้วเป็นหมาของคนไทย ห้ามต่างชาติเลี้ยง  เพราะคนต่างชาติที่อาศัยในประเทศไทยหลายท่านก็เลี้ยงบางแก้วครับ  แต่กำลังจะบอกเพียงแต่ว่า ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องให้บางแก้วเป็นสินค้าส่งออก เหมือนกับสิงค้าเกษตรตัวอื่น ๆ เท่านั้นเอง  เพราะสายพันธุ์บางแก้วมนยังไม่พร้อมจริง ๆ ถึงแม้ว่าเราจะมีการพัฒนากันมานาน  แต่เราใจไม่เหี้ยมพอเหมือนคอกตางประเทศ  เราได้ลูกไม่ดีบางทียังเก็บเอาไว้ เพราะทำลายไม่ลง  จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้การพัฒนาสายพันธุ์อาจจะล่าช้าไปบ้าง  นอกเหนือจากเหตุผลด้านความไม่พร้อมทางวิชาการของคอกเลี้ยงจำนวนมาก

สุดท้ายอยากจะขอให้คิดกันให้รอบคอบ ไอ้คำว่า บางแก้วช่วยเผยแพร่ความเป็นไทยเมื่อโกอินเตอร์ อันนี้มันก็จริง แต่จริงแบบไทย ๆ (จริงครึ่งเท็จครึ่ง)  เหมือนกับนักการเมืองเวลาขายโครงการในฝัน เขาจะไม่บอกหลอกว่าที่ได้มาต้องแลกกับอะไรบ้าง  หรือเราจะยอมแลกหน้าตาของประเทศกับชีวิตสัตว์  ที่วันหนึ่งเราเคยบอกกันว่ามันดี ซื่อสัตย์ ฯลฯ  หรือนี้คือวิธีการคิดแบบไทย ๆ ที่มองแต่กระจกด้านหน้า ส่วนที่เหลืออีกห้าด้านมีแต่กรอบไม่มีกระจกอีกต่อไป