สวัสดีค่ะ คุณพ่อปิงปอง

ปิงปองสวยมากค่ะ สีขาว-น้ำตาลเหมือนปานเลยค่ะ

ดิฉันก็ตั้งใจไว้ว่า ถ้าปีหน้าไม่ได้ผสมก็จะพาไปทำหมันแล้วค่ะ

เขาออกไปเที่ยวข้างนอก ไม่หลง ไม่หายหรอกค่ะ เพราะมีแต่คนกลัวเขา

ช่วงนี้อ้วนหน่อย กระโดดกำแพงไม่ค่อยคล่อง ต้องตะกุย ๆ หลายครั้ง

มีโครงการต่อรั้วเหล็กดัดให้สูงขึ้นอีกนิด เจ้าปานก็จะหนีเที่ยวไม่ได้แล้วค่ะ

ทีนี้ก็จะปล่อย ไม่ล่ามไว้แล้ว สงสารหมาตาดำ ๆ ค่ะ คงเสร็จเร็ว ๆ นี้ค่ะ

ปังปอนด์จะสีขาวน้ำตาลเหมือนปานค่ะ ปังตอจะสีขาวดำเหมือนพ่อเพชร

บางทีก็ไม่อยากให้ปานมีลูกอีกค่ะ คุณพ่อปิงปอง เพราะเวลาเขามีลูก

กว่าจะฟื้นตัวใช้เวลาเป็นปีค่ะ เขาจะผอม กินน้อย พอข้าวมาถึง เขาจะให้ลูกกินก่อน

ตอนไม่มีลูกจะกินเรียบเลย แต่พอมีลูก เขาจะกินนิดหน่อย แล้วเหลือไว้ให้ลูกเขา

แล้วช่วงตอนที่เจ้าตัวเล็กสองตัวเริ่มมีฟัน แต่ยังกินนมปานอยู่ ปานจะเจ็บมาก

แล้วไม่ยอมให้ลูกกิน เพราะเขาจะกัดหัวนมแม่ น้ำนมจึงไม่ไหล เต้านมจะบวมเป่ง

เป็นสีแดง ๆ เขียว ๆ หนูต้องช่วยเอาน้ำร้อนประคบเขา นวดเบา ๆ สักพัก น้ำนมก็ไหล

สองตัวก็ได้กิน ต้องทำแบบนี้ทุกวัน จนหย่านมเลยค่ะคุณพ่อปิงปอง แล้วอีกอย่างคือ

พอมีลูกออกมา คนที่จะขอไปเลี้ยงเราก็ไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจ "หมาบางแก้ว" มากน้อย

แค่ไหน จะให้ใครไปหนูต้องตามไปดู ไปเยี่ยมได้ จนกว่าเขาจะจากเราไปโน่นล่ะค่ะ

เจ้าสองตัวลูกชายปานก็จะจำหนูได้ตลอด ระริก ระรี้ดีใจเวลาไปเยี่ยม เรามีความรู้สึก

ว่าต้องรับผิดชอบชีวิตเค้าค่ะ 

สุดท้าย ขอบคุณคุณพ่อปิงปองมากนะคะ คงได้สนทนากันบ่อย ๆ ค่ะ

ขอแสดงความนับถือค่ะ